โยบ
1โยบจึงตอบว่า
2“จริงอยู่ ข้ารู้แล้วว่าเป็นอย่างนั้น
แต่มนุษย์จะชอบธรรมสำหรับพระเจ้าได้อย่างไร?
3แม้คนใดปรารถนาจะโต้แย้งกับพระเจ้า
เขาก็ไม่สามารถตอบพระองค์ได้แม้แต่ครั้งเดียวจากพันครั้ง
4เพราะสติปัญญาของพระเจ้าลึกซึ้ง และฤทธิ์อำนาจของพระองค์มหาศาล
ใครเล่าจะต่อต้านพระเจ้าและรอดมาโดยไม่มีอันตราย?
5พระองค์ทรงเคลื่อนภูเขาโดยที่มันไม่ทันรู้ตัว
และพลิกคว่ำมันด้วยพระพิโรธ
6พระองค์ทรงเขย่าโลกให้ออกจากที่
ทำให้เสาหลักของมันสั่นคลอน
7พระองค์ตรัสสั่ง ดวงอาทิตย์ก็ไม่ส่องแสง
พระองค์ทรงผนึกดวงดาวไม่ให้ฉายแสง
8พระองค์แต่ผู้เดียวที่ทรงคลี่ฟ้าสวรรค์ออก
และทรงย่ำเหนือคลื่นทะเล
9พระองค์ทรงสร้างดาวจระเข้และดาวไถ
ดาวลูกไก่และหมู่ดาวแห่งทิศใต้
10พระองค์ทรงกระทำการอัศจรรย์
ที่เกินการหยั่งรู้และเหลือคณานับ
11เมื่อพระองค์เสด็จผ่านข้า ข้าไม่สามารถเห็นพระองค์
เมื่อเสด็จผ่านไป ข้าไม่สามารถประจักษ์
12เมื่อพระองค์ทรงฉวยไป ใครจะยับยั้งพระองค์ได้?
ใครจะอาจหาญทูลถามพระองค์ว่า ‘ทรงทำอะไรนั่น?’
13พระเจ้าไม่ได้ทรงยับยั้งพระพิโรธ
แม้แต่กองกำลังของราหับก็กลัวลานอยู่แทบพระบาทพระองค์
14“แล้วข้าจะบังอาจโต้แย้งกับพระเจ้าหรือ?
ข้าจะสรรหาคำอะไรมาโต้เถียงกับพระองค์หรือ?
15แม้ข้าไม่ผิด ข้าก็ไม่อาจโต้ตอบพระองค์
ได้แต่วอนขอความเมตตาจากองค์ตุลาการ
16ถึงแม้ว่าข้าทูลร้องเรียกและพระองค์ทรงขานตอบ
ข้าก็ไม่เชื่อว่าพระองค์จะทรงสดับฟัง
17พระองค์คงจะทรงบดขยี้ข้าด้วยลมพายุ
และทวีบาดแผลของข้าโดยไม่มีสาเหตุ
18พระองค์จะไม่ทรงยอมให้ข้าหายใจ
แต่เติมความรันทดขมขื่นใส่ข้าจนล้นปรี่
19ถ้าจะว่าด้วยเรื่องพลัง พระองค์ทรงเกรียงไกรนัก!
ถ้าจะว่าด้วยเรื่องความยุติธรรม ใครจะเรียกพระองค์มาให้การได้?9:19 ภาษาฮีบรูว่าใครจะเรียกข้ามาให้การได้?
