Ninewe Nnome
1Nnome nka mogya kuropɔn
a atoro ne korɔn ahyɛ no ma
na amanehunufo mpa mu da!
2Apɔnkɔkafo abaa regyigye,
nteaseɛnam nhankare reyɛ kirididi
Apɔnkɔ rehuruhuruw
ne nteaseɛnam redankyidankyi.
3Apɔnkɔ ne wɔn sotefo ko kɔ wɔn anim;
afoa twa yerɛw yerɛw,
na mpeaw nso pa yerɛw yerɛw.
Atɔfo bebree,
awufo a bi deda bi so,
afunu a wontumi nkan wɔn dodow
a nnipa tiatia so.
4Eyi nyinaa fi oguamanfo bi akɔnnɔ,
ntafowayifo no nnaadaa dodow no.
Ɔno na ɔde nʼaguamammɔ tɔn amanaman
na ɔde ne ntafowayi tɔn nnipa.
5“Me ne wo nka,” sɛnea Asafo Awurade se ni,
“Mɛpagyaw wʼatade akɔ soro.
Mɛma amanaman ahu wʼadagyaw
na ahenni ahorow nso ahu wʼanimguase.
6Mede fi bɛsra wo ho,
mebu wo animtiaa
na mama nnipa ahwɛ wo.
7Obiara a obehu wo beguan afi wo ho aka se,
‘Ninewe adwiriw, na hena na obesu no?’
Ɛhe na menya obi akyekye wo werɛ?”
8Wuye sen Tebes a
ɛda Asubɔnten Nil ho a
nsu atwa ne ho ahyia ana?
Asubɔnten bɔ ne ho ban
na nsu yɛ ne fasu.
9Kus ne Misraim yɛ ne dɔm a wontumi nkan wɔn.
Put ne Libia ka nʼadomfo ho.
10Nanso wɔfaa no nnommum
twaa no asu.
Wɔtow ne nkokoaa hwehwee fam
ma wɔtetee wɔ mmɔnten so.
Wɔbɔɔ nʼadehye so ntonto,
na nʼatitiriw nso wɔde nkɔnsɔnkɔnsɔn guguu wɔn.
11Wo nso wobɛbow
Na wubehintaw wo ho
de akɔpɛ guankɔbea wɔ atamfo nkyɛn.
12Wʼaban nyinaa te sɛ borɔdɔma nnua
a asow aba foforo:
sɛ wɔwosow a
aba no tetew gu ma nea ɔrehwehwɛ bi adi.
13Hwɛ wʼakofo
wɔn nyinaa yɛ mmea!
Wʼasase so apon ano deda hɔ ma wʼatamfo;
ogya ahyew wʼapon no akyi adaban.
14Sesaw nsu sie ma bere a wɔatua mo ano no.
Yere wo bammɔ mu!
Wɔw dɔte no
na siesie ntayaa a wɔato no!
15Ɛhɔ na ogya bɛhyew wo;
afoa betwa wo ahwe fam,
wobedi wo nam sɛ mmoadabikuw.
Monnɔ sɛ tɛwtɛw,
mo ase mfɛe sɛ mmoadabi!
16Woama wʼaguadifo adɔɔso,
wɔn dodow asen ɔsoro nsoromma,
nanso wɔte sɛ mmoadabi a wɔbɔ asase no kwaterekwa
na afei wotu kɔ.
17Wʼawɛmfo te sɛ mmoadabi.
Wʼadwumayɛfo te sɛ mmoadabi akuw
a wɔsensam ban ho awɔw da.
Nanso sɛ owia pue a wotu kɔ,
na obi nnim faako a wɔkɔ.
18Asiriahene wo nguanhwɛfo retɔ nko.
Wʼanuonyamfo deda hɔ rehome.
Wo nkurɔfo abɔ apete wɔ mmepɔw no so
a wonni anoboaboafo.
19Aduru biara rentumi nkum wʼapirakuru no;
wo kuru no bekum wo.
Obiara a ɔte wo nka no
bɔ ne nsam wɔ wʼasehwe ho,
Na hena koraa na wʼatirimɔdensɛm
no bi nkaa no da?
