4 ในภาษาฮีบรู บทนี้เป็นบทกวีที่แต่ละข้อขึ้นต้นด้วยตัวอักษรฮีบรูเรียงตามลำดับ 1ทองคำหมดความสุกปลั่งเสียแล้วหนอ
ทองบริสุทธิ์มัวหมองไปเสียแล้ว!
อัญมณีศักดิ์สิทธิ์กระจัดกระจายเกลื่อนกลาด
อยู่ทุกหัวถนน
2เหตุใดบรรดาลูกชายหัวแก้วหัวแหวนแห่งศิโยนซึ่งเคยสูงค่าเทียบทองเนื้อเก้า
จึงถูกตีราคาเพียงหม้อดิน
ฝีมือช่างปั้น!
3แม้หมาในยังให้นม
ฟูมฟักลูกของมัน
แต่พี่น้องร่วมชาติของข้าพเจ้ากลับใจไม้ไส้ระกำ
เหมือนนกกระจอกเทศในทะเลทราย
4ทารกลิ้นแห้งคับเพดานปาก
เพราะความหิวกระหาย
เด็กๆ ร้องขออาหาร
แต่ไม่มีใครหยิบยื่นให้
5บรรดาผู้ที่เคยกินอาหารชั้นเลิศ
บัดนี้สิ้นเนื้อประดาตัวอยู่ตามถนน
บรรดาผู้ที่เคยนุ่งห่มอาภรณ์สีม่วงล้ำค่า
บัดนี้นอนคลุกกองขี้เถ้า
6โทษทัณฑ์ของพี่น้องร่วมชาติของข้าพเจ้า
ใหญ่หลวงกว่าโทษทัณฑ์ของโสโดม
ซึ่งถูกคว่ำทลายในชั่วพริบตา
โดยไม่มีใครยื่นมือเข้าไปช่วย
7บรรดาเจ้าใหญ่นายโตของเราผุดผ่องยิ่งกว่าหิมะ
ขาวยิ่งกว่าน้ำนม
ร่างกายของพวกเขาเปล่งปลั่งยิ่งกว่าทับทิม
รูปร่างหน้าตาสง่างามดั่งอัญมณี
8แต่บัดนี้ผิวพรรณของพวกเขาหมองคล้ำยิ่งกว่าเขม่า
เขาอยู่ตามถนนโดยไม่มีใครจำได้
หนังของเขาเหี่ยวหุ้มกระดูก
ซูบผอมราวไม้เสียบผี
9บรรดาคนที่ถูกปลิดชีวิตด้วยคมดาบ
ก็ยังดีกว่าคนที่ตายเพราะความอดอยาก
ทุกข์ทรมานเพราะความหิวโหย
ตายไปอย่างช้าๆ เพราะขาดธัญญาหาร
10บรรดาหญิงผู้มีใจอ่อนโยน
จับลูกในไส้มาต้มกิน
ในช่วงที่ชนชาติของเรา
ถูกทำลายล้าง
11องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงระบาย
พระพิโรธอันรุนแรงออกมาเต็มที่
ทรงจุดไฟขึ้นในศิโยน
เผาผลาญฐานรากทั้งหลายของเมืองนี้จนวอดวาย
12ไม่มีกษัตริย์องค์ไหน
ไม่มีชนชาติใดทั่วโลกนี้เชื่อว่า
ข้าศึกศัตรูจะสามารถล่วงล้ำ
ผ่านประตูเยรูซาเล็มเข้ามาได้
13แต่ก็เกิดขึ้นแล้ว เพราะบาปของเหล่าผู้เผยพระวจนะ
และความชั่วช้าของเหล่าปุโรหิต
ซึ่งทำให้โลหิตของคนชอบธรรม
ไหลนองอยู่กลางกรุง
14บัดนี้พวกเขาเดินคลำสะเปะสะปะไปตามถนน
เหมือนคนตาบอด
เนื้อตัวแปดเปื้อนเลือด
จนไม่มีใครกล้าแตะต้องเสื้อผ้าของพวกเขา
15ผู้คนตะโกนใส่พวกเขาว่า “ไปให้พ้นนะ! เจ้าคนมีมลทิน!