20ถึงแม้ข้าไร้ผิด ปากของข้าเองยังกล่าวโทษข้า
แม้ข้าดีพร้อม ปากของข้าก็ยังจะพูดว่าตัวเองมีมลทิน
21“แม้ว่าข้าไร้ตำหนิ
ข้าก็ไม่แยแสตัวเอง
ข้าชิงชังชีวิตของข้าเองยิ่งนัก
22มันไม่ต่างอะไรกัน ฉะนั้นข้าจึงกล่าวว่า
‘พระองค์ทรงทำลายทั้งคนดีพร้อมและคนชั่วร้าย’
23เมื่อโทษทัณฑ์นำความตายมาโดยฉับพลัน
พระองค์ทรงยิ้มเยาะความสิ้นหวังของผู้ที่ไม่มีความผิด
24เมื่อแผ่นดินตกอยู่ในมือของคนชั่ว
พระเจ้าทรงทำให้ตาของบรรดาตุลาการมืดบอด
หากไม่ใช่พระองค์แล้วจะเป็นใครเล่า?
25“วันคืนของข้าพระองค์ไวยิ่งกว่านักวิ่ง
ลอยลับไปโดยไม่มีความชื่นใจแม้แต่น้อยนิด
26มันแล่นปราดไปเหมือนเรือพาไพรัส
เหมือนนกอินทรีโฉบลงบนเหยื่อ
27หากกล่าวว่า ‘ข้าพระองค์จะลืมคำโอดครวญของตน
ข้าพระองค์จะเปลี่ยนสีหน้าและยิ้มแย้มร่าเริง’
28แต่ข้าพระองค์ก็ยังขยาดความทุกข์ยากทั้งสิ้นของข้าพระองค์
เพราะรู้ว่าพระองค์ยังทรงถือว่าข้าพระองค์มีความผิด
29ในเมื่อถูกตัดสินว่าผิด
ก็แล้วข้าพระองค์จะดิ้นรนต่อสู้ให้เปล่าประโยชน์ไปทำไม?
30ถึงข้าพระองค์จะอาบน้ำชำระกายด้วยสบู่9:30 หรือด้วยหิมะ
เอาด่างล้างมือให้สะอาด
31พระองค์ก็จะทรงเหวี่ยงข้าพระองค์ลงในบ่อโคลน
จนแม้แต่เสื้อผ้าของข้าพระองค์ก็ยังรังเกียจตัวข้าพระองค์เอง
32“พระเจ้าไม่ใช่มนุษย์อย่างข้า ที่ข้าจะไปโต้ตอบได้
ที่เราจะเผชิญหน้ากันในศาล
33อยากให้มีใครสักคนเป็นคนกลางระหว่างเราทั้งสอง
เผื่อจะได้ช่วยไกล่เกลี่ย
34ใครสักคนที่จะช่วยเก็บไม้เรียวของพระเจ้าไปจากข้า
เพื่อข้าจะได้เลิกหวาดหวั่นพระอาชญาของพระองค์
35แล้วข้าจะพูดโดยไม่ต้องหวาดกลัวพระองค์
แต่ขณะนี้ข้าทำเช่นนั้นไม่ได้
Hiob Bua Bildad
1Na Hiob kasaa bio sɛ:
2“Aane, menim sɛ yei yɛ nokorɛ.
Na ɛbɛyɛ dɛn na ɔdasani bɛtene wɔ Onyankopɔn anim?
3Sɛ obi pɛ sɛ ɔne Onyankopɔn yiyi a,
ɔrentumi nyi nsɛm apem mu baako mpo ano.
4Ne nyansa mu dɔ, na ne tumi so.
Hwan na ɔne no adi asie na ne ho baabiara anti?
5Ɔtutu mmepɔ a wɔnnim ho hwee
ɔbubu wɔn fa so wɔ nʼabufuo mu.
6Ɔwoso asase firi ne siberɛ,
na ɔma ne nnyinasoɔ woso biribiri.
7Ɔkasa kyerɛ owia na ɛnhyerɛn,
na ɔsɔ nsoromma hyerɛn ano.
8Ɔno nko ara na ɔtrɛ ɔsoro mu,
na ɔnante ɛpo asorɔkye so.
