Ang Pagkaon nga Manna ug mga Pugo
1Gikan sa Elim, mipadayon sa paglakaw ang tibuok katilingban sa Israel hangtod nga nakaabot sila sa kamingawan sa Sin, nga anaa tunga-tunga sa Elim ug Sinai. Nakaabot sila didto sa ika-15 nga adlaw sa ikaduhang bulan gikan sa paggawas nila sa Ehipto. 2Didto sa kamingawan mireklamo ang tibuok katilingban ngadto kang Moises ug kang Aaron. 3Miingon sila, “Maayo pag gipatay na lang kami sa Ginoo didto sa Ehipto. Didto makapagusto pa kamig kaon. Apan gidala ninyo kami dinhi niining kamingawan aron mangamatay kaming tanan sa kagutom.”
4Unya miingon ang Ginoo kang Moises, “Paminaw! Magpaulan ako ug pan gikan sa langit alang kaninyo. Kada adlaw magkuha ang mga Israelinhon ug pan nga igo lang alang nianang adlawa. Niining paagiha sulayan ko sila ug tan-awon ko kon tumanon ba nila ang akong mga sugo. 5Ingna sila nga doblehon nila ang gidaghanon sa pan nga ilang kuhaon sa ikaunom nga adlaw sa kada semana.”
6Busa miingon si Moises ug si Aaron sa tanang mga Israelinhon, “Karong gabhiona, mapamatud-an ninyo nga ang Ginoo mao ang nagpagawas kaninyo gikan sa Ehipto, 7ug sa buntag makita ninyo ang gamhanang presensya sa Ginoo. Kay nadungog niya ang inyong mga pagbagulbol. Si kinsa ba gud kami nga diri man kamo kanamo magbagulbol? Ang tinuod, ang Ginoo ang inyong gibagulbolan.”
8Miingon pa gayod si Moises, “Hatagan kamo sa Ginoo ug karne nga inyong kan-on sa gabii ug magpagusto kamog kaon ug pan sa buntag, kay nadungog niya ang inyong mga pagbagulbol ngadto kaniya. Dili kami ang inyong gibagulbolan kondili ang Ginoo. Kinsa ba gud kami nga diri man kamo magbagulbol kanamo?”
9Miingon dayon si Moises kang Aaron, “Ingna ang tibuok katilingban sa Israel nga moduol sila sa presensya sa Ginoo kay nadungog niya ang ilang mga pagbagulbol.”
10Samtang nagsulti si Aaron sa tibuok katilingban sa Israel, mitan-aw sila sa kamingawan ug sa kalit lang nakita nila ang gamhanang presensya sa Ginoo diha sa panganod. 11Miingon ang Ginoo kang Moises, 12“Nadungog ko ang mga pagbagulbol sa mga Israelinhon. Ingna sila nga sa gabii mokaon sila ug karne ug sa buntag makapagusto silag kaon ug pan. Unya mahibaloan ninyo nga ako mao ang Ginoo nga inyong Dios.”
13Nianang pagkakilomkilom na, mitungha ang daghang buntog nga milukop sa ilang kampo. Pagkabuntag, ang yuta palibot sa ilang kampo basa sa yamog. 14Sa dihang nawala na ang yamog, may nakita sila sa yuta nga nipis nga mga butang nga labihan kaputi. 15Wala sila kahibalo kon unsa kadto, busa nagpangutan-anay sila, “Unsa kini?” Miingon si Moises kanila, “Mao kana ang pagkaon nga gihatag sa Ginoo kaninyo aron inyong kan-on. 16Miingon ang Ginoo nga ang kada usa kaninyo magkuha niini sumala sa inyong gikinahanglan: usa ka gantang alang sa kada tawo diha sa inyong panimalay.”
17Busa nanguha ang mga Israelinhon niini nga pagkaon; ang uban daghan ang gikuha ug ang uban gamay lang. 18Apan sa dihang gitakos na nila kini, usa ka gantang ra gayod ang nakuha sa matag usa. Ang nagkuha ug daghan wala manobra, ug ang nagkuha ug gamay wala makulangi. Igo ra gayod sa iyang gikinahanglan ang nakuha sa kada usa.
19Miingon si Moises kanila, “Walay magbilin niini alang sa sunod nga adlaw.” 20Apan ang uban kanila wala magpatuo kang Moises, nagbilin gayod sila alang sa sunod nga adlaw. Apan giulod kini ug nabaho. Busa nasuko si Moises kanila.