ไปให้พ้น ไปให้พ้น อย่ามาถูกเนื้อต้องตัวเรา!”
เมื่อเขาหนีร่อนเร่ไป
ผู้คนท่ามกลางประชาชาติต่างๆ บอกกันว่า
“เจ้าอยู่ที่นี่ต่อไปไม่ได้”
16องค์พระผู้เป็นเจ้านี่แหละทรงกระจายพวกเขาไป
พระองค์ไม่ทรงดูแลพวกเขาอีก
เหล่าปุโรหิตไม่เป็นที่เคารพนับถือ
เหล่าผู้อาวุโสไม่เป็นที่ชื่นชอบ
17ยิ่งกว่านั้นตาของเราอ่อนล้า
ในการเสาะหาความช่วยเหลืออย่างเปล่าประโยชน์
เราเฝ้ามองจากหอคอย
หาชนชาติหนึ่งซึ่งช่วยเหลืออะไรเราไม่ได้
18ผู้คนสะกดรอยตามเราทุกฝีก้าว
จนเราเดินไปตามถนนของเราไม่ได้
จุดจบของเราใกล้เข้ามา วันเวลาของเราใกล้จะครบกำหนด
เพราะจุดจบของเรามาถึงแล้ว
19คนที่ตามล่าเราว่องไว
ยิ่งกว่านกอินทรีในท้องฟ้า
พวกเขารุกไล่เราบนภูเขาต่างๆ
และซุ่มดักเราอยู่ในถิ่นกันดาร
20เจ้าชีวิตของเราผู้ที่องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงเจิมตั้งไว้นั้น
ติดอยู่ในกับดักของพวกเขา
เราเคยคิดว่าใต้ร่มบารมีของกษัตริย์
เราจะมีชีวิตอยู่ท่ามกลางชนชาติต่างๆ
21ธิดาแห่งเอโดม4:21 คือชาวเอโดมเช่นเดียวกับที่อื่นๆ ในพระธรรมเล่มนี้เอ๋ย ผู้อาศัยในดินแดนอูส
กระหยิ่มยิ้มย่องไปเถิด
แต่ถ้วยแห่งพระพิโรธก็จะเวียนไปถึงเจ้าเช่นกัน
เจ้าจะเมามายและเปลือยล่อนจ้อน
22ธิดาแห่งศิโยนเอ๋ย โทษทัณฑ์ของเจ้าจะจบสิ้น
พระองค์จะไม่ทรงปล่อยให้เจ้าตกเป็นเชลยอยู่ช้านาน
แต่ธิดาแห่งเอโดมเอ๋ย พระองค์จะทรงลงโทษบาปของเจ้า
และเปิดโปงความชั่วร้ายของเจ้า
1Sɛdeɛ sikakɔkɔɔ a anka ɛhyerɛn no nie?
Sikakɔkɔɔ amapa no ho abiri!
Wɔatoto aboɔdemmoɔ kronkron apete
wɔ mmɔntene biara so.
2Hwɛ sɛdeɛ Sion mmammarima a wɔdi mu
na anka wɔsom bo sɛ sika kɔkɔɔ no ayɛ,
seesei wɔfa wɔn sɛ dɔteɛ nkukuo,
ɔnwomfoɔ nsa ano adwuma!
3Mpo sakraman yi wɔn nufoɔ
ma wɔn mma enum,
nanso me nkurɔfoɔ ayɛ atirimuɔdenfoɔ
sɛ sohori a ɔwɔ ɛserɛ so.
4Osukɔm enti, akokoaa tɛkrɛma
fam ne dodo mu;
mmɔfra no su pɛ aduane,
nanso obiara mfa mma wɔn.
5Wɔn a na anka wɔdi nnuane pa no
ohia buruburo aka wɔn wɔ mmɔntene so.
Wɔn a wɔde serekye tetee wɔn no
seesei wɔdeda nso nkɔfie so.
6Me nkurɔfoɔ asotwe
so sene Sodom a
wɔtuu wɔn mpofirim no deɛ,
a wɔannya ɔboafoɔ biara no.
