คำร้องทุกข์ของเยเรมีย์
1ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้า พระองค์ทรงชอบธรรมเสมอ
เมื่อข้าพระองค์นำความมากราบทูล
ถึงกระนั้นข้าพระองค์ก็ขอกราบทูลเรื่องความยุติธรรมของพระองค์
เหตุใดหนทางของคนชั่วจึงเจริญรุ่งเรือง?
เหตุใดบรรดาคนอสัตย์อธรรมจึงสุขสบายดี?
2พระองค์ทรงปลูกเขา เขาก็หยั่งรากลึก
เจริญงอกงามและเกิดผล
เขามักพูดถึงพระองค์ติดปาก
แต่ใจของเขาห่างไกลพระองค์
3ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้า แต่พระองค์ทรงรู้จักข้าพระองค์
ทรงเห็นและทรงทดสอบความคิดของข้าพระองค์เกี่ยวกับพระองค์
ขอทรงลากพวกเขาออกไปเหมือนแกะสำหรับฆ่า!
ขอทรงแยกเขาไว้สำหรับวันประหาร!
4ดินแดนนี้จะต้องแตกระแหง12:4 หรือคร่ำครวญไปนานเท่าใด?
และทุ่งหญ้าทุกแห่งจะเหี่ยวแห้งไปนานเท่าใด?
เนื่องจากผู้ที่อาศัยในดินแดนนี้ชั่วร้าย
บรรดาสัตว์และนกทั้งหลายจึงพินาศไป
ยิ่งกว่านั้นเหล่าประชากรพากันพูดว่า
“พระองค์ไม่เห็นหรอกว่าเกิดอะไรขึ้นกับเรา”
คำตอบจากพระเจ้า
5“หากเจ้าวิ่งแข่งกับมนุษย์
แล้วเขายังทำให้เจ้าหมดแรง
แล้วเจ้าจะวิ่งแข่งกับม้าได้อย่างไร?
หากเจ้าสะดุดล้มในดินแดนที่ปลอดภัย12:5 หรือถ้าเจ้าไว้วางใจในแผ่นดินที่ปลอดภัย
เจ้าจะทำอย่างไรในป่าที่ลุ่มแม่น้ำจอร์แดน?12:5 หรือเจ้าจะทำอย่างไรเมื่อแม่น้ำจอร์แดนเอ่อท่วม?
6แม้แต่พี่น้องและคนในครอบครัวของเจ้า
ก็ยังทรยศเจ้า
พวกเขาร้องเสียงดังให้ร้ายเจ้า
อย่าเชื่อใจเขา
แม้เขาจะพูดดีกับเจ้า
7“เราได้ทิ้งนิเวศของเรา
เราได้เหวี่ยงมรดกของเราทิ้ง
เราได้ปล่อยผู้ที่เรารักดั่งดวงใจ
ไว้ในมือของศัตรู
8มรดกของเรากลับกลายเป็นสิงโตในป่าสำหรับเรา
เขาคำรามใส่เรา
ดังนั้นเราจึงเกลียดเขา
9มรดกของเรา
กลับกลายเป็นนกสีสดใสสะดุดตา
นกอื่นๆ จึงรุมล้อมเล่นงานมันไม่ใช่หรือ?
