อิสราเอลจอมกบฏ
1ในวันที่สิบเดือนที่ห้าของปีที่เจ็ดผู้อาวุโสของอิสราเอลบางคนมาร้องขอต่อองค์พระผู้เป็นเจ้าและมานั่งอยู่ตรงหน้าข้าพเจ้า
2แล้วพระดำรัสขององค์พระผู้เป็นเจ้ามาถึงข้าพเจ้าว่า 3“บุตรมนุษย์เอ๋ย จงกล่าวแก่บรรดาผู้อาวุโสของอิสราเอลว่า ‘พระยาห์เวห์องค์เจ้าชีวิตตรัสดังนี้ว่า เจ้ามาถามเราหรือ? เรามีชีวิตอยู่แน่ฉันใด เราจะไม่ยอมให้เจ้ามาถามอะไรเราฉันนั้น พระยาห์เวห์องค์เจ้าชีวิตประกาศดังนั้น’
4“เจ้าจะพิพากษาพวกเขาหรือ? เจ้าจะพิพากษาพวกเขาหรือ บุตรมนุษย์เอ๋ย? ถ้าเช่นนั้น จงกล่าวโทษเรื่องความประพฤติอันน่าชิงชังของบรรพบุรุษของพวกเขา 5จงบอกพวกเขาว่า ‘พระยาห์เวห์องค์เจ้าชีวิตตรัสดังนี้ว่า ในวันที่เราเลือกอิสราเอล เราชูมือขึ้นกล่าวปฏิญาณแก่ลูกหลานของพงศ์พันธุ์ของยาโคบและแสดงตัวแก่พวกเขาในอียิปต์ เราชูมือขึ้นกล่าวกับพวกเขาว่า “เราคือพระยาห์เวห์พระเจ้าของพวกเจ้า” 6ในวันนั้นเราปฏิญาณต่อพวกเขาว่า เราจะนำพวกเขาออกจากอียิปต์ไปสู่ดินแดนที่เราสรรหาให้พวกเขา เป็นดินแดนที่อุดมด้วยน้ำนมและน้ำผึ้ง ซึ่งเป็นดินแดนอันงดงามที่สุด 7และเรากล่าวแก่พวกเขาว่า “เจ้าทุกคน จงกำจัดเทวรูปอันชั่วช้าสามานย์ที่เจ้าหมายพึ่งและอย่าปล่อยตัวให้เป็นมลทินด้วยบรรดารูปเคารพของอียิปต์ เราคือพระยาห์เวห์พระเจ้าของเจ้า”
8“ ‘แต่พวกเขาก็กบฏต่อเราและไม่ยอมฟังเรา เขาไม่ได้กำจัดเทวรูปอันชั่วช้าสามานย์ที่ตนหมายพึ่ง ทั้งไม่ได้ละทิ้งรูปเคารพของอียิปต์ ฉะนั้นเราจึงได้ลั่นวาจาว่าจะระบายโทสะอันรุนแรงลงเหนือพวกเขาในอียิปต์ 9แต่เพื่อเห็นแก่นามของเรา เราทำสิ่งที่จะป้องกันไม่ให้นามของเราเป็นที่ลบหลู่ในสายตาของชนชาติทั้งหลายที่พวกเขาอาศัยอยู่ด้วย และที่ได้เห็นเราแสดงตัวแก่อิสราเอลโดยการนำพวกเขาออกมาจากอียิปต์ 10ฉะนั้นเราจึงนำอิสราเอลออกมาจากอียิปต์ พาเข้าสู่ถิ่นกันดาร 11เรามอบกฎหมายของเราแก่เขา และให้พวกเขาเรียนรู้บทบัญญัติของเรา ซึ่งผู้ประพฤติตามจะดำรงชีวิตอยู่โดยบทบัญญัติเหล่านั้น 12และเราได้มอบวันสะบาโตแก่พวกเขา เป็นหมายสำคัญระหว่างเราทั้งสองฝ่าย เพื่อพวกเขาจะรู้ว่าเราผู้เป็นพระยาห์เวห์ได้ทำให้พวกเขาบริสุทธิ์
