Gipakasama ang Ehipto sa Kahoyng Sedro
1Sa nahaunang adlaw sa ikatulong bulan, sa ika-11 nga tuig sa amo nga pagkabihag, miingon ang Ginoo kanako, 2“Tawo, isulti kini sa Faraon nga hari sa Ehipto, ug sa iyang katawhan:
“Kang kinsa ko ba ipakasama ang imo nga pagkagamhanan? 3Ah! Ipahisama ko ikaw sa Asiria, ang nasod nga nahisama sa usa ka kahoy nga sedro sa Lebanon. Kini nga kahoya may matahom ug labong nga mga sanga nga nagalandong sa kalasangan, ug mas taas kini kaysa uban nga labong nga mga kahoy. 4Ang abunda nga tubig gikan sa lawom nga tuboran nakatabang sa pagpatubo niini. (Nagadagayday usab kini nga tubig ngadto sa tanang mga kahoy sa kalasangan.) 5Mitaas kini nga kahoya labaw sa tanang mga kahoy sa kalasangan. Nanagko ug nanglabong pa gyud ang iyang mga sanga tungod sa abunda nga tubig. 6Ang tanang matang sa mga langgam nagsalag sa iyang mga sanga, ug ang tanang matang sa mga ihalas nga mga mananap nanganak ilalom sa iyang mga sanga. Ang tanang bantogan nga mga nasod nagpasilong kaniya. 7Matahom gyud kini nga kahoy ug tag-as ang iyang mga sanga, tungod kay ang iyang mga gamot nakaabot man sa abunda nga tubig. 8Bisan gani ang mga kahoy nga sedro sa tanaman sa Dios dili makatupong niini nga kahoya. Bisan ang mga kahoy nga abeto ug mga kahoy nga platano dili makatupong sa sanga niini nga kahoya. Wala gyud kahoy sa tanaman sa Dios nga sama katahom niini nga kahoya. 9Gipatahom ko31:9 ko: sa Hebreo, sa Dios. kini nga kahoya nga may labong nga mga sanga. Busa nasina kaniya ang tanang kahoy sa tanaman sa Dios.”
10Busa miingon ang Ginoo nga Dios, “Tungod kay nagpasigarbo kini nga kahoya sa iyang kahabog ug sa kalabong sa iyang mga sanga, 11itugyan ko siya sa pinakagamhanan nga nasod nga siguradong mopahamtang kaniya sa silot nga angay sa iyang kadaotan. Oo, isalikway ko siya; 12putlon siya sa mga taga-laing nasod—ang pinakabangis sa mga nasod, ug unya biyaan. Magkatag ang iyang bali nga mga sanga sa kabukiran ug kapatagan ug sa mga agianan sa tubig. Mobiya kaniya ang mga nasod nga nagpasilong kaniya. 13Motugdon ang tanang mga langgam sa natumba niini nga punoan, ug mopuyo ang ihalas nga mga mananap sa mga sanga niini. 14Busa gikan karon, wala nay kahoy nga mas motaas ug mas molabaw pa kalabong sa uban nga mga kahoy, bisan abunda pa kini sa tubig. Kay mamatay ang tanang kahoy sama sa tawo, ug moadto sa kinahiladman sa yuta.”
15Mipadayon pag-ingon ang Ginoo nga Dios, “Sa adlaw nga dad-on na kini nga kahoya ngadto sa dapit sa mga patay, tabonan ko ang mga lawom nga tuboran ingon nga timailhan sa pagsubo. Dili na modagayday ang tubig sa mga suba, ug wala nay abunda nga tubig. Tungod niini, mo ngaitngit ang Lebanon ug mangalaya ang tanang mga kahoy sa kaumahan. 16Mokurog sa kahadlok ang mga nasod inigkadungog nila sa lagapak sa pagkatumba niadtong kahoya, sa panahon nga dad-on ko kini ngadto sa dapit sa mga patay uban niadtong mga nangamatay na. Unya ang tanang mga kahoy sa Eden ug ang tanang maayo ug matahom nga mga kahoy sa Lebanon nga natubigan pag-ayo maglipay didto sa kinahiladman sa yuta. 17Ang mga nasod nga mipasilong ug nakig-abin kaniya magauban usab kaniya ngadto sa dapit sa mga patay uban sa mga nangamatay sa gubat.
