1Eyi ne asɛm a odiyifo Habakuk nya fii Awurade nkyɛn wɔ anisoadehu mu.
Habakuk Anwiinwii
2Awurade, enkosi da bɛn na memfrɛ nsrɛ mmoa,
nanso wuntie me?
Meteɛ mu frɛ, “Akakabensɛm!”
nanso womma mmegye me.
3Adɛn na woma mehwɛ ntɛnkyew?
Adɛn nti na wotena bɔne ho?
Ɔsɛe ne akakabensɛm da mʼanim,
basabasayɛ ne abɛbrɛsɛ atwa me ho ahyia.
4Enti mmara nyɛ adwuma
na atɛntrenee nni baabiara,
atirimɔdenfo aka atreneefo ahyɛ,
enti wɔkyea atemmu.
Awurade Mmuae
5“Hwɛ aman no,
na wo ho bedwiriw wo!
Merebɛyɛ biribi wɔ wo bere so,
na sɛ wɔka kyerɛ wo a,
worennye nni.
6Merema Babiloniafo asɔre,
ɔman a wɔyɛ atirimɔdenfo ne ntɔkwapɛfo;
wobu fa asase nyinaa so,
na wɔfa tenabea a ɛnyɛ wɔn de.
7Wɔn ho yɛ hu na nnipa suro wɔn;
wɔyɛ wɔn koko so ade,
de pɛ anuonyam ma wɔn ho.
8Wɔn apɔnkɔ ho yɛ hare sen asebɔ,
na wɔn ho yɛ hu sen pataku a ɔnam anadwo,
wɔn apɔnkɔsotefo kɔ wɔn anim mmarima so,
wofi akyirikyiri nsase so,
na wɔbɔ hoo sɛ akorɔma a ɔrekɔkyere aboa.
9Wɔn nyinaa ba sɛ wɔrebɛyɛ basabasayɛ.
Wɔn dɔm pem kɔ wɔn anim te sɛ nweatam so mframa,
na wɔtase nneduafo sɛ nwea.
10Wodi ahene ho fɛw,
wɔka aman sodifo anim,
na wɔtwee nkuropɔn a ɛwɔ bammɔ dennen.
Wosisi dɔte mpie nam so kyekyere atamfo.
11Wɔbɔ hoo te sɛ mframa kɔ wɔn anim.
Afɔdifo a wɔn ahoɔden yɛ wɔn nyame.”
Habakuk Nwiinwii Bio
12Awurade, wunni hɔ fi tete ana?
Me Nyankopɔn, me Kronkronni, wo a wote ase daa.
Wo, Awurade, woapaw wɔn sɛ wommu atɛn;
wo, me Botantim, woahyɛ wɔn sɛ wɔntwe aso.
13Wʼaniwa yɛ kronkron a wuntumi nhwɛ nnebɔne;
wunnyigye nnebɔne so.
Na adɛn nti na wugyigye nnipa akɔntɔnkye so,
na dɛn nti na wayɛ komm wɔ bere a
atirimɔdenfo rememene atreneefo?
14Woama nnipa ayɛ sɛ nsumnam a ɛwɔ po mu,
te sɛ abɔde a ɛwɔ po mu a wonni sodifo.
15Ɔtamfo tirimɔdenfo no de darewa yi wɔn,
ogu nʼasau de buma wɔn,
na afei ɔsɛpɛw ne ho ma nʼani gye.
16Ne saa nti ɔbɔ afɔre ma nʼasau
na wahyew aduhuam ama no,
efisɛ asau yi so na ɔnam nya yiyedi,
na odi nʼakɔnnɔ aduan.
17Enti ɔnkɔ so nni nʼasau mu nam,
na ɔmfa atirimɔden nsɛe aman ana?
1اين است پيغامی كه خداوند در رؤيا به حبقوق نبی نشان داد.
شكايت حبقوق
2ای خداوند، تا به كی از تو كمک بطلبم تا مرا اجابت فرمايی؟ هر چه فرياد برمیآورم بیفايده است، زيرا تو ما را از ظلم نجات نمیدهی. 3تا به كی بايد ناظر اين بیعدالتیای كه اطراف مرا گرفته است باشم؟ چرا كاری نمیكنی؟ به هر جا كه نگاه میكنم خرابی و ظلم میبينم، همه جا را جنگ و دشمنی فرا گرفته است. 4قانون سست شده و عدالت هرگز بجا آورده نمیشود. شروران، درستكاران را در تنگنا گذاشتهاند و عدالت مفهوم خود را از دست داده است.
پاسخ خداوند به قوم يهود
5«به قومهای اطراف خود نگاه كنيد و تعجب نماييد! شما از آنچه میخواهم انجام دهم حيران خواهيد شد! زيرا در روزگار شما كاری میكنم كه حتی وقتی خبرش را به شما دهند، باور نكنيد! 6من بابلیهای ظالم و ستمگر را به قدرت میرسانم و آنها به سراسر جهان تاخته همه جا را به تصرف خود در خواهند آورد. 7آنها به سنگدلی معروفند، هر چه بخواهند میكنند، و كسی را يارای مقاومت در برابر آنها نيست. 8مردمانی هستند درندهخو، درندهتر از گرگهای گرسنه. اسبانشان از پلنگ سريعترند. سواران آنها از سرزمين دور دست میتازند و همچون عقاب بر سر صيد خود فرود میآيند. 9با خشونت به پيش میتازند و مثل ريگ بيابان اسير میگيرند.
10«پادشاهان و بزرگان را تمسخر میكنند و قلعهها را به هيچ میشمارند. در پشت ديوار قلعهها خاک انباشته میكنند و آنها را تصرف مینمايند! 11مثل باد يورش میبرند و میگذرند. ولی گناهشان بزرگ است، زيرا قدرت خود را خدای خود میدانند.»
شكايت دوم حبقوق
12ای خداوند، خدای من! ای قدوس من كه از ازل هستی! تو نخواهی گذاشت كه ما نابود شويم. ای خدايی كه صخرهٔ ما هستی، تو به بابلیها قدرت بخشيدی تا ما را مجازات كنند. 13درست است كه ما گناهكاريم، ولی آنها از ما گناهكارترند. چشمان تو پاكتر از آن است كه بر گناه بنگرد، و تو عادلتر از آن هستی كه بیانصافی را تحمل كنی. پس چرا هنگامی كه شروران مردمی را كه از خودشان بیگناهترند میبلعند، خاموش میمانی؟
14-15چرا مردم را مانند ماهيان و جانوران دريا كه مدافعی ندارند به قلاب بابلیها میاندازی؟ آنها با تور خود مردم را به دام میاندازند و از صيد آنها شادی میكنند. 16سپس رفته، تورهای خود را پرستش مینمايند و برای آنها قربانی میكنند، زيرا خوراک و ثروت خود را مديون اين تورها میدانند.
17آيا تو میگذاری آنها دائم به كشتار خود ادامه دهند و مردم را بیرحمانه نابود كنند؟