Silotan sa Dios ang Jerusalem
1Gibayaw ako sa Espiritu ug gidala ngadto sa pultahan sa templo sa Ginoo nga nagaatuban nga sa sidlakan. Didto sa pultahan may 25 ka mga tawo, ug ang duha kanila mao si Jaazania nga anak ni Azur, ug si Pelatia nga anak ni Benaya—nga mga pangulo sa katawhan. 2Miingon ang Ginoo kanako, “Tawo, mao kini sila ang mga nagplano ug daotan ug nagahatag ug dili maayo nga tambag dinhi sa siyudad. 3Nagaingon sila, ‘Maayo kini nga panahon sa pagpatindog ug mga balay. Walay manghilabot kanato. Ang atong siyudad sama sa kaldero ug kita sama sa karne nga anaa sa sulod niini, dili kita maunsa.’ 4Busa tawo, ipropesiya batok kanila.”
5Unya gigamhan ako sa Espiritu sa Ginoo ug giingnan niya ako nga isulti kini: “Mao kini ang giingon sa Ginoo kaninyo, katawhan sa Israel, ‘Nahibalo ako kon unsa ang inyong ginahunahuna. 6Daghan ang inyong gipamatay niini nga siyudara ug nagkatag lang ang mga patay nga lawas sa kadalanan. 7Busa ako, ang Ginoo nga Dios, moingon kaninyo: Tinuod nga kini nga siyudara sama sa kaldero, apan ang mga patay nga lawas nga gikatag ninyo sa siyudad mao ang karne.11:7 karne: Maingon nga ang karne mao ang maayo nga bahin sa mananap, ang mga inosente nga mga tawo nga gipamatay mao ang maayo nga bahin sa nasod. Ug kamo abugon ko gikan niini nga siyudara. 8Nahadlok kamo sa gubat,11:8 gubat: sa literal, espada. apan pasulongon ko kaninyo ang inyong mga kaaway. Ako, ang Ginoo nga Dios, ang nagaingon niini. 9Abugon ko kamo gikan niini nga siyudara ug ipabihag sa mga langyaw, ug silotan ko kamo pinaagi kanila. 10Mangamatay kamo sa gubat sa akong pagsilot kaninyo didto sa utlanan sa Israel. Unya mahibaloan ninyo nga ako mao ang Ginoo. 11Kini nga siyudara dili mahimo nga sama sa kaldero alang kaninyo, ug kamo dili mahimo nga sama sa karne sulod niini. Kay silotan ko kamo didto sa utlanan sa Israel. 12Unya mahibaloan ninyo nga ako mao ang Ginoo. Himuon ko kini kay wala kamo motuman sa akong mga tulumanon ug mga lagda. Ang mga lagda hinuon sa uban nga mga nasod ang inyong gituman.’ ”
13Unya samtang nagasulti ako sa mensahe sa Dios, namatay si Pelatia nga anak ni Benaya. Unya mihapa ako ug misinggit sa makusog, “O Ginoo nga Dios, hutdon mo ba gyud ug laglag ang nahibilin nga mga Israelinhon?” 14Miingon ang Ginoo kanako, 15“Tawo, ang mga katawhan nga nahibilin sa Jerusalem nagsulti ug ingon niini mahitungod sa ilang mga kadugo nga binihag: ‘Halayo sila sa Ginoo, ug kini nga yutaa gihatag na sa Ginoo kanato aron atong panag-iyahan.’
16“Busa ingna ang kauban mo nga mga binihag nga ako, ang Ginoo nga Dios, nagaingon, ‘Bisag gipabihag ko kamo ug gikatag ngadto sa uban nga mga kanasoran, ang akong presensya anaa gihapon uban kaninyo nianang mga lugara. 17Busa ako, ang Ginoo nga Dios, nagaingon nga tigomon ko kamo pagbalik gikan sa mga nasod diin kamo nagkatag, ug ihatag ko pag-usab kaninyo ang yuta sa Israel. 18Sa inyong pagbalik sa inyong dapit, wagtangon ninyo ang tanang mangil-ad nga mga dios-dios. 19Bag-ohon ko ang inyong kasingkasing ug ang inyong hunahuna. Kuhaon ko ang kagahi sa inyong kasingkasing ug hatagan ko kamo ug kasingkasing nga masinugtanon kanako. 20Tumanon na ninyo ang akong mga sugo ug mga pagtulon-an. Mahimo kamo nga akong katawhan, ug ako mahimo nga inyong Dios. 21Apan kadtong nagasimba sa ilang mangil-ad nga mga dios-dios, silotan ko sumala sa ilang binuhatan. Ako, ang Ginoo nga Dios, ang nagaingon niini.’ ”
22Unya milupad ang mga cherubim uban ang mga ligid sa kilid nila, ug ang gamhanan nga presensya sa Dios sa Israel anaa ibabaw kanila. 23Unya mikawan ang gamhanan nga presensya sa Ginoo gikan sa siyudad, ug nagpundo sa bukid sa sidlakang bahin sa siyudad. 24Unya nakita ko sa panan-awon nga gihatag kanako sa Espiritu sa Dios nga gibayaw niya ako ug gidala balik ngadto sa mga binihag sa Babylon. Ug unya nahanaw ang panan-awon nga akong nakita. 25Unya gisuginlan ko ang mga binihag sa tanang gipakita sa Ginoo kanako.
