ซาอูลและคนทรงแห่งเอนโดร์
1ครั้งนั้นชาวฟีลิสเตียระดมกำลังมาสู้รบกับอิสราเอล อาคีชตรัสกับดาวิดว่า “เจ้ารู้ใช่ไหมว่าเจ้ากับพวกจะต้องไปร่วมรบกับเรา”
2ดาวิดทูลว่า “พระเจ้าข้า แล้วฝ่าพระบาทจะทรงเห็นว่าผู้รับใช้ของฝ่าพระบาทสามารถทำสิ่งใดได้บ้าง”
อาคีชตอบว่า “ดีมาก เราจะให้เจ้าเป็นองครักษ์ของเราตลอดชีวิต”
3ฝ่ายซามูเอลสิ้นชีวิตไปแล้ว และคนอิสราเอลทั้งปวงพากันไว้อาลัยให้เขา เขาถูกฝังไว้ที่รามาห์ซึ่งเป็นบ้านเกิด ซาอูลได้ทรงกำจัดคนทรงและหมอดูทั้งหมดไปจากแผ่นดิน
4ชาวฟีลิสเตียรวมพลมาตั้งค่ายที่ชูเนม ส่วนซาอูลรวมพลอิสราเอลทั้งหมดและตั้งค่ายอยู่ที่กิลโบอา 5เมื่อซาอูลทอดพระเนตรเห็นกองทัพฟีลิสเตียก็ทรงหวาดกลัวยิ่งนัก 6และทูลถามองค์พระผู้เป็นเจ้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้าไม่ทรงตอบเลย ไม่ว่าทางความฝัน ทางอูริม หรือทางผู้เผยพระวจนะ 7ซาอูลจึงตรัสสั่งมหาดเล็กว่า “จงไปตามหาหญิงคนทรงเพื่อเราจะได้ไปถามนาง”
พวกเขากล่าวว่า “มีอยู่คนหนึ่งในเอนโดร์”
8ซาอูลจึงปลอมพระองค์โดยสวมเสื้อผ้าของผู้อื่นไปที่บ้านของหญิงคนทรงในเวลากลางคืน มีผู้ติดตามสองคน ซาอูลตรัสว่า “เราอยากจะพูดกับวิญญาณผู้ตายคนหนึ่ง จงเรียกเขามาตามที่เราเอ่ยชื่อ”
9แต่หญิงนั้นกล่าวว่า “ท่านย่อมทราบดีว่าซาอูลได้ทรงทำอะไร พระองค์ทรงกวาดล้างคนทรงกับหมอดูให้หมดแผ่นดิน ทำไมท่านจึงวางกับดักเพื่อฆ่าดิฉัน”
10ซาอูลสาบานแก่นางโดยอ้างองค์พระผู้เป็นเจ้าว่า “องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงพระชนม์อยู่แน่ฉันใด เจ้าจะไม่ถูกลงโทษเพราะเรื่องนี้ฉันนั้น”
11หญิงนั้นจึงถามว่า “จะให้เรียกใครขึ้นมา?”
ซาอูลตรัสว่า “ให้เรียกซามูเอลขึ้นมา”
12เมื่อหญิงนั้นเห็นซามูเอล ก็ร้องเสียงหลงและกล่าวกับซาอูลว่า “เหตุใดฝ่าพระบาทจึงทรงหลอกหม่อมฉัน? ฝ่าพระบาทคือซาอูล!”
13กษัตริย์ตรัสว่า “อย่ากลัวไปเลย เจ้าเห็นอะไรบ้าง?”
นางทูลว่า “หม่อมฉันเห็นวิญญาณดวงหนึ่ง28:13 หรือเห็นวิญญาณหลายดวงหรือเห็นพระต่างๆขึ้นมาจากแผ่นดิน”
14ซาอูลตรัสถามว่า “หน้าตาท่าทางเป็นยังไง?”