13“ ‘ถึงอย่างนั้นชนชาติอิสราเอลก็กบฏต่อเราในถิ่นกันดาร พวกเขาไม่ได้ปฏิบัติตามกฎหมายของเรา แต่ละคนทิ้งบทบัญญัติของเรา แม้ว่าผู้ที่ประพฤติตามจะดำรงชีวิตอยู่โดยบทบัญญัตินั้น พวกเขาทำให้สะบาโตของเรามัวหมองที่สุด ฉะนั้นเราจึงลั่นวาจาว่าจะระบายโทสะลงเหนือพวกเขา และทำลายล้างพวกเขาในถิ่นกันดาร 14แต่เพื่อเห็นแก่นามของเรา เราจึงปกป้องนามของเราไว้ ไม่ให้เป็นที่ดูหมิ่นในสายตาของชนชาติทั้งหลายซึ่งเห็นเรานำอิสราเอลออกมา 15และเราชูมือปฏิญาณในถิ่นกันดารว่าจะไม่นำพวกเขาเข้าสู่ดินแดนซึ่งเรามอบให้ ดินแดนอันงดงามที่สุด อุดมด้วยน้ำนมและน้ำผึ้ง 16เนื่องจากพวกเขาละทิ้งบทบัญญัติของเรา ไม่ได้ปฏิบัติตามกฎหมายของเรา และทำให้สะบาโตของเรามัวหมอง เพราะจิตใจของเขาฝักใฝ่ในรูปเคารพ 17ถึงกระนั้นเราก็เหลียวแลพวกเขาด้วยความสงสาร ไม่ได้ทำลายล้างพวกเขา หรือให้พวกเขาถึงจุดจบในถิ่นกันดาร 18เรากล่าวแก่ลูกหลานของพวกเขาในถิ่นกันดารว่า “อย่าประพฤติตามกฎเกณฑ์ของบรรพบุรุษของเจ้า หรือทำตามบทบัญญัติของพวกเขา หรือทำตัวเป็นมลทินด้วยรูปเคารพทั้งหลายของพวกเขา 19เราคือพระยาห์เวห์พระเจ้าของเจ้า จงปฏิบัติตามกฎหมายของเรา และรักษาบทบัญญัติของเราอย่างถี่ถ้วน 20จงรักษาสะบาโตของเราให้บริสุทธิ์ เพื่อจะเป็นหมายสำคัญระหว่างเรากับเจ้า เพื่อเจ้าจะรู้ว่าเราคือพระยาห์เวห์พระเจ้าของเจ้า”
21“ ‘แต่ลูกหลานนั้นก็กบฏต่อเรา พวกเขาไม่ได้ปฏิบัติตามกฎหมายของเรา ไม่ได้ใส่ใจรักษาบทบัญญัติของเรา แม้ว่าผู้ที่ปฏิบัติตามจะดำรงชีวิตอยู่ได้โดยบทบัญญัติเหล่านั้น พวกเขาทำให้สะบาโตของเรามัวหมอง เราจึงลั่นวาจาไว้ว่าเราจะเทโทสะอันรุนแรงลงบนพวกเขาและระบายความโกรธต่อพวกเขาในถิ่นกันดาร 22แต่เราก็ยั้งมือไว้เพื่อเห็นแก่นามของเรา เราจึงปกป้องนามของเราไว้ไม่ให้เป็นที่ดูหมิ่นในสายตาของชนชาติทั้งหลายซึ่งเห็นเรานำอิสราเอลออกมา 23และเราชูมือปฏิญาณต่อพวกเขาในถิ่นกันดารว่า เราจะทำให้พวกเขากระจัดกระจายไปยังชนชาติและประเทศต่างๆ 24เพราะพวกเขาไม่ได้เชื่อฟังบทบัญญัติของเรา แต่ได้ละทิ้งกฎหมายของเรา และทำให้สะบาโตของเรามัวหมอง ทั้งยังมีตากระสันหารูปเคารพทั้งหลายของบรรพบุรุษของพวกเขา 25เราทิ้งพวกเขาไว้กับกฎเกณฑ์ที่ไม่ดีและกับบทบัญญัติซึ่งไม่ช่วยให้พวกเขาดำรงชีวิตอยู่ได้ 26เราปล่อยให้พวกเขาเป็นมลทินโดยการถวายลูกหัวปีแก่รูปเคารพ20:26 หรือโดยให้ลูกหัวปีทุกคนลุยไฟเพื่อเราจะทำให้พวกเขาสยดสยอง พวกเขาจะได้รู้ว่าเราคือพระยาห์เวห์’
