1จงรวมตัวกัน รวมตัวกันเถิด
ชนชาติน่าอับอายเอ๋ย
2ก่อนที่กำหนดเวลาจะมาถึง
และวันนั้นกระหน่ำเข้ามาเหมือนลมพัดแกลบ
ก่อนที่ความเกรี้ยวกราดขององค์พระผู้เป็นเจ้าจะมาถึงเจ้า
ก่อนวันแห่งพระพิโรธขององค์พระผู้เป็นเจ้าจะลงมาเหนือเจ้า
3จงแสวงหาองค์พระผู้เป็นเจ้าเถิด บรรดาผู้ถ่อมใจของแผ่นดิน
ผู้ทำตามพระบัญชาของพระองค์
จงเสาะหาความชอบธรรมและแสวงหาความถ่อมใจ
เผื่อบางทีเจ้าจะได้ที่พักพิง
ในวันแห่งพระพิโรธขององค์พระผู้เป็นเจ้า
กล่าวโทษฟีลิสเตีย
4กาซาจะถูกทิ้งร้าง
และอัชเคโลนจะถูกปล่อยให้ปรักหักพัง
ยามเที่ยงวันอัชโดดจะถูกกวาดล้างจนว่างเปล่า
และเอโครนถูกถอนราก
5ชาวเคเรธีเอ๋ย
วิบัติแก่เจ้าผู้อาศัยอยู่ริมทะเล
คานาอันดินแดนแห่งชาวฟีลิสเตียเอ๋ย
พระดำรัสขององค์พระผู้เป็นเจ้ากล่าวโทษเจ้าว่า
“เราจะทำลายเจ้า
ไม่ให้เหลือแม้แต่คนเดียว”
6ดินแดนริมทะเลซึ่งชาวเคเรธี2:6 ภาษาฮีบรูคำนี้มีความหมายไม่ชัดเจนอาศัยอยู่
จะเป็นที่สำหรับคนเลี้ยงแกะและเป็นที่สำหรับคอกแกะ
7ดินแดนนั้นจะตกเป็นของชนหยิบมือที่เหลือของยูดาห์
ที่นั่นพวกเขาจะพบทุ่งหญ้า
ยามเย็นเขาจะนอนลง
ในบ้านเรือนของอัชเคโลน
พระยาห์เวห์พระเจ้าของพวกเขาจะทรงดูแลเขา
และให้เขาคืนสู่สภาพดีอีกครั้ง2:7 หรือจะนำเชลยของพวกเขากลับมา
กล่าวโทษโมอับและอัมโมน
8“เราได้ยินคำสบประมาทของโมอับ
และคำถากถางของชาวอัมโมน
พวกเขาสบประมาทประชากรของเรา
และข่มขู่เอาดินแดนของพวกเขา”
9พระยาห์เวห์ผู้ทรงฤทธิ์ พระเจ้าแห่งอิสราเอลประกาศว่า
“ฉะนั้นเรามีชีวิตอยู่แน่ฉันใด
โมอับจะเป็นเหมือนโสโดม
และชาวอัมโมนจะเป็นเหมือนโกโมราห์อย่างแน่นอนฉันนั้น
เป็นแหล่งวัชพืชและแอ่งเกลือ
เป็นแดนทิ้งร้างตลอดไป
ประชากรของเราที่เหลืออยู่จะปล้นพวกเขา
และชนชาติของเราที่รอดชีวิตจะครอบครองดินแดนของพวกเขา”
10นี่เป็นผลตอบแทนความหยิ่งจองหองของพวกเขา
ตอบแทนที่พวกเขาสบประมาทและเย้ยหยันประชากรของพระยาห์เวห์ผู้ทรงฤทธิ์
11องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงทำให้พวกเขากลัว
เมื่อพระองค์ทรงทำลายพระทั้งปวงของดินแดนนั้น
ประชาชาติต่างๆ ที่อยู่ชายฝั่งทะเลทุกแห่ง
จะนมัสการพระองค์ในดินแดนของตน
กล่าวโทษคูช
12“ชาวคูช2:12 คือ ผู้คนจากตอนบนของลุ่มแม่น้ำไนล์ทั้งหลายเอ๋ย เจ้าก็เช่นกัน
จะถูกประหารด้วยดาบของเรา”
กล่าวโทษอัสซีเรีย
13พระองค์จะทรงเหยียดพระหัตถ์ออกต่อสู้กับดินแดนฝ่ายเหนือ
และทรงทำลายอัสซีเรีย
ทิ้งกรุงนีนะเวห์ให้ร้างเปล่า
และแห้งแล้งกันดารดั่งทะเลทราย
14ฝูงแพะแกะและฝูงสัตว์จะอาศัยที่นั่น
รวมทั้งสิงสาราสัตว์ทุกชนิด
นกกระทุง นกเค้า
จะเกาะอยู่ที่ซากเสาของเมืองนั้น
เสียงร้องของมันดังก้องผ่านหน้าต่าง
ตามทางจะมีกองเศษหินเศษปูน
คานไม้สนซีดาร์จะถูกทิ้งไว้กลางแจ้ง
15นี่แหละนครเจ้าสำราญ
ซึ่งอยู่มาอย่างปลอดภัย
มันบอกตัวเองว่า
“นี่แหละเรา ไม่มีใครนอกจากเรา”
แล้วมันก็พินาศย่อยยับขนาดไหน
เป็นที่อาศัยของสัตว์ป่า!
