Ang Mensahe ngadto sa mga Bukid sa Israel
1Miingon ang Ginoo, “Tawo, ingna ang mga bukid sa Israel, ‘O mga bukid sa Israel, pamatia ninyo ang mensahe sa Ginoo. 2Mao kini ang giingon sa Ginoo nga Dios: Miingon ang inyong mga kaaway nga maangkon nila ang inyong mga karaang simbahanan diha sa habog nga mga dapit.’
3“Busa, tawo, ingna ang mga bukid sa Israel nga ako, ang Ginoo nga Dios, nagaingon: Gisulong kamo sa mga nasod nga naggikan sa nagkalain-laing direksyon, ug karon gipanag-iyahan na nila kamo. Gibiaybiay nila kamo ug gipakaulawan. 4-5Busa, kamo nga mga bukid, mga bungtod, mga kapatagan, mga agianan sa tubig, mga dapit nga nangagun-ob, ug mga naawaaw nga lungsod nga gilaglag ug gibiaybiay sa mga nasod sa palibot, pamatia ninyo ang akong isulti. Ako, ang Ginoo nga Dios, nagaingon nga labihan gyud ang akong kasuko niana nga mga nasod labi na gyud ang Edom, kay giilog nila ang akong yuta uban sa tumang kalipay ug pagbiaybiay, kay buot gyud nila nga maangkon ang mga sabsabanan niini.
6-7“Busa, tawo, sultihi ang yuta sa Israel; ingna ang mga bukid, mga bungtod, mga agianan sa tubig, ug mga kapatagan nga ako, ang Ginoo nga Dios, nagaingon, ‘Nagaantos kamo sa pagpakaulaw kaninyo sa mga nasod sa inyong palibot. Busa tungod sa labihan kong kasuko, ako, ang Ginoo nga Dios, nanumpa nga mag-antos usab sa kaulaw kana nga mga nasora. 8Apan kamo, mga bukid sa Israel, manubo ang mga kahoy diha kaninyo, ug mamunga kini alang sa akong katawhan nga mga Israelinhon, kay hapit na silang mopauli. 9Pamati! Atimanon ko kamo. Daruhon ko ang inyong yuta ug tamnan. 10Padaghanon ko ang inyong mga nagpuyo—ang tibuok katawhan sa Israel. Tukoron pag-usab ang inyong mga lungsod nga nangaguba, ug puy-an kini sa akong katawhan. 11Padaghanon ko ang inyong mga tawo ug ang inyong mga mananap. Papuy-on ko pag-usab ang mga tawo diha kaninyo sama kaniadto, ug pauswagon ko kamo labaw pa kaysa kaniadto. Unya mahibaloan ninyo nga ako mao ang Ginoo. 12Ibalik ko ang akong katawhan nga mga Israelinhon diha kaninyo. Panag-iyahon nila kamo, ug dili na gyud ninyo kuhaon pag-usab ang ilang mga kabataan.’ ”
13Nagpadayon sa pagsulti ang Ginoo nga Dios, “Nagaingon ang mga tawo kaninyo nga ginapamatay36:13 ginapamatay: sa literal, ginapangaon. Mao usab sa bersikulo 14. ninyo ang inyong mga nagpuyo ug gipamuo ang mga kabataan sa inyong nasod. 14Apan sukad karon, dili na ninyo patyon ang inyong mga nagpuyo ug undangon na ang pagpamuo ug kabataan sa inyong nasod. Ako, ang Ginoo nga Dios, ang nagaingon niini. 15Dili ko na tugotan nga bugalbugalan kamo o pakaulawan sa uban nga mga nasod. Ug dili ko na tugotan nga malaglag ang inyong nasod. Ako, ang Ginoo nga Dios, ang nagaingon niini.”
