Job 4:1-21
Misulti si Elifaz
Unya mitubag si Elifaz nga taga-Teman, “Masuko ka ba kon mosulti ako? Dili mahimo nga magpakahilom lang ako. Daghan ang mga tawo nga imong gitudloan kaniadto nga mosalig sa Dios. Gipalig-on mo kadtong mga nagmaluya. Ang imong mga pulong nakapalig-on niadtong napandol ug nawad-ag paglaom. Apan karon nga ikaw nay nagaantos, naglagot ka ug nawad-ag kadasig. Dili ba nga kon may pagtahod ka sa Dios ug matarong ang imong kinabuhi, may pagsalig ka ug paglaom?
“Hunahunaa ra gud. May tawo bang matarong o walay sala nga nalaglag? Sumala sa akong naobserbahan, ang magtanom ug daotan ug magsabwag ug kasamok, kadaotan ug kasamok usab ang anihon. Mangalaglag sila sa usa lang ka paghuyop sa Dios. Sa iyang kasuko, mangapukan sila. Bisan sama pa sila sa kusgan ug mabangis nga liyon, pangpungilon gihapon sa Dios ang ilang mga ngipon. Mahisama sila sa mga liyon nga nangamatay tungod kay walay matukob, ug ang ilang mga anak magkatibulaag.
“May gisugilon kanako sa tago. Gihunghong kini kanako pinaagi sa usa ka damgo niadtong gabhiona samtang nahinanok pag-ayo ang mga tawo. Nahadlok ako ug nangurog ang tibuok kong kalawasan. May espiritu nga milabay4:15 espiritu nga milabay: o, mihuyop ang hangin. sa akong nawong ug nanindog ang akong mga balhibo. Mihunong kini ug daw nagtindog, apan dili ko maklaro. Unya nadungog ko ang hinay nga tingog nga miingon, ‘May tawo bang matarong atubangan sa Dios? May tawo bang hinlo atubangan sa iyang Magbubuhat? Kon dili makasalig ang Dios sa mga anghel nga iyang mga alagad, ug makakita pa siya ug sayop diha kanila, unsa pa kaha ang mga tawo nga hinimo lang gikan sa yuta, ug sama ra kasayon dugmokon sama sa insekto! Buhi sila sa buntag, apan pagkagabii patay na. Dili na sila makita hangtod sa kahangtoran. Nahisama sila sa nalumpag nga mga tolda. Namatay sila nga kulang ug kaalam.’
Job 5:1-27
“Job, bisag mangayo ka pa ug tabang, walay motabang kanimo. Bisan ang mga anghel5:1 mga anghel: sa literal, mga balaan. dili motabang kanimo. Ang kasuko ug kasina mopatay sa tawong buang-buang ug walay kaalam. Sa akong naobserbahan, ang tawong buang-buang mahimong mouswag sa iyang panginabuhi, apan sa kalit lang tunglohon sa Dios ang iyang panimalay. Walay kapaingnan ang iyang mga anak, ug walay makatabang kanila.5:4 walay makatabang kanila: o, dili makalingkawas sa katalagman. Wala usay molaban kanila sa korte. Ang iyang mga abot, bisan pa ang mga bunga niadtong nanurok lang taliwala sa tunokong mga tanom, kuhaon sa mga tawong gutom. Ug ang iyang bahandi kuhaon sa mga tawong hakog. Ang kalisod ug kaguol wala nagatubo sa yuta. Ang tawo mao ang nagadala ug kalisod sa iyang kaugalingon, sama sa aligato nga molupad gayod pataas.
“Kon ako pay anaa sa imong dapit, modangop ako sa Dios ug itugyan ko kaniya ang akong kahimtang. Kay nagahimo siyag katingalahang mga butang ug mga milagro nga dili matugkad ug dili maihap. Ginapaulanan niya ang kalibotan ug ginapatubigan ang kaumahan. Ginapataas niya ang nagapaubos, ug ginatabangan ang nagaantos. Gub-on niya ang mga plano sa mga tawong limbongan, aron dili sila magmalampuson. Ginabitik niya ang mga maalamon sa ilang pagkalimbongan, ug ginasumpo niya ang mga plano sa mga limbongan. Mangitngitan sila bisag adlawng dako, ug magpangapkap sila bisag udtong tutok. Ginaluwas sa Dios ang mga kabos gikan sa kamatayon ug gikan sa mga tawong gamhanan nga nangdaog-daog kanila. Busa may paglaom ang mga kabos, apan ang mga daotan santaon sa Dios.
