คำสัญญาของพระเจ้าต่อดาวิด
(1พศด.17:1-15)
1หลังจากกษัตริย์ดาวิดเข้าประทับในพระราชวัง และองค์พระผู้เป็นเจ้าประทานการพักสงบจากศัตรูรอบด้านแล้ว 2ดาวิดตรัสกับผู้เผยพระวจนะนาธันว่า “ดูเถิด เราอยู่ในวังไม้สนซีดาร์ ในขณะที่หีบพันธสัญญาของพระเจ้ายังคงอยู่ในเต็นท์”
3นาธันทูลว่า “ขอทรงทำตามพระดำริของฝ่าพระบาทเถิดเพราะองค์พระผู้เป็นเจ้าสถิตกับฝ่าพระบาท”
4ในคืนนั้น มีพระดำรัสขององค์พระผู้เป็นเจ้ามาถึงนาธันความว่า
5“จงไปบอกดาวิดผู้รับใช้ของเราว่า ‘องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสดังนี้ว่า เจ้าจะเป็นผู้สร้างวิหารให้เราอยู่หรือ? 6เราไม่เคยอยู่ในวิหารเลยนับตั้งแต่เรานำอิสราเอลออกมาจากอียิปต์จวบจนทุกวันนี้ เราย้ายจากที่หนึ่งไปยังอีกที่หนึ่งโดยมีเต็นท์เป็นที่สถิต 7ไม่ว่าเราไปที่ไหนกับชนอิสราเอล เราเคยออกปากกับผู้ปกครองคนใดซึ่งเราสั่งให้เลี้ยงดูอิสราเอลประชากรของเราหรือว่า “ทำไมไม่สร้างวิหารด้วยไม้สนซีดาร์ให้เรา?” ’
8“บัดนี้จงบอกดาวิดผู้รับใช้ของเราว่าพระยาห์เวห์ผู้ทรงฤทธิ์ตรัสว่า ‘เราพาเจ้าออกมาจากทุ่งหญ้า จากการต้อนฝูงแกะมาปกครองอิสราเอลประชากรของเรา 9เราอยู่กับเจ้าไม่ว่าเจ้าไปที่ไหน และเราทำลายศัตรูทั้งปวงของเจ้าออกไปให้พ้นหน้าเจ้า บัดนี้เราจะทำให้นามของเจ้าเลื่องลือไปเหมือนนามบุคคลสำคัญทั้งหลายของโลก 10และเราจัดเตรียมที่แห่งหนึ่งให้อิสราเอลประชากรของเราตั้งรกราก เพื่อเขาจะมีบ้านเรือนเป็นของตนเองและไม่ต้องถูกรบกวนอีก คนชั่วจะไม่มาข่มเหงรังแกพวกเขาอย่างที่เคยทำอีกต่อไป 11และเป็นอย่างนั้นเรื่อยมานับตั้งแต่เราได้แต่งตั้งผู้นำทั้งหลาย7:11 หรือผู้วินิจฉัยทั้งหลายให้ปกครองอิสราเอล เรายังจะให้เจ้าพักสงบจากศัตรูทั้งปวงอีกด้วย
“ ‘องค์พระผู้เป็นเจ้าประกาศต่อเจ้าว่า องค์พระผู้เป็นเจ้าเองจะทรงสถาปนาวงศ์วานหนึ่งเพื่อเจ้า 12เมื่อเจ้าหมดอายุขัยและล่วงลับไปอยู่กับบรรพบุรุษของเจ้าแล้ว เราจะตั้งบุตรชายคนหนึ่งของเจ้าขึ้นครองราชย์ต่อจากเจ้า เป็นเลือดเนื้อเชื้อไขของเจ้าเอง เราจะสถาปนาอาณาจักรของเขา 13เขาจะเป็นผู้สร้างวิหารเพื่อนามของเรา และเราจะสถาปนาบัลลังก์แห่งอาณาจักรของเขาตลอดกาล 14เราจะเป็นบิดาของเขาและเขาจะเป็นบุตรของเรา เมื่อเขาทำผิด เราจะใช้มนุษย์เป็นไม้เรียวลงโทษเขา โดยให้มนุษย์เฆี่ยนตีเขา 15แต่ความรักมั่นคงของเราจะไม่พรากไปจากเขา ไม่เหมือนที่เราพรากเอาไปจากซาอูลผู้ซึ่งเราถอดถอนออกไปต่อหน้าเจ้า 16วงศ์ตระกูลและอาณาจักรของเจ้าจะดำรงอยู่ตลอดไปต่อหน้าเรา7:16 สำเนาต้นฉบับภาษาฮีบรูส่วนใหญ่ว่าต่อหน้าเจ้า บัลลังก์ของเจ้าจะยั่งยืนเป็นนิตย์’ ”
17นาธันจึงกราบทูลพระดำรัสทั้งสิ้นที่ทรงเปิดเผยนี้ให้ดาวิดทราบ
คำอธิษฐานของดาวิด
(1พศด.17:16-27)
18จากนั้นกษัตริย์ดาวิดจึงเสด็จเข้าไปประทับนั่งต่อหน้าองค์พระผู้เป็นเจ้าและทูลว่า
“ข้าแต่พระยาห์เวห์องค์เจ้าชีวิต ข้าพระองค์เป็นผู้ใดเล่า วงศ์ตระกูลของข้าพระองค์เป็นใครหนอ พระองค์จึงทรงนำข้าพระองค์มาถึงเพียงนี้? 19และไม่เพียงเท่านี้ ข้าแต่พระยาห์เวห์องค์เจ้าชีวิต พระองค์ยังตรัสถึงอนาคตของวงศ์วานผู้รับใช้ของพระองค์ ทรงกรุณาต่อมนุษย์เช่นนี้เสมอๆ หรือ ข้าแต่พระยาห์เวห์องค์เจ้าชีวิต?
