Jeremiah 4 – YCB & TNCV

Bíbélì Mímọ́ Yorùbá Òde Òn

Jeremiah 4:1-31

1“Tí ìwọ yóò bá yí padà, Ìwọ Israẹli,

padà tọ̀ mí wá,”

ni Olúwa wí.

“Tí ìwọ yóò bá sì mú ìríra rẹ kúrò níwájú mi,

ìwọ kí ó sì rìn kiri.

2Tí ó bá jẹ́ lóòtítọ́ àti òdodo ni ìwọ búra.

Nítòótọ́ bí Olúwa ti wà láààyè,

nígbà náà ni orílẹ̀-èdè yóò di alábùkún fún nípasẹ̀ rẹ,

àti nínú rẹ̀ ni wọn yóò ṣògo.”

3Èyí ni ohun tí Olúwa wí fún àwọn ènìyàn Juda àti Jerusalẹmu.

“Hú gbogbo ilẹ̀ tí ẹ kò lò rí,

kí o má sì ṣe gbìn sáàrín ẹ̀gún.”

4Kọ ara rẹ ní ilà sí Olúwa

kọ ọkàn rẹ ní ilà

ẹ̀yin ènìyàn Juda àti gbogbo ènìyàn Jerusalẹmu,

bí bẹ́ẹ̀ kọ́, ìbínú mi yóò ru jáde yóò sì jó bí iná,

nítorí ibi tí o ti ṣe

kì yóò sí ẹni tí yóò pa á.

Àjálù láti ilẹ̀ gúúsù

5“Kéde ní Juda, kí o sì polongo ní Jerusalẹmu, kí o sì wí pé:

‘Fun fèrè káàkiri gbogbo ilẹ̀!’

Kí o sì kígbe:

‘Kó ara jọ pọ̀!

Jẹ́ kí a sálọ sí ìlú olódi.’

6Fi ààmì láti sálọ sí Sioni hàn,

sálọ fún ààbò láìsí ìdádúró.

Nítorí èmi ó mú àjálù láti àríwá wá,

àní ìparun tí ó burú jọjọ.”

7Kìnnìún ti sá jáde láti inú ibùgbé rẹ̀,

apanirun orílẹ̀-èdè sì ti jáde.

Ó ti fi ààyè rẹ̀ sílẹ̀

láti ba ilẹ̀ rẹ̀ jẹ́.

Ìlú rẹ yóò di ahoro

láìsí olùgbé.

8Nítorí náà, gbé aṣọ ọ̀fọ̀ wọ̀

káàánú kí o sì pohùnréré ẹkún,

nítorí ìbínú ńlá Olúwa

kò tí ì kúrò lórí wa.

9“Ní ọjọ́ náà,” ni Olúwa wí pé,

“Àwọn ọba àti ìjòyè yóò pàdánù ẹ̀mí wọn,

àwọn àlùfáà yóò wárìrì,

àwọn wòlíì yóò sì fòyà.”

10Nígbà náà ni mo sì wí pé, “Háà! Olúwa Olódùmarè, báwo ni ìwọ ti ṣe tan àwọn ènìyàn wọ̀nyí àti Jerusalẹmu jẹ nípa sísọ wí pé, ‘Ìwọ yóò wà ní àlàáfíà,’ nígbà tí o jẹ́ wí pé idà wà ní ọ̀fun wa.”

11Nígbà náà ni a ó sọ fún Jerusalẹmu àti àwọn ènìyàn pé, “Ẹ̀fúùfù líle láti aṣálẹ̀ fẹ́ lu àwọn ènìyàn mi, kì í ṣe láti sọ di mímọ́. 12Ẹ̀fúùfù líle tí ó wá láti ọ̀dọ̀ mi. Báyìí mo kéde ìdájọ́ mi lórí wọn.”

13Wò ó! O ń bọ̀ bí ìkùùkuu

kẹ̀kẹ́ ogun rẹ̀ sì wá bí ìjì líle

ẹṣin rẹ̀ sì yára ju idì lọ

Ègbé ni fún wa àwa parun.

14Ìwọ Jerusalẹmu, mú búburú kúrò lọ́kàn rẹ kí o sì yè

Yóò ti pẹ́ tó tí ìwọ yóò mú èrò búburú wà ní ọkàn rẹ?

15Ohùn kan sì ń kéde ní Dani

o ń kókìkí ìparun láti orí òkè Efraimu wá.

16“Sọ èyí fún àwọn orílẹ̀-èdè,

kéde rẹ̀ fún Jerusalẹmu pé:

‘Ọmọ-ogun ọ̀tá ń bọ̀ láti ilẹ̀ jíjìn wá

wọ́n sì ń kígbe ogun láti dojúkọ ìlú Juda.

