Nnwom 90 – AKCB & NVI

Akuapem Twi Contemporary Bible

Nnwom 90:1-17

NHOMA A ƐTO SO ANAN

Nnwom 90–106

Dwom 90

Onyankopɔn nipa Mose mpaebɔ.

1Awurade, wo na woayɛ yɛn tenabea

awo ntoatoaso nyinaa mu.

2Ansa na wɔrebɛbɔ mmepɔw

anaasɛ worebɛda asase ne wiase adi no,

na woyɛ Onyankopɔn fi mmeresanten kosi mmeresanten.

3Woma adesamma san dan mfutuma,

ka se, “Mo adesamma, monsan nkɔ mfutuma mu.”

4Mfirihyia apem yɛ wʼani so sɛ

da koro a abɛsen mprempren,

anaasɛ anadwo mu dɔnhwerew kakraa bi.

5Wopra nnipa kɔ, wɔ owu nna mu;

wɔte sɛ sare a afefɛw anɔpa,

6ɛfefɛw yɛ frɔmfrɔm anɔpa de,

nanso anwummere ɛwo na etwintwam.

7Yɛresa wɔ wʼabufuw ano

na wʼanibere abɔ yɛn hu.

8Wode yɛn amumɔyɛ asi wʼanim,

na yɛn kokoa mu bɔne da wʼanim hann no mu.

9Yɛn nna nyinaa twa mu wɔ wʼabufuwhyew mu;

na yɛde awerɛhowdi na ewie yɛn mfe.

10Yɛn nkwa nna si mfe aduɔson,

anaasɛ aduɔwɔtwe, sɛ yɛwɔ ahoɔden a;

na mu ahohoahoade yɛ ɔhaw ne awerɛhow,

na etwa mu ntɛmntɛm, na yetu kɔ.

11Sɛ anka yebehu sɛ wʼabufuw mu tumi te ɛ!

Wʼabufuwhyew kɛse te sɛnea wo ho suro te.

12Ma yenhu yɛn nna kan sɛnea ɛte,

na yɛanya nyansa koma.

13Tɔ wo bo ase, Awurade, enkosi da bɛn?

Hu wʼasomfo mmɔbɔ.

14Ma wʼadɔe a ɛnsa da no mmee yɛn adekyee mu,

na yɛde anigye ato dwom adi ahurusi yɛn nna nyinaa mu.

15Ma yɛn ani nnye nna bebree sɛ nna dodow a wode yɛn kɔɔ amanehunu mu no,

sɛ mfirihyia dodow a yehuu ateetee no.

16Ma wʼasomfo nhu wo nneyɛe

na wɔn mma nhu wʼanuonyam.

17Ma Awurade yɛn Nyankopɔn adom no ntena yɛn so;

na yɛn nsa ano adwuma nyɛ yiye mma yɛn;

yiw, ma yɛn nsa ano adwuma nyɛ yiye.

Nueva Versión Internacional

Salmo 90:1-17

Libro IV

Salmos 90–106

Salmo 90

Oración de Moisés, hombre de Dios.

1Señor, tú has sido nuestro refugio

generación tras generación.

2Desde antes que nacieran los montes

y que crearas la tierra y el mundo,

desde los tiempos antiguos y hasta los tiempos postreros,

tú eres Dios.

3Tú haces que los hombres vuelvan al polvo,

cuando dices: «¡Vuélvanse al polvo, mortales!».

4Mil años, para ti,

son como el día de ayer, que ya pasó;

son como una vigilia de la noche.

5Arrasas a los mortales que son como un sueño:

nacen por la mañana, como la hierba

6que al amanecer brota y florece,

y por la noche ya está marchita y seca.

7Tu ira en verdad nos consume;

tu indignación nos aterra.

8Ante ti has puesto nuestras maldades;

a la luz de tu presencia, nuestros pecados secretos.

9Por causa de tu ira se nos va la vida entera;

se esfuman nuestros años como un suspiro.

10Algunos llegamos hasta los setenta años,

quizás alcancemos hasta los ochenta,

si las fuerzas nos acompañan.

Tantos años de vida,90:10 Tantos años de vida. Lit. Su orgullo. sin embargo,

solo traen problemas y penas:

pronto pasan y volamos.

11¿Quién puede comprender el poder de tu ira?

Tu ira es tan grande como el temor que se te debe.

12Enséñanos a contar bien nuestros días,

para que nuestro corazón adquiera sabiduría.

13¿Cuándo, Señor, te volverás hacia nosotros?

¡Compadécete ya de tus siervos!

14Sácianos de tu gran amor por la mañana,

y toda nuestra vida cantaremos de alegría.

15Alégranos conforme a los días que nos has afligido

y a los años que nos has hecho sufrir.

16¡Sean manifiestas tus obras a tus siervos

y tu esplendor a sus descendientes!

17Que el favor90:17 Que el favor. Alt. Que la belleza. del Señor nuestro Dios esté sobre nosotros.

Confirma en nosotros la obra de nuestras manos;

sí, confirma la obra de nuestras manos.