20“ดาวิดจะกราบทูลอะไรมากไปกว่านี้ได้? เพราะพระองค์ทรงรู้จักผู้รับใช้ของพระองค์ ข้าแต่พระยาห์เวห์องค์เจ้าชีวิต 21พระองค์ทรงกระทำสิ่งที่ยิ่งใหญ่นี้และให้เป็นที่ประจักษ์แก่ผู้รับใช้เพราะเห็นแก่พระวจนะของพระองค์ และตามพระประสงค์ของพระองค์
22“ข้าแต่พระยาห์เวห์องค์เจ้าชีวิต พระองค์ทรงยิ่งใหญ่นัก! เท่าที่ข้าพระองค์ทั้งหลายได้ยินมากับหู ไม่มีผู้ใดเสมอเหมือนพระองค์ ไม่มีพระเจ้าอื่นใดนอกจากพระองค์ 23และมีชนชาติใดเล่าทั่วพิภพที่เสมอเหมือนอิสราเอลประชากรของพระองค์ ที่พระเจ้าเสด็จมาไถ่เขาในฐานะประชากรเพื่อพระองค์เอง และเพื่อนำเกียรติยศมาสู่พระนามของพระองค์ ทรงกระทำการอัศจรรย์อันยิ่งใหญ่น่าเกรงขาม โดยขับไล่ประชาชาติต่างๆ และพระของพวกเขาออกไปให้พ้นหน้าประชากรของพระองค์ซึ่งทรงไถ่ออกจากอียิปต์7:23 ภาษาฮีบรูว่าการอัศจรรย์สำหรับแผ่นดินของพระองค์ต่อหน้าประชากรของพระองค์ ผู้ซึ่งพระองค์ทรงไถ่จากอียิปต์ จากบรรดาประชาชาติและเทพเจ้าของพวกเขา(ดู1พศด.17:21) 24พระองค์ทรงตั้งอิสราเอลเป็นกรรมสิทธิ์ของพระองค์เองตลอดนิรันดร์ ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้าพระองค์ทรงเป็นพระเจ้าของพวกเขา
25“และบัดนี้ ข้าแต่พระเจ้าพระยาห์เวห์ ขอทรงกระทำตามพระสัญญาเกี่ยวกับผู้รับใช้และวงศ์วานตลอดไป 26เพื่อพระนามของพระองค์จะยิ่งใหญ่นิรันดร แล้วคนทั้งหลายจะกล่าวว่า ‘พระยาห์เวห์ผู้ทรงฤทธิ์คือพระเจ้าแห่งอิสราเอล!’ และวงศ์วานดาวิดผู้รับใช้ของพระองค์จะได้รับการสถาปนาไว้ต่อหน้าพระองค์
27“ข้าแต่พระยาห์เวห์ผู้ทรงฤทธิ์ พระเจ้าแห่งอิสราเอล พระองค์ได้ทรงเปิดเผยสิ่งนี้แก่ผู้รับใช้ของพระองค์ และทรงตรัสว่า ‘เราจะสถาปนาวงศ์วานหนึ่งเพื่อเจ้า’ ดังนั้นผู้รับใช้ของพระองค์จึงกล้าทูลอธิษฐานเช่นนี้ 28ข้าแต่พระยาห์เวห์องค์เจ้าชีวิต พระองค์ทรงเป็นพระเจ้า! พระดำรัสของพระองค์เชื่อถือได้ และพระองค์ทรงสัญญาจะประทานสิ่งดีเหล่านี้ให้แก่ผู้รับใช้ของพระองค์ 29บัดนี้ขอทรงโปรดอวยพรวงศ์วานผู้รับใช้ของพระองค์ให้ยืนยงตลอดไปในสายพระเนตรของพระองค์ เพราะพระยาห์เวห์องค์เจ้าชีวิตได้ตรัสไว้เช่นนั้น ขอให้วงศ์วานผู้รับใช้ของพระองค์ได้รับการอวยพรจากพระองค์ตลอดกาลนานเถิด”
وعدهٔ خداوند به داوود
(اول تواريخ 17:1-15)
1داوود پادشاه در كاخ خود در امنيت ساكن شد، زيرا خداوند او را از شر تمام دشمنانش رهانيده بود. 2يک روز داوود به ناتان نبی گفت: «من در اين كاخ زيبا كه با چوب سرو ساخته شده است زندگی میكنم، در حالی که صندوق عهد خدا در يک خيمه نگهداری میشود!»
