1ยอดบทเพลงของโซโลมอน
หญิงสาว1:2 ในต้นฉบับไม่ได้ระบุผู้พูด เป็นความคาดหมายเพื่อให้เข้าใจยิ่งขึ้น
2ขอพรมจูบดิฉันด้วยปากของคุณ
เพราะความรักของคุณฉ่ำชื่นใจยิ่งกว่าเหล้าองุ่น
3น้ำหอมของคุณช่างหอมรัญจวน
ชื่อเสียงของคุณก็หอมฟุ้ง
ไม่แปลกเลยที่สาวๆ รุมรักคุณ!
4พาดิฉันไปด้วยเถิด เรารีบไปกันเถิด!
ขอพระราชาทรงนำดิฉันเข้าไปในพระตำหนัก
เพื่อน
เราชื่นชมและยินดีในตัวคุณ
เราเทิดทูนความรักของคุณยิ่งกว่าเหล้าองุ่น
หญิงสาว
ถูกแล้วที่พวกเขาเทิดทูนคุณ!
5บรรดาสตรีชาวเยรูซาเล็มเอ๋ย
ดิฉันผิวคล้ำ
ดั่งเต็นท์แห่งเคดาร์ก็จริง
แต่ก็งามน่ารักเหมือนม่านเต็นท์ของโซโลมอน1:5 หรือสัลมา
6อย่ามาจ้องผิวที่คล้ำของดิฉันมากนัก
ดวงตะวันทำให้ผิวของดิฉันเกรียมแดด
พวกพี่ชายโกรธเคืองดิฉัน
จึงส่งดิฉันออกไปดูแลสวนองุ่นต่างๆ
แต่สวนองุ่นของดิฉันเองถูกปล่อยปละละเลย
7บอกดิฉันเถิด ที่รัก วันนี้คุณจะพาฝูงแกะไปกินหญ้าที่ไหน?
และตอนเที่ยงคุณจะพาฝูงแกะไปพักที่ใด?
เหตุใดจะให้ดิฉันเป็นเหมือนหญิงโสเภณี1:7 หรือเป็นเหมือนผู้หญิงที่เอาผ้าคลุมหน้า
เตร็ดเตร่ไปกับฝูงสัตว์ของเพื่อนๆ ของคุณ?
เพื่อน
8โอ แม่หญิงงามที่สุด ถ้าเธอไม่รู้
ก็ให้ติดตามรอยฝูงแกะ
ไปที่เต็นท์ของพวกคนเลี้ยงแกะ
ไปเลี้ยงฝูงแพะหนุ่มของเธอที่นั่น
ชายหนุ่ม
9ที่รัก ผมขอเปรียบเธอดั่งม้าตัวเมีย
ที่ใช้เทียมราชรถของฟาโรห์
10แก้มของเธองดงามด้วยต่างหู
คอของเธอสวยด้วยสร้อยอัญมณี
11พวกเราจะทำต่างหูทองคำ
ประดับเงินให้เธอ
หญิงสาว
12เมื่อพระราชาทรงประทับอยู่ที่พระแท่น
น้ำหอมของดิฉันก็ส่งกลิ่นอบอวล
13ที่รักของดิฉันเหมือนถุงมดยอบ
วางอยู่ที่หว่างอกของดิฉัน
14สำหรับดิฉัน ที่รักเป็นเหมือนช่อดอกเทียนขาว
จากสวนองุ่นแห่งเอนเกดี
ชายหนุ่ม
15เธอช่างงามจริงๆ นะ ยอดรัก!
งามเหลือเกิน!
ดวงตาของเธอดั่งนกพิราบ
หญิงสาว
16ที่รักจ๋า คุณหล่อเสียจริง!
มีเสน่ห์ยิ่งนัก!
ที่นอนของเราเขียวขจี
ชายหนุ่ม
17ขื่อเรือนของเราเป็นไม้สนซีดาร์
จันทันเป็นไม้เฟอร์
1Este cântico foi composto pelo rei Salomão.
Ela
2Que ele me beije com a sua boca,
porque o seu amor me é melhor do que o vinho!
3Como o teu perfume é agradável!
Como o teu nome é doce!
Não admira que todas as raparigas gostem de ti!
4Leva-me contigo! Anda, corramos!
O rei levou-me para o seu palácio.
Como seremos felizes!
O seu amor é melhor para mim do que o vinho.
Não admira que todas as raparigas te apreciem!
5Eu sou morena, mas bela,
ó filhas de Jerusalém,
crestada como as tendas curtidas de Quedar,
e, no entanto, formosa como as tendas de seda de Salomão!
6Não olhem sobranceiramente para mim, por eu ser assim escura,
porque foi o Sol que me queimou.
Os meus irmãos tinham má vontade comigo
e mandaram-me para fora,
a trabalhar nas vinhas sob os raios do Sol,
e foi assim que a minha pele se queimou!
7Diz-me, tu, a quem eu amo,
para onde vais levar o teu rebanho a pastar?
Onde é que o farás descansar ao meio-dia?
Porque irei lá ter contigo,
e assim não andarei no meio dos rebanhos dos teus companheiros,
dando impressão de ser uma rapariga de cabeça leve.
Ele
8Se ainda não o sabes, ó mulher mais bela de todas,
segue as pisadas do meu rebanho,
e apascenta os teus cabritos lá,
junto às tendas dos pastores.
9Tu és bela para mim, meu amor,
como as éguas dos carros do Faraó!
10Como são bonitas as tuas faces, entre os teus brincos,
e belo é o teu pescoço com os colares que te adornam!
Como fica soberbo o teu pescoço,
com esse magnífico colar de pedras preciosas!
11Haveremos de te fazer brincos de ouro e outras joias de prata.
Ela
12O rei está assentado à sua mesa,
encantado com o meu perfume de nardo.
13O seu amor, para mim,
é como um ramalhete de mirra,
que guardo entre os meus seios.
14O meu amado é um ramo de flores nas vinhas de En-Gedi.
Ele
15Como és bela, meu amor, como és linda!
Teus olhos são suaves, como pombas.
Ela
16És gentil, meu querido!
Como és encantador!
A relva verde será o nosso leito de amor.
Ele
17À sombra dos cedros, as vigas da nossa casa,
e debaixo dos ciprestes, o teto que nos cobre!