21Kada buntag magkuha ang kada usa sumala sa iyang gikinahanglan. Ug kon motaas na ang adlaw, mangatunaw ra usab kini. 22Sa ikaunom nga adlaw, doblehon nila ang ilang ginakuha—duha ka gantang kada tawo. Busa miadto ang mga pangulo sa katilingban sa Israel ngadto kang Moises ug nangutana kon nganong doblehon. 23Miingon si Moises kanila, “Nagsugo ang Ginoo nga mopahulay kamo ugma kay Adlaw nga Igpapahulay, usa ka balaan nga adlaw alang sa Ginoo. Busa lutoa ninyo ang gusto ninyong lutuon, ug lung-aga ang gusto ninyong lung-agon. Hiposa ang mahibilin alang sa sunod nga adlaw.” 24Busa gitipigan nila ang nahibilin alang sa pagkasunod nga adlaw sumala sa gisugo kanila ni Moises. Ug wala kini ulora ni mabaho.
25Miingon si Moises kanila, “Kan-a ninyo kana karong adlawa, kay Adlaw karon nga Igpapahulay alang sa Ginoo. Wala kamoy makita niana karon sa palibot. 26Manguha kamo niana nga pagkaon sulod sa unom ka adlaw, apan sa ikapito nga adlaw mopahulay kamo. Nianang adlawa wala kamoy makuha nga pagkaon.”
27Sa ikapito nga adlaw, may mga tawo gihapon nga miadto aron sa pagpanguha niini nga pagkaon, apan wala silay nakita. 28Unya miingon ang Ginoo kang Moises, “Hangtod kanus-a ba kining mga tawhana magsupak-supak sa akong mga sugo ug mga balaod? 29Hinumdomi ninyo nga gihatagan ko kamo ug Adlaw nga Igpapahulay, mao kana nga kada ikaunom nga adlaw nagahatag ako sa inyong pagkaon alang sa duha ka adlaw. Kinahanglan nga ang kada usa magpabilin diha sa iyang gipuy-an sa ikapito nga adlaw. Walay mogawas sa pagpanguha ug pagkaon.” 30Busa mipahulay ang mga tawo sa ikapito nga adlaw.
31Gitawag sa mga Israelinhon ang maong pagkaon ug manna. Daw liso kini nga gagmay ug puti, ug tam-is kini sama sa nipis nga pan nga may dugos. 32Miingon si Moises kanila, “Mao kini ang gisugo sa Ginoo: ‘Pagtipig kamo ug usa ka gantang nga manna alang sa umaabot nga henerasyon, aron makita nila ang pagkaon nga gihatag ko kaninyo sa kamingawan sa dihang gipagawas ko kamo gikan sa Ehipto.’ ”
33Miingon si Moises kang Aaron, “Pagkuhag sudlanan ug sudli kinig usa ka gantang nga manna. Unya ibutang kini diha sa presensya sa Ginoo alang sa umaabot nga henerasyon.” 34Gituman kini ni Aaron sumala sa gisugo sa Ginoo kang Moises. Gibutang ni Aaron ang manna sa Kahon sa Kasugoan16:34 Kahon sa Kasugoan: Mao usab kini ang sudlanan sa Kasabotan. Tan-awa ang Lista sa mga Pulong sa luyo. aron matipigan kini. 35Mikaon ang mga Israelinhon ug manna sulod sa 40 ka tuig, hangtod nakaabot sila sa yuta sa Canaan. 36(Kada adlaw nagatigom ang kada usa kanila ug usa ka omer nga manna, nga mga usa ka gantang.)
O maná e as codornizes
1Depois deixaram Elim e chegaram ao deserto de Sim, que se encontra a meio caminho entre Elim e o Sinai, no dia 15 do segundo mês após a saída do Egito. 2Aí mais uma vez o povo falou amargamente a Moisés e a Aarão: 3“Para que é que saímos do Egito!? Mais valia que o Senhor nos tivesse morto lá, porque ao menos tínhamos o que comer, panelas cheias de carne e pão a fartar! Trouxeram-nos para este deserto para morrermos todos de fome.”
4Então o Senhor disse a Moisés: “Vou fazer chover alimento dos céus e cada um, todos os dias, poderá sair e apanhar tanto quanto necessitar para esse dia. Nisto verei se tencionam seguir as minhas ordens. 5Diz-lhes ainda que no sexto dia apanhem o dobro da quantidade dos outros dias.”