16Miingon pa gyud ang Ginoo kanako, 17“Tawo, sa dihang nagpuyo pa ang mga Israelinhon sa ilang yuta, gihugawan nila kini pinaagi sa ilang mga binuhatan. Sa akong panan-aw, ang ilang gibuhat sama kahugaw sa babaye nga gidugo. 18Busa gipatagamtam ko kanila ang akong kasuko tungod sa ilang pagpamatay diha sa yuta sa Israel, ug tungod sa ilang pagsimba sa mga dios-dios nga nakahugaw niini nga yutaa. 19Gipatibulaag ko sila ngadto sa uban nga mga nasod. Gihimo ko kanila kon unsay angay sa ilang binuhatan. 20Bisan asang nasod sila moadto, ginapakaulawan nila ang akong balaan nga ngalan. Kay nagaingon ang mga tawo, ‘Mga katawhan sila sa Ginoo, apan gipapahawa niya sila sa ilang yuta.’ 21Nabalaka gyud ako sa akong balaan nga ngalan nga gipakaulawan lang sa katawhan sa Israel bisan asang nasod sila moadto. 22Busa ingna ang katawhan sa Israel nga ako, ang Ginoo nga Dios, nagaingon, ‘O katawhan sa Israel, pabalikon ko kamo sa inyong yuta dili tungod kay angayan kamo sa pagdawat niini. Himuon ko kini tungod sa akong balaang ngalan, nga inyong gipakaulawan bisan asang mga nasod kamo moadto. 23Ako, ang Ginoo nga Dios, nagaingon nga ipakita ko ang pagkabalaan sa akong dungganon nga ngalan nga inyong gipakaulawan diha sa mga nasod. Unya mahibaloan nianang mga nasora nga ako mao ang Ginoo kon ipakita ko kanila ang akong pagkabalaan pinaagi sa himuon ko kaninyo. 24Kay kuhaon ko kamo gikan sa nagkalain-laing mga nasod ug ibalik sa inyong kaugalingong yuta. 25Wisikan ko kamo ug limpyo nga tubig aron malimpyohan kamo sa tanang kahugaw, ug dili na kamo mosimba pag-usab sa mga dios-dios. 26Hatagan ko kamo ug bag-ong kasingkasing ug bag-ong espiritu. Ang gahi ninyo nga kasingkasing himuon kong matinumanon nga kasingkasing. 27Hatagan ko usab kamo sa akong Espiritu aron masunod ninyo pag-ayo ang akong mga tulumanon ug mga lagda. 28Magapuyo kamo sa yuta nga gihatag ko sa inyong mga katigulangan. Mahimo ko kamo nga katawhan ug ako mahimo nga inyong Dios. 29Limpyohan ko kamo sa tanan ninyong kahugaw. Hatagan ko kamo ug abunda nga trigo, ug dili na kamo mag-antos sa kagutom. 30Pabungahon kog daghan ang mga kahoy ug padaghanon ko ang inyong mga ani aron dili na kamo maulawan ngadto sa uban nga mga nasod tungod sa kagutom. 31Unya mahinumdoman ninyo ang inyong daotan nga mga gawi ug binuhatan, ug kangil-aran ninyo ang inyong kaugalingon tungod sa inyong mga sala ug mangil-ad nga mga buhat. 32Apan gusto kong mahibaloan ninyo nga wala ko kini himoa alang kaninyo. O katawhan sa Israel, angay kamo nga maulaw sa inyong pagbuhat. Ako, ang Ginoo nga Dios, ang nagaingon niini.’ ”
33Nagpadayon sa pagsulti ang Ginoo nga Dios, “Sa higayon nga malimpyohan ko na kamo sa tanan ninyong mga sala, papuy-on ko kamo pag-usab sa inyong mga lungsod, ug tukoron ninyo pag-usab ang mga nangaguba nga mga dapit. 34Ang yuta nga kaniadto awaaw, pagadaruhon na, ug ang tanang makakita niini 35magaingon, ‘Ang yuta nga kaniadto walay pulos, karon nahisama na sa tanaman sa Eden. Ang mga lungsod nga kaniadto nangaguba ug naawaaw, karon may mga paril na ug ginapuy-an na!’ 36Unya ang nahibilin nga mga nasod sa inyong palibot mahibalo nga ako, ang Ginoo, mao ang nagpatukod sa nangaguba ug nagpatanom sa mga naawaaw nga mga yuta. Ako, ang Ginoo, ang nagaingon niini. Ug himuon ko gyud kini.”
