บั้นปลายของกษัตริย์อาสา
(1พกษ.15:17-24)
1กษัตริย์บาอาชาแห่งอิสราเอลมาสู้รบกับยูดาห์ในปีที่สามสิบหกแห่งรัชกาลอาสา และบาอาชาทรงสร้างป้อมปราการที่เมืองรามาห์เพื่อปิดทางเข้าออกสู่เขตแดนของกษัตริย์อาสาแห่งยูดาห์
2อาสาจึงทรงนำเงินและทองคำจากคลังพระวิหารขององค์พระผู้เป็นเจ้าและจากท้องพระคลังของพระราชวังของพระองค์เอง ส่งไปถวายกษัตริย์เบนฮาดัดแห่งอารัมซึ่งปกครองอยู่ที่เมืองดามัสกัส และตรัสว่า 3“ขอให้เราเป็นพันธมิตรกันเหมือนดังราชบิดาของเราทั้งสอง ข้าพเจ้าส่งเงินและทองนี้มากำนัลแด่ท่าน ขอให้ท่านตัดสัมพันธไมตรีกับกษัตริย์บาอาชาแห่งอิสราเอล เพื่อเขาจะได้ถอยทัพไปจากข้าพเจ้า”
4เบนฮาดัดทรงเห็นชอบกับกษัตริย์อาสา และส่งแม่ทัพและกองกำลังไปโจมตีเมืองต่างๆ ของอิสราเอล พวกเขาพิชิตเมืองอิโยน ดาน อาเบลมาอิม16:4 เป็นที่รู้จักในอีกชื่อหนึ่งว่าอาเบลเบธมาอาคาห์ และเมืองคลังเสบียงทุกเมืองในนัฟทาลี 5เมื่อบาอาชาทราบเรื่องนี้ก็หยุดสร้างเมืองรามาห์และทิ้งงาน 6กษัตริย์อาสาจึงทรงนำชายชาวยูดาห์ทั้งหมดไปยังเมืองรามาห์ ให้ขนหินและไม้ซึ่งบาอาชาทรงใช้อยู่นั้นไปสร้างเมืองเกบาและเมืองมิสปาห์
7ครั้งนั้นผู้ทำนายฮานานีมาเข้าเฝ้ากษัตริย์อาสาแห่งยูดาห์และทูลว่า “เนื่องจากท่านพึ่งกษัตริย์แห่งอารัมแทนที่จะพึ่งพระยาห์เวห์พระเจ้าของท่าน กองทัพของกษัตริย์อารัมจึงหลุดมือท่านไปเสียแล้ว 8ครั้งนั้นชาวคูช16:8 คือ ประชากรจากเขตแม่น้ำไนล์ตอนบนกับชาวลิเบียมีกองทัพมหาศาล รถม้าศึกและพลม้า16:8 หรือพลรถรบมากมายไม่ใช่หรือ? แต่เมื่อท่านพึ่งองค์พระผู้เป็นเจ้า พระองค์ก็ทรงมอบพวกเขาไว้ในมือของท่าน 9เพราะองค์พระผู้เป็นเจ้าทอดพระเนตรทั่วโลก เพื่อทำให้ผู้ที่ภักดีต่อพระองค์อย่างสุดใจเข็มแข็งขึ้น ท่านช่างโง่เขลาเสียจริงที่ทำเช่นนั้น นับแต่นี้ไปท่านจะต้องมีสงครามเรื่อยๆ”
10อาสาทรงพระพิโรธอย่างยิ่งที่ผู้ทำนายกล่าวเช่นนั้น ถึงกับให้นำตัวไปขังคุก ครั้งนั้นอาสากดขี่ข่มเหงราษฎรบางคนอย่างทารุณด้วย
11เหตุการณ์ต่างๆ ในรัชกาลอาสาตั้งแต่ต้นจนจบมีบันทึกไว้ในจดหมายเหตุกษัตริย์แห่งอิสราเอลและยูดาห์ 12ในปีที่สามสิบเก้าแห่งรัชกาลอาสา พระองค์ประชวรหนักด้วยโรคที่พระบาท ถึงแม้โรคนั้นจะร้ายแรง แต่พระองค์ไม่ได้แสวงหาความช่วยเหลือจากองค์พระผู้เป็นเจ้า พระองค์พึ่งแต่แพทย์เท่านั้น 13แล้วในปีที่สี่สิบเอ็ดแห่งรัชกาลอาสา พระองค์ก็สิ้นพระชนม์และล่วงลับไปอยู่กับบรรพบุรุษ 14ทรงถูกฝังไว้ในอุโมงค์ที่ทรงสกัดขึ้นเพื่อพระองค์เองในเมืองดาวิด เขาวางพระศพบนพระแท่นที่สุมด้วยเครื่องเทศและเครื่องหอมนานาชนิด และพวกเขาก่อไฟกองใหญ่ถวายพระเกียรติ
Asa’s Last Years
1Baasha was king of Israel. He marched out against Judah. It was in the 36th year of Asa’s rule over Judah. Baasha built up the walls of Ramah. He did it to keep people from leaving or entering the territory of Asa, the king of Judah.
2Asa took the silver and gold from among the treasures of the Lord’s temple and his own palace. He sent it to Ben-Hadad. Ben-Hadad was king of Aram. He was ruling in Damascus. 3“Let’s make a peace treaty between us,” Asa said. “My father and your father had made a peace treaty between them. Now I’m sending you silver and gold. So break your treaty with Baasha, the king of Israel. Then he’ll go back home.”
4Ben-Hadad agreed with King Asa. He sent his army commanders against the towns of Israel. His army captured Ijon, Dan, Abel Maim and all the cities in Naphtali where Baasha stored things. 5Baasha heard about it. So he stopped building up Ramah and left that place. 6Then King Asa brought all the men of Judah to Ramah. They carried away the stones and wood Baasha had been using. Asa used them to build up Geba and Mizpah.
7At that time Hanani the prophet came to Asa, the king of Judah. He said to him, “You trusted the king of Aram. You didn’t trust in the Lord your God. So the army of the king of Aram has escaped from you. 8The people of Cush and Libya had a strong army. They had large numbers of chariots and horsemen. But you trusted in the Lord. So he handed them over to you. 9The Lord looks out over the whole earth. He gives strength to those who commit their lives completely to him. You have done a foolish thing. From now on you will be at war.”
10Asa was angry with the prophet because of what he had said. In fact, he was so angry he put him in prison. At the same time, Asa treated some of his own people very badly.
11The events of Asa’s rule from beginning to end are written down. They are written in the records of the kings of Judah and Israel. 12In the 39th year of Asa’s rule his feet began to hurt. The pain was terrible. But even though he was suffering, he didn’t look to the Lord for help. All he did was go to the doctors. 13In the 41st year of Asa’s rule he joined the members of his family who had already died. 14He was buried in a tomb. He had cut it out for himself in the City of David. His body was laid on a wooden frame. It was covered with spices and different mixes of perfume. A huge fire was made to honor him.