7Na wɔn ahenemma ho twa sene sukyerɛmma,
na wɔhoa sene nufosuo,
na wɔn onipadua no bere na ɛwɔ ahoɔden te sɛ abohemaa,
na wɔte sɛ aboɔdemmoɔ.
8Nanso, seesei deɛ, wɔbiri sene wisiapunu;
na wɔnhunu wɔn yie wɔ mmɔntene so.
Wɔn wedeɛ atwintwam wɔ wɔn nnompe so;
ɛho awo wesee sɛ abaa.
9Wɔn a wɔtotɔ wɔ akofena ano no yɛ koraa
sene wɔn a ɛkɔm kunkumm wɔn;
ɛkɔm tware wɔn, ma wɔwuwu
ɛsiane aduane a ɛnni mfuo so enti.
10Mmaa a wɔwɔ ayamhyehyeɛ
de wɔn nsa anoa wɔn ankasa mma,
ayɛ wɔn aduane
ɛberɛ a wɔsɛee me nkurɔfoɔ no.
11Awurade ada nʼabufuhyeɛ nyinaa adi;
wahwie nʼabufuo a ano yɛ den no.
Ɔsɔɔ ogya ano wɔ Sion
ma ɛhyee ne fapem.
12Asase so ahemfo annye anni,
ewiase mu nnipa nso annye anni
sɛ atamfoɔ bɛtumi ahyɛne
Yerusalem apono mu.
13Nanso ɛsiiɛ, nʼadiyifoɔ no bɔne
ne nʼasɔfoɔ amumuyɛ enti,
wɔn na wɔhwiee teneneefoɔ mogya
guu wɔ kuropɔn no mu.
14Afei wɔkeka wɔ mmɔntene so
te sɛ nnipa a wɔn ani afira.
Mogya a ama wɔn ho agu fi no enti
obiara suro sɛ ɔde ne ho bɛka wɔn ntadeɛ.
15Nnipa teateaam gu wɔn so sɛ, “Momfiri ha nkɔ! Mo ho nnte!
Monkɔ, monkɔ! Mommfa mo ho nka yɛn.”
Sɛ wɔdwane kɔnenam a
amanaman no mu nnipa ka sɛ,
“Wɔrentumi ntena ha bio.”
16Awurade ankasa abɔ wɔn ahwete;
nʼani nni wɔn so bio.
Wɔmmfa anidie mma asɔfoɔ,
na wɔn ani nnsɔ mpanimfoɔ.
17Deɛ ɛka ho bio, yɛn ani anni ammoa yɛn,
yɛpɛɛ sɛ yɛbɛnya mmoa, nanso ɛyɛɛ ɔkwa;
yɛfiri yɛn abantenten so de yɛn ani too
ɔman a wɔrentumi nnye yɛn so.
18Nnipa dii yɛn ntɛntɛ wɔ yɛn anammɔntuo mu,
enti yɛantumi annante yɛn mmɔntene so.
Yɛn awieeɛ bɛneeɛ, na wɔkanee yɛn nna,
ɛfiri sɛ na yɛn awieeɛ aduru so.
19Yɛn ataafoɔ ho yɛ hare
sene akɔdeɛ a wɔwɔ ewiem;
wɔtaa yɛn faa mmepɔ so
na wɔtɛɛ yɛn wɔ ɛserɛ so.
20Deɛ Awurade asra no ngo, yɛn ankasa yɛn nkwa no,
ɔtɔɔ wɔn mfidie mu.
Yɛgye dii sɛ ne nwunu ase
yɛbɛnya nkwa wɔ amanaman no mu.
21Di ahurisie na ma wʼani nnye, Ao Edom Ɔbabaa,
wo a wote Us asase so.
Wɔde kuruwa no bɛma wo nso bi;
wobɛboro na wɔabɔ wo adagya.
22Ao Ɔbabaa Sion, wʼasotwe bɛba awieeɛ;
ɔremma wonkɔ so ntena nnommumfa mu.
Nanso, Ao Ɔbabaa Edom, ɔbɛtua wo bɔne so ka
na wada wʼamumuyɛ adi.