37-38Nagpadayon pa gyud sa pag-ingon ang Ginoo nga Dios, “Dunggon ko usab ang pagpakilooy sa katawhan sa Israel, ug mao kini ang himuon ko kanila: Himuon ko silang sama kadaghan sa panon sa mga karnero nga ginahalad sa Jerusalem panahon sa pista. Busa ang nangaguba nga mga lungsod mapuno na pag-usab sa daghang mga tawo. Unya mahibaloan nila nga ako mao ang Ginoo.”
Profeție cu privire la restaurarea lui Israel
1„Tu, fiul omului, profețește cu privire la munții lui Israel și spune‑le: «Munți ai lui Israel, ascultați Cuvântul Domnului! 2Așa vorbește Stăpânul Domn: dușmanul a zis despre voi: ‘Ha! Ha! Aceste înălțimi străvechi au devenit moștenirea noastră!’» 3De aceea profețește și spune că așa vorbește Stăpânul Domn: «Da, pentru că v‑au pustiit și v‑au strivit din toate părțile, devenind astfel proprietatea celorlalte neamuri, și pentru că ați ajuns o pricină de batjocură și de șușoteală pentru popoare, 4de aceea, munți ai lui Israel, ascultați Cuvântul Domnului Dumnezeu! Așa vorbește Stăpânul Domn munților, dealurilor, albiilor, văilor, ruinelor pustii și cetăților părăsite, care au fost jefuite și batjocorite de restul neamurilor din jurul vostru. 5Așa vorbește Stăpânul Domn: ‘În focul geloziei Mele am ceva de spus împotriva neamurilor înconjurătoare și împotriva întregului Edom, pentru că au făcut din țara Mea moștenirea lor și s‑au bucurat din toată inima lor și cu dispreț în sufletul lor să‑i jefuiască pășunea.’» 6Profețește cu privire la țara lui Israel și spune‑le munților, dealurilor, albiilor și văilor că așa vorbește Stăpânul Domn: «Iată, în gelozia și furia Mea am ceva de spus, din cauza batjocurii pe care ați suferit‑o din partea neamurilor. 7Așa vorbește Stăpânul Domn: Îmi ridic mâna și jur că neamurile din jurul vostru își vor purta și ele partea lor de batjocură.
8Cât despre voi, munți ai lui Israel, veți avea iarăși ramuri și veți purta din nou rod pentru poporul Meu, Israel, căci se va întoarce în curând. 9Iată, Eu Însumi sunt alături de voi! Mă voi întoarce spre voi și astfel veți fi lucrați și semănați. 10Voi înmulți pe voi oamenii, toată Casa lui Israel, toată! Cetățile vor fi din nou locuite, iar ruinele vor fi rezidite. 11Voi înmulți pe voi numărul oamenilor și al animalelor; ei vor deveni numeroși și vor fi roditori. Voi face să fiți locuiți ca odinioară și vă voi face mai mult bine decât la început. Și veți ști astfel că Eu sunt Domnul. 12Voi face să umble iarăși pe voi oameni, și anume poporul Meu Israel. Ei vă vor lua din nou în stăpânire și veți fi moștenirea lor. Nu‑i veți mai lăsa niciodată fără copii.»
13Așa vorbește Stăpânul Domn: «Țară, pentru că s‑a zis despre tine că devorezi oameni și că ți‑ai sărăcit neamul de copii, 14de aceea nu vei mai devora oameni și nu‑ți vei mai sărăci neamul de copii, zice Stăpânul Domn. 15Nu‑ți voi mai da prilej să auzi batjocura neamurilor îndreptată spre tine, nu vei mai purta disprețul popoarelor și nu‑ți vei mai face neamul să cadă, zice Stăpânul Domn.»“
16Cuvântul Domnului mi‑a vorbit, zicând: 17„Fiul omului, cei din Casa lui Israel locuiau în patria lor, dar au spurcat‑o prin calea lor și prin faptele lor. Calea lor era înaintea Mea la fel de necurată ca necurăția femeii. 18Atunci Mi‑am revărsat furia peste ei din cauza sângelui pe care îl vărsaseră în țară și din cauza idolilor cu care o spurcaseră. 19I‑am risipit printre neamuri și au fost împrăștiați prin țări străine. I‑am judecat după calea lor și după faptelor lor. 20Dar ei au ajuns la neamurile unde s‑au dus și au profanat Numele Meu cel sfânt, căci se zicea despre ei: «Aceștia sunt poporul Domnului, dar au ieșit din țara lor!» 21Totuși, am vrut să scap cinstea Numelui Meu cel sfânt, pe care‑l profana Casa lui Israel printre neamurile unde ajunseseră.