27“ฉะนั้น บุตรมนุษย์เอ๋ย จงบอกประชากรอิสราเอลว่า ‘พระยาห์เวห์องค์เจ้าชีวิตตรัสดังนี้ว่า ในเรื่องนี้บรรพบุรุษของพวกเจ้าก็ยังได้หมิ่นประมาทเราโดยการละทิ้งเรา 28เมื่อเรานำพวกเขาเข้าสู่ดินแดนที่เราปฏิญาณไว้ว่าจะมอบให้พวกเขา และพวกเขาเห็นภูเขาสูงหรือต้นไม้ใบดก พวกเขาก็ถวายเครื่องบูชาต่างๆ ถวายเครื่องหอมและเทเครื่องดื่มบูชา พวกเขาถวายเครื่องเซ่นสังเวยต่างๆ ยั่วโทสะเรา 29เราจึงกล่าวแก่พวกเขาดังนี้ว่า สถานบูชาบนที่สูงที่พวกเจ้าไปนั้นคืออะไรกัน?’ ” (เขาจึงเรียกกันว่าบามาห์20:29 แปลว่า ที่สูงตราบจนทุกวันนี้)
การพิพากษาและการกลับสู่สภาพดี
30“ฉะนั้นจงกล่าวแก่พงศ์พันธุ์อิสราเอลว่า ‘พระยาห์เวห์องค์เจ้าชีวิตตรัสดังนี้ว่า เจ้าจะทำตัวเป็นมลทินแบบเดียวกับบรรพบุรุษ และกระสันหาเหล่าเทวรูปอันชั่วช้าสามานย์ของพวกเขาหรือ? 31เมื่อเจ้าเซ่นสังเวยโดยให้ลูกชายของเจ้าเป็นเครื่องบูชาในกองไฟ20:31 หรือให้ลูกชายของเจ้าลุยไฟ เจ้าก็ยังคงปล่อยตัวเป็นมลทินด้วยรูปเคารพตราบจนทุกวันนี้ พงศ์พันธุ์อิสราเอลเอ๋ย เราควรยอมให้เจ้ามาถามเราหรือ? พระยาห์เวห์องค์เจ้าชีวิตประกาศว่า เรามีชีวิตอยู่แน่ฉันใด เราจะไม่ยอมให้เจ้ามาถามเราฉันนั้น
32“ ‘เจ้ากล่าวว่า “เราอยากเป็นเหมือนประชาชาติ เหมือนชนชาติต่างๆ ในโลกที่ปรนนิบัติไม้และหิน” แต่สิ่งที่เจ้าคิดหมายไว้ในใจจะไม่มีวันเป็นไปได้ 33พระยาห์เวห์องค์เจ้าชีวิตประกาศว่า เรามีชีวิตอยู่แน่ฉันใด เราจะปกครองเจ้าด้วยมืออันทรงพลัง ด้วยแขนที่เหยียดออก และด้วยโทสะที่ระบายลงมาฉันนั้น 34เราจะนำเจ้ามาจากชาติต่างๆ และรวบรวมเจ้าออกมาจากนานาประเทศที่เจ้าถูกทำให้กระจัดกระจายไปด้วยมืออันทรงพลัง ด้วยแขนที่เหยียดออก และด้วยโทสะที่ระบายลงมา 35เราจะนำเจ้าเข้าสู่ถิ่นกันดารของชนชาติต่างๆ และเราจะพิพากษาลงโทษเจ้าซึ่งๆ หน้าที่นั่น 36เราพิพากษาบรรพบุรุษของเจ้าในถิ่นกันดารของอียิปต์อย่างไร เราจะพิพากษาเจ้าอย่างนั้น พระยาห์เวห์องค์เจ้าชีวิตประกาศดังนั้น 37เราจะนับเจ้าขณะเจ้าผ่านไปใต้คทาของเรา และจะนำเจ้าเข้าสู่ข้อผูกมัดแห่งพันธสัญญา 38เราจะชำระและแยกเจ้าออกมาจากบรรดาผู้ที่กบฏและทรยศเรา แม้ว่าเราจะนำคนเหล่านั้นออกมาจากดินแดนที่เขาอาศัยอยู่ แต่เขาจะไม่ได้เข้าในแผ่นดินอิสราเอล เมื่อนั้นเจ้าจะรู้ว่าเราคือพระยาห์เวห์