17Wọ́n yí i ká bí ìgbà tí àwọn ọkùnrin bá ń ṣọ́ pápá,

nítorí pé ó ti dìtẹ̀ sí mi,’ ”

ni Olúwa wí.

18“Ìwà rẹ àti ìṣe rẹ

ló fa èyí bá ọ

ìjìyà rẹ sì nìyìí,

Báwo ló ti ṣe korò tó!

Báwo ló ti ṣe gún ọkàn rẹ sí!”

19Háà! Ìrora mi, ìrora mi!

Mo yí nínú ìrora.

Háà, ìrora ọkàn mi!

Ọkàn mi lù kìkì nínú mi,

n kò le è dákẹ́.

Nítorí mo ti gbọ́ ohùn ìpè,

mo sì ti gbọ́ igbe ogun.

20Ìparun ń gorí ìparun;

gbogbo ilẹ̀ náà sì ṣubú sínú ìparun

lọ́gán ni a wó àwọn àgọ́ mi,

tí ó jẹ́ ohun ààbò mi níṣẹ́jú kan.

21Yóò ti pẹ́ tó, tí èmi yóò rí ogun

tí èmi yóò sì gbọ́ ìró fèrè?

22“Aṣiwèrè ni àwọn ènìyàn mi;

wọn kò mọ̀ mí.

Wọ́n jẹ́ aláìgbọ́n ọmọ;

wọ́n sì jẹ́ aláìlóye.

Wọ́n mọ ibi ni ṣíṣe;

wọn kò mọ bí a ti í ṣe rere.”

23Mo bojú wo ayé,

ó sì wà ní júujùu, ó sì ṣófo

àti ní ọ̀run,

ìmọ́lẹ̀ wọn kò sì ṣí.

24Mo wo àwọn òkè ńlá,

wọ́n wárìrì;

gbogbo òkè kéékèèkéé mì jẹ̀jẹ̀.

25Mo wò yíká n kò rí ẹnìkan;

gbogbo ẹyẹ ojú ọ̀run ló ti fò lọ.

26Mo bojú wò, ilẹ̀ eléso, ó sì di aṣálẹ̀

gbogbo àwọn ìlú inú rẹ̀ sì ṣubú sínú ìparun

níwájú Olúwa àti níwájú ríru ìbínú rẹ̀.

27Èyí ni ohun tí Olúwa

“Gbogbo ìlú náà yóò sì di ahoro,

síbẹ̀ èmi kì yóò pa á run pátápátá.

28Nítorí náà, ayé yóò pohùnréré ẹkún

àwọn ọ̀run lókè yóò ṣú òòkùn

nítorí mo ti sọ, mo sì ti pète rẹ̀

mo ti pinnu, n kì yóò sì yí i padà.”

29Nípa ariwo àwọn ẹlẹ́ṣin àti àwọn tafàtafà

gbogbo ìlú yóò sálọ.

Ọ̀pọ̀ sálọ sínú igbó;

ọ̀pọ̀ yóò sì gun orí àpáta lọ.

Gbogbo ìlú náà sì di ahoro;

kò sì ṣí ẹnìkan nínú rẹ̀.

30Kí ni ò ń ṣe, ìwọ tí o ti di ìjẹ tán?

Ìwọ ìbá wọ ara rẹ ní aṣọ òdodo

kí o sì fi wúrà ṣe ara rẹ lọ́ṣọ̀ọ́.

Àwọn olólùfẹ́ rẹ kẹ́gàn rẹ

wọ́n sì ń lépa ẹ̀mí rẹ.

31Mo gbọ́ ìró kan bí i igbe obìnrin tó ń rọbí,

tí ó ń rọbí, ìrora bí i abiyamọ

ọmọbìnrin Sioni tí ń pohùnréré ẹkún ara rẹ̀.

Tí ó na ọwọ́ rẹ̀ tí ó sì wí pé,

“Kíyèsi i mo gbé,

Nítorí a ti fi ẹ̀mí mi lé àwọn apani lọ́wọ́.”

