ความทุกข์และการทรงช่วย
1วิบัติแก่เจ้า ผู้ทำลายเอ๋ย
เจ้าผู้ไม่เคยถูกทำลายมาก่อน!
วิบัติแก่เจ้าคนทรยศ
เจ้าผู้ไม่เคยถูกทรยศมาก่อน!
เมื่อเจ้าหยุดทำลาย
เจ้าจะถูกทำลาย
เมื่อเจ้าหยุดทรยศ
เจ้าจะถูกทรยศ
2ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้า โปรดเมตตาข้าพระองค์ทั้งหลาย
ข้าพระองค์ทั้งหลายใฝ่หาพระองค์
ขอทรงเป็นกำลังของเหล่าข้าพระองค์ทุกเช้า
เป็นความรอดของข้าพระองค์ในยามทุกข์ลำเค็ญ
3บรรดาประชาชาติเตลิดหนีเมื่อได้ยินพระสุรเสียงกึกก้อง
เมื่อพระองค์ทรงลุกขึ้น ชนชาติต่างๆ ก็กระจัดกระจายไป
4ประชาชาติทั้งหลายเอ๋ย ของที่พวกเจ้าปล้นมา จะถูกกอบโกยเหมือนถูกฝูงตั๊กแตนหนุ่มกัดกิน
ผู้คนจะกลุ้มรุมเข้าใส่เหมือนฝูงตั๊กแตน
5องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงเป็นที่ยกย่องเทิดทูน เพราะพระองค์ประทับอยู่ในที่สูงส่ง
พระองค์จะทรงทำให้ศิโยนเปี่ยมด้วยความยุติธรรมและความชอบธรรม
6พระองค์จะทรงเป็นความมั่นคงสำหรับวันเวลาของเจ้า
เป็นคลังอันมั่งคั่งแห่งความรอด สติปัญญา และความรู้
ความยำเกรงองค์พระผู้เป็นเจ้าเป็นกุญแจไขคลังนี้33:6 หรือเป็นทรัพย์สมบัติจากพระองค์
7ดูเถิด บรรดาผู้กล้าหาญร้องไห้เสียงดังกลางถนน
ทูตแห่งสันติภาพร่ำไห้อย่างขมขื่น
8ทางหลวงก็เริศร้าง
ตามถนนหนทางไม่มีผู้สัญจร
สนธิสัญญาถูกละเมิด
บรรดาพยาน33:8 ฉบับ MT. ว่าเมืองต่างๆถูกดูหมิ่น
ไม่มีใครได้รับความเคารพ
9ดินแดนร่ำไห้33:9 หรือแห้งไปและอ่อนระโหย
เลบานอนอดสูและเหี่ยวแห้งไป
ชาโรนเป็นดั่งอาราบาห์
บาชานและคารเมลก็สลัดใบ
10องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสว่า “บัดนี้เราจะลุกขึ้น
บัดนี้เราจะได้รับการยกย่องเทิดทูน
บัดนี้เราจะได้รับการเชิดชูขึ้น
11เจ้าตั้งท้องแกลบ
ให้กำเนิดฟาง
ลมหายใจของเจ้าเป็นไฟเผาผลาญเจ้า
12เหล่าประชากรจะถูกเผาราวกับเป็นหินปูน
จะลุกเป็นไฟเหมือนเผาพุ่มหนามที่ถูกตัด”
13เจ้าผู้อยู่ไกล จงฟังสิ่งที่เราได้ทำ
เจ้าผู้อยู่ใกล้ จงรับรู้อำนาจของเรา!
14เหล่าคนบาปในศิโยนอกสั่นขวัญแขวน
คนที่ไม่นับถือพระเจ้าตัวสั่นงันงก
“มีใครในพวกเราอยู่กับไฟที่เผาผลาญนี้ได้?
มีใครในพวกเราอยู่กับการเผาไหม้ชั่วนิรันดร์ได้?”
15คือผู้ที่ดำเนินอย่างชอบธรรม
และกล่าวสิ่งที่ถูกต้อง
ผู้ปฏิเสธประโยชน์จากการบีบบังคับ
ผู้หดมือไม่รับสินบน
ผู้อุดหูไม่ยอมฟังแผนฆาตกรรม
ผู้ปิดตาไม่เห็นด้วยกับการวางแผนชั่ว
16คนเช่นนี้จะอาศัยอยู่บนที่สูง
ป้อมปราการบนภูเขาจะเป็นที่ลี้ภัยของเขา
จะมีอาหารและน้ำ
อำนวยแก่เขา
17ตาของท่านจะเห็นกษัตริย์ผู้ทรงงามสง่า
และเห็นดินแดนซึ่งแผ่ไพศาล
18ใจของท่านจะหวนระลึกถึงความสยดสยองในครั้งก่อนว่า
“เจ้านายคนนั้นอยู่ที่ไหน?
ผู้เก็บส่วยสาอากรนั้นอยู่ที่ใด?
เจ้าหน้าที่ผู้ดูแลหอคอยต่างๆ ไปไหนแล้ว?”
