2 ในภาษาฮีบรู บทนี้เป็นบทกวีที่แต่ละข้อขึ้นต้นด้วยตัวอักษรฮีบรูเรียงตามลำดับ 1โอ เมฆแห่งพระพิโรธขององค์พระผู้เป็นเจ้า
ปกคลุมเหนือธิดาแห่งศิโยน!2:1 หรือองค์พระผู้เป็นเจ้าได้ทรงทำต่อธิดาแห่งศิโยนด้วยพระพิโรธ / อย่างดูหมิ่นยิ่งนัก
พระองค์ทรงเหวี่ยงความโอ่อ่าตระการของอิสราเอล
จากฟ้าลงดิน
ในวันแห่งพระพิโรธ
พระองค์ไม่ได้ทรงระลึกถึงแท่นรองพระบาทของพระองค์
2องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงทำลาย
ที่อาศัยทุกแห่งของยาโคบอย่างไร้ความปรานี
พระองค์ทรงทลายที่มั่นทั้งหลายของธิดาแห่งยูดาห์2:2 คือ ชาวเยรูซาเล็ม เช่นเดียวกับที่อื่นๆ ในพระธรรมเล่มนี้
ด้วยพระพิโรธของพระองค์
ทรงนำอาณาจักรและเหล่าเจ้านายของยูดาห์
ตกต่ำลงมาถึงดินอย่างน่าอัปยศอดสู
3พระองค์ทรงล้มล้างอำนาจทั้งสิ้น2:3 ภาษาฮีบรูว่าเขาสัตว์ทุกเขาเขาสัตว์ซึ่งเป็นสัญลักษณ์ของกำลังของอิสราเอล
ด้วยพระพิโรธอันรุนแรงของพระองค์
พระองค์ทรงเพิกถอนการปกป้องรักษา
เมื่อศัตรูรุกเข้ามาโจมตี
ทรงเผาผลาญยาโคบเหมือนเปลวไฟลุกโชน
ซึ่งแผดเผาทุกสิ่งที่อยู่รอบๆ มัน
4พระองค์ทรงน้าวคันศรเหมือนทรงเป็นศัตรู
พระหัตถ์ขวาของพระองค์เตรียมพร้อมจะปล่อยลูกศร
ทรงประหารทุกคนผู้เป็นที่ชื่นตาชื่นใจ
เหมือนทรงเป็นศัตรู
ทรงระบายพระพิโรธเหมือนไฟ
แผดเผาเต็นท์ของธิดาแห่งศิโยน
5องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงเป็นเหมือนศัตรู
พระองค์ทรงกลืนกินอิสราเอลให้สิ้นไป
ทรงกวาดล้างปราสาทราชวัง
และทรงทำลายที่มั่นต่างๆ ในอิสราเอล
ทรงทำให้การร้องไห้คร่ำครวญทวีเพิ่มขึ้น
สำหรับธิดาแห่งยูดาห์
6พระองค์ทรงทิ้งที่ประทับของพระองค์ให้รกร้างดั่งสวนร้าง
ทรงทำลายสถานนมัสการของพระองค์
องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงทำให้ศิโยนหลงลืม
เทศกาลตามกำหนดและสะบาโตทั้งหลาย
พระองค์ทรงเขี่ยทั้งกษัตริย์และปุโรหิตทิ้ง
ด้วยพระพิโรธอันรุนแรงของพระองค์
7องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงปฏิเสธแท่นบูชา
