1Miingon ang Ginoo kanako, 2“Tawo, nagapuyo ka uban sa mga masinupakon nga katawhan. May mata sila apan dili sila makakita, may dalunggan sila apan dili sila makadungog, kay mga masinupakon sila. 3Busa tawo, pagpakita nga mora ikaw ug binihag. Panghipos sa imo nga mga dad-onon ug lakaw ngadto sa laing dapit. Himoa kini sa adlaw aron makita sa mga tawo. Basin pag pinaagi niini makaamgo sila nga mga masinupakon sila. 4Sa adlaw panghipos sa imo nga dad-onon aron makita nila. Pagkagabii, samtang nagatan-aw sila, molakaw ka nga daw sa usa ka binihag. 5Busloti ang dingding sa imo nga balay samtang nagatan-aw sila, ug didto ipaagi ang imo nga dad-onon. 6Samtang nagatan-aw sila, pas-ana ang imo nga dala ug lakaw sa kagabhion. Panabon sa imo nga nawong aron dili mo makita ang yuta. Kini nga imo nga himuon magpadayag sa usa ka pasidaan alang sa katawhan sa Israel.”
7Busa gituman ko ang iyang gisugo. Sa adlaw pa, nanghipos ako sa akong dad-onon, ug pagkagabii gibuslotan ko ang dingding pinaagi sa akong mga kamot. Ug samtang nagatan-aw sila, gipas-an ko ang akong dala ug milakaw sa kagabhion.
8Nianang pagkabuntag miingon ang Ginoo kanako, 9“Tawo, karon nga nangutana ang mga masinupakon nga katawhan sa Israel mahitungod sa imo nga gihimo, 10ingna sila nga ako, ang Ginoo nga Dios, may mensahe alang sa pangulo sa Jerusalem ug sa tanang katawhan sa Israel. 11Ingna dayon sila nga ang imo nga gihimo usa ka pasidaan alang kanila nga pagabihagon sila. 12Bisan ang ilang pangulo magaagi sa dingding nga gibangagan alang kaniya ug magapas-an sa iyang dala ug magalakaw sa kagabhion. Manabon siya sa iyang nawong aron dili niya makita ang yuta. 13Lit-agon ko siya nga daw sa usa ka mananap ug dad-on sa Babylon sa yuta sa mga Chaldeans. Apan dili niya kini makita,12:13 dili niya kini makita: Sumala sa 2 Mga Hari 25:6-7 ang hari sa Juda nga si Zedekia gibutahan sa wala pa siya dad-a sa Babylon. ug mamatay siya didto. 14Katagon ko sa bisan asang dapit ang tanan niya nga sakop—ang iyang mga alagad ug mga guwardya—ug bisan asa sila moadto ipapatay ko sila. 15Ug kon makatag ko na sila ngadto sa mga nasod, mahibaloan nila nga ako mao ang Ginoo. 16Apan tugotan ko ang pipila kanila nga makalingkawas sa gubat, sa kagutom, ug sa mga balatian aron isugilon nila ngadto sa mga nasod nga ilang adtoan ang ilang mangil-ad nga mga buhat. Unya mahibaloan nila nga ako mao ang Ginoo.”
17Miingon pa gyud ang Ginoo kanako, 18“Tawo, kurog sa kahadlok samtang ikaw nagakaon ug nagainom. 19Ug ingna ang mga nagpuyo sa Jerusalem ug sa tibuok Israel nga ako, ang Ginoo nga Dios, nagaingon, ‘Mapuno sila sa kabalaka ug mangurog sa kahadlok samtang sila nagakaon ug nagainom, kay ilogon ang mga kabtangan sa ilang nasod tungod sa ilang kabangis. 20Laglagon ang ilang mga lungsod ug maawaaw kini. Ug mahibaloan nila nga ako mao ang Ginoo.’ ”
21Miingon na usab ang Ginoo kanako, 22“Tawo, nganong may panultihon sa Israel nga nagaingon, ‘Daghan nang nanglabay nga mga panahon, apan wala man lagi matuman ang mga panagna’? 23Ingna sila nga ako, ang Ginoo nga Dios, motapos niini nga panultihon ug dili na gyud nila kini hisgotan pa sa Israel. Ug ingna sila nga hapit na matuman ang mga panagna. 24Kay mawala na gyud sa Israel ang dili tinuod nga mga panan-awon o bakak nga mga panagna. 25Kay kon ako, ang Ginoo, maoy mosulti, matuman gyud. Sa dili madugay, matuman na ang akong giingon batok kaninyong mga masinupakon nga katawhan. Mahitabo kini sa inyong panahon. Ako, ang Ginoo nga Dios, ang nagaingon niini.”