3ناتان در جواب وی گفت: «آنچه را كه در نظر داری انجام بده، زيرا خداوند با توست.»
4اما همان شب خداوند به ناتان فرمود 5كه برود و به خدمتگزار او داوود چنين بگويد: «تو نمیتوانی برای من خانهای بسازی. 6من هرگز در يک ساختمان ساكن نبودهام. از آن زمانی كه بنیاسرائيل را از مصر بيرون آوردم تا امروز، خانهٔ من يک خيمه بوده است، و از جايی به جای ديگر در حركت بودهام. 7در طول اين مدت، هرگز به هيچكدام از رهبران اسرائيل كه آنها را برای شبانی قوم خود تعيين نموده بودم، نگفتم كه چرا برايم خانهای از چوب سرو نساختهايد؟
8«حال خداوند قادر متعال میفرمايد كه وقتی چوپان سادهای بيش نبودی و در چراگاهها از گوسفندان نگهداری میكردی، تو را به رهبری قوم اسرائيل برگزيدم. 9در همه جا با تو بودهام و دشمنانت را نابود كردهام. تو را از اين نيز بزرگتر میكنم تا يكی از معروفترين مردان دنيا شوی! 10-11برای قوم خود سرزمينی انتخاب كردم تا در آن سروسامان بگيرند. اين وطن آنها خواهد بود و قومهای بتپرست، ديگر مثل سابق كه قوم من تازه وارد اين سرزمين شده بودند، بر آنها ظلم نخواهند كرد. تو را از شر تمام دشمنانت حفظ خواهم كرد. اين منم كه خانهٔ تو را میسازم. 12وقتی تو بميری و به اجدادت ملحق شوی، من يكی از پسرانت را وارث تاج و تخت تو میسازم و حكومت او را تثبيت میكنم. 13او همان كسی است كه خانهای برای من خواهد ساخت و من سلطنت او را تا به ابد پايدار خواهم كرد. 14من پدر او و او پسر من خواهد بود، اما اگر مرتكب گناه شود، او را سخت مجازات خواهم كرد. 15ولی محبت من از او دور نخواهد شد، آن طور كه از شائول دور شد و باعث گرديد سلطنت او به تو منتقل شود. 16بدان كه خاندان تو تا به ابد باقی خواهد ماند و در حضور من سلطنت خواهد كرد.»
17پس ناتان نزد داوود برگشته، آنچه را كه خداوند فرموده بود به او بازگفت.
دعای داوود
(اول تواريخ 17:16-27)
18آنگاه داوود به خيمهٔ عبادت رفت. او در آنجا نشست و در حضور خداوند چنين دعا كرد: «ای خداوند، من كيستم و خاندان من چيست كه مرا به اين مقام رساندهای؟ 19به اين هم اكتفا نكردی بلكه به نسل آيندهٔ من نيز وعده دادی. ای خداوند بزرگ آيا با همه اينچنين رفتار میكنی؟ 20ديگر داوود چه گويد كه تو او را خوب میشناسی! 21اين خواست تو بود كه اين كارهای بزرگ را بكنی و به اين وسيله مرا تعليم بدهی. 22ای خداوند من، چقدر با عظمت هستی! هرگز نشنيدهايم كه خدايی مثل تو وجود داشته باشد! تو خدای بینظيری هستی! 23در سراسر دنيا، كدام قوم است كه مثل قوم تو، بنیاسرائيل، چنين بركتی يافته باشد؟ تو بنیاسرائيل را رهانيدی تا از آنها برای خود قومی بسازی و نامت را پرآوازه كنی. با معجزات عظيم، مصر و خدايانش را نابود كردی. 24بنیاسرائيل را تا به ابد قوم خود ساختی و تو ای خداوند، خدای ايشان شدی.
25«ای خداوند، آنچه كه دربارهٔ من و خاندانم وعده فرمودهای، انجام بده! 26اسم تو تا ابد ستوده شود و مردم بگويند: خداوند قادر متعال، خدای اسرائيل است. تو خاندان مرا تا ابد حفظ خواهی كرد. 27ای خداوند قادر متعال، ای خدای اسرائيل! تو به من وعده دادی كه خاندان من تا به ابد بر قوم تو سلطنت كند. به همين سبب است كه جرأت كردهام چنين دعايی در حضورت بنمايم. 28ای خداوند، تو واقعا خدا هستی و قولهايت راست است و اين وعدههای خوب از توست. 29پس خواهش میكنم چنانكه قول دادهای عمل كنی و خاندانم را بركت دهی، باشد كه خاندان من هميشه در حضور تو پايدار بماند و بركت تو تا به ابد بر خاندان من باشد.»
