1โยบกล่าวต่อไปว่า
2“ตราบใดที่พระเจ้าทรงพระชนม์อยู่ พระองค์ทรงปฏิเสธที่จะให้ความยุติธรรมแก่ข้า
องค์ทรงฤทธิ์ผู้ทำให้ข้าลิ้มรสความขมขื่นในวิญญาณ
3ตราบใดที่ข้ายังมีชีวิตอยู่
ตราบใดที่ข้ายังมีลมปราณจากพระเจ้า
4ตราบนั้นริมฝีปากของข้าจะไม่กล่าวคำชั่ว
และลิ้นของข้าจะไม่กล่าวคำหลอกลวง
5ข้าจะไม่มีวันยอมรับว่าพวกท่านเป็นฝ่ายถูก
จนตายข้าก็ขอยืนยันว่าข้าซื่อสัตย์สุจริต
6ข้าจะยึดมั่นในความชอบธรรมของข้าและไม่มีวันปล่อยวาง
มโนธรรมของข้าจะไม่ตำหนิข้าตราบชั่วชีวิต
7“ขอให้ศัตรูของข้าเป็นเหมือนคนชั่ว
ขอให้ปฏิปักษ์ของข้าเป็นเหมือนคนอยุติธรรม!
8เพราะคนอธรรมจะมีความหวังอะไรเมื่อเขาถูกตัดขาด
เมื่อพระเจ้าทรงคร่าชีวิตเขาไป?
9เมื่อความทุกข์ลำบากมาถึงเขา
พระเจ้าทรงฟังเสียงร่ำร้องของเขาหรือ?
10เขาจะปีติยินดีในองค์ทรงฤทธิ์หรือ?
เขาจะร้องทูลพระเจ้าตลอดเวลาหรือ?
11“ข้าจะสอนท่านถึงเรื่องฤทธิ์อำนาจของพระเจ้า
จะไม่ปิดบังวิถีทางขององค์ทรงฤทธิ์
12ท่านเองก็รู้เห็นทั้งหมดนี้แล้ว
ทำไมจึงยังพูดเหลวไหลอย่างนี้อีก?
13“นี่คือชะตากรรมที่พระเจ้าทรงกำหนดให้แก่คนชั่วร้าย
และเป็นมรดกที่คนอำมหิตได้รับจากองค์ทรงฤทธิ์
14ถึงแม้ลูกหลานของเขาจะมากมาย แต่ก็จะตกเป็นเหยื่อของคมดาบ
และวงศ์วานของเขาจะไม่มีวันได้กินอิ่ม
15ผู้ที่รอดชีวิตอยู่ก็จะถูกนำไปสู่หลุมศพด้วยโรคระบาด
ภรรยาม่ายของพวกเขาก็ไม่คร่ำครวญถึงพวกเขา
16ถึงแม้เขาสะสมเงินไว้มากมายดั่งฝุ่นธุลี
และมีเสื้อผ้าเป็นกองๆ เหมือนกองดินเหนียว
17ผู้ชอบธรรมจะนำสิ่งที่เขาสะสมไว้มาสวมใส่
และคนไร้ผิดจะเอาเงินของเขามาแบ่งปันกัน
18บ้านที่เขาสร้างขึ้นเหมือนรังของดักแด้
เหมือนกระท่อมที่คนยามสร้างขึ้น
19เขานอนลงบนกองเงินกองทอง แต่เขาจะไม่ได้ทำเช่นนั้นอีกต่อไป
เพราะเมื่อเขาลืมตาขึ้นมา ทุกอย่างก็สูญสิ้นไป
20ความสยดสยองจู่โจมเขาจนตั้งตัวไม่ติดเหมือนน้ำท่วมฉับพลัน
และพายุร้ายซัดเขาหายไปในยามราตรี
21ลมตะวันออกพัดพาเขาหายไป
กวาดเขาไปจากที่อยู่
22มันม้วนตัวซัดกระหน่ำเขาอย่างไม่ปรานี
ขณะที่เขาพยายามจะหลบหนีให้พ้นอำนาจของมัน
23มันก็ปรบมือเยาะเย้ย
และซัดเขาหลุดลอยไปจากที่ของเขา
Job’s Final Reply to His Friends
1Job continued to speak. He said,
2“God hasn’t treated me fairly.
The Mighty One has made my life bitter.
You can be sure that God lives.
And here’s something else you can be sure of.
3As long as I have life
and God gives me breath,
4my mouth won’t say evil things.
My lips won’t tell lies.
5I’ll never admit you people are right.
Until I die, I’ll say I’m telling the truth.
6I’ll continue to say I’m right.
I’ll never let go of that.
I won’t blame myself as long as I live.
7“May my enemies suffer like sinful people!
May my attackers be punished like those who aren’t fair!
8What hope do ungodly people have when their lives are cut short?
What hope do they have when God takes away their lives?
9God won’t listen to their cry
when trouble comes on them.
10They won’t take delight in the Mighty One.
They’ll never call out to God.
11“I’ll teach all of you about God’s power.
I won’t hide the things the Mighty One does.
12You have seen those things yourselves.
So why do you continue your useless talk?
13“Here’s what God does to sinful people.
Here’s what those who are mean receive from the Mighty One.
14All their children will be killed by swords.
They’ll never have enough to eat.
15A plague will kill those who are left alive.
The widows of sinful men
won’t even weep over their own children.
16Sinners might store up silver like dust
and clothes like piles of clay.
17But people who do what is right will wear those clothes.
People who haven’t done anything wrong
will divide up that silver.
18The house an evil person builds is like a moth’s cocoon.
It’s like a hut that’s made by someone on guard duty.
19Sinful people lie down wealthy, but their wealth is taken away.
When they open their eyes, everything is gone.
20Terrors sweep over them like a flood.
A storm takes them away during the night.
21The east wind carries them off, and they are gone.
It sweeps them out of their houses.
22It blows against them without mercy.
They try to escape from its power.
23It claps its hands and makes fun of them.
It hisses them out of their houses.”
