การไถ่สิ่งที่เป็นขององค์พระผู้เป็นเจ้า
1องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสกับโมเสสว่า 2“จงแจ้งชนอิสราเอลว่า ‘หากคนใดได้ปฏิญาณไว้ว่าจะอุทิศถวายผู้หนึ่งผู้ใดแด่องค์พระผู้เป็นเจ้า โดยการถวายสิ่งมีค่าจำนวนต่อไปนี้แทนคือ 3ผู้ชายอายุยี่สิบปีถึงหกสิบปีให้ตั้งค่าตัวเป็นเงินหนัก 50 เชเขล ตามเชเขลของสถานนมัสการ27:3 1 เชเขล คือเงินหนักประมาณ 11.5 กรัม มีค่าเท่ากับค่าแรงสองเดือน เช่นเดียวกับข้อ 4,5,6,7 และ 16 4ถ้าหากเป็นผู้หญิง ให้ตั้งราคาค่าตัวเป็นเงินหนัก 30 เชเขล 5ผู้ที่อายุห้าถึงยี่สิบปี ถ้าเป็นผู้ชายให้ตั้งราคาค่าตัวเป็นเงินหนัก 20 เชเขล ถ้าเป็นผู้หญิงให้ตั้งราคาค่าตัวเป็นเงินหนัก 10 เชเขล 6ผู้ที่อายุหนึ่งเดือนถึงห้าขวบ ถ้าเป็นผู้ชายให้ตั้งราคาค่าตัวเป็นเงินหนัก 5 เชเขล ถ้าเป็นผู้หญิงให้ตั้งราคาค่าตัวเป็นเงินหนัก 3 เชเขล 7ผู้ที่อายุหกสิบปีขึ้นไป ถ้าเป็นผู้ชายให้ตั้งราคาค่าตัวเป็นเงินหนัก 15 เชเขล ถ้าเป็นผู้หญิงให้ตั้งราคาค่าตัวเป็นเงินหนัก 10 เชเขล 8หากผู้ที่ถวายคำปฏิญาณยากจนเกินกว่าที่จะถวายเงินตามที่ระบุไว้ ให้พาบุคคลที่เขาประสงค์จะถวายตัวมาพบปุโรหิต ซึ่งจะกำหนดมูลค่าที่ผู้ปฏิญาณจะสามารถถวายได้
9“ ‘ถ้าสิ่งที่เขาปฏิญาณว่าจะถวายนั้นเป็นสัตว์ที่ยอมรับเป็นเครื่องบูชาแด่องค์พระผู้เป็นเจ้าสัตว์ตัวนั้นที่ถวายแด่องค์พระผู้เป็นเจ้าต้องถือว่าบริสุทธิ์ 10เขาจะเอาตัวอื่นมาเปลี่ยนไม่ได้ เอาดีมาแทนไม่ดี หรือเอาไม่ดีมาแทนดีก็ไม่ได้ หากเขาเปลี่ยนตัว ทั้งตัวแรกและตัวที่มาเปลี่ยนจะเป็นของบริสุทธิ์ 11หากสิ่งที่เขาปฏิญาณจะถวายเป็นสัตว์ที่เป็นมลทินตามระเบียบพิธี ซึ่งไม่ยอมรับเป็นเครื่องบูชาแด่องค์พระผู้เป็นเจ้าจะต้องนำสัตว์นั้นมามอบให้ปุโรหิต 12ผู้ที่จะประเมินคุณภาพว่าดีหรือไม่ดี ปุโรหิตกำหนดราคาเท่าใด ก็ให้เป็นไปตามนั้น 13หากเจ้าของต้องการจะไถ่สัตว์ตัวนั้น ก็ให้จ่ายเพิ่มอีกหนึ่งในห้าของราคาที่ตั้งไว้
14“ ‘ผู้ใดถวายบ้านเป็นของบริสุทธิ์แด่องค์พระผู้เป็นเจ้าปุโรหิตจะประเมินคุณภาพว่าดีหรือไม่ดี ปุโรหิตกำหนดราคาเท่าใด ก็ให้ถือตามนั้น 15ถ้าผู้ถวายบ้านจะไถ่คืน เขาต้องจ่ายเพิ่มอีกหนึ่งในห้าของราคา แล้วบ้านจะกลับคืนเป็นของเขา
16“ ‘ผู้ใดถวายที่ดินส่วนหนึ่งของตระกูลแด่องค์พระผู้เป็นเจ้าจะตีราคาตามปริมาณเมล็ดพืชซึ่งจะใช้หว่านในที่นั่นคือ เงินหนัก 50 เชเขลต่อเมล็ดข้าวบาร์เลย์ประมาณ 220 ลิตร27:16 ภาษาฮีบรูว่า 1 โฮเมอร์ 17หากผู้ใดถวายที่ดินในปีกึ่งศตวรรษให้ตีราคาเต็มตามอัตรา 18หากถวายหลังปีกึ่งศตวรรษ ปุโรหิตจะพิจารณาราคาตามจำนวนปีที่เหลืออยู่ก่อนถึงปีกึ่งศตวรรษรอบต่อไปและราคาที่ตั้งไว้จะลดลง 19หากคนนั้นตกลงจะไถ่ที่ดินคืน เขาจะจ่ายเงินเพิ่มอีกหนึ่งในห้าของราคาประเมิน และรับที่ดินคืนเป็นของเขาอีก 20แต่หากเขาไม่ไถ่คืน หรือหากขายที่ดินนั้นแก่คนอื่น ที่ดินนั้นจะไถ่คืนอีกไม่ได้เลย 21เมื่อที่ดินคืนสู่เจ้าของเดิมในปีกึ่งศตวรรษ ที่ดินผืนนี้จะถือเป็นของบริสุทธิ์เหมือนที่ดินซึ่งถวายแด่องค์พระผู้เป็นเจ้าที่ดินนี้จะกลายเป็นกรรมสิทธิ์ของบรรดาปุโรหิต
