Hiob 27 – AKCB & NVI-PT

Akuapem Twi Contemporary Bible

Hiob 27:1-23

1Hiob toaa nʼasɛm so se,

2“Sɛ Onyankopɔn te ase yi, nea wammu me atɛntrenee no,

Otumfo a wama madi me kra mu awerɛhow,

3mmere dodow a nkwa wɔ me mu,

na Onyankopɔn home wɔ me mu yi,

4mʼano renka amumɔyɛsɛm,

na me tɛkrɛma rentwa nkontompo.

5Merennye nto mu da sɛ nea woka no yɛ nokware;

merenka me mudi nhyɛ, kosi sɛ mewu.

6Mekura me trenee mu, merennyaa mu;

sɛ mete ase yi, me tiboa remmu me fɔ.

7“Ma mʼatamfo nyɛ sɛ amumɔyɛfo,

na wɔn a wokyi me nyɛ sɛ atorofo.

8Anidaso bɛn na wɔn a wonni nyamesu no wɔ wɔ wɔn wu akyi,

bere a Onyankopɔn agye wɔn nkwa afi wɔn nsam no?

9So Onyankopɔn tie wɔn sufrɛ

bere a amanehunu aba wɔn so no ana?

10So wɔn ani begye wɔ Otumfo no mu?

Wobesu afrɛ Onyankopɔn bere biara ana?

11“Mɛma mo Onyankopɔn tumi ho nkyerɛkyerɛ;

meremfa Otumfo no akwan nhintaw.

12Mo ankasa moahu eyinom nyinaa.

Afei nsɛnhunu yi ase ne dɛn?

13“Eyi ne nea Onyankopɔn ahyɛ ato hɔ ama omumɔyɛfo,

agyapade a otirimɔdenfo nya fi Otumfo no nkyɛn:

14Sɛ ɔwɔ mma dodow dɛn ara, wɔn nkrabea ne afoa;

na nʼasefo rennidi mmee da.

15Ɔyaredɔm besie wɔn a wɔbɛka wɔ nʼakyi,

na wɔn akunafo rensu wɔn.

16Ɛwɔ mu sɛ ɔhɔre dwetɛ te sɛ mfutuma

na ɔboa ntama ano sɛ dɔte,

17nea ɔpɛ gu hɔ no, atreneefo na wobefura

na pɛpɛyɛfo no nso akyekyɛ dwetɛ no.

18Ofi a osi no te sɛ ananse abubummaba,

ɛte sɛ pata bi a ɔwɛmfo abɔ.

19Ɔda hɔ te sɛ ɔdefo, nanso ɔrenna saa bio;

ɔbɛtew nʼani no na ne nyinaa atu ayera.

20Ahunahuna ba ne so sɛ nsuyiri;

ahum hwim no kɔ anadwo.

21Apuei mframa soa no kɔ, na onni hɔ bio;

ɛtwe no fi ne tenabea.

22Ɛbɔ no a ahummɔbɔ nni mu

bere a ɔreguan afi ne tumi ase.

23Ɔde fɛw bɔ ne nsam

na ɔpam no fi ne tenabea.”

Nova Versão Internacional

Jó 27:1-23

1E Jó prosseguiu em seu discurso:

2“Pelo Deus vivo, que me negou justiça,

pelo Todo-poderoso, que deu amargura à minha alma,

3enquanto eu tiver vida em mim,

o sopro de Deus em minhas narinas,

4meus lábios não falarão maldade,

e minha língua não proferirá nada que seja falso.

5Nunca darei razão a vocês!

Minha integridade não negarei jamais, até a morte.

6Manterei minha retidão e nunca a deixarei;

enquanto eu viver, a minha consciência não me repreenderá.

7“Sejam os meus inimigos como os ímpios,

e os meus adversários como os injustos!

8Pois, qual é a esperança do ímpio, quando é eliminado,

quando Deus lhe tira a vida?

9Ouvirá Deus o seu clamor

quando vier sobre ele a aflição?

10Terá ele prazer no Todo-poderoso?

Chamará a Deus a cada instante?

11“Eu os instruirei sobre o poder de Deus;

não esconderei de vocês os caminhos do Todo-poderoso.

12Pois a verdade é que todos vocês já viram isso.

Então por que essa conversa sem sentido?

13“Este é o destino que Deus determinou para o ímpio,

a herança que o mau recebe do Todo-poderoso:

14Por mais filhos que o ímpio tenha,

o destino deles é a espada;

sua prole jamais terá comida suficiente.

15A epidemia sepultará aqueles que lhe sobreviverem,

e as suas viúvas não chorarão por eles.

16Ainda que ele acumule prata como pó

e amontoe roupas como barro,

17o que ele armazenar ficará para os justos,

e os inocentes dividirão sua prata.

18A casa que ele constrói é como casulo de traça,

como cabana feita pela sentinela.

19Rico ele se deita, mas nunca mais o será!

Quando abre os olhos, tudo se foi.

20Pavores vêm sobre ele como uma enchente;

de noite a tempestade o leva de roldão.

21O vento oriental o leva, e ele desaparece;

arranca-o do seu lugar.

22Atira-se contra ele sem piedade,

enquanto ele foge às pressas do seu poder.

23Bate palmas contra ele

e com assobios o expele do seu lugar.