39“ ‘พระยาห์เวห์องค์เจ้าชีวิตตรัสดังนี้ว่า พงศ์พันธุ์อิสราเอลเอ๋ย ฝ่ายเจ้าจงไปปรนนิบัติรูปเคารพต่างๆ ของเจ้าเถิด เจ้าทุกคนนี่แหละ! แต่ภายหลังเจ้าจะฟังเราอย่างแน่นอน และไม่ลบหลู่นามอันบริสุทธิ์ของเราด้วยของถวายและรูปเคารพทั้งหลายของเจ้าอีกต่อไป 40พระยาห์เวห์องค์เจ้าชีวิตประกาศว่า พงศ์พันธุ์อิสราเอลทั้งหมดจะปรนนิบัติเราบนภูเขาศักดิ์สิทธิ์ของเรา บนภูเขาสูงแห่งอิสราเอล เราจะยอมรับพวกเขาที่นั่น เราประสงค์เครื่องบูชาและของถวายที่คัดมาอย่างดีที่สุด20:40 หรือและการถวายผลแรกของเจ้าพร้อมทั้งเครื่องบูชาอันบริสุทธิ์ทุกอย่างของเจ้า 41เราจะรับเจ้าไว้เป็นเครื่องหอมเมื่อเรานำเจ้าออกมาจากประชาชาติต่างๆ และรวบรวมเจ้าออกมาจากนานาประเทศที่เราทำให้เจ้ากระจัดกระจายออกไปนั้น เราจะแสดงให้เห็นความบริสุทธิ์ของเราในหมู่พวกเจ้าต่อหน้าประชาชาติทั้งหลาย 42เมื่อนั้นเจ้าจะรู้ว่าเราคือพระยาห์เวห์ เมื่อเรานำเจ้าเข้าสู่ดินแดนอิสราเอล คือดินแดนที่เราได้ชูมือขึ้นปฏิญาณไว้ว่าจะยกให้แก่บรรพบุรุษของเจ้า 43เจ้าจะหวนระลึกถึงความประพฤติและการกระทำทุกอย่างที่เจ้าทำให้ตัวเองเป็นมลทินที่นั่น และเจ้าจะเกลียดตัวเองเพราะความชั่วร้ายทั้งปวงที่เจ้าได้ทำลงไป 44วงศ์วานอิสราเอลเอ๋ย เจ้าจะรู้ว่าเราคือพระยาห์เวห์ เมื่อเราจัดการกับเจ้าโดยเห็นแก่นามของเรา ไม่ใช่ตามวิถีชั่วร้ายและความประพฤติอันเสื่อมทรามของเจ้า พระยาห์เวห์องค์เจ้าชีวิตประกาศดังนั้น’ ”
คำพยากรณ์กล่าวโทษเมืองทางใต้
45พระดำรัสขององค์พระผู้เป็นเจ้ามาถึงข้าพเจ้าว่า 46“บุตรมนุษย์เอ๋ย จงหันหน้าไปยังทิศใต้ กล่าวตำหนิเมืองทางใต้และพยากรณ์กล่าวโทษป่าไม้ของแดนใต้ 47จงกล่าวแก่ป่าไม้แดนใต้ว่า ‘จงฟังพระดำรัสขององค์พระผู้เป็นเจ้า พระยาห์เวห์องค์เจ้าชีวิตตรัสดังนี้ว่า เรากำลังจะจุดไฟเผาเจ้า ซึ่งจะเผาผลาญต้นไม้ทุกต้นของเจ้า ทั้งที่เขียวสดและเหี่ยวแห้ง เปลวไฟลุกจ้าจะไม่ดับ และทุกใบหน้าจากทิศใต้ไปถึงทิศเหนือจะถูกไฟนั้นแผดเผา 48ทุกๆ คนจะเห็นว่า เราผู้เป็นพระยาห์เวห์ได้จุดไฟนั้น มันจะไม่ดับลง’ ”
49แล้วข้าพเจ้ากราบทูลว่า “ข้าแต่พระยาห์เวห์องค์เจ้าชีวิต! พวกเขากำลังกล่าวเกี่ยวกับข้าพเจ้าว่า ‘เขาเพียงแต่กำลังกล่าวคำอุปมาไม่ใช่หรือ?’ ”
L’histoire des infidélités d’Israël
1Le dixième jour du cinquième mois de la septième année20.1 C’est-à-dire en juillet-août 591 av. J.-C., quelques responsables du peuple d’Israël vinrent consulter l’Eternel. Ils s’assirent devant moi. 2Alors l’Eternel m’adressa la parole en ces termes :
