1Miingon ang Ginoo kang Moises, “Paminaw! Himuon ko ikaw nga daw usa ka dios ngadto sa hari sa Ehipto.7:1 hari sa Ehipto: sa Hebreo, Faraon. Mao usab sa mosunod nga mga bersikulo. Magkigsulti ka kaniya pinaagi kang Aaron nga imong igsoon. 2Sultihi si Aaron sa tanan nga isulti ko kanimo, ug ipasulti kini kaniya ngadto sa hari. Ingnon niya ang hari nga pagawason ang mga Israelinhon sa iyang nasod. 3Apan pagahion ko ang kasingkasing sa hari, ug bisan pag maghimo akog daghang mga milagro ug kahibulongang mga butang sa Ehipto, 4dili siya maminaw kaninyo. Unya ipahamtang ko ang labihan nga silot ngadto sa Ehipto ug pagawason ko ang mga tribo sa Israel nga akong katawhan. 5Kon masilotan ko na ang Ehipto ug mapagawas ang mga Israelinhon gikan sa ilang nasod, mahibaloan sa mga Ehiptohanon nga ako mao ang Ginoo.”
6Gituman ni Moises ug Aaron ang gisugo sa Ginoo kanila. 7Nagaedad si Moises ug 80 ka tuig ug si Aaron 83 sa dihang nakigsulti sila sa hari sa Ehipto.
8Miingon ang Ginoo kang Moises ug kang Aaron, 9“Kon moingon ang hari nga pamatud-i ninyo pinaagi sa paghimo ug milagro, ikaw Moises moingon kang Aaron, ‘Iitsa ang imong baston atubangan sa hari! Ug mahimo kini nga halas.’ ”
10Busa miadto si Moises ug si Aaron sa hari ug gihimo nila ang giingon sa Ginoo. Giitsa ni Aaron ang iyang baston atubangan sa hari ug sa iyang mga opisyal, ug nahimo kining halas. 11Gipatawag dayon sa hari ang iyang maalam nga mga tawo ug mga madyikero ug pinaagi sa ilang mga madyik, nahimo usab nila ang sama niadto nga milagro. 12Ang kada usa kanila miitsa sa ilang baston ug nahimo usab kini nga mga halas. Apan gitukob sa halas ni Aaron ang ilang mga halas. 13Apan gahi gihapon ang kasingkasing sa hari, ug wala maminaw kang Moises ug kang Aaron, sumala sa giingon sa Ginoo.
Ang Suba sa Nilo Nahimong Dugo
14Miingon ang Ginoo kang Moises, “Gahi kaayo ug kasingkasing ang hari; dili niya palakwon ang katawhan sa Israel. 15Busa adtoa ang hari ugma sa buntag inig-adto niya sa Suba sa Nilo. Dad-a ang imong baston nga nahimong halas ug paghulat kaniya sa daplin sa suba. 16Ingna siya, ‘Ang Ginoo, ang Dios sa mga Hebreo, nagsugo kanako sa pag-ingon niini kanimo: Palakwa ang akong katawhan aron makasimba sila kanako didto sa kamingawan. Apan hangtod karon wala ka gayod motuman. 17Ako, ang Ginoo, nagaingon nga pinaagi sa akong pagahimuon mahibaloan mo nga ako mao ang Ginoo.’ Busa tan-awa! Pinaagi niining baston hapakon ko ang tubig sa Nilo ug mahimong dugo ang tubig. 18Mangamatay ang mga isda ug mabaho ang suba, ug dili na makainom ang mga Ehiptohanon sa tubig niini.”
19Miingon pa gayod ang Ginoo kang Moises, “Ingna si Aaron nga kuhaon ang iyang baston ug ipunting ngadto sa mga katubigan sa Ehipto: sa mga suba, sapa, kanal, ug sa tanang pundohanan ug tubig, ug mahimo kining tanan nga dugo. Mao kini ang mahitabo sa tibuok Ehipto. Apil ang tubig sa mga sudlanan7:19 tubig sa mga sudlanan: o, tubig nga ginabubo sa mga dios-dios. nga kahoy ug bato mahimo usab nga dugo.”
20Gituman ni Moises ug ni Aaron ang gisugo sa Ginoo. Samtang nagtan-aw ang hari ug ang iyang mga opisyal, gibayaw ni Aaron ang iyang baston ug gihapak sa Suba sa Nilo, ug ang tubig niini nahimong dugo. 21Nangamatay ang mga isda ug nanimaho pag-ayo ang suba, busa dili na makainom ang mga Ehiptohanon. Bisan asa sa Ehipto may dugo. 22Kini nga milagro gihimo usab sa mga madyikero nga Ehiptohanon pinaagi sa ilang madyik. Busa nagmagahi gihapon ang hari, ug wala siya naminaw kang Moises ug kang Aaron, sumala sa giingon sa Ginoo. 23Mibalik ang hari sa iyang palasyo, ug wala lang niya kadto tagda. 24Nagbangag ang mga Ehiptohanon libot sa Suba sa Nilo aron makakuhag ilimnong tubig, kay dili na nila mainom ang tubig sa suba.
