4 ในภาษาฮีบรู บทนี้เป็นบทกวีที่แต่ละข้อขึ้นต้นด้วยตัวอักษรฮีบรูเรียงตามลำดับ 1ทองคำหมดความสุกปลั่งเสียแล้วหนอ
ทองบริสุทธิ์มัวหมองไปเสียแล้ว!
อัญมณีศักดิ์สิทธิ์กระจัดกระจายเกลื่อนกลาด
อยู่ทุกหัวถนน
2เหตุใดบรรดาลูกชายหัวแก้วหัวแหวนแห่งศิโยนซึ่งเคยสูงค่าเทียบทองเนื้อเก้า
จึงถูกตีราคาเพียงหม้อดิน
ฝีมือช่างปั้น!
3แม้หมาในยังให้นม
ฟูมฟักลูกของมัน
แต่พี่น้องร่วมชาติของข้าพเจ้ากลับใจไม้ไส้ระกำ
เหมือนนกกระจอกเทศในทะเลทราย
4ทารกลิ้นแห้งคับเพดานปาก
เพราะความหิวกระหาย
เด็กๆ ร้องขออาหาร
แต่ไม่มีใครหยิบยื่นให้
5บรรดาผู้ที่เคยกินอาหารชั้นเลิศ
บัดนี้สิ้นเนื้อประดาตัวอยู่ตามถนน
บรรดาผู้ที่เคยนุ่งห่มอาภรณ์สีม่วงล้ำค่า
บัดนี้นอนคลุกกองขี้เถ้า
6โทษทัณฑ์ของพี่น้องร่วมชาติของข้าพเจ้า
ใหญ่หลวงกว่าโทษทัณฑ์ของโสโดม
ซึ่งถูกคว่ำทลายในชั่วพริบตา
โดยไม่มีใครยื่นมือเข้าไปช่วย
7บรรดาเจ้าใหญ่นายโตของเราผุดผ่องยิ่งกว่าหิมะ
ขาวยิ่งกว่าน้ำนม
ร่างกายของพวกเขาเปล่งปลั่งยิ่งกว่าทับทิม
รูปร่างหน้าตาสง่างามดั่งอัญมณี
8แต่บัดนี้ผิวพรรณของพวกเขาหมองคล้ำยิ่งกว่าเขม่า
เขาอยู่ตามถนนโดยไม่มีใครจำได้
หนังของเขาเหี่ยวหุ้มกระดูก
ซูบผอมราวไม้เสียบผี
9บรรดาคนที่ถูกปลิดชีวิตด้วยคมดาบ
ก็ยังดีกว่าคนที่ตายเพราะความอดอยาก
ทุกข์ทรมานเพราะความหิวโหย
ตายไปอย่างช้าๆ เพราะขาดธัญญาหาร
10บรรดาหญิงผู้มีใจอ่อนโยน
จับลูกในไส้มาต้มกิน
ในช่วงที่ชนชาติของเรา
ถูกทำลายล้าง
11องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงระบาย
พระพิโรธอันรุนแรงออกมาเต็มที่
ทรงจุดไฟขึ้นในศิโยน
เผาผลาญฐานรากทั้งหลายของเมืองนี้จนวอดวาย
12ไม่มีกษัตริย์องค์ไหน
ไม่มีชนชาติใดทั่วโลกนี้เชื่อว่า
ข้าศึกศัตรูจะสามารถล่วงล้ำ
ผ่านประตูเยรูซาเล็มเข้ามาได้
13แต่ก็เกิดขึ้นแล้ว เพราะบาปของเหล่าผู้เผยพระวจนะ
และความชั่วช้าของเหล่าปุโรหิต
ซึ่งทำให้โลหิตของคนชอบธรรม
ไหลนองอยู่กลางกรุง
14บัดนี้พวกเขาเดินคลำสะเปะสะปะไปตามถนน
เหมือนคนตาบอด
เนื้อตัวแปดเปื้อนเลือด
จนไม่มีใครกล้าแตะต้องเสื้อผ้าของพวกเขา
15ผู้คนตะโกนใส่พวกเขาว่า “ไปให้พ้นนะ! เจ้าคนมีมลทิน!
