ความรอดนิรันดร์สำหรับศิโยน
1“จงฟังเราเถิด บรรดาผู้ขวนขวายหาความชอบธรรม
และผู้แสวงหาองค์พระผู้เป็นเจ้า
จงมองดูศิลาที่เจ้าถูกสกัดออกมา
ดูเหมืองหินที่เจ้าถูกขุดออกมา
2จงมองดูอับราฮัมบรรพบุรุษของเจ้า
และซาราห์ผู้ให้กำเนิดเจ้า
เมื่อครั้งเราเรียกเขา เขามีเพียงตัวคนเดียว
และเราก็อวยพรเขา ทำให้เขามีจำนวนมาก
3องค์พระผู้เป็นเจ้าจะทรงปลอบโยนศิโยนอย่างแน่นอน
และจะทอดพระเนตรซากปรักหักพังทั้งปวงของศิโยนด้วยความเอ็นดูสงสาร
พระองค์จะทรงทำให้ทะเลทรายของศิโยนเป็นเหมือนสวนเอเดน
ที่ทิ้งร้างของเธอเหมือนอุทยานขององค์พระผู้เป็นเจ้า
ที่นั่นจะมีความปลาบปลื้มยินดี
มีการขอบพระคุณพระเจ้าและเสียงเพลงไพเราะ
4“จงฟังเราเถิด ประชากรของเราเอ๋ย
ฟังเราเถิด ชนชาติของเราเอ๋ย
บทบัญญัติจะออกมาจากเรา
ความยุติธรรมของเราจะเป็นแสงสว่างแก่มวลประชาชาติ
5ความชอบธรรมของเรารีบรุดเข้ามาใกล้
ความรอดของเรากำลังมาถึงแล้ว
แขนของเราจะนำความยุติธรรมมาให้ชนชาติต่างๆ
เกาะแก่งต่างๆ จะมองดูเรา
และรอคอยด้วยหวังว่าเราจะสำแดงฤทธิ์อำนาจ
6จงเงยหน้าขึ้นมองฟ้าสวรรค์
และมองดูโลกเบื้องล่าง
ฟ้าสวรรค์จะลับหายไปเหมือนควัน
โลกจะเปื่อยยุ่ยไปเหมือนเสื้อผ้า
และชาวโลกจะตายไปเหมือนแมลงวัน
แต่ความรอดของเราจะดำรงอยู่เป็นนิตย์
ความชอบธรรมของเราจะไม่สิ้นสุดเลย
7“จงฟังเราเถิด เจ้าทั้งหลายผู้รู้ว่าอะไรคือความถูกต้อง
ชนชาติผู้ถนอมบทบัญญัติของเราไว้ในใจ
อย่ากลัวการตำหนิติเตียนของมนุษย์
อย่าหวาดหวั่นไปกับคำสบประมาทของพวกเขา
8เพราะแมลงจะแทะกินเขาเหมือนเสื้อผ้า
หนอนจะกัดกินเขาเหมือนผ้าขนสัตว์
แต่ความชอบธรรมของเราจะดำรงอยู่ตลอดกาล
ความรอดของเราจะยั่งยืนสืบไปทุกชั่วอายุ”
9จงตื่นเถิด! พระกรขององค์พระผู้เป็นเจ้า
ตื่นเถิด! จงสวมพละกำลัง
จงตื่นขึ้น เหมือนในอดีตที่ผ่านมา
เหมือนในชั่วอายุเก่าก่อน
ไม่ใช่พระองค์หรือที่ฟันราหับออกเป็นชิ้นๆ
และแทงสัตว์ร้ายตัวนั้นทะลุ?
10ไม่ใช่พระองค์หรือที่ทำให้ทะเลแห้งเหือด?
คือทำให้ห้วงสมุทรอันลึกแห้งไป
ผู้ทรงทำทางไว้ในทะเลลึก
เพื่อผู้ที่พระองค์ทรงไถ่ไว้จะข้ามฟากไปได้
11ผู้ที่องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงไถ่ไว้จะกลับมา
พวกเขาจะเดินร้องเพลงเข้าศิโยน
มีความชื่นชมยินดีนิรันดร์เป็นมงกุฎประดับศีรษะ
พวกเขาจะได้รับความยินดีและความเปรมปรีดิ์
ความทุกข์โศกและการทอดถอนใจจะสูญสิ้นไป
12“เรานี่แหละเป็นผู้ปลอบโยนเจ้า
เจ้าเป็นใครจึงไปกลัวมนุษย์ที่ต้องตาย?
