Nagadala ug Kalaglagan ang Pagsimba sa mga dios-dios
1Kamo nga katawhan sa Israel, paminawa ninyo ang gisulti sa Ginoo. 2Miingon siya, “Ayaw kamo pagsunod sa binuhatan sa ubang mga nasod, ug ayaw kamo kahadlok sa mga timailhan sa langit, bisan pag ang uban nga mga nasod nahadlok niini. 3Wala gayoy pulos ang tinuohan nianang mga tawhana. Nagaputol silag kahoy sa kalasangan, unya kuliton kini sa usa ka magkukulit. 4Panindoton dayon kini ginamit ang plata ug bulawan, ug lansangan pag-ayo aron dili matumba. 5Kini nga mga dios-dios sama sa tawo-tawo sa uma nga dili makasulti. Kinahanglan pa gayong sakwaton kay dili makalakaw. Ayaw kamo kahadlok niini nga mga dios-dios kay dili sila makahimog kadaot ni makahimog maayo.”
6O Ginoo, wala gayoy sama kanimo. Gamhanan ka ug halangdon ang imong ngalan. 7Kinsay dili motahod kanimo, O Hari sa mga nasod? Takos ka nga tahoron. Wala gayoy sama kanimo sa tanang mga tawong maalamon sa nagkalain-laing mga nasod, ug sa tanan nilang mga hari. 8Mga hungog silang tanan ug mga buang-buang. Ang mga pagtulon-an sa ilang mga dios-dios nga kahoy walay pulos. 9Nagpahimo sila sa mga panday ug dios-dios, ug gipahaklapan nila kini sa mga platero ug plata nga gikan sa Tarshish ug bulawan nga gikan sa Ufas. Unya gisul-oban nila kinig bisti nga kolor asul ug kolor ube nga tinahi sa mga hanas nga mananahi. 10Apan ang Ginoo mao ang tinuod nga Dios. Siya ang buhi nga Dios ug Hari hangtod sa kahangtoran. Kon masuko siya, matay-og ang kalibotan ug walay nasod nga makaharong sa iyang kasuko. 11Sultihi kanang nagasimba sa ubang mga dios niini: “Mahanaw sa kalibotan ang inyong mga dios nga dili maoy nagmugna sa kalibotan ug kalangitan.”
12Apan ang Dios maoy naghimo sa langit ug sa kalibotan pinaagi sa iyang gahom ug kaalam. 13Sa iyang pagmando, nagagawas ang mga panganod ug mga kilat sa kalangitan, ug nagaulan ug kusog. Nagapadala siya ug hangin gikan sa iyang mga tipiganan. 14Mga hungog ug buang-buang ang mga tawong nagasimba sa mga dios-dios. Maulawan ang mga platero tungod sa ilang mga dios-dios, kay mini kini. Wala kini kinabuhi. 15Talamayon kini ug walay pulos. Sa panahon sa pagsilot malaglag silang tanan. 16Apan ang Dios ni Jacob10:16 Dios ni Jacob: sa literal, bahin ni Jacob. dili sama niana. Siya ang naghimo sa tanang butang, apil ang Israel, ang katawhan nga iyang gipanag-iyahan. Ginoo nga Makagagahom ang iyang ngalan.
Ang Umaabot nga Kalaglagan
17Mga katawhan sa Jerusalem, hiposa ninyo ang inyong mga butang ug pangandam sa pagbiya, kay hapit nang sulongon ang inyong siyudad. 18Kay mao kini ang giingon sa Ginoo, “Paminaw! Papahawaon ko kamo niining yutaa. Paantuson ko kamo aron nga matagamtaman ninyo ang akong kasuko.”
19Miingon ang mga taga-Jerusalem, “Alaot kita! Grabe kaayo ang atong samad. Dili na kini maulian. Apan kinahanglan nga antuson nato kini. 20Guba na ang atong tolda; nangabugto na ang tanang mga higot niini. Wala na ang atong mga anak. Wala nay nahibilin aron pagpatindog pag-usab sa tolda nga atong puy-an.”
21Nahitabo kini kanato kay mga hungog ang atong mga pangulo. Wala nila susiha ang kabubut-on sa Ginoo, busa wala sila mouswag ug ang tanan nilang mga sakop nagkatibulaag. 22Paminawa ninyo ang balita! Madungog na ang dahunog sa nagapaingon nga mga sundalo nga gikan sa amihan! Laglagon nila ang mga lungsod sa Juda, ug mahimo na lang kining puloy-anan sa ihalas nga mga iro.10:22 ihalas nga mga iro: sa English, jackals.