Thai New Contemporary Bible

เยเรมีย์ 4:1-31

1องค์พระผู้เป็นเจ้าประกาศว่า

“อิสราเอลเอ๋ย หากเจ้าจะหันกลับมา

หากเจ้าจะกลับมาหาเรา

หากเจ้ากำจัดเทวรูปอันน่าชิงชังออกไปให้พ้นหน้าเรา

และไม่หลงเตลิดอีกต่อไป

2และหากเจ้าจะปฏิญาณโดยกล่าวอ้างว่า ‘องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงพระชนม์อยู่แน่ฉันใด’

ด้วยความจริง ความยุติธรรม และความชอบธรรม

ประชาชาติทั้งหลายก็จะได้รับพรจากเรา

และพวกเขาจะสรรเสริญเทิดทูนเรา”

3องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสกับชาวยูดาห์และชาวเยรูซาเล็มว่า

“จงไถพรวนดินแข็งแห่งจิตใจของเจ้า

และอย่าหว่านเมล็ดพืชลงกลางดงหนาม

4ชนยูดาห์ ชาวเยรูซาเล็มเอ๋ย

จงทำสุหนัตให้ตัวเองถวายแด่องค์พระผู้เป็นเจ้า

จงทำสุหนัตที่ใจของพวกเจ้า

มิฉะนั้นโทสะของเราจะระเบิดออกและแผดเผาดั่งไฟ

เผาผลาญโดยไม่มีใครดับได้

เนื่องจากความชั่วร้ายที่พวกเจ้าได้ทำ

ภัยพิบัติจากทิศเหนือ

5“จงป่าวประกาศในยูดาห์และป่าวร้องในเยรูซาเล็มว่า

‘จงเป่าแตรทั่วแผ่นดิน!’

จงป่าวร้องเสียงดังว่า

‘มารวมตัวกัน!

ให้เราหนีไปยังเมืองป้อมปราการต่างๆ โดยเร็ว!’

6จงส่งสัญญาณให้ไปศิโยน!

อย่าชักช้า! จงรีบหนีเอาชีวิตรอด

เพราะเรากำลังนำภัยพิบัติมาจากทางเหนือ

เป็นหายนะร้ายแรง”

7ราชสีห์ตัวหนึ่งได้ออกมาจากถ้ำ

ผู้ที่จะทำลายบรรดาประชาชาติได้ออกมาแล้ว

เขาออกมาจากที่พักของตน

เพื่อทำให้แผ่นดินของเจ้าถูกทิ้งร้าง

เมืองต่างๆ ของเจ้าจะกลายเป็นซากปรักหักพัง

ปราศจากผู้อยู่อาศัย

8ฉะนั้นจงสวมเสื้อผ้ากระสอบ

จงร้องไห้คร่ำครวญ

เพราะพระพิโรธอันรุนแรงขององค์พระผู้เป็นเจ้า

ยังไม่หันเหจากเรา

9องค์พระผู้เป็นเจ้าประกาศว่า “ในวันนั้น

กษัตริย์และบรรดาข้าราชการจะเสียขวัญกำลังใจ

ปุโรหิตจะตกใจกลัว

และผู้เผยพระวจนะจะขนลุก”

10แล้วข้าพเจ้ากราบทูลว่า “ข้าแต่พระยาห์เวห์องค์เจ้าชีวิต พระองค์ทรงหลอกลวงเยรูซาเล็มและชนชาตินี้แน่แล้ว ก็ไหนพระองค์ตรัสว่า ‘เจ้าจะมีสันติสุข’ แต่นี่ดาบจ่อที่คอหอยข้าพระองค์ทั้งหลายแล้ว”

11เมื่อถึงเวลานั้นจะมีผู้บอกชนชาตินี้และชาวเยรูซาเล็มว่า “ลมร้อนจากที่สูงอันเวิ้งว้างในทะเลทรายพัดมายังประชากรของเรา แต่ไม่ใช่เพื่อฝัดร่อนหรือชะล้าง 12เราเป็นผู้ส่งลมกล้านั้นมา4:12 หรือเราเป็นผู้สั่งให้ลมกล้านั้นมา บัดนี้เราประกาศคำพิพากษาลงโทษพวกเขา”

13ดูสิ! บุคคลผู้นั้นบุกมาเหมือนเมฆ

รถม้าศึกของเขามาเหมือนพายุหมุน

ม้าศึกของเขาไวยิ่งกว่านกอินทรี

วิบัติแก่เรา! เราพินาศวอดวายแล้ว!

14เยรูซาเล็มเอ๋ย จงชำระความชั่วร้ายออกจากจิตใจเพื่อจะได้รับความรอด

เจ้าจะบ่มความคิดชั่วไว้นานสักเท่าใด?

15เสียงหนึ่งป่าวร้องออกมาจากดาน

ประกาศภัยพิบัติจากบรรดาเนินเขาของเอฟราอิม

16“จงบอกเรื่องนี้แก่บรรดาประชาชาติ

ประกาศเรื่องนี้แก่เยรูซาเล็มว่า

‘กองทัพที่ล้อมเมืองกำลังมาจากแดนไกล

โห่ร้องออกศึกสู้กับเมืองต่างๆ ของยูดาห์

17พวกเขาโอบล้อมเยรูซาเล็มเหมือนคนเฝ้านา

เพราะเยรูซาเล็มกบฏต่อเรา’ ”

องค์พระผู้เป็นเจ้าประกาศดังนั้น

18“การกระทำและความประพฤติของเจ้าเอง

ได้ชักนำให้เหตุการณ์นี้เกิดแก่เจ้า

นี่คือโทษทัณฑ์ของเจ้า

มันช่างขมขื่นยิ่งนัก!

