1คนชอบธรรมพินาศไป และไม่มีใครใส่ใจ
คนที่ดำเนินในทางของพระเจ้าถูกคร่าไป
และไม่มีใครเข้าใจ
ว่าคนชอบธรรมถูกรับไป
เพื่อให้พ้นจากความเลวร้าย
2บรรดาผู้ที่ดำเนินชีวิตอย่างเที่ยงธรรมเข้าสู่สันติสุข
พวกเขาได้พักสงบเมื่อพวกเขาตาย
3“ส่วนเจ้า จงมาที่นี่ เจ้าลูกแม่มดหมอผี
เจ้าผู้เป็นเลือดเนื้อเชื้อไขของคนล่วงประเวณีและหญิงโสเภณี!
4เจ้าเย้ยหยันใคร?
เจ้าหัวเราะเยาะใคร?
เจ้าแลบลิ้นปลิ้นตาใส่ใคร?
เจ้าเป็นเทือกเถาเหล่ากอของคนทรยศ
และเป็นวงศ์วานของคนโกหกไม่ใช่หรือ?
5เจ้าเร่าร้อนด้วยราคะในหมู่ต้นโอ๊ก
และใต้ต้นไม้ใบดกทุกต้น
เจ้าสังเวยลูกของเจ้าในหุบเขาลึก
และใต้ชะง่อนผา
6รูปเคารพท่ามกลางหินเรียบในหุบเขาลึกเป็นส่วนของเจ้า
พระเหล่านั้นเป็นส่วนของเจ้า
ใช่ เจ้าได้ถวายเครื่องดื่มบูชา
และเครื่องธัญบูชาแก่พวกมัน
เพราะสิ่งเหล่านี้ เราควรจะยกโทษให้เจ้าหรือ?
7เจ้าได้ตั้งเตียงไว้บนภูเขาสูงเด่น
เจ้าขึ้นไปถวายเครื่องบูชาของเจ้าที่นั่น
8ข้างหลังประตูและเสาประตูของเจ้า
เจ้าได้ตั้งสัญลักษณ์นอกศาสนาไว้
เจ้าละทิ้งเรา เจ้าเปิดผ้าคลุมเตียง
เจ้าขึ้นไปบนเตียงและเปิดกว้าง
เจ้าทำสัญญากับบรรดาเจ้าของเตียงที่เจ้ารัก
และมองดูความเปลือยเปล่าของเขา
9เจ้าไปหาพระโมเลค57:9 หรือกษัตริย์พร้อมกับน้ำมันมะกอก
และเพิ่มน้ำหอมของเจ้า
เจ้าส่งคณะทูต57:9 หรือบรรดารูปเคารพของเจ้าไปไกล
ถึงขนาดลงไปยังแดนผู้ตาย!
10เจ้าอ่อนระโหยไปเพราะวิถีทางของเจ้า
แต่เจ้าก็ไม่เคยพูดว่า ‘หมดหวัง’
เจ้าฟื้นกำลังตัวเอง
เจ้าจึงไม่อ่อนเปลี้ยไป
11“เจ้าเกรงกลัวใครหนักหนา?
จึงได้ไม่ซื่อสัตย์ต่อเรา
ไม่นึกถึงเรา
และไม่ใคร่ครวญสิ่งนี้ในใจ
เป็นเพราะเรานิ่งเงียบอยู่นานอย่างนั้นหรือ
เจ้าจึงไม่ยำเกรงเรา?
12เราจะเปิดเผยความชอบธรรมและการกระทำทั้งหลายของเจ้า
แต่มันจะไม่เป็นประโยชน์อันใดแก่เจ้า
13เมื่อเจ้าร้องขอความช่วยเหลือ
ก็ให้รูปเคารพทั้งหลายของเจ้าช่วยเจ้าสิ!
ลมจะหอบเอาพวกมันไป
แค่ลมหายใจวูบเดียวก็พัดพวกมันปลิวไปได้
แต่ส่วนผู้ที่ลี้ภัยในเรา
จะได้รับดินแดนนั้นเป็นกรรมสิทธิ์
และมีสิทธิ์ครอบครองภูเขาศักดิ์สิทธิ์ของเรา”
การปลอบโยนผู้สำนึกผิด
14และจะมีเสียงกล่าวว่า
“จงสร้างขึ้น จงสร้างขึ้นเถิด จงเตรียมทางไว้!
