1“โยบเอ๋ย บัดนี้โปรดตั้งใจฟัง
จงเอาใจใส่ทุกถ้อยคำของข้าพเจ้าเถิด
2ข้าพเจ้าพร้อมแล้วที่จะเอ่ยปาก
คำพูดมารออยู่ที่ปลายลิ้นของข้าพเจ้าแล้ว
3ถ้อยคำของข้าพเจ้ามาจากใจที่เที่ยงธรรม
ริมฝีปากของข้าพเจ้าพูดในสิ่งที่ข้าพเจ้ารู้อย่างจริงใจ
4พระวิญญาณของพระเจ้าได้สร้างข้าพเจ้า
ลมปราณขององค์ทรงฤทธิ์ให้ชีวิตแก่ข้าพเจ้า
5ฉะนั้นจงตอบข้าพเจ้ามาเถิด หากท่านตอบได้
จงเตรียมตัวของท่านและเผชิญหน้ากับข้าพเจ้า
6ข้าพเจ้าก็เป็นเหมือนท่านต่อหน้าพระเจ้า
ข้าพเจ้าเองก็เกิดมาจากดินเช่นกัน
7ท่านไม่ต้องตื่นกลัวข้าพเจ้า
และข้าพเจ้าก็ไม่ใช่ผู้ที่จะเล่นงานท่านอย่างหนัก
8“แต่ท่านได้พูดให้ข้าพเจ้าได้ยิน
ข้าพเจ้าได้ฟังคำที่ท่านกล่าวนั้น
9ท่านกล่าวว่า ‘ข้าพเจ้าบริสุทธิ์ปราศจากบาป
ข้าพเจ้าเป็นคนสะอาดและไม่มีความผิด
10ถึงกระนั้นพระเจ้าก็เอาผิดข้าพเจ้า
พระองค์ทรงนับว่าข้าพเจ้าเป็นศัตรู
11พระองค์ทรงจับข้าพเจ้าใส่ขื่อคา
และทรงเฝ้าดูทุกหนทางของข้าพเจ้าอย่างใกล้ชิด’
12“แต่ข้าพเจ้าขอบอกว่าท่านผิดในข้อนี้
เพราะพระเจ้าทรงยิ่งใหญ่กว่ามนุษย์
13ทำไมท่านบ่นต่อว่าพระองค์
ว่าไม่ทรงตอบมนุษย์33:13 หรือว่าพระองค์ไม่ทรงอธิบายการกระทำใดๆ ของพระองค์?
14ที่จริงพระเจ้าตรัสด้วยวิธีใดวิธีหนึ่ง
แม้ว่ามนุษย์ไม่สามารถประจักษ์ได้
15ในความฝัน ในนิมิตยามค่ำคืน
เมื่อมนุษย์หลับสนิท
ขณะเคลิ้มอยู่บนที่นอน
16พระองค์อาจจะตรัสข้างหูของเขา
และตักเตือนว่ากล่าวให้เขากลัว
17เพื่อหันเหมนุษย์ไม่ให้ทำผิด
และไม่ให้หยิ่งจองหอง
18เพื่อรักษาจิตวิญญาณของเขาจากเหวลึก33:18 หรือแดนคนตายหรือสงวนเขาไว้จากหลุมฝังศพเช่นเดียวกับข้อ 28 และ 30
และเพื่อไม่ให้เขาพินาศด้วยคมดาบ33:18 หรือจากการข้ามแม่น้ำนั้น
19“หรือทรงตีสอนมนุษย์โดยให้เขานอนจมอยู่ในความเจ็บปวด
ให้เขาเจ็บปวดรวดร้าวในกระดูกอยู่เนืองๆ
20จนตัวเขาเองเอียนอาหาร
และจิตใจของเขาเกลียดอาหารอันโอชะที่สุด
21จนเขาซูบผอม
เหลือแต่หนังหุ้มกระดูก
22วิญญาณของเขาเฉียดใกล้เหวลึก33:22 หรือเขาเฉียดใกล้หลุมฝังศพ
และชีวิตของเขาเข้าใกล้ทูตแห่งความตาย33:22 หรือเข้าใกล้คนตาย
23“ถึงกระนั้นหากมีทูตของพระเจ้าจากหนึ่งในพันอยู่เคียงข้างเขา
ทำหน้าที่เป็นคนกลางให้
เพื่อแจ้งสิ่งที่ถูกต้องแก่เขา
24เพื่อเมตตาสงสารเขาและทูลว่า
‘ขอทรงโปรดไว้ชีวิตเขาไม่ให้ลงไปยังเหวลึก33:24 หรือหลุมฝังศพ
ข้าพระองค์ได้พบค่าไถ่สำหรับเขาแล้ว’
25เมื่อนั้นเนื้อหนังของเขาจะกลับฟื้นคืนสภาพดีเหมือนกายเด็ก
และได้กำลังวังชาในวัยหนุ่มคืนมาอีก
26เขาอธิษฐานต่อพระเจ้าและได้รับความโปรดปรานจากพระองค์
เขาได้เห็นพระพักตร์พระเจ้าและโห่ร้องด้วยความชื่นชมยินดี
พระองค์ทรงรับเขาคืนสู่ฐานะผู้ชอบธรรม
27เขาจะกลับมาบอกเพื่อนพ้องว่า
‘ข้าได้ทำบาปและได้บิดเบือนความถูกต้อง
แต่ก็ยังไม่ต้องรับโทษอันสาสม
28พระเจ้าทรงไถ่จิตวิญญาณของข้าไว้ ไม่ให้ต้องลงสู่เหวลึก
ข้าจะมีชีวิตอยู่ชื่นชมความสว่างต่อไป’
29“พระเจ้าทรงกระทำสิ่งเหล่านี้ต่อมนุษย์
ถึงสองครั้ง หรือถึงสามครั้ง
30เพื่อช่วยกู้จิตวิญญาณของเขาจากเหวลึก
ให้เขาได้รับแสงสว่างแห่งชีวิต
31“โยบเอ๋ย โปรดตั้งใจฟังข้าพเจ้าเถิด
ขอให้นิ่งสงบ และข้าพเจ้าจะพูด
32หากท่านมีอะไรจะพูดก็ขอให้บอก
พูดออกมาเถิด เพราะข้าพเจ้าอยากให้ท่านได้รับความกระจ่าง
33แต่หากไม่มี ก็จงฟังข้าพเจ้า
โปรดเงียบ และข้าพเจ้าจะสอนสติปัญญาแก่ท่าน”
Gott spricht auf mancherlei Weise
1»Hiob, hör mir jetzt zu,
gib acht auf das, was ich dir sage!