ไปให้พ้น ไปให้พ้น อย่ามาถูกเนื้อต้องตัวเรา!”
เมื่อเขาหนีร่อนเร่ไป
ผู้คนท่ามกลางประชาชาติต่างๆ บอกกันว่า
“เจ้าอยู่ที่นี่ต่อไปไม่ได้”
16องค์พระผู้เป็นเจ้านี่แหละทรงกระจายพวกเขาไป
พระองค์ไม่ทรงดูแลพวกเขาอีก
เหล่าปุโรหิตไม่เป็นที่เคารพนับถือ
เหล่าผู้อาวุโสไม่เป็นที่ชื่นชอบ
17ยิ่งกว่านั้นตาของเราอ่อนล้า
ในการเสาะหาความช่วยเหลืออย่างเปล่าประโยชน์
เราเฝ้ามองจากหอคอย
หาชนชาติหนึ่งซึ่งช่วยเหลืออะไรเราไม่ได้
18ผู้คนสะกดรอยตามเราทุกฝีก้าว
จนเราเดินไปตามถนนของเราไม่ได้
จุดจบของเราใกล้เข้ามา วันเวลาของเราใกล้จะครบกำหนด
เพราะจุดจบของเรามาถึงแล้ว
19คนที่ตามล่าเราว่องไว
ยิ่งกว่านกอินทรีในท้องฟ้า
พวกเขารุกไล่เราบนภูเขาต่างๆ
และซุ่มดักเราอยู่ในถิ่นกันดาร
20เจ้าชีวิตของเราผู้ที่องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงเจิมตั้งไว้นั้น
ติดอยู่ในกับดักของพวกเขา
เราเคยคิดว่าใต้ร่มบารมีของกษัตริย์
เราจะมีชีวิตอยู่ท่ามกลางชนชาติต่างๆ
21ธิดาแห่งเอโดม4:21 คือชาวเอโดมเช่นเดียวกับที่อื่นๆ ในพระธรรมเล่มนี้เอ๋ย ผู้อาศัยในดินแดนอูส
กระหยิ่มยิ้มย่องไปเถิด
แต่ถ้วยแห่งพระพิโรธก็จะเวียนไปถึงเจ้าเช่นกัน
เจ้าจะเมามายและเปลือยล่อนจ้อน
22ธิดาแห่งศิโยนเอ๋ย โทษทัณฑ์ของเจ้าจะจบสิ้น
พระองค์จะไม่ทรงปล่อยให้เจ้าตกเป็นเชลยอยู่ช้านาน
แต่ธิดาแห่งเอโดมเอ๋ย พระองค์จะทรงลงโทษบาปของเจ้า
และเปิดโปงความชั่วร้ายของเจ้า
1Hwɛ sɛnea sikakɔkɔɔ ayera ne hyerɛn no ni
Sikakɔkɔɔ ankasa na ho abiri saa!
Wɔatoto aboɔdemmo kronkron apete
wɔ abɔnten biara so.
2Hwɛ sɛnea Sion mmabarima a wodi mu
na anka wɔsom bo sɛ sikakɔkɔɔ no ayɛ,
mprempren wɔfa wɔn sɛ dɔte nkuku,
ɔnwemfo nsa ano adwuma!
3Mpo adompo yi wɔn nufu
ma wɔn mma num,
nanso me nkurɔfo ayɛ atirimɔdenfo
sɛ sohori a ɔwɔ sare so.
4Osukɔm nti, akokoaa tɛkrɛma
fam ne dodo mu;
mmofra no srɛ aduan,
nanso obiara mfa mma wɔn.
5Wɔn a na anka wodi nnuan pa no
ohia buruburoo aka wɔn wɔ mmɔnten so.