และทอดทิ้งสถานนมัสการของพระองค์
พระองค์ทรงมอบกำแพงปราสาทราชวัง
ไว้ในมือของศัตรู
เหล่าศัตรูส่งเสียงโห่ร้องในพระนิเวศขององค์พระผู้เป็นเจ้า
ราวกับวันฉลองตามเทศกาล
8องค์พระผู้เป็นเจ้าตั้งพระทัย
ที่จะทลายกำแพงล้อมรอบธิดาแห่งศิโยน
พระองค์ทรงพิจารณาโทษอย่างถี่ถ้วน2:8 ภาษาฮีบรูว่าพระองค์ทรงคลี่สายวัดออก
ไม่ได้ทรงยั้งพระหัตถ์จากการทำลายล้าง
ทรงทำให้เชิงเทินและกำแพง
พังทลายไปด้วยกันต่อหน้าพระองค์
9ประตูทั้งหลายของเยรูซาเล็มทรุดจมดิน
ลูกกรงประตูทั้งหลายหักทลาย
กษัตริย์และบรรดาเจ้านายตกเป็นเชลยในชาติต่างๆ
บทบัญญัติสูญสิ้นไปแล้ว
และผู้เผยพระวจนะทั้งหลายไม่ได้รับนิมิต
จากองค์พระผู้เป็นเจ้าอีกต่อไป
10เหล่าผู้อาวุโสของเยรูซาเล็ม
นั่งซึมอยู่ที่พื้นท่ามกลางความเงียบสงัด
โปรยฝุ่นธุลีบนศีรษะ
และนุ่งห่มผ้ากระสอบ
บรรดาหญิงสาวแห่งเยรูซาเล็ม
ซบหน้าลงกับพื้นด้วยความอับอาย
11นัยน์ตาของข้าพเจ้าหมองช้ำเพราะการร้องไห้
ข้าพเจ้าทุกข์ระทมอยู่ภายใน
ดวงใจของข้าพเจ้าแหลกสลาย
เพราะพี่น้องร่วมชาติของข้าพเจ้าถูกทำลาย
เพราะลูกเล็กเด็กแดงเป็นลม
อยู่ตามถนนหนทางในเมือง
12“แม่จ๋า ไหนล่ะอาหาร?”
เด็กๆ เอ่ยกับแม่
ขณะหมดแรง
เหมือนคนบาดเจ็บกลางถนน
ขณะชีวิตหลุดลอยไป
จากอ้อมอกแม่
13ธิดาแห่งเยรูซาเล็มเอ๋ย2:13 คือ ชาวเยรูซาเล็ม
เราจะพูดอะไรเพื่อเจ้าได้?
เราจะเปรียบเจ้ากับอะไรหนอ?
ธิดาพรหมจารีแห่งศิโยนเอ๋ย2:13 คือ ชาวเยรูซาเล็ม เช่นเดียวกับที่อื่นๆ ในพระธรรมเล่มนี้
เราจะเทียบเจ้ากับสิ่งใดดี
เพื่อจะปลอบโยนเจ้าได้?
บาดแผลของเจ้าลึกดั่งทะเล
ใครเล่าจะเยียวยารักษาเจ้าได้?
14นิมิตของเหล่าผู้เผยพระวจนะของเจ้า
ล้วนจอมปลอมไร้ค่า
พวกเขาไม่ได้ตีแผ่บาปของเจ้า
ทำให้เจ้าต้องตกเป็นเชลยต่อไป
พระดำรัสที่พวกเขาแจ้งเจ้านั้น
จอมปลอมและพาให้หลงผิด
15คนทั้งปวงที่ผ่านไปมา
ตบมือเยาะเย้ยเจ้า
พวกเขาถากถางและส่ายศีรษะ
สมเพชธิดาแห่งเยรูซาเล็มว่า
“นี่น่ะหรือกรุงที่ได้รับการขนานนาม
ว่างามเพียบพร้อม
เป็นความชื่นชมยินดีของคนทั้งโลก?”