กลัวลูกหลานของมนุษย์ซึ่งเป็นเพียงต้นหญ้า
13เจ้าเป็นใครจึงลืมพระยาห์เวห์พระผู้สร้างของเจ้า
ผู้คลี่ฟ้าสวรรค์ออกมา
และวางฐานรากของโลก?
เรื่องอะไรเจ้าถึงต้องอกสั่นขวัญแขวนอยู่ทุกวี่ทุกวัน
เพราะความเกรี้ยวกราดของผู้ข่มเหง
ผู้มุ่งสู่หายนะ?
ไหนล่ะความเกรี้ยวกราดของผู้ข่มเหง?
14ในไม่ช้านักโทษผู้หวาดกลัวจนตัวสั่นจะได้รับการปลดปล่อย
เขาจะไม่ตายในคุก
และจะไม่ขาดอาหาร
15เพราะเราคือพระยาห์เวห์พระเจ้าของเจ้า
ผู้กวนทะเลทำให้คลื่นคำราม
พระยาห์เวห์ผู้ทรงฤทธิ์คือพระนามของพระองค์
16เราได้ใส่วาจาของเราไว้ในปากของเจ้า
และบังเจ้าไว้ด้วยร่มเงาแห่งมือของเรา
เราเป็นผู้สถาปนาฟ้าสวรรค์ไว้ในที่ของมัน
เป็นผู้วางฐานรากของโลก
และเป็นผู้กล่าวกับศิโยนว่า ‘เจ้าเป็นประชากรของเรา’”
จอกแห่งพระพิโรธขององค์พระผู้เป็นเจ้า
17ตื่นเถิด ตื่นเถิด!
จงลุกขึ้นเถิดเยรูซาเล็มเอ๋ย
เจ้าผู้ได้ดื่มจากจอกแห่งพระพิโรธของพระเจ้า
ซึ่งอยู่ในพระหัตถ์ขององค์พระผู้เป็นเจ้า
เจ้าดื่มจนถึงตะกอนก้นถ้วย
ซึ่งทำให้ถึงกับซวนเซ
18ลูกชายทั้งหมดที่นางคลอดออกมา
ไม่มีสักคนเดียวที่จะนำทางนาง
ลูกชายทั้งหมดที่นางเลี้ยงดูมา
ไม่มีสักคนเดียวที่จะจูงนางไป
19ภัยพิบัติอันกระหน่ำซ้ำเติมนี้เกิดขึ้นแก่เจ้า
ใครเล่าจะสามารถปลอบโยนเจ้าได้?
หายนะและความย่อยยับ การกันดารอาหารและการรบราฆ่าฟัน
ใครเล่าจะสามารถปลอบโยนเจ้าได้?51:19 ฉบับ MT. ว่าเราจะปลอบโยนเจ้าได้อย่างไร?
20ลูกๆ ของเจ้าเป็นลมไปแล้ว
พวกเขานอนอยู่ที่หัวถนนทุกสาย
ประหนึ่งละมั่งติดอยู่ในตาข่าย
พระพิโรธขององค์พระผู้เป็นเจ้า
และการกำราบจากพระเจ้าของเจ้าท่วมท้นพวกเขา
21ฉะนั้นจงฟังสิ่งนี้เถิด เจ้าผู้ทุกข์ทรมาน
ผู้มึนเมาแต่ไม่ใช่ด้วยฤทธิ์เหล้าองุ่น
22พระยาห์เวห์องค์เจ้าชีวิตพระเจ้าของเจ้า
ผู้ปกป้องประชากรของพระองค์ ตรัสว่า
“ดูเถิด เราได้นำถ้วยซึ่งทำให้เจ้าซวนเซ
ออกไปจากมือของเจ้า
เจ้าจะไม่ต้องดื่มจากถ้วยนั้น
คือถ้วยแห่งพระพิโรธของเราอีกต่อไป
23เราจะเอาถ้วยนั้นใส่ในมือของบรรดาผู้ทรมานเจ้า
ผู้กล่าวกับเจ้าว่า
‘นอนหมอบราบสิ เราจะได้เดินย่ำเจ้า’
เจ้าได้ทำให้หลังของเจ้าเหมือนพื้นดิน
เหมือนพื้นถนนให้เหยียบย่ำ”
Господь – Утешитель Сиона
1– Послушайте Меня, стремящиеся к правде
и ищущие Господа!