2Meine Rede will ich nun beginnen.
Die Worte liegen mir schon auf der Zunge.
3Ich spreche mit aufrichtigem Herzen,
klar und wahr, und sage nur das, was ich weiß.
4Gottes Geist hat mich geschaffen,
der Atem des Allmächtigen hat mir das Leben geschenkt.
5Antworte mir nur, wenn du kannst,
bereite dich vor und tritt mir entgegen!
6Schau: Vor Gott, da sind wir beide gleich,
auch ich bin nur von Lehm genommen so wie du.
7Du brauchst keine Angst vor mir zu haben,
ich setze dich nicht unter Druck!
8Ich hörte zu, wie du geredet hast –
und ich habe die Worte noch im Ohr:
9›Rein bin ich, ohne jede Sünde;
unschuldig bin ich, kein Vergehen lastet auf mir!
10Doch Gott erfindet immer neue Vorwürfe gegen mich,
er betrachtet mich als seinen Feind!
11Er legt meine Füße in Ketten,
überwacht mich auf Schritt und Tritt.‹
12Doch ich muss dir sagen, Hiob,
dass du im Unrecht bist,
denn Gott ist größer als ein Mensch!
13Warum beschwerst du dich bei ihm,
dass er auf Menschenworte keine Antwort gibt?
14Gott spricht immer wieder,
auf die eine oder andere Weise,
nur wir Menschen hören nicht darauf!
15Gott redet durch Träume,
durch Visionen in der Nacht,
wenn tiefer Schlaf auf die Menschen fällt.
Sie liegen da und schlummern,
16doch dann lässt er sie aufhorchen
und erschreckt sie mit seiner Warnung.
17Gott will sie abbringen von bösem Tun,
und ihren Hochmut will er ihnen austreiben.
18Er will sie vor dem Tod bewahren,
davor, dass sie in ihr eigenes Verderben rennen.
19Gott weist einen Menschen auch durch Schmerzen zurecht,
wenn er daliegt in seinen Qualen
20und sich vor jeder Speise ekelt,
selbst vor seinem Lieblingsgericht.
21Seine Gestalt verfällt zusehends,
man kann alle seine Knochen zählen.
22Er steht schon mit einem Fuß im Grab,
bald holen ihn die Todesboten.
23Doch wenn ein Engel sich für ihn einsetzt,
einer von den Tausenden,
die den Menschen sagen, was richtig für sie ist,
24wenn dieser Engel Mitleid mit ihm hat
und zu Gott sagt: ›Verschone ihn!
Lass ihn nicht sterben! Hier ist das Lösegeld!‹,
25dann blüht er wieder auf,
wird gesund und frisch,
er wird stark wie damals in seiner Jugend.
26Dann betet er zu Gott,
und sein Gebet wird gnädig angenommen.
Mit lautem Jubel tritt er vor ihn hin
und dankt dafür, dass Gott ihn wieder von seiner Schuld freispricht.
27Offen bekennt er den Menschen:
›Ich hatte gesündigt und das Recht missachtet,
doch Gott hat mir’s nicht angerechnet!
28Er hat mich vor dem sicheren Tod bewahrt,
nun darf ich weiterleben und sehe das Licht.‹
29Das alles tut Gott mehr als nur einmal im Leben eines Menschen,
30um ihn vor dem Tod zu bewahren
und ihm das Licht des Lebens zu erhalten.
31Hör mir zu, Hiob,
sei still und lass mich reden!
32Wenn du jetzt noch etwas zu sagen hast,
dann antworte mir!
Rede nur, denn ich würde dir gerne recht geben.
33Wenn du aber nichts mehr zu sagen weißt,
dann schweig und hör mir zu,
ich will dir zeigen, was Weisheit ist.«