คนทั้งปวงที่ผ่านไปมาก็เย้ยหยัน
และเขย่ากำปั้น
Kommt endlich zur Besinnung!
1Geht in euch und kommt endlich zur Besinnung!2,1 Der Satz ist im hebräischen Text nicht sicher zu deuten. Ihr seid ein Volk, das keine Scham mehr kennt. 2Kehrt um, bevor das eintrifft, was der Herr sich vorgenommen hat! Es wird höchste Zeit für euch!2,2 Wörtlich: Wie Spreu fährt der Tag dahin. Bald ist der Tag da, an dem der glühende Zorn des Herrn euch trifft!
3Ihr anderen aber, die ihr dem Herrn dient und nach seinen Geboten lebt: Bleibt bei ihm und strebt nach Gerechtigkeit und Demut! Vielleicht werdet ihr verschont, wenn sich der Zorn des Herrn über sein Volk entlädt.
Die Feinde Israels werden untergehen
4Gaza wird zu einer menschenleeren Stadt, Aschkelon wird verwüstet. Die Einwohner von Aschdod werden am helllichten Tag verschleppt, und auch Ekron macht man dem Erdboden gleich. 5Wehe euch, ihr Philister aus Kreta, ihr Bewohner der Küste! Der Herr lässt euch diese Botschaft ausrichten: »Kanaan, du Land der Philister, ich werde dich verwüsten! Keiner deiner Bewohner bleibt mehr übrig. 6Der ganze Küstenstreifen wird nur noch als Weideland dienen. Hirten treiben ihre Schaf- und Ziegenherden zu den Zisternen, 7und abends schlagen sie in den Ruinen von Aschkelon ihr Lager auf. Das ganze Land der Philister gehört dann den Überlebenden von Juda.« Ja, der Herr, ihr Gott, wird sich über die Judäer erbarmen und ihr Schicksal wieder zum Guten wenden!
8Gott sagt: »Ich habe gehört, wie die Moabiter mein Volk verspotten und verhöhnen. Die Ammoniter prahlen damit, dass sie Israels Gebiet erobern werden. 9Darum schwöre ich, der Herr, der allmächtige Gott Israels, so wahr ich lebe: Moab und Ammon wird es wie Sodom und Gomorra ergehen: Für alle Zeiten soll ihr Gebiet zu einer Wüste voller Salzgruben werden, von Unkraut überwuchert. Die Überlebenden meines Volkes werden die Moabiter und Ammoniter ausplündern und ihr Land in Besitz nehmen.«
10Denn diese Völker waren stolz und überheblich, sie haben sich über das Volk des Herrn, des allmächtigen Gottes, lustig gemacht. 11Doch er wird sie das Fürchten lehren, wenn er allen Göttern der Erde ein Ende bereitet. Schließlich wird jedes Volk in seinem Land den Herrn anbeten, selbst die Bewohner der fernsten Inseln.
12»Auch euch, ihr Äthiopier, wird mein Schwert umbringen«, sagt der Herr.
13Dem Norden wird es nicht besser ergehen. Drohend erhebt Gott seine Hand, um Assyrien zu vernichten. Er wird die Hauptstadt Ninive in Trümmer legen, sie so öde und menschenleer machen wie die Wüste. 14Mitten in der Stadt lagern dann ganze Herden von Tieren, Wüstenkauz und Eule hausen nachts zwischen den zerborstenen Säulen. Aus den Fenstern krächzen Vögel, die Türschwellen sind mit Trümmern übersät, und die Täfelung aus Zedernholz liegt abgerissen auf dem Boden. 15Das also wird aus der stolzen Stadt, deren Einwohner sich in Sicherheit wähnten und dachten: »Es gibt keine Stadt wie unsere!« Zur Wüste wird sie, zum Lagerplatz für wilde Tiere! Wer an ihr vorbeigeht, verhöhnt sie und schüttelt entsetzt den Kopf.
