การพิพากษาบรรดาผู้นำอิสราเอล
1แล้วพระวิญญาณทรงยกข้าพเจ้าขึ้น นำมายังประตูทิศตะวันออกของพระนิเวศขององค์พระผู้เป็นเจ้า มีชาย 25 คนอยู่ตรงทางเข้าประตูนั้น และในหมู่พวกเขาข้าพเจ้าเห็นยาอาซันยาห์บุตรอัสซูร์และเปลาทียาห์บุตรเบไนยาห์ ทั้งคู่เป็นผู้นำประชากร 2พระองค์ตรัสกับข้าพเจ้าว่า “บุตรมนุษย์เอ๋ย คนเหล่านี้คือคนที่คิดแผนชั่วและให้คำปรึกษาอันร้ายกาจในกรุงนี้ 3พวกเขากล่าวว่า ‘ใกล้จะถึงเวลาที่เราจะสร้างบ้านขึ้นแล้วไม่ใช่หรือ?11:3 หรือนี่ไม่ใช่เวลาที่จะสร้างบ้าน กรุงนี้เป็นเหมือนหม้อและเราเป็นเหมือนเนื้อที่ปลอดภัยอยู่ในนั้น’ 4ฉะนั้นจงเผยพระวจนะกล่าวโทษเขาเถิด บุตรมนุษย์เอ๋ย จงเผยพระวจนะ”
5แล้วพระวิญญาณขององค์พระผู้เป็นเจ้าเสด็จมาเหนือข้าพเจ้า พระองค์ตรัสสั่งให้ข้าพเจ้ากล่าวว่า “องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสดังนี้ว่า พงศ์พันธุ์อิสราเอลเอ๋ย เจ้าพูดเช่นนั้น แต่เรารู้ว่าเจ้าคิดอะไรอยู่ 6เจ้าได้ฆ่าคนมากมายในกรุงนี้ มีคนตายเกลื่อนถนนไปหมด
7“ดังนั้นพระยาห์เวห์องค์เจ้าชีวิตตรัสดังนี้ว่า ซากศพที่เจ้าทิ้งเกลื่อนคือเนื้อ และกรุงนี้คือหม้อ แต่เราจะขับไล่เจ้าออกไปจากที่นี่ 8เจ้ากลัวดาบ เราก็จะนำดาบมายังเจ้า พระยาห์เวห์องค์เจ้าชีวิตประกาศไว้ดังนี้ 9เราจะขับไล่เจ้าออกจากกรุงนี้และมอบเจ้าให้แก่คนต่างชาติ เราจะลง โทษเจ้า 10เจ้าจะล้มตายด้วยดาบและเราจะพิพากษาเจ้าที่ชายแดนอิสราเอล เมื่อนั้นเจ้าจะรู้ว่าเราคือพระยาห์เวห์ 11กรุงนี้จะไม่ใช่หม้อสำหรับเจ้า และเจ้าก็ไม่ใช่เนื้อในหม้อนี้ เราจะพิพากษาเจ้าที่ชายแดนอิสราเอล 12และเจ้าจะรู้ว่าเราคือพระยาห์เวห์ เพราะเจ้าไม่ได้ปฏิบัติตามกฎหมายของเราและไม่ได้รักษาบทบัญญัติของเรา แต่กลับประพฤติตามแบบอย่างของชนชาติทั้งหลายที่อยู่รายรอบเจ้า”
13ขณะที่ข้าพเจ้าเผยพระวจนะอยู่ เปลาทียาห์บุตรเบไนยาห์ก็สิ้นชีวิตไป ข้าพเจ้าจึงซบหน้าลงและร้องเสียงดังว่า “โอ ข้าแต่พระยาห์เวห์องค์เจ้าชีวิต! พระองค์จะทรงทำลายล้างชนอิสราเอลที่เหลืออยู่นี้เสียสิ้นเลยหรือ?”