وای بر نينوا
1وای بر نينوا، شهری که از دروغ و قتل و غارت پر است. 2به صدای ضربه‌های تازيانه‌ها که بر پيکر اسبان وارد می‌آيد گوش کنيد! غرش چرخها، تاخت و تاز اسبها و صدای مهيب عرابه‌ها را بشنويد! 3به شمشيرهای درخشان و نيزه‌های براق سواران نگاه کنيد. اجساد کشته‌شدگان در همه جا روی هم انباشته شده‌اند و مردم در حين راه رفتن روی آنها می‌افتند.
4اين همه بدان سبب است که نينوای زناکار و جادوگر، مانند يک زن افسونگر با زيبايی خود قومها را به دام می‌انداخت و آنگاه به آنها ياد می‌داد خدايان دروغينش را بپرستند.
5خداوند قادر متعال می‌فرمايد: «ای نينوا، من بر ضد تو برخاسته‌ام و اکنون تمام قومها برهنگی و رسوايی تو را خواهند ديد. 6تو را با کثافت می‌پوشانم و به مردم جهان نشان می‌دهم که تو چقدر فاسد هستی. 7هر که تو را ببيند از تو فرار کرده، فرياد خواهد زد: ”نينوا بکلی ويران شده است!“ ولی هرگز کسی از سرنوشت تو تأسف نخواهد خورد.»
8ای نينوا آيا تو از شهر تبس، پايتخت مصر بهتر هستی که آبهای رود نيل از هر طرف آن را در بر گرفته، مانند حصاری آن را محافظت می‌نمود؟ 9او بر حبشه و تمام سرزمين مصر فرمان می‌راند و فوط و ليبی متفقين نيرومندش بودند و در مواقع ضروری به ياری او می‌شتافتند. 10با وجود اين، تبس سقوط کرد. دشمنان، اهالی آن را به اسارت درآوردند و فرزندانشان را بر سنگفرش خيابانها کوبيده، کشتند. رهبرانش را به زنجير کشيدند و آنها را به حکم قرعه بين خودشان تقسيم کرده، به خدمت خود درآوردند.
11ای نينوا، تو نيز مانند اشخاص مست، گيج و مبهوت خواهی شد و پناهگاهی جستجو خواهی کرد تا خود را از چنگ دشمن پنهان کنی. 12تمام قلعه‌های تو مانند درختان انجيری هستند که ميوه‌هايشان رسيده باشد. وقتی درختان انجير را تکان دهند نوبر رسيدهٔ آنها در دهان تکانندگان می‌افتد. 13سربازانت همچون زنان، ضعيف و درمانده می‌شوند. دروازه‌های سرزمينت به روی دشمن باز شده به آتش کشيده می‌شوند. 14برای محاصره شدن آماده شو! آب کافی ذخيره کن! قلعه‌هايت را تقويت نما! خشتهای زيادی برای تعمير ديوارهايت آماده کن! به گودالها داخل شده، گل را پا بزن و آن را در قالبهای خشت‌سازی بريز!
15ولی بدان که در حين آماده شدن، آتش تو را می‌بلعد و شمشير، تو را قطعه‌قطعه می‌کند. دشمن، تو را مثل ملخهايی که هر چه بر سر راهشان قرار گيرد می‌خورند، خواهد بلعيد. هر چند مثل ملخ زياد شوی باز هم راه فراری نداری. 16تاجران تو که از ستارگان آسمان زيادتر بودند، تو را با ثروت بی‌حساب پر می‌کردند، ولی دشمنانت مانند مور و ملخ هجوم آورده، ثروت تو را با خود خواهند برد. 17بزرگان و سردارانت مثل ملخهايی هستند که در سرما، روی ديوارها دور هم جمع می‌شوند، اما همينکه آفتاب برمی‌آيد و هوا گرم می‌شود، پرواز می‌کنند و ناپديد می‌گردند.
18ای پادشاه آشور، رهبران سرزمينت در خاک و خون غلطيده‌اند! قوم تو در کوهها پراکنده شده‌اند! ديگر رهبری نمانده که جمعشان کند! 19درمانی برای زخمهايت پيدا نمی‌شود و جراحت تو عميقتر از آنست که شفا يابد. همهٔ کسانی که از سرنوشت تو باخبر شوند از شادی دست خواهند زد، چون کسی را نمی‌توان يافت که از ظلم و ستم تو در امان بوده باشد.