16ศัตรูทั้งปวงของเจ้า
อ้าปากเย้ยหยันเจ้า
ส่งเสียงเยาะเย้ย ยิงฟันใส่
และกล่าวว่า “ในที่สุดเราก็ทำลายเจ้าลงได้
นี่เป็นวันที่เรารอคอยมานาน
เราอยู่มาจนได้เห็นสิ่งนี้เกิดขึ้น”
17องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงทำตามที่ดำริไว้
ทรงทำให้สำเร็จตามที่ลั่นวาจาไว้
ซึ่งพระองค์มีประกาศิตไว้เมื่อนานมาแล้ว
พระองค์ทรงล้มเจ้าลงโดยไม่ปรานี
ทรงยอมให้ศัตรูลิงโลดอยู่เหนือเจ้า
พระองค์ทรงเชิดชูพลัง2:17 ภาษาฮีบรูว่าเขาสัตว์ซึ่งเป็นสัญลักษณ์ของกำลังของศัตรูของเจ้า
18จิตใจของพวกเขา
ร้องทูลองค์พระผู้เป็นเจ้า
ปราการของธิดาแห่งศิโยนเอ๋ย
ให้น้ำตาของเจ้าหลั่งไหลดั่งแม่น้ำ
ตลอดทั้งวันทั้งคืน
อย่าได้หยุดหย่อน
อย่าให้ตาของเจ้าได้พักเลย
19จงลุกขึ้นร่ำไห้ในยามค่ำคืน
ตั้งแต่เริ่มมืด
จงระบายความในใจของเจ้าออกมาเหมือนสายน้ำ
ต่อหน้าองค์พระผู้เป็นเจ้า
จงชูมือขึ้นอ้อนวอนพระองค์
เพื่อชีวิตลูกเล็กเด็กแดงทั้งหลายของเจ้า
ซึ่งเป็นลมไปเพราะความหิวโหย
อยู่ทุกหัวถนน
20“ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้าขอทรงทอดพระเนตรและใคร่ครวญเถิด
พระองค์ทรงเคยทำเช่นนี้แก่ใครบ้าง?
ควรหรือที่คนเป็นแม่จะกินเลือดเนื้อเชื้อไขของตน
คือบรรดาลูกในไส้ที่ตนฟูมฟักเลี้ยงดูมา?
ควรหรือที่ปุโรหิตและผู้เผยพระวจนะจะถูกฆ่า
ในสถานนมัสการขององค์พระผู้เป็นเจ้า?
21“ทั้งคนหนุ่มคนแก่ทั้งหลาย
นอนคลุกฝุ่นอยู่ด้วยกันกลางถนน
คนหนุ่มคนสาวของข้าพระองค์
ล้มตายด้วยคมดาบ
พระองค์ทรงประหารพวกเขาในวันแห่งพระพิโรธ
ทรงเข่นฆ่าพวกเขาโดยไม่ปรานี
22“พระองค์ทรงระดมความอกสั่นขวัญแขวนรอบด้านเข้าใส่ข้าพระองค์
เหมือนเกณฑ์คนมาในวันงานเลี้ยงตามเทศกาล
ในวันแห่งพระพิโรธขององค์พระผู้เป็นเจ้า
ไม่มีใครหนีรอดหรือรอดชีวิตไปได้เลยแม้สักคนเดียว
ศัตรูของข้าพระองค์ได้ทำลายล้าง
บรรดาผู้ที่ข้าพระองค์ฟูมฟักเลี้ยงดูมา”
Бог наказывает Иерусалим
1О, как навис гнев Владыки над дочерью Сиона,
словно грозовые тучи!
С небес сбросил на землю
красу Израиля
и не вспомнил о подножии ног Своих
в день гнева Своего.
2Без пощады поглотил Владыка
все жилища Иакова,
в гневе Своем Он разрушил
твердыни дочери Иуды.
Он отверг царство
и в нечестии поверг вождей его на землю.
3В свирепом гневе Он сокрушил
все силы2:3 Букв.: «все рога». Рог был символом могущества, власти и силы. Израиля.
Он отвел Свою правую руку,
не защитил от наступающего врага.
Он воспылал в Иакове, как пламя,
что пожирает все вокруг.
4Подобно врагу, Он натянул Свой лук,
занес Свою правую руку, словно недруг.