3Fils d’homme, parle aux responsables du peuple d’Israël et dis-leur : « Voici ce que déclare le Seigneur, l’Eternel : Vous osez venir me consulter ? Aussi vrai que je suis vivant, je ne me laisserai pas consulter par vous, le Seigneur, l’Eternel, le déclare. »
4Fils d’homme, porte un jugement sur eux ! N’hésite pas à le faire ! Dénonce les actions abominables que leurs ancêtres ont commises, 5et dis-leur : « Voici ce que déclare le Seigneur, l’Eternel : Le jour où j’ai choisi Israël, j’ai prêté serment envers les descendants de Jacob. Je me suis révélé à eux en Egypte, et je leur ai prêté serment en disant : Je suis l’Eternel votre Dieu20.5 Pour les v. 5-6, voir Ex 6.2-8.. 6Ce jour-là, je leur ai juré de les faire sortir d’Egypte pour les amener dans un pays que j’avais recherché pour eux, un pays ruisselant de lait et de miel, le plus beau de tous les pays. 7Je leur ai dit alors : Que chacun de vous rejette les idoles abominables qu’il a sous les yeux. Ne vous rendez pas impurs avec les idoles de l’Egypte. Je suis l’Eternel votre Dieu.
8Mais ils se sont révoltés contre moi et n’ont pas voulu m’écouter. Aucun d’eux n’a rejeté les idoles abominables qu’il avait sous les yeux ; ils n’ont pas abandonné les idoles de l’Egypte. Je me proposai alors de répandre ma fureur sur eux et d’assouvir ma colère contre eux en Egypte. 9Mais j’ai agi par égard pour ma renommée, pour que je ne sois pas méprisé par les peuples parmi lesquels ils habitaient, car je m’étais fait connaître à eux sous les yeux de ces peuples dans le but de les faire sortir d’Egypte. 10Je les ai donc fait sortir d’Egypte et je les ai conduits au désert. 11Je leur ai donné mes lois et je leur ai fait connaître mes commandements qui font obtenir la vie à celui qui les applique. 12Je leur ai aussi fait don de mes jours de sabbat pour qu’ils servent de signe entre moi et eux, pour qu’ils sachent que moi, l’Eternel, je fais d’eux un peuple saint.