หญิงนั้นทูลว่า “ชายชราสวมเสื้อคลุมคนหนึ่งกำลังขึ้นมา”
ซาอูลจึงทรงทราบว่าเป็นซามูเอล และหมอบกราบซบพระพักตร์ลงกับพื้น
15ซามูเอลถามว่า “ทำไมท่านจึงมารบกวนและเรียกเรากลับมาอีก?”
ซาอูลตรัสตอบว่า “ข้าพเจ้ากำลังเดือดร้อนมาก ชาวฟีลิสเตียรบกับข้าพเจ้าอยู่ และพระเจ้าทรงละทิ้งข้าพเจ้า พระองค์ไม่ทรงตอบเลย ไม่ว่าทางผู้เผยพระวจนะหรือความฝัน ข้าพเจ้าจึงเรียกท่านมาเพื่อถามว่าควรทำอย่างไร”
16ซามูเอลกล่าวว่า “ทำไมจึงมาปรึกษาเรา ในเมื่อองค์พระผู้เป็นเจ้าทรงหันพระพักตร์หนีและกลายเป็นศัตรูกับเจ้า? 17องค์พระผู้เป็นเจ้าก็ทรงกระทำตามที่ได้พยากรณ์ตรัสไว้ผ่านทางเรา องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงริบอาณาจักรจากมือของเจ้าและมอบให้ดาวิดเพื่อนบ้านของเจ้า 18เนื่องจากเจ้าไม่เชื่อฟังองค์พระผู้เป็นเจ้าหรือสนองพระพิโรธของพระองค์ที่มีต่อชาวอามาเลข วันนี้องค์พระผู้เป็นเจ้าจึงทรงกระทำกับเจ้าเช่นนี้ 19องค์พระผู้เป็นเจ้าจะทรงมอบทั้งเจ้าและอิสราเอลแก่ชาวฟีลิสเตีย พรุ่งนี้เจ้ากับลูกๆ จะมาอยู่กับเรา องค์พระผู้เป็นเจ้าจะทรงมอบกองทัพอิสราเอลแก่ฟีลิสเตียด้วย”
20ซาอูลทรงล้มลงเหยียดยาวบนพื้นทันที รู้สึกตกพระทัยกลัวยิ่งนักเพราะถ้อยคำของซามูเอล ทั้งทรงหมดแรงเพราะความหิว เนื่องจากไม่ได้เสวยสิ่งใดเลยตลอดทั้งวันทั้งคืน
21เมื่อหญิงนั้นเห็นว่าซาอูลหวาดวิตกยิ่งนัก จึงทูลว่า “ข้าแต่ฝ่าพระบาท หม่อมฉันหญิงรับใช้ได้ยอมเสี่ยงชีวิตทำตามพระดำรัส 22บัดนี้โปรดทำตามคำของหม่อมฉันบ้าง และทรงอนุญาตให้หม่อมฉันนำอาหารมาให้เสวย เพื่อจะทรงมีกำลังขึ้น แล้วเดินทางกลับไปได้”
23แต่พระองค์ปฏิเสธว่า “เราจะไม่กิน”
ผู้ติดตามทั้งสองคนจึงสนับสนุนคำของหญิงนั้น และคะยั้นคะยอจนในที่สุดซาอูลก็ยอมเสด็จขึ้นประทับบนเตียง
24หญิงนั้นมีลูกวัวขุนตัวหนึ่ง ก็ออกไปฆ่าเพื่อนำมาปรุงอาหาร และนวดแป้งอบขนมปังไม่ใส่เชื้อ 25นางนำอาหารมาถวายแด่กษัตริย์และให้แก่ผู้ติดตามรับประทาน ในคืนนั้นเองพวกเขาก็เดินทางจากไป
1В те дни филистимляне собрали свои войска, чтобы воевать с Исраилом. Ахиш сказал Давуду:
– Ты со своими людьми должен выступить со мной в войске.
2Давуд сказал Ахишу:
– Хорошо. Ты узнаешь, что может сделать твой раб.
Ахиш ответил:
– Прекрасно! Я на всю жизнь сделаю тебя своим телохранителем.