Он сразил всех, кто приятен для глаз,
излил Свой гнев, как огонь,
на шатер дочери Сиона.
5Владыка стал подобен врагу,
поглотил Он Израиль;
уничтожил все дворцы его
и разрушил твердыни его.
Он умножил плач и причитание
дочери Иуды.
6Разорил Он шатер Свой, как шалаш в огороде2:6 См. также Ис. 1:8.,
Он разрушил место собрания Своего.
Господь заставил Сион забыть
праздники и субботы.
В свирепом гневе Он отверг
царя и священника.
7Владыка отверг Свой жертвенник
и оставил Свое святилище;
отдал Он в руки врагов
стены дворцов Сиона.
Неприятели подняли шум в доме Господа,
словно в праздничный день.
8Господь решил разрушить
стену дочери Сиона;
Он протянул вервь2:8 То есть Он тщательно все спланировал.
и не удержал Своей руки от разорения.
Рыдали и стены и внешние укрепления,
изнывая вместе.
9Ворота ее втоптаны в землю,
их засовы Он сломал и уничтожил.
Царь и вожди ее в изгнании
среди чужих народов.
Нет больше Закона,
и пророки ее не получают видений от Господа.
10Старцы дочери Сиона
сидят безмолвно на земле,
посыпали прахом головы свои
и оделись в рубище.
Девы Иерусалима
опустили лица свои к земле.
Плач Иеремии об Иерусалиме
11Глаза мои ослабли от слез,
душа моя мается,
и сердце мое пролилось на землю
из-за гибели народа моего,
из-за того, что дети и грудные младенцы
теряют сознание на улицах городских.
12Они говорят своим матерям:
«Где хлеб и вино?» –
теряя сознание, подобно раненым,
на улицах городских,
испуская дух
на руках своих матерей.
13Что скажу я тебе?
С чем тебя сравню,
о дочь Иерусалима?
Чему уподоблю тебя,
чтоб я мог утешить тебя,
о дева, дочь Сиона?
Рана твоя глубока, как море;
кто может исцелить тебя?
14Видения твоих пророков
были ложными и пустыми.
Они не раскрывали твой грех,
иначе предотвратили бы твое пленение.
Их пророчества были ложными
и вводили тебя в заблуждение.
15Руками всплескивают все проходящие мимо,
качают головой и глумятся
над дочерью Иерусалима:
«Не этот ли город называли
совершенством красоты,
радостью всей земли?»
16Все враги твои широко разинули
пасть свою на тебя.
Они глумятся и скрежещут зубами, говоря:
«Мы поглотили ее!
Вот день, который мы так ждали,
вот и дожили мы, вот и увидели!»
17Господь исполнил Свой замысел,
исполнил слово Свое,
провозглашенное в древние дни.
Разгромил Он тебя без пощады
и позволил врагу злорадствовать над тобою,
Он возвысил2:17 Букв.: «вознес рог». Рог был символом могущества, власти и силы. неприятелей твоих.
18Сердца людей взывают к Владыке.
О стена дочери Сиона,
день и ночь проливай слезы ручьем,
не давай покоя себе,
не давай отдыха глазам твоим!
19Вставай и взывай ночью,
снова и снова.
Изливай сердце свое, как воду,
в присутствии Владыки.
Простирай свои руки к Нему
и моли о жизни детей своих,
теряющих сознание от голода
на всех перекрестках.
Стон Иерусалима
20– Взгляни, Господи, и посмотри,
с кем Ты когда-либо поступал так,
чтобы женщины ели своих детей,
младенцев, вскормленных ими?
Чтобы убивали священника и пророка
в святилище Владыки?
21Дети и старики лежат в пыли на улицах,
мои юноши и девушки пали от меча.
Убивал Ты их в день гнева Своего,
заколал их без пощады.
22Ты отовсюду, как на праздник,
созвал на меня ужасы.
В день гнева Господа
никто не спасся и не уцелел.
Тех, о ком я заботилась и кого растила,
погубил мой враг.