22“ ‘หากผู้ใดถวายที่ดินซึ่งเขาซื้อมาแด่องค์พระผู้เป็นเจ้า แต่ไม่ใช่ที่ดินส่วนมรดกของครอบครัว 23ปุโรหิตจะประเมินราคานับถึงปีกึ่งศตวรรษ และเขาจะถวายเงินจำนวนดังกล่าวแด่องค์พระผู้เป็นเจ้าในวันนั้น เป็นสิ่งที่บริสุทธิ์แด่องค์พระผู้เป็นเจ้า 24ในปีกึ่งศตวรรษ ที่ดินนั้นจะคืนให้เจ้าของเดิมซึ่งขายที่ดินให้ 25ราคาประเมินทั้งหมดระบุตามเชเขลของสถานนมัสการ ซึ่ง 20 เกราห์เท่ากับ 1 เชเขล
26“ ‘เจ้าไม่ควรคิดว่าจะถวายลูกวัวหรือลูกแกะหัวปีแด่องค์พระผู้เป็นเจ้าเพราะลูกหัวปีเป็นขององค์พระผู้เป็นเจ้าอยู่แล้ว 27หากเป็นลูกหัวปีของสัตว์ที่เป็นมลทิน เจ้าของจะซื้อคืนตามราคาที่ปุโรหิตประเมิน และจ่ายเพิ่มอีกหนึ่งในห้า หากเจ้าของไม่ไถ่คืน ปุโรหิตก็จะขายให้แก่ผู้อื่นตามราคาที่ตั้งไว้
28“ ‘อย่างไรก็ตามสิ่งที่ถวายเป็นสิทธิ์ขาดแด่องค์พระผู้เป็นเจ้าไม่ว่าจะเป็นตัวบุคคล สัตว์ หรือที่ดินมรดกย่อมเป็นสิทธิ์ขาด ไม่มีการซื้อขายหรือไถ่คืน เพราะเป็นของบริสุทธิ์ที่สุดแด่องค์พระผู้เป็นเจ้า
29“ ‘ผู้ใดถูกถวายเป็นสิทธิ์ขาดเพื่อให้ทำลายล้าง27:29 คำนี้ในภาษาฮีบรูหมายถึง สิ่งของหรือบุคคลที่ถวายแด่องค์พระผู้เป็นเจ้าแล้วไม่อาจเรียกคืนได้ มักจะต้องทำลายให้หมดสิ้นไป จะไถ่คืนไม่ได้ เขาจะต้องถูกประหารชีวิต
30“ ‘หนึ่งในสิบของผลผลิตจากแผ่นดิน ไม่ว่าเมล็ดข้าวจากผืนดินหรือผลไม้จากต้นเป็นขององค์พระผู้เป็นเจ้า และถือเป็นสิ่งบริสุทธิ์แด่องค์พระผู้เป็นเจ้า 31หากผู้ใดต้องการไถ่คืนสิบลดของเขา จะต้องจ่ายเพิ่มอีกหนึ่งในห้าของราคา 32หนึ่งในสิบของฝูงสัตว์ทั้งหมดคือ ทุกตัวที่สิบที่ผ่านไปใต้ไม้เท้าของผู้เลี้ยง จะเป็นส่วนบริสุทธิ์แด่องค์พระผู้เป็นเจ้า 33จะไม่มีการเลือกว่าตัวนั้นดีตัวนี้ไม่ดี หรือเอาตัวหนึ่งมาแทนอีกตัวหนึ่ง เพราะหากมีการเปลี่ยนตัว ทั้งตัวที่ถูกเปลี่ยนกับตัวที่เอามาเปลี่ยนย่อมเป็นของบริสุทธิ์แด่พระเจ้า ไถ่คืนไม่ได้’ ”
34ทั้งหมดนี้คือพระบัญชาซึ่งองค์พระผู้เป็นเจ้าประทานแก่โมเสสบนภูเขาซีนายสำหรับประชากรอิสราเอล
Приношения по обету
1Вечный сказал Мусе:
2– Говори с исраильтянами и скажи им: «Если кто-нибудь даст особый обет, чтобы посвятить на служение Вечному человека, заплатив за него столько, сколько он стоит, 3то оцени мужчину в возрасте между двадцатью и шестьюдесятью годами в шестьсот граммов серебра27:3 Букв.: «пятьдесят шекелей серебра, шекелей святилища». Шекель святилища – стандартная мера, которой пользовались священнослужители шатра и храма.. 4Если это женщина, то оцени её в триста шестьдесят граммов27:4 Букв.: «тридцать шекелей». серебра. 5Если возраст между пятью и двадцатью годами, то оцени мужчину в двести сорок граммов серебра, а женщину в сто двадцать граммов27:5 Букв.: «двадцать шекелей… десять шекелей». серебра. 6Если возраст между месяцем и пятью годами, то оцени мальчика в шестьдесят граммов серебра, а девочку в тридцать шесть граммов27:6 Букв.: «пять шекелей… три шекеля». серебра. 7Если возраст – шестьдесят лет и больше, то оцени мужчину в сто восемьдесят граммов серебра, а женщину в сто двадцать граммов27:7 Букв.: «пятнадцать шекелей… десять шекелей». серебра. 8Если тот, кто дал обет, слишком беден, чтобы заплатить установленное, то пусть приведёт человека к священнослужителю, чтобы тот оценил его по достатку жертвующего.