Шаул у ендорской колдуньи
3Шемуил умер, и все исраильтяне оплакали и похоронили его в Раме, в его родном городе. Шаул изгнал из страны колдунов и вызывателей умерших.
4Филистимляне собрались, пришли и разбили лагерь в городе Шунеме, а Шаул собрал всех исраильтян и разбил лагерь на горной вершине в Гильбоа. 5Увидев филистимское войско, Шаул испугался, его сердце охватил страх. 6Он спрашивал Вечного, но Вечный не отвечал ему ни в снах, ни через священный жребий28:6 Букв.: «урим («свет»)». См. сноску на 2:28., ни через пророков.
7Тогда Шаул сказал своим слугам:
– Найдите мне женщину-колдунью. Я пойду к ней и спрошу её.
– В Ен-Доре есть одна колдунья, – сказали ему слуги.
8Шаул, изменив свою внешность и надев другие одежды, отправился в путь вместе с двумя спутниками и ночью пришёл к той женщине.
– Спроси для меня духа, – сказал он, – и вызови мне того, кого я тебе назову.
9Но женщина сказала ему:
– Ты, конечно, знаешь о том, что сделал Шаул. Он выгнал из страны колдунов и вызывателей умерших28:9 Или: «Он по всей стране предал смерти колдунов и вызывателей умерших».. Зачем же ты расставляешь ловушку мне на погибель?
10Шаул поклялся ей Вечным:
– Верно, как и то, что жив Вечный, – ты не будешь за это наказана.
11Тогда женщина спросила:
– Кого же тебе вызвать?
– Вызови мне Шемуила, – сказал он.
12Когда женщина увидела Шемуила, она громко вскрикнула и сказала Шаулу:
– Почему ты меня обманул? Ты – Шаул!
13Царь сказал ей:
– Не бойся. Что ты видишь?
Женщина сказала:
– Я вижу духа, который поднимается из земли.
14Как он выглядит? – спросил он.
– Поднимается старик, одетый в верхнюю одежду, – сказала она.
Тогда Шаул понял, что это Шемуил, и почтительно поклонился ему лицом до земли.
15Шемуил сказал Шаулу:
– Зачем ты тревожишь меня? Зачем вызываешь?
– Я в большой беде, – сказал Шаул. – Филистимляне воюют со мной, а Всевышний от меня отвернулся. Он больше не отвечает мне ни через пророков, ни в сновидениях. Поэтому-то я и позвал тебя, чтобы ты сказал мне, что делать.
16– Зачем же ты спрашиваешь меня, если Вечный отвернулся от тебя и стал твоим врагом? – ответил Шемуил. – 17Вечный совершил то, о чем Он предсказал через меня. Вечный вырвал царство из твоих рук и отдал его одному из тех, кто рядом с тобой, – Давуду. 18Так как ты не послушался Вечного и не обрушил на амаликитян Его пылающего гнева, Вечный сегодня и сделал с тобой это. 19Вечный отдаст Исраил вместе с тобой филистимлянам, и завтра ты и твои сыновья будете со мной. А ещё Вечный отдаст филистимлянам исраильское войско.
20Шаул, в ужасе от слов Шемуила, тотчас же рухнул всем телом на землю. Силы оставили его, потому что он ничего не ел весь день и всю ночь. 21Подойдя к Шаулу и увидев, как он потрясён, женщина сказала:
– Твоя рабыня послушалась тебя. Рискнув жизнью, я сделала то, что ты мне сказал. 22Пожалуйста, послушайся и ты своей рабыни и позволь мне предложить тебе кусок хлеба, чтобы ты поел и у тебя появились силы, прежде чем ты тронешься в путь.
23Он сказал:
– Я не буду есть.
Но его люди присоединились к уговорам женщины, и он послушался их. Он поднялся с земли и сел на постель. 24У женщины был упитанный телёнок, которого она немедленно заколола. Она взяла муки, замесила её и испекла лепёшки без закваски. 25Затем она поставила их перед Шаулом и его людьми, и они поели. Той же ночью они встали и ушли.