Взгляните на скалу, из которой вы вытесаны,
и на каменоломню, из которой вы извлечены;
2взгляните на Авраама, вашего отца,
и на Сарру, родившую вас.
Когда Я призвал его, он был один,
но Я благословил его и умножил51:2 См. Быт. 11:27–12:3..
3Так же Господь непременно утешит Сион,
утешит Он все его развалины;
Он сделает пустыни его, как Эдем,
пустоши его, как Господень сад.
Веселье и радость найдутся там,
благодарение и звуки песен.
4Послушай Меня, народ Мой,
внимай Мне, Мое племя!
От Меня выйдет Закон;
Мое правосудие станет светом для народов.
5Мое избавление близится быстро,
спасение Мое уже в пути,
Своей рукой Я установлю правосудие среди народов.
Будут ждать Меня острова
и на мышцу Мою надеяться.
6Поднимите взгляд к небесам
и взгляните на землю внизу:
небеса рассеются, как дым,
а земля износится, как одежда,
и ее обитатели помрут, как комары51:6 Или: «сходным образом»..
Но Мое спасение будет вечным,
избавление Мое никогда не кончится.
7Слушайте Меня, знающие правду,
народ, у которого в сердце Мой Закон:
не бойтесь упреков людей,
не страшитесь их оскорблений.
8Потому что моль поест их, как одежду,
черви пожрут их, словно шерсть.
Но Мое избавление будет вечным,
спасение Мое – во все поколения.
9Поднимись, поднимись,
облекись силой, мышца Господня!
Поднимись, как в минувшие дни,
как в поколения древности.
Разве не ты рассекла на куски Раава51:9 То есть Египет.
и пронзила это чудовище?
10Разве не ты иссушила море,
воды великой бездны,
проложила дорогу в морских глубинах,
чтоб могли перейти искупленные?51:10 См. Исх. 14.
11Избавленные Господом вернутся
и с пением придут на Сион;
их головы увенчает вечная радость.
Они обретут веселье и радость,
а скорбь и вздохи исчезнут.
12– Я, Я Утешитель ваш.
Кто ты, что боишься смертных,
сыновей человека, которые вянут, как трава?
13Ты забываешь Господа, своего Создателя,
распростершего небеса
и заложившего основания земли,
и живешь каждый день в постоянном страхе
из-за ярости притеснителя,
который стремится к разрушению.
Но где же ярость притеснителя?
14Скоро узники будут освобождены,
они не умрут в темнице
и больше не будут нуждаться в хлебе.
15Я – Господь, твой Бог,
возмущающий море так, что волны его ревут;
Господь Сил – имя Мое51:15 Букв.: «Его»..
16Я вложил Мои слова в уста твои
и прикрыл тебя тенью Моей руки.
Я простер небеса, положил основания земли
и сказал Сиону: «Ты – Мой народ».
Чаша Божьего гнева
17Воспрянь, воспрянь,
встань, Иерусалим,
испивший из Господней руки
чашу Его гнева,
осушивший до самого дна
хмельную чашу.
18Из всех рожденных им сыновей
некому было его вести;
из всех взращенных им сыновей
некому было взять его за руку.
19Постигла тебя двойная беда –
кто о тебе поплачет? –
гибель и разорение, голод и меч –
кто может51:19 Или: «как Мне». тебя утешить?
20Твои сыновья обессилели;
лежат они на углах всех улиц,
как антилопа в силках.
Они исполнены гнева Господня
и ярости нашего Бога.
21Поэтому выслушай это, страдалец,
не от вина опьяневший.
22Так говорит Владыка, Господь твой,
твой Бог, защищающий Свой народ:
– Вот, Я забрал из твоей руки чашу,
от которой ты опьянел;
из чаши той, кубка Моего гнева,
ты больше пить не будешь.
23Я отдам ее в руки твоих мучителей,
говоривших тебе:
«Склонись, чтобы нам по тебе пройти».
И ты сделал спину свою как бы землею,
улицей, чтобы ходить по ней.