Ang Pag-ampo ni Jeremias
23Ginoo, nasayod ako nga ang kinabuhi sa tawo dili iya. Dili siya makabuot sa iyang kapalaran. 24Disiplinaha kami, Ginoo, apan ayaw lang intawon palabihi. Ayaw kini buhata samtang nasuko ka kay basin ug mangahurot kami. 25Ipatagamtam ang imong kasuko sa mga nasod ug sa mga katawhan nga wala moila ug modangop kanimo. Kay gilaglag nila ang mga kaliwat ni Jacob ug gipangguba ang ilang mga pinuy-anan.
Deus e os Ídolos
1Ouçam o que o Senhor diz a vocês, ó comunidade de Israel! 2Assim diz o Senhor:
“Não aprendam as práticas das nações
nem se assustem com os sinais no céu,
embora as nações se assustem com eles.
3Os costumes religiosos das nações são inúteis:
corta-se uma árvore da floresta,
um artesão a modela com seu formão;
4enfeitam-na com prata e ouro,
prendendo tudo com martelo e pregos
para que não balance.
5Como um espantalho numa plantação de pepinos,
os ídolos são incapazes de falar
e têm que ser transportados
porque não conseguem andar.
Não tenham medo deles,
pois não podem fazer nem mal nem bem”.
6Não há absolutamente ninguém
comparável a ti, ó Senhor;
tu és grande, e grande é o poder do teu nome.
7Quem não te temerá, ó rei das nações?
Esse temor te é devido.
Entre todos os sábios das nações
e entre todos os seus reinos
não há absolutamente ninguém comparável a ti.
8São todos insensatos e tolos;
querem ser ensinados por ídolos inúteis.
Os deuses deles não passam de madeira.
9Prata batida é trazida de Társis,
e ouro, de Ufaz.
A obra do artesão e do ourives é vestida de azul e de púrpura;
tudo não passa de obra de hábeis artesãos.
10Mas o Senhor é o Deus verdadeiro;
ele é o Deus vivo; o rei eterno.
Quando ele se ira, a terra treme;
as nações não podem suportar o seu furor.
11“Digam-lhes isto: Estes deuses, que não fizeram nem os céus nem a terra, desaparecerão da terra e de debaixo dos céus”.10.11 Este versículo está em aramaico no texto original.
12Mas foi Deus quem fez a terra com o seu poder,
firmou o mundo com a sua sabedoria
e estendeu os céus com o seu entendimento.
13Ao som do seu trovão, as águas no céu rugem,
e formam-se nuvens desde os confins da terra.
Ele faz os relâmpagos para a chuva
e dos seus depósitos faz sair o vento.
14Esses homens todos são estúpidos e ignorantes;
cada ourives é envergonhado pela imagem que esculpiu.
Suas imagens esculpidas são uma fraude,
elas não têm fôlego de vida.
15São inúteis, são objetos de zombaria.
Quando vier o julgamento delas, perecerão.
16Aquele que é a porção de Jacó
nem se compara a essas imagens,
pois ele é quem forma todas as coisas,
e Israel é a tribo de sua propriedade,
Senhor dos Exércitos é o seu nome.
A Destruição Vindoura
17Ajunte os seus pertences para deixar a terra,
você que vive sitiada.
18Porque assim diz o Senhor:
“Desta vez lançarei fora os que vivem nesta terra.
Trarei aflição sobre eles,
e serão capturados”.
19Ai de mim! Estou ferido!
O meu ferimento é incurável!
Apesar disso eu dizia:
Esta é a minha enfermidade e tenho que suportá-la.
20A minha tenda foi destruída;
todas as cordas da minha tenda estão arrebentadas.
Os meus filhos me deixaram e já não existem;
não restou ninguém para armar a minha tenda
e montar o meu abrigo.
21Os líderes do povo são insensatos
e não consultam o Senhor;
por isso não prosperam
e todo o seu rebanho está disperso.
22Escutem! Estão chegando notícias:
uma grande agitação vem do norte!
As cidades de Judá serão arrasadas
e transformadas em morada de chacais.
A Oração de Jeremias
23Eu sei, Senhor, que não está nas mãos do homem o seu futuro;
não compete ao homem dirigir os seus passos.
24Corrige-me, Senhor, mas somente com justiça,
não com ira, para que não me reduzas a nada.
25Derrama a tua ira sobre as nações que não te conhecem,
sobre os povos que não invocam o teu nome;
pois eles devoraram Jacó,
devoraram-no completamente
e destruíram a sua terra.