“Bulahan ang tawo nga ginatul-id sa Dios ang iyang pamatasan. Busa ayaw ikasakit ang pagdisiplina sa Makagagahom nga Dios kanimo. Kay ang iyang gisamdan, iya usab nga tambalan; ang iyang gisakit, iya usab nga hupayon. Sa kanunay luwason niya ikaw gikan sa kalamidad ug katalagman. Luwason niya ikaw gikan sa kamatayon sa panahon sa kagutom o sa gira. Panalipdan niya ikaw sa pagpangdaot kanimo sa uban, ug wala kay kahadlokan kon moabot ang katalagman. Kataw-an mo lang ang katalagman ug kagutom, ug dili ka mahadlok sa mabangis nga mga mananap, kay dili na kini manghilabot kanimo. Ug dili ka na maglisod magtanom sa imong batoon nga uma. Makasiguro ka nga maayo ang kahimtang sa imong panimalay, ug walay mawala sa imong kahayopan. Modaghan ang imong kaliwat sama kadaghan sa sagbot sa yuta. Taas ang imong kinabuhi, ug dili ka mamatay sa dili pa hustong panahon. Sumala sa among pagtuki, tinuod gayod kining tanan. Busa pamatii kini ug iaplikar sa imong kinabuhi.”
Job 6:1-30
Mitubag si Job
Unya mitubag si Job, “Kon matimbang lang ang akong mga pag-antos ug mga kalisod, mas bug-at pa kini kaysa balas sa kadagatan. Mao kana nga nakasulti ako sa mga pulong nga wala ko hunahunaa pag-ayo. Kay daw sa gipana ako sa Makagagahom nga Dios sa makahilo nga pana,6:4 makahilo nga pana: Ang tumoy sa pana gituslob sa hilo aron makapatay dayon. ug ang hilo niini mikuyanap sa tibuok kong kalawasan. Ang makahahadlok nga mga pana sa Dios gipuntirya dinhi kanako. Wala ba akoy katungod sa pagreklamo? Bisan gani ang asno ug baka nagainga6:5 nagainga: o, nagangihi. kon walay sagbot o kumpay. Ang tawo man gani moreklamo kon walay asin ang iyang pagkaon, ilabina kon magkaon siyag puti sa itlog. Bisan ako, dili ganahan nga mokaon niana.
“Unta ihatag na lang sa Dios ang akong gipangayo. Unta maangkon ko ang akong gipangandoy. Nangandoy ako nga unta patyon na ako sa Dios. Ug kon itugot kini, malipayon gihapon ako, kay luyo sa akong mga pag-antos wala ko gayod isalikway ang mga pulong sa Balaan nga Dios.
“Nawad-an na akog kusog nga molaom pa. Unsa pa may akong laoman nga wala na man akoy kawilihan pa niining kinabuhia? Lig-on ba ako sama sa bato? Bronsi ba ang akong lawas? Dili. Wala akoy kusog sa pagtabang sa akong kaugalingon. Wala na akoy kahigayonan nga magmadaogon pa.