13Mais la communauté d’Israël s’est révoltée contre moi dans le désert, ils n’ont pas vécu selon mes lois et ils ont rejeté mes commandements qui font obtenir la vie à celui qui les applique. Ils ont constamment profané mes jours de sabbat. Je me suis proposé alors de déchaîner ma colère contre eux dans le désert pour les exterminer20.13 Pour les v. 13-17, voir Nb 11 à 25.. 14Mais j’ai agi par égard pour ma renommée, pour que je ne sois pas méprisé par les peuples sous les yeux desquels je les avais fait sortir d’Egypte. 15Je leur ai pourtant juré dans le désert de ne pas les faire entrer dans le pays que je leur avais destiné, ce pays ruisselant de lait et de miel, le plus beau de tous les pays. 16J’en ai fait le serment parce qu’ils avaient méprisé mes commandements, qu’ils n’avaient pas obéi à mes lois et qu’ils avaient profané mes jours de sabbat, car leur cœur restait attaché à leurs idoles. 17Mais, en les voyant, j’ai eu trop pitié d’eux pour les détruire, aussi je ne les ai pas exterminés dans le désert.
La révolte des fils
18Cependant, j’ai dit à leurs enfants dans le désert : Ne suivez pas les principes de vos pères, n’appliquez pas leurs règles et ne vous rendez pas impurs avec leurs idoles. 19Je suis l’Eternel votre Dieu. Vivez selon mes lois, obéissez à mes commandements et appliquez-les. 20Faites de mes jours de sabbat des jours saints pour qu’ils servent de signe entre moi et vous, afin que vous reconnaissiez que moi, l’Eternel, je suis votre Dieu. 21Mais les fils aussi se sont révoltés contre moi. Ils n’ont pas vécu selon mes lois ; ils n’ont pas observé ni appliqué mes commandements qui font obtenir la vie à ceux qui les appliquent. Ils ont profané mes jours de sabbat. J’ai parlé alors de répandre ma fureur sur eux et d’assouvir ma colère contre eux dans le désert. 22Cependant, j’ai retenu ma main et j’ai agi par égard pour ma renommée, pour que je ne sois pas méprisé par les peuples, sous les yeux desquels je les avais fait sortir d’Egypte.
23Pourtant, encore une fois, je leur jurai dans le désert de les disperser parmi des peuples étrangers et de les disséminer en divers pays étrangers, 24parce qu’ils n’avaient pas appliqué mes commandements, qu’ils avaient méprisé mes lois, profané mes jours de sabbat et que leurs regards restaient tournés vers les idoles de leurs pères. 25C’est pourquoi je leur ai donné des lois qui leur étaient funestes et des commandements qui ne pouvaient les faire vivre20.25 Car la désobéissance à la Loi entraîne la malédiction et la mort : Dt 29.18-20 ; 30.15-20 (voir Rm 3.20 ; 7.10).. 26Je les ai rendus impurs par leurs offrandes quand ils sacrifiaient tous leurs premiers-nés, pour les frapper de stupeur afin qu’ils reconnaissent que je suis l’Eternel20.26 Voir 16.20 et note.. »
Les infidélités dans le pays promis
27C’est pourquoi, fils d’homme, parle à la communauté d’Israël, et dis-leur : « Voici ce que déclare le Seigneur, l’Eternel : Vos ancêtres m’ont outragé par leurs rébellions contre moi. 28Je les ai fait entrer dans le pays que j’avais juré de leur donner. Or, partout où ils ont vu une colline élevée ou un arbre vert, ils ont offert leurs sacrifices et ils ont présenté leurs offrandes qui m’irritaient ; ils y ont apporté leurs parfums apaisants et y ont répandu leurs libations. 29Je leur ai demandé alors : Qu’est-ce que ce haut lieu où vous vous rendez ? Et ce nom de “haut lieu” a subsisté jusqu’à ce jour. »
30C’est pourquoi, dis à la communauté d’Israël : « Voici ce que déclare le Seigneur, l’Eternel : Ne vous rendez-vous pas impurs en suivant le chemin de vos ancêtres ? Ne vous prostituez-vous pas à leurs idoles abominables ? 31Quand vous présentez vos offrandes, quand vous faites passer vos enfants par le feu pour les offrir en sacrifice, vous continuez encore aujourd’hui à vous rendre impurs avec toutes vos idoles. Et vous croyez que je vais me laisser consulter par vous, gens d’Israël ? Aussi vrai que je suis vivant, le Seigneur, l’Eternel, le déclare, je ne me laisserai pas consulter par vous.