ไปเถิด ไปรวบรวมสัตว์ป่าทั้งหลาย
มาเขมือบกินมัน
10คนเลี้ยงแกะมากมายจะทำลายสวนองุ่นของเรา
เหยียบย่ำท้องทุ่งของเรา
พวกเขาจะทำให้ท้องทุ่งอันรื่นรมย์ของเรา
กลายเป็นที่ทิ้งร้าง
11มันจะกลายเป็นถิ่นร้างแตกระแหง
และถูกทิ้งร้างต่อหน้าเรา
แผ่นดินทั้งสิ้นถูกทิ้งร้าง
เพราะไม่มีใครเอาใจใส่ดูแล
12ผู้ทำลายกรูกันเข้ามาเหนือที่สูง
อันถูกทิ้งร้างในถิ่นกันดาร
เพราะดาบขององค์พระผู้เป็นเจ้าจะทำลายล้าง
จากสุดเขตแดนด้านหนึ่งไปจดอีกด้านหนึ่ง
จะไม่มีใครหนีรอดปลอดภัย
13พวกเขาได้หว่านข้าวสาลี แต่เก็บเกี่ยวหนาม
จะตรากตรำทำงาน แต่ไม่ได้อะไร
ดังนั้นเขาจึงเก็บเกี่ยวได้แต่ความอับอาย
เนื่องจากพระพิโรธอันรุนแรงขององค์พระผู้เป็นเจ้า”
14องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสว่า “ดูเถิด เราจะถอนรากถอนโคนชนชาติเพื่อนบ้านผู้ชั่วร้ายทั้งปวงออกจากดินแดน ผู้ซึ่งยึดสมบัติที่เราให้ประชากรอิสราเอล และถอนรากถอนโคนพงศ์พันธุ์ยูดาห์จากหมู่พวกเขา 15แต่หลังจากที่เราถอนรากถอนโคนพวกเขาแล้ว เราจะเอ็นดูสงสาร และนำพวกเขาแต่ละคนกลับสู่ทรัพย์สินและดินแดนของตนอีกครั้งหนึ่ง 16และหากพวกเขาเรียนรู้วิถีทางของประชากรของเราและปฏิญาณโดยอ้างนามของเราว่า ‘องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงพระชนม์อยู่แน่ฉันใด’ เหมือนที่พวกเขาเคยสอนประชากรของเราให้ปฏิญาณโดยอ้างพระบาอัล เมื่อนั้นเขาจะได้รับการสถาปนาไว้ท่ามกลางประชากรของเรา 17แต่หากชาติใดไม่ยอมเชื่อฟัง เราจะกำจัดและทำลายชาตินั้นให้สูญสิ้นไป” องค์พระผู้เป็นเจ้าประกาศดังนี้
Жалоба Иеремии
1О Вечный, Ты всегда праведен,
когда бы я ни обратился к Тебе с тяжбой.
Но позволь говорить с Тобой о правосудии.
Почему путь нечестивых успешен?
Почему процветают вероломные?
2Ты посадил их, и они пустили корни,
выросли и приносят плоды.
Ты всегда у них на устах,
но далёк от сердец их.
3А меня Ты, Вечный, знаешь,
видишь меня и мои мысли о Тебе исследуешь.
Веди же их на бойню, как овец!
Отдели их на день заклания!
4Долго ли земле быть пересохшей
и траве вянуть на каждом поле?
Гибнут животные и птицы
из-за злодеяний её жителей,
из-за того, что народ говорит:
«Он не увидит, что будет с нами».
Ответ Всевышнего
5– Если ты бежал с людьми,
и они тебя утомили,
как тебе состязаться с конями?
Если ты чувствуешь себя уверенно только на открытом поле,
что же с тобой будет в зарослях у реки Иордан?
6Даже твои братья и все твои родственники,
даже они тебя предали;
провожают тебя громким криком.
Не доверяй им,
даже когда они говорят с тобою дружелюбно.
7Покину Свой дом,
брошу Своё владение;
народ, что дорог Мне,
отдам в руки врагов его.
8Уподобилось Моё владение льву в чаще:
рычит на Меня;
ненавижу его за это.
9Уподобилось Моё владение хищной птице,
на которую напали со всех сторон
другие хищные птицы.
Ступайте, соберите всех диких зверей
и приведите их, чтобы они пожирали Моё владение.
10Множество пастухов погубило Мой виноградник,
вытоптало Мой надел;
они превратили Мой прекрасный надел
в разорённый пустырь.
11Превратили его в пустыню;
разорённый, он высыхает передо Мной.
В разорении вся земля,
потому что никто не заботится о ней.
12По голым гребням пустынных гор
несутся опустошители.
Пожирает меч Вечного
от края до края земли.
Нет мира ни для кого.
13Сажали пшеницу, пожали колючки,
утомились, но не было прока.
Огорчайтесь из-за вашего урожая,
потому что пылающий гнев Вечного лишил вас его.
14Так говорит Вечный:
– Всех нечестивых соседей Моего народа, что тянут свои руки к земле, которую Я отдал в наследие Моему народу Исроилу, Я вырву из их земли, а народ Иудеи вырву из их среды. 15Но вырвав их, Я снова помилую и верну каждого из них в его землю, в его страну. 16И если они последуют путям Моего народа, чтобы клясться Моим именем: «Верно, как и то, что жив Вечный!», как некогда они учили Мой народ клясться Баалом, тогда они укоренятся среди Моего народа. 17Но если какой-нибудь из народов не станет слушать Меня, Я полностью искореню его и погублю, – возвещает Вечный.