19ท่านจะไม่เห็นคนหยิ่งยโสเหล่านี้อีก
ผู้ซึ่งพูดจาคลุมเครือ
ผู้ซึ่งมีสำเนียงภาษาแปลกๆ ที่ท่านไม่อาจเข้าใจได้
20จงมองดูศิโยน นครแห่งเทศกาลของเรา
ตาของท่านจะเห็นเยรูซาเล็ม
ที่พำนักอันสงบสุข เต็นท์ซึ่งไม่ต้องเคลื่อนย้ายหลักหมุด
เสาจะไม่ถูกถอนเลย
และเชือกก็ไม่ถูกตัดขาด
21ที่นั่นพระยาห์เวห์จะเป็นองค์ทรงฤทธิ์ของเรา
จะเป็นดินแดนแห่งแม่น้ำและลำธารกว้าง
ไม่มีเรือกรรเชียงใหญ่แล่น
ไม่มีเรือใหญ่โอฬารผ่าน
22เพราะว่าองค์พระผู้เป็นเจ้าทรงเป็นตุลาการของเรา
องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงเป็นผู้ตรากฎหมายของเรา
องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงเป็นกษัตริย์ของเรา
เป็นพระองค์เองที่จะทรงช่วยเราให้รอด
23สายโยงในเรือของเจ้าก็หย่อนยาน
เสาเรือก็คลอนแคลน
ใบเรือก็ไม่กาง
แล้วของที่ริบมาได้มากมายนั้น เขาก็จะแบ่งกัน
แม้แต่คนง่อยก็จะได้รับส่วนแบ่งด้วย
24ไม่มีใครที่อาศัยในศิโยนจะพูดว่า “ฉันป่วย”
และบาปทั้งหลายของผู้ที่พำนักอยู่ที่นั่นจะได้รับการอภัย
Angustia y auxilio
1¡Ay de ti, destructor, que no has sido destruido!
¡Ay de ti, traidor, que no has sido traicionado!
Cuando dejes de destruir,
te destruirán;
cuando dejes de traicionar,
te traicionarán.
2Señor, ¡ten compasión de nosotros;
pues en ti esperamos!
Sé nuestra fortaleza33:2 nuestra fortaleza (Siríaca, Targum y Vulgata); la fortaleza de ellos (TM). cada mañana,
nuestra salvación en tiempo de angustia.
3Al estruendo de tu voz, huyen los pueblos;
cuando te levantas, se dispersan las naciones.
4Su botín se recoge como si fuera devorado por orugas;
sobre él se lanza el enemigo como una bandada de langostas.
5Exaltado es el Señor porque mora en las alturas,
y llena a Sión de justicia y rectitud.
6Él será la seguridad de tus tiempos,
te dará en abundancia salvación, sabiduría y conocimiento;
el temor del Señor será tu tesoro.
7¡Miren cómo gritan sus valientes en las calles!
¡Amargamente lloran los mensajeros de paz!
8Los caminos están desolados,
nadie transita por los senderos.
El convenio se ha quebrantado,
se desprecia a los testigos,33:8 los testigos (Qumrán); las ciudades (TM).
¡a nadie se respeta!
9La tierra está de luto y languidece;
el Líbano se avergüenza y se marchita;
Sarón es como un desierto;
Basán y el Carmelo pierden su follaje.
10«Ahora me levantaré», dice el Señor.
«Ahora seré exaltado,
ahora seré ensalzado.
11Ustedes conciben cizaña
y dan a luz paja;
¡pero mi soplo será un fuego que los consumirá!
12Los pueblos serán calcinados,
como espinos cortados arderán en el fuego».
13Ustedes que están lejos, oigan lo que he hecho;
y ustedes que están cerca, reconozcan mi poder.
14Los pecadores están aterrados en Sión;
el temblor atrapa a los impíos:
«¿Quién de nosotros puede habitar en el fuego consumidor?
¿Quién de nosotros puede habitar en la hoguera eterna?».
15Solo el que camina con justicia
y habla con rectitud,
el que rechaza la ganancia de la extorsión
y se sacude las manos para no aceptar soborno,
el que no presta oído a las conjuras de asesinato
y cierra los ojos para no contemplar el mal.
16Ese morará en las alturas;
tendrá como refugio una fortaleza de rocas,
se le proveerá de pan
y no le faltará el agua.
17Tus ojos verán al rey en su esplendor
y contemplarán una tierra que se extiende hasta muy lejos.
18Dentro de ti meditarás acerca del terror y dirás:
«¿Dónde está el que lleva la cuenta?
¿Dónde el recaudador de impuestos?
¿Dónde el que lleva el registro de las torres?».
19No verás más a ese pueblo insolente,
a ese pueblo de idioma confuso,
de lengua extraña e incomprensible.
20Mira a Sión, la ciudad de nuestras fiestas;
tus ojos verán a Jerusalén,
morada apacible, campamento bien plantado;
sus estacas jamás se arrancarán
ni se romperá ninguna de sus sogas.
21Allí el Señor nos mostrará su poder.
Será como un lugar de anchos ríos y canales.
Ningún barco de remos surcará sus aguas
ni barcos poderosos navegarán por ellas.
22Porque el Señor es nuestro juez;
el Señor es nuestro legislador;
el Señor es nuestro rey:
¡Él nos salvará!
23Tus cuerdas se han aflojado:
No sostienen el mástil con firmeza
ni se despliegan las velas.
Abundante botín habrá de repartirse
y aun los cojos se dedicarán al saqueo.
24Ningún habitante dirá: «Estoy enfermo»;
y se perdonará la iniquidad del pueblo que allí habita.
