เยเรมีย์ 15 – TNCV & APSD-CEB

Thai New Contemporary Bible

เยเรมีย์ 15:1-21

1แล้วองค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสกับข้าพเจ้าว่า “ต่อให้โมเสสและซามูเอลมายืนวิงวอนเพื่อชนชาตินี้ต่อหน้าเรา เราก็จะไม่ใจอ่อนช่วยพวกเขา เอาพวกเขาออกไปให้พ้นหน้าเรา! ไปให้พ้น! 2และหากพวกเขาถามเจ้าว่า ‘จะให้เราไปที่ไหน?’ จงบอกพวกเขาว่า ‘องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสดังนี้ว่า

“ ‘ผู้ที่ถูกกำหนดให้ตายก็ตายไป

ผู้ที่จะต้องตายในสงครามก็ตายในสงคราม

ผู้ที่จะต้องอดตายก็อดตาย

และผู้ที่ต้องไปเป็นเชลยก็ไปเป็นเชลย’”

3องค์พระผู้เป็นเจ้าประกาศว่า “เราจะแต่งตั้งผู้ทำลายสี่แบบเพื่อจัดการกับพวกเขาได้แก่ ดาบเพื่อเข่นฆ่า สุนัขเพื่อฉีกทึ้ง นกในอากาศและสัตว์ป่าบนแผ่นดินโลกเพื่อกลืนกินและทำลายเสีย 4เนื่องด้วยสิ่งที่มนัสเสห์โอรสกษัตริย์เฮเซคียาห์แห่งยูดาห์ได้ทำในเยรูซาเล็ม เราก็จะทำให้พวกเขาเป็นที่น่าขยะแขยงแก่อาณาจักรทั้งปวงในโลก

5“เยรูซาเล็มเอ๋ย ใครจะสงสารเจ้า?

ใครจะคร่ำครวญให้กับเจ้า?

จะมีใครไยดีถามทุกข์สุขของเจ้า?”

6องค์พระผู้เป็นเจ้าประกาศว่า “เจ้าได้ละทิ้งเรา

และหวนกลับไปหาบาปร่ำไป

เราจึงฟาดเจ้าและทำลายเจ้า

เราจะไม่เมตตาเจ้าอีกต่อไป

7เราจะฝัดร่อนพวกเขาที่ประตูเมือง

ด้วยส้อมซัดข้าว

เราจะนำวิปโยคและหายนะมาสู่ประชากรของเรา

เพราะเขาไม่ยอมหันจากวิถีต่างๆ ของตน

8เราจะทำให้มีแม่ม่ายในหมู่พวกเขา

มากยิ่งกว่าทรายในทะเล

กลางวันแสกๆ เราจะนำผู้ทำลาย

มาเล่นงานบรรดาแม่ของคนหนุ่ม

เราจะนำความทุกข์ร้าวรานและความอกสั่นขวัญแขวน

มายังพวกเขาอย่างฉับพลัน

9แม่ลูกเจ็ดจะเป็นลมหมดสติไป

และสิ้นลมหายใจ

ดวงตะวันของนางลับหายไปทั้งๆ ที่เป็นเวลากลางวัน

นางต้องอับอายขายหน้า

เราจะมอบผู้รอดชีวิตให้แก่ดาบ

ต่อหน้าศัตรูทั้งหลาย”

องค์พระผู้เป็นเจ้าประกาศดังนั้น

10อนิจจา แม่ของลูกที่ให้กำเนิดลูกมา

ลูกถูกคนทั้งแผ่นดินต่อสู้และชิงดีชิงเด่น!

ลูกไม่เคยให้ใครหยิบยืมอะไร หรือไปหยิบยืมใคร

แต่ทุกคนก็แช่งด่าลูก

11องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสว่า

“แน่นอน เราจะช่วยกู้เจ้าเพื่อผลดีที่ตั้งใจไว้

แน่นอน เราจะทำให้ศัตรูของเจ้ามาอ้อนวอนเจ้า

ในยามภัยพิบัติและในยามทุกข์ลำเค็ญ

12“มนุษย์จะหักแท่งเหล็กจากภาคเหนือ

หรือแท่งทองสัมฤทธิ์ได้หรือ?