18“Hari sa Ehipto, wala gyud kahoy sa Eden nga makatupong sa imo nga katahom ug pagkagamhanan. Apan itambog ka usab sa kinahiladman sa yuta uban sa mga kahoy sa Eden. Didto mag-uban kamo niadtong mga tawo nga nangamatay sa gubat nga wala nakaila sa Dios.31:18 wala nakaila sa Dios: sa literal, wala matuli.
“Mao kini ang mahitabo sa hari sa Ehipto31:18 hari sa Ehipto: sa literal, Faraon. ug sa iyang katawhan. Ako, ang Ginoo nga Dios, ang nagaingon niini.”
1It was the 11th year since King Jehoiachin had been brought to Babylon as a prisoner. On the first day of the third month, a message from the Lord came to me. The Lord said, 2“Son of man, speak to Pharaoh Hophra, the king of Egypt. Also speak to his huge army. Tell him,
“ ‘Who can be compared with your majesty?
3Think about what happened to Assyria.
Once it was like a cedar tree in Lebanon.
It had beautiful branches
that provided shade for the forest.
It grew very high.
Its top was above all the leaves.
4The waters fed it.
Deep springs made it grow tall.
Their streams flowed
all around its base.
They made their way
to all the trees in the fields.
5So it grew higher
than any other tree in the fields.
It grew more limbs.
Its branches grew long.
They spread because they had plenty of water.
6All the birds in the sky
made their nests in its limbs.
All the wild animals
had their babies under its branches.
All the great nations
lived in its shade.
7Its spreading branches
made it majestic and beautiful.
Its roots went down deep
to where there was plenty of water.
8The cedar trees in my garden
were no match for it.
The juniper trees
could not equal its limbs.
The plane trees
could not compare with its branches.
No tree in my garden
could match its beauty.
9I gave it many branches.
They made it beautiful.
All the trees in my Garden of Eden
were jealous of it.’ ”
10So the Lord and King says, “The great cedar tree grew very high. Its top was above all the leaves. It was proud of how tall it was. 11So I handed it over to the Babylonian ruler of the nations. I wanted him to punish it because it was so evil. I decided to get rid of it. 12The Babylonians cut it down and left it there. They did not show it any pity at all. Some of its branches fell on the mountains. Others fell in all the valleys. The branches lay broken in all the stream beds in the land. All the nations on earth came out from under its shade. And they went on their way. 13All the birds settled on the fallen tree. All the wild animals lived among its branches. 14So trees that receive plenty of water must never grow so high that it makes them proud. Their tops must never be above the rest of the leaves. No other trees that receive a lot of water must ever grow that high. They are appointed to die and go down into the earth below. They will join human beings, who go down to the place of the dead.”
15The Lord and King says, “Assyria was like a cedar tree. But I brought it down to the place of the dead. On that day I dried up the deep springs of water and covered them. I held its streams back. I shut off its rich supply of water. Because of that, Lebanon was dressed in gloom as if it were clothes. All the trees in the fields dried up. 16I brought the cedar tree down to the place of the dead. It joined the other nations that go down there. I made the nations on earth shake because of the sound of its fall. Then all the trees of Eden were comforted in the earth below. That included the finest and best trees in Lebanon. And it included all the trees that received plenty of water. 17Others also went down along with the cedar tree into the place of the dead. They included those who had been killed by swords. They also included the armed men among the nations who lived in its shade.
18“Which one of the trees of Eden can be compared with you? What tree is as glorious and majestic as you are? But you too will be brought down to the earth below. There you will join the trees of Eden. You will lie down with those who have not been circumcised. You will be among those who were killed by swords.
“That is what will happen to Pharaoh and his huge armies,” announces the Lord and King.