O Julgamento dos Líderes de Israel
1Então o Espírito me ergueu e me levou para a porta do templo do Senhor que dá para o oriente. Ali, à entrada da porta, havia vinte e cinco homens, e vi entre eles Jazanias, filho de Azur, e Pelatias, filho de Benaia, líderes do povo. 2O Senhor me disse: “Filho do homem, estes são os homens que estão tramando o mal e dando maus conselhos nesta cidade. 3Eles dizem: ‘Não está chegando o tempo de construir casas?11.3 Ou Esta não é a hora de construir casas? Esta cidade é uma panela, e nós somos a carne dentro dela’. 4Portanto, profetize contra eles; profetize, filho do homem”.
5Então o Espírito do Senhor veio sobre mim e mandou-me dizer: “Assim diz o Senhor: É isso que vocês estão dizendo, ó nação de Israel, mas eu sei em que vocês estão pensando. 6Vocês mataram muita gente nesta cidade e encheram as suas ruas de cadáveres.
7“Portanto, assim diz o Soberano, o Senhor: Os corpos que vocês jogaram nas ruas são a carne, e esta cidade é a panela, mas eu os expulsarei dela. 8Vocês têm medo da espada, e a espada é o que trarei contra vocês. Palavra do Soberano, o Senhor. 9Eu os expulsarei da cidade e os entregarei nas mãos de estrangeiros e os castigarei. 10Vocês cairão à espada, e eu os julgarei nas fronteiras de Israel. Então vocês saberão que eu sou o Senhor. 11Esta cidade não será uma panela para vocês, nem vocês serão carne dentro dela; eu os julgarei nas fronteiras de Israel. 12E vocês saberão que eu sou o Senhor, pois vocês não agiram segundo os meus decretos nem obedeceram às minhas leis, mas se conformaram aos padrões das nações ao seu redor”.
13Ora, enquanto eu estava profetizando, Pelatias, filho de Benaia, morreu. Então prostrei-me com o rosto em terra, e clamei em alta voz: “Ah! Soberano Senhor! Destruirás totalmente o remanescente de Israel?”
14Esta palavra do Senhor veio a mim: 15“Filho do homem, seus irmãos, sim, seus irmãos, que são seus parentes consanguíneos11.15 Ou que estão no exílio com você, e toda a nação de Israel são aqueles de quem o povo de Jerusalém tem dito: ‘Eles estão11.15 Ou aqueles a quem o povo de Jerusalém disse: ‘Permaneçam longe do Senhor. É a nós que esta terra foi dada, para ser nossa propriedade’.
A Promessa da Volta de Israel
16“Portanto diga: Assim diz o Soberano, o Senhor: Embora eu os tenha mandado para terras muito distantes entre os povos e os tenha espalhado entre as nações, por breve período tenho sido um santuário para eles nas terras para onde foram.
17“Portanto, diga: Assim diz o Soberano, o Senhor: Eu os ajuntarei dentre as nações e os trarei de volta das terras para onde vocês foram espalhados e devolverei a vocês a terra de Israel.
18“Eles voltarão para ela e retirarão todas as suas imagens repugnantes e os seus ídolos detestáveis. 19Darei a eles um coração não dividido e porei um novo espírito dentro deles; retirarei deles o coração de pedra e lhes darei um coração de carne. 20Então agirão segundo os meus decretos e serão cuidadosos em obedecer às minhas leis. Eles serão o meu povo, e eu serei o seu Deus. 21Mas, quanto àqueles cujo coração está afeiçoado às suas imagens repugnantes e aos seus ídolos detestáveis, farei cair sobre a sua cabeça aquilo que eles têm feito. Palavra do Soberano, o Senhor”.
22Então os querubins, com as rodas ao lado, estenderam as asas, e a glória do Deus de Israel estava sobre eles. 23A glória do Senhor se levantou da cidade e parou sobre o monte que fica a leste dela. 24Então o Espírito de Deus ergueu-me e em visão levou-me aos que estavam exilados na Babilônia.
Findou-se então a visão que eu havia tido, 25e contei aos exilados tudo o que o Senhor tinha me mostrado.