6Moisés e Aarão convocaram o povo e disseram-lhes: “Hoje, ao anoitecer, hão de verificar como foi o Senhor mesmo que vos tirou da terra do Egito. 7-8E amanhã de manhã verão mais da sua glória. Porque ele ouviu as vossas murmurações, que eram, no fundo, ditas contra ele. Pois quem somos nós próprios para que as vossas lamentações se dirijam contra nós? Portanto, o Senhor vos dará carne, hoje ao fim da tarde e amanhã terão o pão que desejarem.” 9Então Moisés disse a Aarão para dizer a toda a congregação de israelitas: “Venham agora perante o Senhor e ouçam a sua resposta às vossas lamúrias.”
10E aconteceu que, quando Aarão estava a falar ao povo, de repente, do lado do deserto, na nuvem que os guiava, apareceu a tremenda glória do Senhor.
11E o Senhor falou a Moisés: 12“Ouvi a sua revolta. Diz-lhes que, ao cair da tarde, hão de ter carne e pela manhã fartar-se-ão de pão, e ficarão a saber que eu sou Senhor, o vosso Deus.”
13Nesse fim de tarde um grande número de codornizes apareceu e cobriu o acampamento. Pela manhã também todo o solo do deserto, à volta do acampamento, apareceu molhado de orvalho. 14E à medida que o orvalho ia desaparecendo ficava no chão algo como uns finos e leves flocos, qualquer coisa como uma espécie de geada.
15Quando o povo de Israel viu aquilo, perguntou pasmado: “Mas o que é isto?”
E Moisés respondeu-lhes: “É o alimento que o Senhor vos dá a comer, 16do qual vos disse para cada um apanhar tanto quanto precisar, uns dois litros por cada pessoa duma família.”
17Então o povo foi recolhê-lo, uns mais, outros menos, conforme as necessidades de cada casa. 18Mediram o que recolheram com a medida de dois litros e cada um teve precisamente aquilo de que necessitava; o que recolheu muito não teve demais e o que colheu pouco, também nada lhe faltou.
19Moisés disse-lhes: “Que ninguém deixe nada para o dia seguinte.” 20O certo é que alguns não ligaram e deixaram ficar até de manhã. Quando foram ver estava cheio de bicho e cheirava mal. Por isso, Moisés se indignou muito com eles.
21Todas as manhãs iam buscar o alimento, cada um segundo as necessidades da sua casa. E quando o Sol começava a aquecer, durante a manhã aquilo, derretia-se e desaparecia.
22No sexto dia apanharam o dobro do habitual: quatro litros em vez de dois. Os responsáveis do povo relataram estes resultados a Moisés. 23“O Senhor determinou que amanhã seja um dia de repouso, portanto um sábado santo, dedicado ao Senhor, em que se deve evitar fazer tarefas correntes. Por isso, cozam o que quiserem, façam no forno a quantidade que entenderem, e o que sobejar, guardem-no para amanhã.” 24Na manhã seguinte a comida estava em perfeito estado de conservação e boa para comer, sem bichos nem mau cheiro.
25Moisés lembrou-lhes: “Este é o vosso alimento para hoje, porque hoje é um sábado consagrado ao Senhor e não aparecerá comida no solo. 26Durante seis dias apanhem conforme vos foi dito, porque o sétimo é um sábado e não acharão nada nesse dia.” 27Contudo, alguns do povo foram ver se encontravam comida, apesar de ser sábado, e não acharam nada.
28“Até quando recusará este povo obedecer-me?”, perguntou o Senhor a Moisés. 29“Não constataram eles que lhes dei duas vezes mais no sexto dia, de forma a que tivessem bastante para os dois dias? Porque o Senhor deu-vos o sétimo dia como um dia de sábado, de descanso. Fiquem nas vossas tendas e não saiam para arranjar alimento nesse dia.” 30Foi assim que o povo descansou no sétimo dia.
31E aquela comida ficou sendo conhecida como maná16.31 Em hebraico, significa que é isto?. Era uma coisa branca, parecida com a semente do coentro e tinha um sabor a bolo de mel. 32Moisés deu-lhes mais instruções da parte do Senhor: tiveram de recolher dois litros do maná para ser guardado para sempre como testemunho, de forma a que as gerações futuras pudessem ver o pão com que o Senhor os alimentara no deserto, depois de os ter tirado do Egito. 33Moisés disse a Aarão para arranjar um recipiente e pôr nele três litros de maná, para o conservar perante o Senhor, onde ficaria através dos tempos. 34Aarão fez tal como o Senhor ordenara a Moisés e foi guardado na arca do testemunho.
35Portanto, o povo de Israel comeu o maná durante 40 anos até chegarem à terra de Canaã, em que havia produtos da terra para se alimentarem. 36A quantidade que apanhavam era a décima parte do efa.16.36 A décima parte do efa era equivalente a 1 omer, que equivale a cerca de 2,2 litros.
