Kwadwom 5 – AKCB & NVI

Akuapem Twi Contemporary Bible

Kwadwom 5:1-22

1Awurade, kae nea aba yɛn so;

hwɛ, na hu yɛn animguase.

2Wɔadan yɛn agyapade ama ahɔho,

wɔde yɛn afi ama ananafo.

3Yɛayɛ nyisaa na yenni agyanom,

yɛn nanom yɛ akunafo.

4Ɛsɛ sɛ yɛtɔ nsu a yɛnom;

yebenya nnyina a, gye sɛ yɛtɔ.

5Wɔn a wɔtaa yɛn no abɛn yɛn pɛɛ;

Yɛabrɛ na yennya ahomegye.

6Yɛde yɛn ho maa Misraim ne Asiria

sɛnea yebenya aduan a ɛbɛso yɛn.

7Yɛn agyanom yɛɛ bɔne, na wonni hɔ bio,

na yɛn na wɔn asotwe abɛda yɛn so.

8Nkoa di yɛn so,

na obiara nni hɔ a obegye yɛn afi wɔn nsam.

9Yɛde yɛn nkwa bɔ afɔre de pɛ yɛn anoduan,

afoa a ɛwɔ sare so no nti.

10Yɛn honam adɔ sɛ fononoo.

Ɔkɔm ama atiridii abɔ yɛn.

11Wɔato mmea mmonnaa wɔ Sion,

ne mmabun a wɔwɔ Yuda nkurow so.

12Wɔkyekyere mmapɔmma nsa na wɔasɛn wɔn;

wɔmmfa nidi mma mpanyimfo.

13Mmerante yɛ adwumaden wɔ awiyammo so;

na mmerantewa nan toto wɔ nnyina duruduru ase.

14Mpanyimfo ntena kuropɔn apon ano bio;

mmerante agyae wɔn nnwonto.

15Ahosɛpɛw afi yɛn koma mu;

yɛn asaw adan agyaadwotwa.

16Ahenkyɛw afi yɛn ti so.

Yɛn ara, yennue sɛ yɛayɛ bɔne!

17Eyi nti yɛn koma atɔ beraw,

eyinom nti yɛn ani so ayɛ kusuu

18wɔ Sion bepɔw a ada mpan

na sakraman nenam so no nti.

19Wo, Awurade, di hene afebɔɔ;

wʼahengua fi awo ntoatoaso kosi awo ntoatoaso.

20Adɛn nti na wo werɛ fi yɛn daa yi?

Adɛn nti na wagyaw yɛn, mmere tenten mu yi?

21Ka yɛn bata wo ho bio, Awurade, na yɛatumi asan aba wo nkyɛn;

yɛ yɛn nna foforo sɛ tete no

22gye sɛ woapo yɛn koraa

anaasɛ wo bo afuw yɛn mmoroso.

Nueva Versión Internacional

Lamentaciones 5:1-22

1¡Recuerda, Señor, lo que nos ha sucedido!

¡Contempla y ve nuestra deshonra!

2Nuestra heredad ha caído en manos extrañas;

nuestro hogar, en manos de extranjeros.

3No tenemos padre, hemos quedado huérfanos;

viudas han quedado nuestras madres.

4El agua que bebemos, tenemos que pagarla;

la leña, tenemos que comprarla.

5Los que nos persiguen nos pisan los talones;5:5 Los que … los talones. Lit. Sobre nuestro cuello nos persiguen.

estamos fatigados y no hallamos descanso.

6Entramos en tratos5:6 Entramos en tratos. Lit. Dimos la mano. con Egipto y con Asiria

para conseguir alimentos.

7Nuestros antepasados pecaron y murieron,

pero a nosotros nos tocó el castigo.

8Ahora nos gobiernan los esclavos

y no hay quien nos libre de sus manos.

9Conseguimos pan a riesgo de nuestras vidas,

al enfrentar las espadas del desierto.

10La piel nos arde como un horno;

de hambre nos da fiebre.

11Las mujeres fueron violadas en Sión

y las vírgenes, en las ciudades de Judá.

12A nuestros príncipes los colgaron de las manos

y a nuestros ancianos no los honraron.

13A nuestros mejores jóvenes los pusieron a moler;

los niños tropezaban bajo el peso de la leña.

14Ya no se sientan los ancianos a las puertas de la ciudad;

ni se escucha la música de los jóvenes.

15En nuestro corazón no hay gozo;

nuestra danza se convirtió en lamento.

16Nuestra cabeza se ha quedado sin corona.

¡Ay de nosotros que hemos pecado!

17Desfallece nuestro corazón;

se apagan nuestros ojos,

18porque el monte Sión se halla desolado,

y sobre él rondan los chacales.

19Pero tú, Señor, reinas eternamente;

tu trono permanece de generación en generación.

20¿Por qué siempre nos olvidas?

¿Por qué nos abandonas tanto tiempo?

21Permítenos volver a ti, Señor, y volveremos;

renueva nuestra vida como antes.

22La verdad es que nos has rechazado

y te has excedido en tu enojo contra nosotros.