Wɔn a wɔde sirikyi tetew wɔn no
mprempren wɔdeda nso a wɔaboa ano so.
6Me nkurɔfo asotwe
so sen Sodom a
wotuu wɔn mpofirim no,
a wɔannya ɔboafo biara de.
7Na wɔn ahenemma ho twa sen sukyerɛmma,
na wɔnan sen nufusu,
na wɔn nipadua no bere, na ɛwɔ ahoɔden te sɛ abohemaa,
na wɔte sɛ hoabo.
8Nanso mprempren de, wobiri sen wusiw bɔtɔ;
na wonhu wɔn yiye wɔ mmɔnten so.
Wɔn were atwintwam wɔ wɔn nnompe so;
ho awo wosee sɛ abaa.
9Wɔn a wɔtotɔɔ wɔ afoa ano no ye koraa
sen wɔn a ɔkɔm kunkum wɔn;
ɔkɔm tware wɔn ma wowuwu,
esiane aduan a enni mfuw so nti.
10Mmea a wɔwɔ ayamhyehye
de wɔn nsa anoa wɔn ankasa mma,
ayɛ wɔn aduan,
bere a wɔsɛee me nkurɔfo no.
11Awurade ada nʼabufuwhyew nyinaa adi;
wahwie nʼabufuw a ano yɛ den no.
Ɔsɔɔ ogya ano wɔ Sion
ma ɛhyew ne fapem.
12Asase so ahemfo annye anni,
wiase mu nnipa nso annye anni
sɛ atamfo betumi ahyɛn
Yerusalem apon mu.
13Nanso esii, nʼadiyifo no bɔne
ne nʼasɔfo amumɔyɛ nti,
wɔn na wohwiee atreneefo mogya
guu wɔ kuropɔn no mu.
14Afei wɔkeka wɔ mmɔnten so
te sɛ nnipa a wɔn ani afura.
Mogya a ama wɔn ho agu fi no nti
obiara suro sɛ ɔde ne ho bɛka wɔn ntade.
15Nnipa teɛteɛɛ mu gu wɔn so se, “Mumfi ha nkɔ! Mo ho ntew!”
“Monkɔ, monkɔ! Mommfa mo ho nka yɛn.”
Sɛ woguan kɔnenam a
amanaman no mu nnipa ka se,
“Wɔrentumi ntena ha bio.”
16Awurade ankasa abɔ wɔn ahwete;
nʼani nni wɔn so bio.
Wɔmmfa nidi mma asɔfo,
na wɔn ani nsɔ mpanyimfo.
17Nea ɛka ho bio, yɛn ani anni ammoa yɛn,
yɛpɛɛ sɛ yebenya mmoa, nanso ɛyɛɛ ɔkwa;
yefi yɛn abantenten so de yɛn ani too
ɔman a wɔrentumi nnye yɛn so.
18Nnipa dii yɛn ntɛntɛnso wɔ yɛn anammɔntu mu,
enti yɛantumi annantew yɛn mmɔnten so.
Yɛn awiei bɛnee, na wɔkan yɛn nna,
efisɛ na yɛn awiei adu so.
19Yɛn ataafo ho yɛ hare
sen akɔre a wɔwɔ wim;
wɔtaa yɛn faa mmepɔw so
na wɔtɛw yɛn wɔ sare so.
20Nea Awurade asra no ngo, yɛn nkwa home ankasa no,
kɔtɔɔ wɔn mfiri mu.
Yegye dii sɛ ne nwini ase,
yebenya nkwa wɔ amanaman no mu.
21Di ahurusi na ma wʼani nnye, Edom Babea,
wo a wote Us asase so.
Wɔde kuruwa no bɛma wo nso bi;
wobɛbow na wɔabɔ wo adagyaw.
22Ɔbabea Sion, wʼasotwe bɛba awiei;
ɔremma wo nkɔ so ntena nnommum mu.
Nanso Ɔbabea Edom, obetua wo bɔne so ka
na wada wʼamumɔyɛ adi.