22Prin urmare, spune‑i Casei lui Israel: «Așa vorbește Stăpânul Domn: ‘Nu datorită vouă fac aceste lucruri, Casă a lui Israel, ci datorită Numelui Meu cel sfânt, pe care voi l‑ați profanat printre neamurile unde ați ajuns. 23Îmi voi sfinți23 Vezi 20:41 și Num. 20:12. Numele Meu cel mare care a fost profanat printre neamuri, Numele pe care voi l‑ați profanat în mijlocul lor. Și neamurile vor ști că Eu sunt Domnul, zice Stăpânul Domn, când Mă voi arăta sfânt prin voi înaintea ochilor lor.
24Vă voi lua dintre neamuri, vă voi strânge din toate țările străine și vă voi aduce în țara voastră. 25Vă voi stropi cu apă curată și veți fi curățiți. Vă voi curăți de toate necurățiile voastre și de toți idolii voștri. 26Vă voi da o inimă nouă și voi pune înăuntrul vostru un duh nou. Voi lua inima de piatră din trupul vostru și vă voi da o inimă de carne. 27Voi pune Duhul Meu înăuntrul vostru și vă voi face să urmați hotărârile Mele, să păziți judecățile Mele și să le împliniți. 28Veți locui în țara pe care am dat‑o părinților voștri. Voi veți fi poporul Meu, iar Eu voi fi Dumnezeul vostru. 29Vă voi izbăvi de toate necurățiile voastre. Voi chema grânele și le voi înmulți și nu voi mai trimite foametea peste voi. 30Voi înmulți roadele pomilor și recolta câmpului, ca să nu mai fiți de dispreț printre neamuri din cauza foametei. 31Atunci vă veți aduce aminte de căile voastre cele rele și de faptele voastre care n‑au fost bune și vă va fi scârbă de voi înșivă din cauza nelegiuirilor și a urâciunilor voastre. 32Dar să știți că lucrurile acestea nu le fac datorită vouă, zice Stăpânul Domn. Rușinați‑vă și jenați‑vă din cauza căilor voastre, Casă a lui Israel!’»
33Așa vorbește Stăpânul Domn: «În ziua când vă voi curăți de toate nelegiuirile voastre, voi face să fie locuite cetățile voastre, iar ruinele vor fi rezidite. 34Țara pustiită va fi din nou lucrată și nu va mai fi o pustietate înaintea ochilor tuturor trecătorilor. 35Atunci ei vor spune: ‘Țara aceasta care era pustiită, a ajuns precum grădina Edenului, iar cetățile care zăceau în ruine, pustiite și dărâmate, au ajuns așezări fortificate!’ 36Și neamurile care vor fi lăsate în jurul vostru vor ști atunci că Eu, Domnul, am rezidit dărâmăturile și am resădit ce fusese pustiit. Eu, Domnul, am vorbit și voi face întocmai.»
37Așa vorbește Stăpânul Domn: «Pe lângă toate aceste lucruri, Mă voi lăsa înduplecat de Casa lui Israel și iată ce voi face pentru ei: îi voi înmulți pe oameni ca pe o turmă de oi. 38La fel de numeroase ca turmele pentru jertfe, ca turmele care sunt aduse la Ierusalim la sărbătorile periodice, așa de pline cu turme de oameni vor fi și cetățile lor părăsite. Și vor ști astfel că Eu sunt Domnul.»“