“Isip mga higala, unta makigduyog kamo kanako sa akong pag-antos bisan sa inyong tan-aw gisalikway ko ang Makagagahom nga Dios. Apan kamo nga giisip ko nga mga igsoon dili masaligan; sama kamo sa sapa-sapa sa lugut nga mobaha sa panahon nga matunaw na ang ice6:16 ice: Sa uban nga Binisaya, yelo. ug snow, ug mohubas sa panahon sa ting-init. Mohapit ang mga biyahedor sa lugut aron moinom, apan walay tubig didto. Busa mangamatay sila inig-abot nila sa disyerto. Malaomon kaayo ang mga negosyanteng biyahedor nga taga-Tema ug taga-Sheba nga makainom sila sa sapa-sapa, apan mapakyas sila. Abi nilag may tubig didto, apan pag-abot nila wala diay. Oo, sama kamo sa sapa-sapa. Wala kamoy ikatabang kanako. Nahadlok kamo sa dihang nakita ninyo ang akong makalilisang nga kahimtang. Apan ngano? Nangayo ba ako kaninyo ug gasa? Mihangyo ba ako nga gamiton ninyo ang inyong bahandi sa pagtabang kanako, o sa pagluwas kanako gikan sa mabangis nga mga kaaway? Wala! Ang gihangyo ko lang mao nga tudloan ninyo ako ug mohilom na ako. Sultihi ninyo ako, kon diin ako masayop. Walay sapayan kon sakit ang inyong isulti basta tinuod lang. Apan ang inyong gipasangil kanako dili tinuod, ug dili ninyo mapamatud-an. Gusto ninyong tul-iron ang akong gipanulti, kay alang kaninyo walay pulos ang gipanulti sa sama kanakong desperado. Ngano, matarong ba kamo? Makigripa man gani kamo alang sa usa ka ilo nga mahimong ulipon, ug ibaligya man gani ninyo ang inyong higala! Tan-awa ninyo ako! Mamakak ba ako kaninyo? Undangi na ninyo ang inyong pagpasangil kanako, kay wala akoy sala. Bakakon ba ako? Dili ba diay ako kahibalo kon unsay maayo ug daotan?
Job 7:1-21
“Ang kinabuhi sa tawo dinhi sa kalibotan labihan kakapoy—sama kakapoy sa adlaw-adlaw nga trabaho sa usa ka trabahante, o sa ulipon nga naghandom nga mohapon na aron makapahulay na siya, o sa trabahante nga nagpaabot nga masuweldohan. Ingon usab niana ang akong kahimtang. Pila na ka bulan akong nagaantos nga wala man lay kapuslanan. Bisan sa kagabhion nagaantos ako. Inighigda ko sa gabii moingon ako, ‘Kanus-a pa kaha mobuntag?’ Apan hinay modagan ang oras, ug mag-alindasay ako hangtod sa kadlawon. Puno sa ulod ug kugang ang akong lawas. Nangbuto ang akong mga hubag-hubag ug nagnana.”
Nanawag si Job sa Dios
“Nanglabay ang mga adlaw sa akong kinabuhi nga wala nay paglaom. Nanglabay kini nga mas paspas pa kaysa lansadera7:6 lansadera: ginagamit kini sa tighimo ug panapton. sa maghahabol. Hinumdomi, O Dios, nga ang akong kinabuhi sama lang sa hangin, ug dili na ako makasinati pa ug kalipay. Makita mo pa ako karon apan sa kaulahian dili na. Kon mangita ka kanako, dili mo na ako makita. Maingon nga ang dag-om mahanaw, ang nangamatay dili na mobalik pa. Dili na siya mopauli sa iyang balay, ug malimtan na siya sa mga nakaila kaniya.
“Busa dili mahimo nga mohilom lang ako; labihan kabug-at sa akong gibati. Isulti ko ang kalain sa akong buot. Nganong gibantayan mo man gayod ako, O Dios? Bangis ba ako nga mananap sa dagat? Kon mohigda ako aron mahupay ang akong kasakit, hadlokon mo ako pinaagi sa mga damgo ug mga panan-awon. Mas maayo pa tuk-on na lang ako ug mamatay kaysa mabuhi niining akong lawas. Naglagot ako sa akong kinabuhi. Dili na ako gustong mabuhi pa. Pasagdi na lang ako, kay wala nay pulos ang akong kinabuhi.
“Unsa ba gayod ang tawo nga imo man nga gikabalak-an ug gihatagag dakong pagtagad? Ginasusi mo siya matag adlaw, ug ginasulayan sa tanang panahon. Nganong dili mo na man lang ako pasagdan bisag makadiyot? Nakasala ba ako? Unsa ang sala nga nahimo ko kanimo, O Magbalantay sa tawo? Nganong gipuntirya mo man gayod ako? Bug-at ba ako nga palas-anon alang kanimo? Kon nakasala man gayod ako, nganong dili mo na man lang ako pasayloon? Sa dili madugay mamatay na ako, ug bisan pangitaon mo ako, dili mo na ako makita pa.”