9Если по обету посвящают скот, который можно приносить в жертву Вечному, то животное, отданное Вечному, становится святыней. 10Его нельзя ни менять, ни заменять хорошее на плохое или плохое на хорошее. Если одно животное заменят другим, то оба они станут святыней. 11Если по обету посвящают нечистое животное, которое нельзя приносить в жертву Вечному, то пусть его приведут к священнослужителю, 12который оценит его: хорошее оно или плохое, и какую оценку священнослужитель установит, такой она и будет. 13Если хозяин захочет выкупить животное, то пусть добавит к его стоимости пятую часть.
14Если человек посвящает Вечному свой дом, то священнослужитель оценит его: хорош он или плох, и какую оценку священнослужитель установит, такой она и будет. 15Если человек, который посвятил свой дом, захочет выкупить его, то пусть добавит к его стоимости её пятую часть, и дом опять станет принадлежать ему.
16Если человек посвящает Вечному участок поля, которое отошло к нему по наследству, то его нужно оценить по тому, сколько для него требуется семян: за каждый участок, на котором можно засеять сто семьдесят килограммов ячменя – шестьсот граммов серебра27:16 Букв.: «пятьдесят шекелей серебра за хомер ячменя».. 17Если он посвящает поле в юбилейный год, то эта оценка останется неизменной. 18А если он посвящает своё поле после юбилея, то пусть священнослужитель оценит его, взяв в расчёт количество лет, которые остались до следующего юбилейного года, и соответственно снизит оценку. 19Если человек, который посвятил поле, захочет выкупить его, то пусть добавит к его стоимости её пятую часть, и поле опять станет его. 20Но если поле не было выкуплено или было продано другому человеку, то выкупить его уже нельзя. 21Когда такое поле освободится в юбилей, оно станет святыней, как поле, посвящённое Вечному; оно станет собственностью священнослужителей.
22Если человек посвящает Вечному поле, которое он купил, а не унаследовал, 23то пусть священнослужитель оценит его, взяв в расчёт количество лет, которые остались до следующего юбилейного года, и пусть стоимость будет выплачена в тот же день. Это священное пожертвование Вечному. 24В юбилейный год поле вернётся к человеку, у которого его купили, к тому, чьей наследной землёй оно было. 25Всё нужно оценивать по шекелю, установленной мере святилища: в одном шекеле двадцать гер27:25 То есть 12 гр. См. также сноску на 27:3..
26Но пусть никто не посвящает первородных из животных, потому что первенцы и так принадлежат Вечному; вол27:26 Или: «корова». ли это или баран – они принадлежат Вечному. 27Если это нечистое животное, то его можно выкупить, заплатив его стоимость по оценке и добавив к ней её пятую часть. Если его не выкупят, то его нужно продать за его стоимость.
28Но никто не может ни продать, ни выкупить ничего из того, чем он владел и что безвозвратно посвятил Вечному, будь то человек, животное или наследная земля, – это всё великая святыня Вечного. 29Человека, который был так посвящён, выкупить нельзя; его нужно предать смерти.
30Десятая часть от всех даров земли, зерна ли с земли или плодов с деревьев, принадлежит Вечному. Это святыня Вечного. 31Если человек захочет выкупить одну из своих десятин, то пусть он добавит к ней пятую часть её стоимости. 32Все десятины из крупного и мелкого скота – каждое десятое животное, которое проходит под жезлом счетовода, – будут святыней Вечного. 33Пусть хозяин не разбирает, хорошее оно или плохое, и не делает никакой замены. Если он сделает замену, то оба животных станут святыней и не могут быть выкуплены».
34Таковы повеления, которые Вечный дал Мусе для исраильтян на горе Синай.