13“เราจะทำให้ทรัพย์สมบัติ

และความมั่งคั่งของเจ้าถูกริบไปเปล่าๆ

เพราะบาปทั้งปวงทั่วดินแดนของเจ้า

14เราจะให้ศัตรูทั้งหลายจับเจ้าไปเป็นเชลย

ในดินแดนที่เจ้าไม่รู้จัก

เพราะโทสะของเราจะลุกเป็นไฟ

ซึ่งจะเผาผลาญเจ้า”

15ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้า พระองค์ทรงเข้าพระทัย

ขอทรงระลึกถึงและดูแลรักษาข้าพระองค์

ขอพระองค์ทรงแก้แค้นผู้ข่มเหงเหล่านี้เพื่อข้าพระองค์

พระองค์ทรงอดกลั้นพระทัยไว้ช้านาน ขออย่าทรงนำข้าพระองค์ไปเสีย

ขอทรงระลึกว่าข้าพระองค์ทนการตำหนิเพราะเห็นแก่พระองค์มากเพียงใด

16เมื่อพระวจนะของพระองค์มาถึง ข้าพระองค์ก็กินพระวจนะนั้น

เป็นความชื่นชมยินดีและปลื้มปีติในจิตใจของข้าพระองค์

เพราะเขาเรียกข้าพระองค์ตามพระนามของพระองค์

ข้าแต่พระยาห์เวห์พระเจ้าผู้ทรงฤทธิ์

17ข้าพระองค์ไม่เคยนั่งในหมู่คนที่สรวลเสเฮฮา

ไม่ร่วมรื่นเริงเบิกบานกับพวกเขา

ข้าพระองค์นั่งอยู่ตามลำพังเพราะพระหัตถ์ของพระองค์อยู่เหนือข้าพระองค์

และพระองค์ทรงทำให้ข้าพระองค์เปี่ยมด้วยความขุ่นเคืองใจ

18เหตุใดข้าพระองค์ปวดร้าวไม่สิ้นสุด

และบาดแผลฉกรรจ์ของข้าพระองค์รักษาไม่หาย?

พระองค์จะทรงเป็นเหมือนลำห้วยที่ลวงตาข้าพระองค์

เหมือนตาน้ำซึ่งไม่มีน้ำหรือ?

19ฉะนั้น องค์พระผู้เป็นเจ้าจึงตรัสว่า

“หากเจ้าหันกลับมา เราจะให้เจ้าคืนสู่ปกติสุข

เพื่อเจ้าจะปรนนิบัติรับใช้เรา

หากเจ้าพูดสิ่งที่มีคุณค่า ไม่พูดเหลวไหลไร้สาระ

เจ้าจะเป็นผู้แถลงถ้อยคำของเรา

ให้ชนชาตินี้หันมาหาเจ้า

แต่เจ้าต้องไม่หันไปหาพวกเขา

20เราจะทำให้เจ้าเป็นกำแพงสำหรับชนชาตินี้

เป็นปราการทองสัมฤทธิ์อันแน่นหนา

พวกเขาจะต่อสู้เจ้า

แต่เอาชนะไม่ได้

เพราะเราอยู่กับเจ้า

เพื่อจะกอบกู้และช่วยเจ้าให้รอด”

องค์พระผู้เป็นเจ้าประกาศดังนั้น

21“เราจะช่วยเจ้าจากเงื้อมมือของคนชั่ว

และไถ่เจ้าจากอุ้งมือของคนอำมหิต”

Ang Pulong Sa Dios

Jeremias 15:1-21

Ang Silot alang sa Katawhan sa Dios

1Miingon ang Ginoo kanako, “Bisan pag magpakilooy si Moises ug si Samuel kanako alang niining mga tawhana, dili ko gayod sila kaloy-an. Busa papahawaa sila sa akong atubangan. Ipalayo sila gikan kanako! 2Kon mangutana sila kon asa sila mopaingon, ingna sila nga mao kini ang akong gisulti: Ang gitakda na nga mamatay, mamatay gayod. Ang gitakda nga mamatay sa gira, mamatay sa gira. Ang gitakda nga mamatay sa gutom, mamatay sa gutom. Ang gitakda nga bihagon, pagabihagon. 3Ako, ang Ginoo, nagaingon nga padad-an ko silag upat ka matang sa kalaglagan: Pamatyon sila sa gira, guyoron sa mga iro ang ilang mga patayng lawas, kaonon sila sa mga langgam, ug ang mahibilin sa ilang patayng lawas tiwason sa ihalas nga mga mananap. 4Pakurogon ko sa kahadlok ang tanang gingharian sa kalibotan nga makakita sa mahitabo kanila. Mahitabo kini tungod sa gihimo ni Manasseh (nga anak ni Hezekia) sa Jerusalem sa dihang siya ang nahimong hari sa Juda.