Un nouveau commencement
32Le rêve qui hante votre esprit ne se réalisera pas. Car vous dites : “Nous voulons être comme les gens des autres nations, comme les peuples des autres pays, nous voulons aussi rendre un culte à des dieux en bois et en pierre.” 33Aussi vrai que je suis vivant, le Seigneur, l’Eternel, le déclare, je régnerai sur vous en déployant ma force et ma puissance et en déchaînant ma colère. 34J’interviendrai en déployant ma force et ma puissance et en déchaînant ma colère, pour vous faire sortir du milieu des peuples, et je vous rassemblerai des pays étrangers où vous avez été dispersés. 35Je vous amènerai au désert à l’écart des autres peuples, et là, je vous jugerai face à face20.35 Voir Os 2.16.. 36Tout comme j’ai jugé vos ancêtres dans le désert d’Egypte, je vous jugerai vous aussi, le Seigneur, l’Eternel, le déclare. 37Je vous ferai passer sous ma houlette20.37 Comme un berger lorsqu’il compte et trie ses brebis., et je vous lierai de nouveau à moi par l’alliance20.37 Voir Ez 34.11-16.. 38J’éliminerai du milieu de vous ceux qui se révoltent et qui se rendent coupables envers moi. Je les ferai sortir des pays étrangers où ils habitent, mais ils n’entreront pas dans le pays d’Israël20.38 Comme lors de l’Exode, des membres du peuple ne sont pas entrés en Canaan (Nb 14.26-35)., et vous reconnaîtrez que je suis l’Eternel.
39Et maintenant, gens d’Israël, voici ce que déclare le Seigneur, l’Eternel : Que chacun de vous aille adorer ses idoles ! Et après cela, on verra bien si vous refusez de m’écouter et si vous continuez à me profaner par vos offrandes et par vos idoles, moi qui suis saint. 40Car c’est sur ma montagne sainte, sur la haute montagne d’Israël, le Seigneur, l’Eternel, le déclare, que vous, toute la communauté d’Israël, c’est-à-dire tous ceux qui seront dans le pays, me rendront un culte. Là, je vous accepterai, là, j’accueillerai avec plaisir vos offrandes et les prémices de vos dons, et tout ce que vous me consacrerez. 41Je vous agréerai20.41 Allusion en 2 Co 6.17 où le mot traduit par agréerai est rendu par accueillerai. comme un parfum apaisant, quand je vous aurai fait sortir du milieu des peuples et que je vous aurai rassemblés des pays étrangers où vous aurez été dispersés ; et je manifesterai par mon œuvre en votre faveur ma sainteté aux yeux des autres peuples. 42Vous reconnaîtrez que je suis l’Eternel quand je vous aurai ramenés au pays d’Israël, que j’ai juré de donner à vos ancêtres. 43Là aussi, vous vous souviendrez de votre conduite et de toutes les mauvaises actions par lesquelles vous vous êtes rendus impurs. Vous serez pris de dégoût de vous-mêmes à cause de tout le mal que vous avez commis. 44Et vous reconnaîtrez que je suis l’Eternel quand j’agirai ainsi envers vous par égard pour ma renommée, au lieu de vous traiter selon votre mauvaise conduite et vos actes dépravés, gens d’Israël, le Seigneur, l’Eternel, le déclare. »