26Miingon pa gyud ang Ginoo kanako, 27“Tawo, nagaingon ang katawhan sa Israel nga ang imo nga mga panan-awon ug mga tagna dugay pang mahitabo. 28Busa isulti kini kanila: ‘Ako, ang Ginoo nga Dios, nagaingon nga sa dili madugay matuman na ang akong giingon. Oo, mahitabo na kini.’ ”
O Exílio Simbolizado
1Veio a mim esta palavra do Senhor: 2“Filho do homem, você vive no meio de uma nação rebelde. Eles têm olhos para ver, mas não veem, e ouvidos para ouvir, mas não ouvem, pois são uma nação rebelde.
3“Portanto, filho do homem, arrume sua bagagem para o exílio e, durante o dia, à vista de todos, parta e vá para outro lugar. Talvez eles compreendam, embora sejam uma nação rebelde. 4Durante o dia, sem fugir aos olhares do povo, leve para fora os seus pertences arrumados para o exílio. À tarde, saia como aqueles que vão para o exílio. E que os outros o vejam fazer isso. 5Enquanto eles o observam, faça um buraco no muro e passe a sua bagagem através dele. 6Ponha-a nos ombros, enquanto o povo estiver observando, e carregue-a ao entardecer. Cubra o rosto para que você não possa ver nada do país, pois eu fiz de você um sinal para a nação de Israel”.
7Então eu fiz o que me foi ordenado. Durante o dia levei para fora as minhas coisas, arrumadas para o exílio. Depois, à tarde, fiz com as mãos um buraco no muro. Ao entardecer saí com a minha bagagem carregando-a nos ombros à vista de todos.
8De manhã recebi esta palavra do Senhor: 9“Filho do homem, acaso aquela nação rebelde de Israel não perguntou: ‘O que você está fazendo?’
10“Diga-lhes: Assim diz o Soberano, o Senhor: Esta advertência diz respeito ao príncipe de Jerusalém e a toda a nação de Israel que está ali. 11Diga-lhes: Eu sou um sinal para vocês. Como eu fiz, assim será feito a eles. Irão para o exílio como prisioneiros.
12“O príncipe deles porá a sua bagagem nos ombros ao entardecer e sairá por um buraco que será escavado no muro para ele passar. Ele cobrirá o rosto para que não possa ver nada do país. 13Estenderei a minha rede para ele, e ele será apanhado em meu laço; eu o trarei para a Babilônia, terra dos caldeus, mas ele não a verá, e ali morrerá. 14Espalharei aos ventos todos os que estão ao seu redor, os seus oficiais e todas as suas tropas, e os perseguirei com a espada em punho.
15“Eles saberão que eu sou o Senhor, quando eu os dispersar entre as nações e os espalhar pelas terras. 16Mas pouparei uns poucos deles da espada, da fome e da peste para que, nas nações aonde forem, contem todas as suas práticas repugnantes. Então saberão que eu sou o Senhor”.
17Esta palavra do Senhor veio a mim: 18“Filho do homem, trema enquanto come a sua comida, e fique arrepiado de medo enquanto bebe a sua água. 19Diga ao povo do país: Assim diz o Senhor, o Soberano, acerca daqueles que vivem em Jerusalém e em Israel: Eles comerão sua comida com ansiedade e beberão sua água desesperados, pois tudo o que existe em sua terra dela será arrancado por causa da violência de todos os que ali vivem. 20As cidades habitadas serão arrasadas e a terra ficará abandonada. Então vocês saberão que eu sou o Senhor”.
21O Senhor me falou: 22“Filho do homem, que provérbio é este que vocês têm em Israel: ‘Os dias passam e todas as visões dão em nada’? 23Diga-lhes, pois: Assim diz o Soberano, o Senhor: Darei fim a esse provérbio, e não será mais citado em Israel. Diga-lhes: Estão chegando os dias em que toda visão se cumprirá. 24Pois não haverá mais visões falsas ou adivinhações bajuladoras em meio ao povo de Israel. 25Mas eu, o Senhor, falarei o que eu quiser, e isso se cumprirá sem demora. Pois em seus dias, ó nação rebelde, cumprirei tudo o que eu disser. Palavra do Soberano, o Senhor”.
26Veio a mim esta palavra do Senhor: 27“Filho do homem, a nação de Israel está dizendo: ‘A visão que ele vê é para daqui a muitos anos, e ele profetiza sobre o futuro distante’.
28“Pois diga a eles: Assim diz o Soberano, o Senhor: Nenhuma de minhas palavras sofrerá mais demora; tudo o que eu disser se cumprirá. Palavra do Soberano, o Senhor”.