14พระดำรัสขององค์พระผู้เป็นเจ้ามาถึงข้าพเจ้าว่า 15“บุตรมนุษย์เอ๋ย ผู้คนในเยรูซาเล็มได้กล่าวถึงญาติพี่น้องร่วมสายเลือดเดียวกันกับเจ้า11:15 หรือผู้ตกเป็นเชลยเช่นเดียวกับเจ้าและพงศ์พันธุ์อิสราเอลทั้งหมดว่า ‘พวกเขา11:15 หรือจงอยู่ห่างไกลจากองค์พระผู้เป็นเจ้า ดินแดนนี้จึงตกเป็นกรรมสิทธิ์ของพวกเรา’
พระสัญญาว่าอิสราเอลจะกลับคืนมา
16“ฉะนั้นจงกล่าวว่า ‘พระยาห์เวห์องค์เจ้าชีวิตตรัสดังนี้ว่า ถึงแม้เราขับไล่พวกเขาไปไกลๆ ไปอยู่ในหมู่ประชาชาติต่างๆ และทำให้พวกเขากระจัดกระจายไปสู่นานาประเทศ แต่อีกไม่นานเราก็จะเป็นสถานนมัสการสำหรับพวกเขาในประเทศที่เขาไปนั้น’
17“ฉะนั้นจงกล่าวว่า ‘พระยาห์เวห์องค์เจ้าชีวิตตรัสดังนี้ว่า เราจะรวบรวมพวกเจ้าจากประชาชาติต่างๆ และนำเจ้ากลับมาจากนานาประเทศที่เราทำให้เจ้ากระจัดกระจายไปนั้น ทั้งเราจะคืนดินแดนอิสราเอลให้เจ้าอีกครั้ง’
18“พวกเขาจะกลับมาและกำจัดเทวรูปอันชั่วช้าสามานย์และรูปเคารพอันน่าชิงชังให้หมดไป 19เราจะให้พวกเขามีใจเดียว และมีจิตวิญญาณใหม่ เราจะถอนใจหินของพวกเขาออกและให้ใจเนื้อแก่พวกเขา 20แล้วพวกเขาจะปฏิบัติตามกฎหมายของเรา และจะใส่ใจรักษาบทบัญญัติของเรา พวกเขาจะเป็นประชากรของเรา และเราจะเป็นพระเจ้าของพวกเขา 21แต่ส่วนผู้ที่มอบใจให้เทวรูปอันชั่วช้าสามานย์และรูปเคารพอันน่าชิงชัง เราจะตอบแทนให้สาสมกับที่พวกเขาทำลงไป พระยาห์เวห์องค์เจ้าชีวิตประกาศไว้ดังนี้”
22จากนั้นเครูบซึ่งมีวงล้ออยู่ข้างๆ ก็กางปีกออก และพระเกียรติสิริของพระเจ้าแห่งอิสราเอลอยู่เหนือเหล่าเครูบ 23พระเกียรติสิริขององค์พระผู้เป็นเจ้า เคลื่อนขึ้นจากในกรุงนั้น และหยุดนิ่งอยู่เหนือภูเขาด้านตะวันออกของกรุง 24ในนิมิตซึ่งพระวิญญาณของพระเจ้าประทาน พระวิญญาณทรงยกข้าพเจ้าขึ้น และพาข้าพเจ้ากลับมายังเหล่าเชลยในบาบิโลน11:24 หรือเคลเดีย
แล้วนิมิตที่ข้าพเจ้าเห็นก็ขึ้นไปจากข้าพเจ้า 25ข้าพเจ้าจึงแจ้งทุกสิ่งที่องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงสำแดงแก่ข้าพเจ้าให้บรรดาเชลยฟัง
Jérusalem : une marmite
1Alors l’Esprit me souleva et me transporta à la porte orientale du temple de l’Eternel, c’est-à-dire à celle qui fait face au soleil levant. A l’entrée de la porte, je vis vingt-cinq hommes qui se tenaient là, et au milieu d’eux, deux chefs du peuple : Yaazania, fils d’Azzour, et Pelatia, fils de Benaya. 2L’Esprit de Dieu me dit : Fils d’homme, voilà les gens qui trament le mal et qui donnent de mauvais conseils dans cette ville. 3Ils disent : « Le malheur n’est pas si proche ! Bâtissons des maisons11.3 Le malheur n’est pas… maisons! Autres traductions : le moment de bâtir des maisons n’est-il pas bientôt arrivé ? ou ce n’est pas le moment de bâtir des maisons ! ! Cette ville est comme une marmite et nous sommes comme de la viande. » 4C’est pourquoi prophétise contre eux, prophétise, fils d’homme !
