1“เจ้าจับเลวีอาธาน41:1 อาจจะเป็นจระเข้ด้วยเบ็ดได้หรือ?
เอาบ่วงคล้องลิ้นมันได้หรือเปล่า?
2เจ้าสามารถเอาเชือกสนตะพายจมูกของมัน
เอาตะขอแทงขากรรไกรของมันได้หรือ?
3มันจะวอนขอความเมตตาจากเจ้าหรือ?
จะพูดกับเจ้าอย่างนุ่มนวลหรือ?
4มันจะตกลงยินยอม
เป็นทาสรับใช้ของเจ้าตลอดชีวิตหรือ?
5เจ้าจะสามารถเลี้ยงดูมันเหมือนนก
และยกมันให้เป็นเพื่อนเล่นของลูกสาวของเจ้าหรือ?
6พ่อค้าจะมาต่อราคาซื้อมัน
และแบ่งขายกันหรือ?
7หลาวจะระคายผิวของมันหรือ?
ฉมวกจะระคายหัวของมันหรือ?
8หากเจ้าลงมือจับมันสักครั้ง
เจ้าจะจดจำการต่อสู้และเข็ดขยาดไม่กล้าทำอีกเลย!
9เป็นความหวังลมๆ แล้งๆ ที่คิดจะปราบมัน
แค่เห็นมันก็ใจฝ่อแล้ว
10ไม่มีใครดุร้ายพอที่จะไปยั่วมัน
ก็แล้วใครเล่ากล้ายืนขึ้นต่อหน้าเรา?
11ใครเล่าจะมาเอ่ยอ้างฟ้องร้องเราซึ่งเราต้องชดใช้ให้?
ทุกสิ่งภายใต้ฟ้าสวรรค์เป็นของเรา
12“เราจะไม่งดกล่าวถึงแข้งขา
กำลังและเรือนร่างอันสง่างามของมัน
13ใครสามารถถลกผิวหนังของมัน?
ใครสามารถคล้องบังเหียนให้มัน?
14ใครจะกล้าเปิดปากของมัน
ซึ่งมีฟันน่ากลัวเรียงรายอยู่?
15หลังของมันมีเกล็ดเหมือนโล่41:15 หรือความเย่อหยิ่งของมันอยู่ที่เกล็ดซึ่งเหมือนกับโล่
ซ้อนถี่แนบกันเป็นแถว
16ผนึกเรียงกันแน่น
จนอากาศผ่านเข้าไม่ได้
17มันเกาะติดกันสนิท
ยึดแน่นจนไม่อาจแยกจากกันได้
18เวลามันจาม มีแสงแวบวาบออกมา
ดวงตาของมันดั่งแสงอรุณ
19เปลวเพลิงพ่นออกจากปากของมัน
มีประกายไฟแลบออกมา
20ควันคละคลุ้งจากรูจมูกของมัน
เหมือนไอพวยพุ่งจากกาน้ำเดือดซึ่งใช้ต้นกกเป็นฟืน
21ลมหายใจของมันจุดถ่านหินให้ลุกโชน
และเปลวไฟพุ่งขึ้นมาจากปากของมัน
22คอของมันมีกำลังมหาศาล
ความอกสั่นขวัญแขวนนำหน้ามันไป
23เนื้อของมันเกาะติดกันแน่น
แข็งหนาและขยับไม่ได้
24หน้าอกของมันแข็งดั่งศิลา
แกร่งดั่งแท่นของหินโม่
25เมื่อมันลุกขึ้น คนแข็งแรงที่สุดก็ขวัญหนีดีฝ่อ
พอมันขยับตัว พวกเขาก็ถอยหนี
26ดาบ หอก หลาว แหลน
อาวุธใดๆ ไม่มีผลต่อมัน
27สำหรับมัน เหล็กก็ไม่ต่างอะไรกับฟาง
และทองสัมฤทธิ์คือไม้ผุๆ
28ลูกศรไม่สามารถทำให้มันหนีเตลิด
สำหรับมัน หินสลิงก็เหมือนแกลบ
29กระบองก็เป็นเพียงฟางเส้นหนึ่ง
และมันหัวเราะเยาะหอกที่พุ่งเข้าใส่
30ท้องของมันปกคลุมด้วยเกล็ดแหลมเหมือนเศษหม้อแตก
ทิ้งรอยไว้ในโคลนเหมือนเลื่อนนวดข้าว
31มันทำให้ห้วงลึกปั่นป่วนเหมือนหม้อน้ำเดือด
ท้องทะเลพลุ่งพล่านเหมือนหม้อน้ำมันเดือด
32มันทิ้งระลอกฟองผุดประกายอยู่ข้างหลัง
ใครเห็นคงนึกว่าทะเลมีผมหงอก
33ไม่มีอะไรอื่นอีกแล้วในโลกที่เหมือนมัน
เป็นสัตว์ซึ่งไม่รู้จักความกลัว
34มันดูถูกสัตว์ที่เย่อหยิ่งทั้งปวง
มันเป็นราชาเหนือสรรพสิ่งที่ทรนง”
1Пуста надежда его поймать,
от одного его вида падешь.
2Нет таких смельчаков, кто бы потревожил его;
кто же тогда способен предстать передо Мной?
3Кто Мне что-либо дал, что Я остался ему должен?
Все, что под небесами, – Мое.
4Не умолчу о членах его,
о силе его и о дивной стати.
5Кто снимет с него верхнюю одежду?
Кто пронзит его двойную броню?41:5 Так в одном из древних переводов; в еврейском тексте: «узду».
6Кто распахнет врата его пасти,
что зубами ужасными окружена?
7На спине у него41:7 Или: «Гордость его». – щитов ряды,
скрепленные намертво, как печатью.
8Каждый из них так подогнан к другому,
что не пройдет меж ними воздух.
9Накрепко сбиты они друг с другом,
примкнули друг к другу, и не расторгнуть их.
10Когда он чихает – блистает свет,
его глаза как лучи зари.
11Пышет из его пасти огонь,
и разлетаются искры.
12Из его ноздрей валит дым,
как из котла, что клокочет над горящим тростником.
13Раздувает угли его дыхание,
и из пасти его пышет пламя.
14В его шее обитает сила,
ужас бежит перед ним.
15Крепко спаяна его плоть,
словно литая, не поколеблется.
16Сердце его твердо, как камень,
твердо, как нижний мельничный жернов.
17Когда он встает, содрогаются сильные;
они от ужаса обезумели41:17 Или: «отступают перед натиском его»..
18Меч, что коснется его, не преуспеет;
не возьмут его ни копье, ни дротик, ни пика.
19Железо с соломою он равняет,
а бронзу – с трухлявым деревом.
20Не обратят его в бегство стрелы,
камни пращников для него как мякина.
21Как солома ему булава,
он над свистом копья смеется.
22Чешуя на его брюхе подобна острым черепкам,
он на грязь налегает, как молотильная доска41:22 Молотильная доска – платформа из тяжелых досок, груженная сверху и снабженная снизу острыми железными зубьями, использовавшаяся для молотьбы зерна..
23Кипятит он пучину, как котел,
заставляет море бурлить, как кипящую мазь.
24За ним остается светящийся след,
бездна кажется пеной белой.
25Нет ему равного на земле –
он сотворен бесстрашным,
26На все надменное свысока он смотрит –
он царит над всем горделивым.