มันช่างเสียดแทงใจเสียจริง!”

19โอย ทุกข์เหลือเกิน ทรมานเหลือเกิน!

ข้าพเจ้าทุรนทุรายด้วยความเจ็บปวด

โอย หัวใจของข้าพเจ้าร้าวราน!

หัวใจของข้าพเจ้าสะทกสะท้านอยู่ภายใน

ข้าพเจ้าไม่อาจสงบนิ่ง

เพราะข้าพเจ้าได้ยินเสียงแตร

ได้ยินเสียงโห่ร้องคะนองศึก

20หายนะกระหน่ำเข้ามาติดๆ กัน

ทั้งแผ่นดินตกอยู่ในสภาพปรักหักพัง

เต็นท์ทั้งหลายของข้าพเจ้าถูกทำลายไปในชั่วพริบตา

เพียงแวบเดียว ที่พักพิงของข้าพเจ้าก็ย่อยยับไป

21ข้าพเจ้าจะต้องทนดูธงรบ

และฟังเสียงแตรไปนานสักเท่าใดหนอ?

22“ประชากรของเราโง่เขลา

พวกเขาไม่รู้จักเรา

พวกเขาเป็นเด็กเหลวไหล

ไม่มีความเข้าใจ

พวกเขาช่ำชองในการทำชั่ว

ทำดีไม่เป็นเลย”

23ข้าพเจ้ามองดูที่แผ่นดินโลก

มันไม่มีรูปทรงและว่างเปล่า

มองดูที่ฟ้าสวรรค์

แสงสว่างลับไปเสียแล้ว

24ข้าพเจ้ามองดูภูเขาทั้งหลาย

เห็นมันสั่นสะท้าน

เนินเขาทั้งหลายก็โคลงเคลง

25ข้าพเจ้ามองดู ไม่มีผู้คนเลย

นกในท้องฟ้าบินลับหายไปหมด

26ข้าพเจ้ามองดูและเห็นแผ่นดินอันอุดมสมบูรณ์กลายเป็นถิ่นกันดาร

เมืองทั้งหลายอยู่ในสภาพปรักหักพัง

ต่อหน้าองค์พระผู้เป็นเจ้าและต่อพระพิโรธอันรุนแรงของพระองค์

27องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสดังนี้ว่า

“ทั้งแผ่นดินจะย่อยยับ

แม้เราจะไม่ทำลายจนหมดสิ้น

28ฉะนั้นโลกจะคร่ำครวญ

และฟ้าสวรรค์เบื้องบนจะหม่นหมอง

เพราะเราได้ลั่นวาจาไว้ และจะไม่มีการผ่อนผัน

เราได้ตัดสินใจไว้แล้ว และจะไม่เปลี่ยนแปลง”

29เมื่อได้ยินเสียงพลม้าและพลธนู

ชาวเมืองทุกแห่งหนีกระเจิดกระเจิง

บางคนเข้าไปในพุ่มไม้

บางคนปีนป่ายขึ้นไปตามหินผา

เมืองทุกเมืองถูกทิ้งร้าง

ไม่มีใครอยู่อาศัย

30เจ้าผู้ถูกทำลาย เจ้ากำลังทำอะไรอยู่นั่น?

ทำไมจึงสวมเสื้อผ้าสีแดงเข้ม

และสวมเครื่องเพชรเครื่องทอง?

เจ้าแต่งแต้มทาตาไปทำไม?

ถึงแต่งตัวสวยก็เปล่าประโยชน์

คนรักของเจ้าเหยียดหยามเจ้า

พวกเขาหมายจะเอาชีวิตเจ้า

31ข้าพเจ้าได้ยินเสียงร้องเหมือนเสียงผู้หญิงกำลังคลอดลูก

เหมือนเสียงครวญครางของผู้หญิงที่คลอดลูกท้องแรก

เป็นเสียงร้องของธิดาแห่งศิโยน4:31 คือ ชาวเยรูซาเล็มหอบหายใจเป็นห้วงๆ

เธอเหยียดแขนออกและพูดว่า

“อนิจจา ฉันจะเป็นลมแล้ว

ชีวิตฉันถูกมอบไว้ในมือของเหล่าฆาตกร”