5O katawhan sa Jerusalem, kinsa pa kahay malooy kaninyo? Kinsay magsubo alang kaninyo? Ug kinsay magpakabana sa pagpangutana kon unsa nay inyong kahimtang? 6Gisalikway ninyo ako; kanunay kamong mitalikod kanako. Busa ako, ang Ginoo, nagaingon nga ituy-od ko ang akong kamot sa paglaglag kaninyo. Gikapoy na ako ug pakita sa akong kalooy kaninyo. 7Silotan ko kamo didto sa mga pultahan sa lungsod pinaagi sa pagpatibulaag kaninyo sama sa tahop nga gipalid sa hangin. Laglagon ko kamo ug ang inyong mga kabataan, tungod kay wala kamo mobiya sa inyong daotang binuhatan. 8Himuon kong mas daghan pa sa balas sa baybayon ang inyong biyuda. Sa udtong tutok padad-an ko ug tiglaglag ang mga inahan sa inyong mga batan-ong lalaki. Sa kalit moabot kaninyo ang kasubo ug kahadlok. 9Malipong ug halos dili na makaginhawa ang inahan nga mamatyan ug pito ka anak nga lalaki. Ang iyang mga anak pareha sa adlaw nga misalop ug sayo. Maulawan gayod siya kay mawad-an siya ug mga anak. Ug ang mahibiling buhi ipapatay ko pa sa ilang mga kaaway. Ako, ang Ginoo, ang nagaingon niini.”

Mireklamo si Jeremias

10Pagkamakalulooy ko gayod. Wala na lang unta ako ipakatawo sa akong inahan! Kontra ako sa tibuok Juda. Wala man unta akoy nautangan o gipautang, apan gitunglo ako sa tanan. 11Miingon ang Ginoo kanako, “Sa pagkatinuod, mahimong maayo ang tanan alang kanimo. Manghangyo ang imong mga kaaway nga iampo mo sila sa panahon sa ilang kalisdanan ug katalagman.

12Maingon nga dili mabali ang kabilya nga puthaw o bronsi, dili usab mapildi ang mga kaaway nga gikan sa amihan. 13Ipailog ko sa inyong mga kaaway ang inyong bahandi ug mga kabtangan tungod sa tanang sala nga inyong nahimo sa tibuok ninyong nasod. 14Ipaulipon ko kamo sa inyong mga kaaway sa usa ka dapit nga wala kamo masuheto. Ipatagamtam ko kaninyo ang akong kasuko nga daw sa nagadilaab nga kalayo.”

15Miingon si Jeremias, “O Ginoo, nasayod ka sa tanang nahitabo kanako! Hinumdomi ug tabangi ako. Panimasli ang naglutos kanako. Nahibalo ako nga dili ka daling masuko, busa ayaw kuhaa ang akong kinabuhi. Hinumdomi kon giunsa ko pag-antos ang kaulaw tungod kanimo. 16Sa dihang nakigsulti ka kanako, gipatalinghogan ko ikaw. Ang imong mga pulong naghatag kanakog kalipay kay imo ako, O Ginoong Dios nga Makagagahom. 17Wala ako moapil sa paglipay-lipay ug paghudyaka sa uban. Nagainusara lang ako tungod kay nagpakigsulti ka kanako, ug gisultihan mo ako sa imong kasuko. 18Nganong wala may kataposan ang akong kasakit? Nganong dili man maayo ang akong samad? Pakyason mo ba ako sama sa sapa nga mamad-an sa panahon sa ting-init?”

19Busa miingon ang Ginoo kanako, “Kon maghinulsol ka, pabalikon ko ikaw kanako aron padayon ka nga makaalagad kanako. Kon mga pulong nga mapuslanon ang imong isulti ug dili mga pulong nga walay pulos, himuon ko ikaw nga akong tigpamaba. Kinahanglan nga sila ang modangop kanimo, ug dili kay ikaw ang modangop kanila. 20Himuon ko ikaw nga sama sa lig-ong paril nga bronsi ngadto niini nga mga tawo. Makig-away sila kanimo, apan dili ka nila mapildi. Kay mouban ako kanimo aron pagpanalipod ug pagluwas kanimo. 21Oo, luwason ko ikaw gikan sa kamot sa daotan ug bangis nga mga tawo.”