9Ɔno ne Nwenwenente, Akokɔbaatan ne ne mma Yɛfoɔ;
Nsorommabafan ne ewiem anafoɔ fam nsorommakuo no.
10Ɔyɛ anwanwadeɛ a wɔntumi nte aseɛ,
nsɛnkyerɛnneɛ a wɔntumi nkan.
11Sɛ ɔnam me ho a, menhunu no;
sɛ ɔsene a, menhunu no.
12Sɛ ɔhwim kɔ a, hwan na ɔsi no kwan?
Hwan na ɔbɛtumi abisa no sɛ, ‘Ɛdeɛn na woreyɛ yi?’
13Onyankopɔn nkora nʼabufuo so;
Rahab aboafoɔ mpo ho popo wɔ nʼanim.
14“Na me ne hwan a me ne no bɛyiyi?
Mɛyɛ dɛn anya nsɛm a me ne no de bɛgye akyinnyeɛ?
15Sɛ menim mpo a, merentumi nyi nʼano;
ɛno ara ne sɛ mɛsrɛ ahummɔborɔ afiri me ɔtemmufoɔ nkyɛn.
16Mpo, sɛ mefrɛ no na ɔba a,
mennye nni sɛ ɔbɛtie mʼasɛm.
17Ɔde asorɔkye bɛdwerɛ me
ama mʼapirakuro adɔɔso kwa.
18Ɔremma menya mʼahome, bio.
Ɔde awerɛhoɔ bɛhyɛ me ma tɔ.
19Sɛ ɛba no ahoɔden a, ɔyɛ ɔhoɔdenfoɔ!
Na sɛ ɛba atɛntenenee nso a, hwan na ɔbɛsamane no?
20Sɛ medi bem mpo a, mʼano bɛbu me kumfɔ;
sɛ me ho nni asɛm a, ɛbɛbu me fɔ.
21“Ɛwom sɛ medi bem deɛ,
nanso memmu me ho;
abrabɔ afono me.
22Ne nyinaa yɛ pɛ; ɛno enti na meka sɛ,
‘Ɔsɛe deɛ ne ho nni asɛm ne omumuyɛfoɔ.’
23Ɛberɛ a amanehunu de owuo aba no,
ɔsere deɛ ne ho nni asɛm no akomatuo.
24Ɛberɛ a asase akɔ amumuyɛfoɔ nsam no,
ɔfira ɛso atemmufoɔ ani.
Sɛ ɛnyɛ ɔno a, na ɛyɛ hwan?
25“Me nna ho yɛ herɛ sene ommirikatufoɔ;
ɛsene kɔ a anigyeɛ kakra mpo nni mu.
26Ɛtwam kɔ sɛ akodoɔ a wɔde paparɔs ayɛ
te sɛ akɔdeɛ a wɔreto akyere wɔn ahaboa.
27Sɛ meka sɛ, ‘Me werɛ mfiri mʼanwiinwii,
mɛsesa me nsɛm ka, na masere a,’
28me yea ahodoɔ no bɔ me hu ara.
Na menim sɛ, woremmu me bem.
29Woabu me fɔ dada enti,
adɛn na ɛsɛ sɛ meha me ho kwa?
30Mpo sɛ ɛba sɛ mede samina dware
na mede samina hohoro me nsa ho a,
31wobɛto me atwene atɛkyɛ amena mu,
ama mʼatadeɛ mpo akyiri me.
32“Ɔnyɛ onipa te sɛ me na mayi nʼano,
na yɛakɔgyina asɛnniiɛ abobɔ yɛn nkuro.
33Sɛ anka obi wɔ hɔ a ɔbɛsiesie yɛn ntam
na waka yɛn baanu abɔ mu a,
34obi a ɔbɛyi Onyankopɔn abaa afiri me so,
sɛdeɛ nʼahunahuna mmɔ me hu bio a,
35anka mɛkasa a merensuro no,
nanso saa tebea a mewɔ mu yi deɛ, mentumi.