Ang mga Baki
25Milabay ang pito ka adlaw human hapaka sa Ginoo ang Suba sa Nilo pinaagi kang Aaron.
1„Hør nu engang, Moses,” sagde Herren. „Jeg vil vise Farao, at det er Gud selv, der står bag dig, og din bror Aron skal være den, der fører ordet. 2Sig alt det, jeg fortæller dig, videre til Aron, så han kan sige det videre til Farao. Han skal forlange, at Israels folk får lov at forlade Egypten. 3Men jeg vil gøre Farao stædig, og derefter vil jeg gøre mange tegn og undere i Egypten. 4Når Farao så ikke vil høre på jer, vil jeg straffe Egypten med store katastrofer, hvorefter jeg vil føre mit talrige folk ud. 5Når egypterne ser min magt, og hvordan jeg tvinger dem til at lade mit folk rejse, vil de komme til at forstå, at jeg er Herren!”
6Så var Moses og Aron parat til at gøre, som Herren havde befalet. 7Moses var på det tidspunkt 80 år gammel, og Aron var 83.
Staven forvandles til en slange
8Dernæst sagde Herren til Moses: 9„Når Farao kræver, at I skal gøre et under for at bevise din Guds magt, skal Aron smide sin stav på jorden foran Farao, og den vil blive forvandlet til en slange.”
10Så gik Moses og Aron til Farao og gjorde, som Herren havde befalet: Aron smed sin stav på gulvet foran Farao og hans hoffolk, og staven blev straks forvandlet til en slange. 11Men Farao kaldte på sine vismænd og troldmænd, og de var i stand til at efterligne miraklet ved hjælp af deres magi. 12Deres stave blev til slanger ligesom Arons, men Arons slange slugte troldmændenes slanger. 13Farao var imidlertid lige stædig og ville ikke høre på dem—nøjagtig som Herren havde forudsagt.
Første katastrofe: Vand bliver til blod
14Så sagde Herren til Moses: „Farao er lige stædig og nægter at lade folket rejse. 15Gå derfor hen til ham i morgen tidlig, når han går ned til Nilen. Vent på ham ved bredden og sørg for at have staven, der blev til en slange, parat. 16Sig til ham: Herren, hebræernes Gud, sendte mig til dig for at sige: ‚Lad mit folk rejse, så de kan tilbede mig i ørkenen!’ Endnu har du ikke bøjet dig for kravet, 17men nu siger Herren til dig: ‚Du skal få at se, at jeg er Herren!’ Jeg slår nu Nilens vand med denne stav, og vandet vil blive til blod! 18Fiskene vil dø, og floden vil komme til at stinke, så dit folk vil nægte at drikke vand fra den.”
19Og Herren fortsatte: „Sig så til Aron, at han skal pege ud over alle Egyptens vande med sin stav. Når han gør det, vil vandet i alle landets floder, kanaler, damme og vandreservoirer forvandles til blod. Ja, selv vandet i alle trækar og stenkrukker vil blive til blod.”
20Moses og Aron gjorde, som Herren havde befalet. Moses rakte sin stav ud og slog på vandet i Nilen for øjnene af Farao og hans folk, 21så vandet blev til blod, fiskene døde, og alt flodvandet stank. Egypterne kunne ikke længere drikke det. Vand blev til blod overalt i Egypten. 22De egyptiske troldmænd brugte deres magi til at gøre det samme. Farao blev endnu mere stejl og ville ikke høre på Moses og Aron—nøjagtig som Herren havde forudsagt. 23Han vendte sig om og gik tilbage til sit palads, som om der intet var sket. 24Imens gravede egypterne brønde langs floden for at finde rent vand, for de kunne jo ikke drikke vandet i floden. 25Sådan gik der syv dage.
Anden katastrofe: Frøer
26Derpå sagde Herren til Moses: „Gå hen til Farao og giv ham denne besked fra mig: Lad mit folk rejse, for at de kan tilbede mig. 27Hvis du stadig nægter, vil jeg lade mængder af frøer plage dit land fra ende til anden. 28Nilen skal komme til at vrimle med frøer, og frøerne vil trænge ind i dit palads og dit soveværelse—ja, helt op i din seng. De vil myldre ind i alle egypternes huse, selv ind i bageovnene og op i gryderne. 29Frøerne vil kravle rundt på dig og dine hoffolk—ja, på alle landets indbyggere.”