จงขจัดอุปสรรคต่างๆ ออกจากวิถีทางของประชากรของเรา”
15เพราะพระองค์ผู้สูงเด่นซึ่งดำรงอยู่นิรันดร์
ผู้ทรงพระนามว่าบริสุทธิ์ ตรัสว่า
“เราอาศัยอยู่ในที่สูงส่งและบริสุทธิ์
แต่ก็สถิตกับคนที่สำนึกผิดและถ่อมใจลง
เพื่อฟื้นจิตวิญญาณของคนที่ถ่อมใจ
และฟื้นใจคนที่สำนึกผิด
16เราจะไม่กล่าวโทษเนืองนิตย์หรือโกรธเคืองอยู่ร่ำไป
มิฉะนั้นแล้วจิตวิญญาณของมนุษย์จะสิ้นแรงต่อหน้าเรา
ลมหายใจของมนุษย์ที่เราสร้างขึ้นจะขาดรอน
17เราโกรธเพราะความโลภที่เป็นบาปหนาของเขา
เราลงโทษเขาและหันหน้าหนีด้วยความโกรธ
แต่เขาก็ยังคงทำตามใจชอบของตน
18เราได้เห็นวิถีทางของเขาแล้ว แต่เราจะรักษาเขาให้หาย
เราจะนำเขาและปลอบโยนเขาอีกครั้งหนึ่ง
19ให้ริมฝีปากของบรรดาผู้ไว้ทุกข์ในอิสราเอลกล่าวคำสรรเสริญ
สันติสุข สันติสุขแก่ทั้งคนที่อยู่ไกลและอยู่ใกล้
เพราะเราจะรักษาพวกเขา” องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสดังนั้น
20แต่คนชั่วร้ายเหมือนทะเลปั่นป่วน
ซึ่งไม่อาจสงบนิ่ง
คลื่นของเขากวนเลนและโคลนขึ้นมา
21พระเจ้าของข้าพเจ้าตรัสว่า
“ไม่มีสันติสุขสำหรับคนชั่ว”
57
1正しい人が滅び、神を敬う人が道半ばで死んでも、
誰ひとり深刻に考えず、不思議にも思いません。
神がそのような人を、災いが来る前に取り去ったことに
気づく者は一人もいません。
2神を敬う人は、死んで、
平和そのものの安息に入ります。
3「だがおまえたち、女占い師の子、
姦夫と娼婦の子孫よ、ここに来るがよい。
4おまえたちは、だれをからかい、
大きな顔をして舌を出すのか。
罪人とうそつきの子よ。
5おまえたちは木の陰で熱心に偶像を拝み、
谷や岩の間で子どもをいけにえにする。
6おまえたちの神々は、
谷川に転がっているなめらかな石ではないか。
おまえたちはそれを拝み、
わたしとは似ても似つかぬその神々を、
相続財産としている。
そんなことをして、わたしが喜ぶと思うのか。
7-8おまえたちは山の上で偶像を拝み、
わたしを捨てて姦淫の罪を犯した。
とびらを閉めて偶像を据え、それらを拝んだ。
わたしの代わりに偶像を愛することは姦淫である。
9おまえたちは、かぐわしい香と香水を
モレクへの供え物にした。
遠い道をいとわず、地獄にまでも行って、
愛を注ぐ新しい神々を見つけようと必死になった。
10長い旅に疲れても決してあきらめず、
気持ちを強く持ちながら旅を続けた。
11どうして、わたしよりも他の神々を恐れるのか。
わたしのことなど心になかったのは、どういうわけか。
わたしがあまりにも優しすぎたので、
恐れることはないと考えるようになったのか。
12さらに、おまえたちの正しさと良い行い、
そんなものは、おまえたちを救えない。
13集めた偶像が、はたして、いざというときに
救ってくれるかどうか試してみるがいい。
それらの偶像は、吹けば飛ぶように
頼りにならない代物だ。
一息で吹き飛んで行く。
しかし、わたしに信頼する者はこの地を得、
わたしの聖なる山を受け継ぐ。
悔い改めた者への慰め
14さあ、道を造れ。石や岩を取り除け。
捕らわれていたわたしの民の帰国に備えて、
すばらしい道を整えるのだ。」
15永遠を住まいとする
高く上げられた聖なるお方が語ります。
「わたしは高くて聖なる所に住んでいるが、
そこには、心のへりくだった謙遜な人が住む。
わたしは謙遜な人を生き返らせ、
悔い改めた人に新たな勇気を起こさせる。
16いつまでもあなたと戦い、
怒りをぶつけるわけではない。
そんなことをしていたら、
わたしが造った全人類は死に絶えてしまう。
17わたしは怒って、貪欲な者たちを打った。
ところが、彼らは性懲りもなく罪を犯し続け、
思いのままに悪の限りを尽くした。
18彼らのしわざはこの目で見た。
しかし今は、ともかく彼らをいやそう。
彼らを導き、慰め、
罪を嘆いて告白するように導こう。
19近くにいる者にも遠くにいる者にも、
平安があるように。わたしは彼らをいやす。
20それでもなお逆らう者は、
少しも静まることのない海のようだ。
片時も休まず泥を吐き出している。
21そのような者に平安はない。」
こう神は語ります。