5L’Esprit de l’Eternel tomba sur moi et me dit d’apporter le message suivant :
Ainsi parle l’Eternel : Je sais ce que vous dites, vous, communauté d’Israël, je connais les pensées que nourrit votre esprit. 6Vous avez commis tant de meurtres que les rues de la ville sont remplies de cadavres. 7C’est pourquoi le Seigneur, l’Eternel, parle ainsi : La ville est bien une marmite, mais quelle en est la viande ? Ce sont les corps de vos victimes étendus dans la ville ! Mais vous, on vous en fera sortir. 8Vous redoutez l’épée, eh bien, moi, je ferai venir l’épée contre vous, c’est là ce que déclare le Seigneur, l’Eternel. 9Je vous ferai sortir de la ville et je vous livrerai à des étrangers et j’exécuterai ainsi mes jugements contre vous. 10Vous tomberez victimes de l’épée. C’est sur le territoire du pays d’Israël que je vous jugerai, et vous reconnaîtrez que je suis l’Eternel. 11La ville ne sera pas une marmite pour vous et vous ne serez pas la viande au-dedans d’elle. Et je vous jugerai à l’intérieur du territoire d’Israël. 12Et vous reconnaîtrez que je suis l’Eternel, moi, dont vous n’avez pas suivi les lois ni appliqué le droit, tandis que vous avez adopté les coutumes des peuples d’alentour.
13Pendant que je prophétisais, Pelatia11.13 Pelatia signifie : les rescapés appartenant à Dieu. Il représente les Israélites qui ont échappé à la déportation. Sa mort subite est le gage de l’accomplissement des menaces de Dieu., fils de Benaya, mourut. Alors, je tombai sur ma face, et je m’écriai d’une voix forte : Ah ! Seigneur Eternel, vas-tu exterminer ce qui reste d’Israël ?
Promesse d’une nouvelle alliance
14L’Eternel m’adressa la parole et me dit :
15Fils d’homme, c’est à tes compatriotes, et aux gens de ton peuple, et à tous ceux qui font partie de la communauté d’Israël, que les gens de Jérusalem déclarent : « Restez loin de l’Eternel, car c’est à nous que le pays est accordé en possession. » 16C’est pourquoi tu diras : « Voici ce que déclare le Seigneur, l’Eternel : Je les ai éloignés au milieu de peuples étrangers, je les ai dispersés dans des pays étrangers. Cependant, je serai pour eux pendant quelque temps un sanctuaire dans ces pays où ils se sont rendus. » 17Dis-leur donc : « Le Seigneur, l’Eternel, vous déclare : Je vous rassemblerai du milieu des peuples, je vous recueillerai des pays étrangers dans lesquels vous avez été dispersés, et je vous donnerai le pays d’Israël. » 18Alors ils y viendront et ils en ôteront tous les objets abominables et toutes les idoles abjectes. 19Je leur donnerai un cœur qui me sera entièrement dévoué et je mettrai en eux un esprit nouveau, j’ôterai de leur être leur cœur dur comme la pierre, et je leur donnerai un cœur de chair11.19 un cœur qui me sera entièrement dévoué: l’ancienne version grecque porte : un autre cœur. La différence provient de la confusion entre deux lettres de l’hébreu très ressemblantes. Les v. 19-20 sont repris en 36.26-28., 20afin qu’ils vivent selon mes ordonnances, qu’ils obéissent à mes lois, et les appliquent. Ils seront mon peuple, et je serai leur Dieu11.20 Formule de l’alliance (voir Ex 19.5-6 ; 20.2).. 21Quant à ceux dont le cœur s’attache à leurs idoles, qui continuent à suivre leurs abominations, je ferai retomber sur eux ce que mérite leur conduite. C’est là ce que déclare le Seigneur, l’Eternel.
La gloire quitte la ville
22A ce moment, les chérubins déployèrent leurs ailes et les roues se mirent en mouvement avec eux. La gloire de Dieu était au-dessus d’eux, tout en haut. 23Ensuite, la gloire de Dieu s’éleva du milieu de la ville et se tint sur le mont qui se trouve à l’est de Jérusalem11.23 Voir 8.4 et note. Il s’agit du mont des Oliviers. Pour le retour de la gloire, voir 43.2.. 24Alors l’Esprit me souleva et me ramena en Chaldée auprès des exilés. Cela se passait dans la vision donnée par l’Esprit de Dieu, et la vision qui m’avait été accordée s’éleva au-dessus de moi… 25Je racontai aux déportés tout ce que l’Eternel m’avait fait voir.
