ภูเขาขององค์พระผู้เป็นเจ้า
(มคา.4:1-3)
1นี่คือสิ่งที่อิสยาห์บุตรอาโมศเห็นเกี่ยวกับยูดาห์และเยรูซาเล็ม
2ในบั้นปลาย
ภูเขาที่พระวิหารขององค์พระผู้เป็นเจ้าตั้งอยู่
จะได้รับการสถาปนาให้เป็นเอกในหมู่ภูเขาทั้งหลาย
จะได้รับการเชิดชูเหนือบรรดาเนินเขา
และมวลประชาชาติจะหลั่งไหลไปที่นั่น
3ชนชาติต่างๆ จะมาและกล่าวว่า
“มาเถิด ให้เราขึ้นไปบนภูเขาขององค์พระผู้เป็นเจ้า
ไปยังพระนิเวศของพระเจ้าของยาโคบ
พระองค์จะทรงสอนพระมรรคาของพระองค์แก่เรา
เพื่อเราจะดำเนินในวิถีทางของพระองค์”
บทบัญญัติจะออกมาจากศิโยน
พระวจนะขององค์พระผู้เป็นเจ้าจะออกมาจากเยรูซาเล็ม
4พระองค์จะทรงตัดสินความระหว่างประชาชาติทั้งหลาย
และยุติกรณีพิพาทให้ชนชาติทั้งหลาย
พวกเขาจะตีดาบให้เป็นผาลไถนา
และตีหอกให้เป็นขอลิด
ประชาชาติจะเลิกรบราฆ่าฟันกัน
ทั้งจะไม่มีการฝึกรบอีกต่อไป
5มาเถิดวงศ์วานของยาโคบเอ๋ย
ให้เราเดินในแสงสว่างขององค์พระผู้เป็นเจ้ากันเถิด
วันแห่งองค์พระผู้เป็นเจ้า
6พระองค์ได้ทรงทอดทิ้งพงศ์พันธุ์ยาโคบ
ซึ่งเป็นประชากรของพระองค์
พวกเขาเล่นไสยศาสตร์จากตะวันออก
มีหมอดู คนทรงเหมือนชาวฟีลิสเตีย
และสนิทสนมกับผู้ที่ไม่นับถือพระเจ้า
7ดินแดนของเขามีเงินและทองเต็มไปหมด
มีทรัพย์สมบัตินับไม่ถ้วน
ดินแดนของเขามีม้าเต็มไปหมด
มีรถม้าศึกนับไม่ถ้วน
8ดินแดนของเขามีรูปเคารพเต็มไปหมด
เขาหมอบกราบสิ่งที่ตัวเองสร้างขึ้น
สิ่งที่ทำขึ้นด้วยน้ำมือของตน
9ดังนั้นมนุษย์จะถูกทำให้ตกต่ำลง
มนุษยชาติถูกทำให้ต่ำต้อย
อย่าอภัยให้เขาเลย2:9 หรืออย่ายกพวกเขาขึ้นเลย
10จงคลานเข้าไปในซอกหิน
และมุดลงไปในดิน
ให้พ้นจากความน่าสะพรึงกลัวขององค์พระผู้เป็นเจ้า
และจากความรุ่งโรจน์แห่งพระบารมีของพระองค์
11นัยน์ตาหยิ่งผยองจะถูกปราบลง
ความโอ้อวดทะนงตัวของมนุษย์จะถูกกดลง
ในวันนั้นองค์พระผู้เป็นเจ้าเพียงผู้เดียวจะเป็นที่เทิดทูน
12พระยาห์เวห์ผู้ทรงฤทธิ์ทรงเตรียมวันนั้นไว้
สำหรับบรรดาคนเย่อหยิ่งและทะนงตน
สำหรับทุกสิ่งอันเป็นที่ยกย่องเทิดทูน
(และสิ่งเหล่านั้นจะต้องตกต่ำลง)
13สำหรับมวลสนซีดาร์แห่งเลบานอนอันสูงตระหง่าน
สำหรับบรรดาต้นไม้ใหญ่แห่งบาชาน
14สำหรับภูเขาซึ่งสูงเสียดฟ้า
และเนินเขาสูงทั้งปวง
15สำหรับหอคอยสูงตระหง่านทุกที่
สำหรับปราการอันแข็งแกร่งทุกแห่ง
16สำหรับเรือวาณิช2:16 ภาษาฮีบรูว่าเรือของทารชิชทุกลำ
และเรือที่งามสง่าทั้งผอง
17ความหยิ่งผยองของมนุษย์จะตกต่ำลง
ความโอ้อวดทรนงของมนุษย์จะถูกปราบ
ในวันนั้นองค์พระผู้เป็นเจ้าเพียงผู้เดียวจะเป็นที่เทิดทูน
18และรูปเคารพจะสูญสิ้นไป
19คนทั้งหลายจะหนีเข้าไปซ่อนตัวตามถ้ำ
ตามซอกหินและในหลุม
ให้พ้นจากความน่าสะพรึงกลัวขององค์พระผู้เป็นเจ้า
และจากความรุ่งโรจน์แห่งพระบารมีของพระองค์
เมื่อพระองค์ทรงลุกขึ้นมาเขย่าโลก
20ในวันนั้นมนุษย์จะโยน
รูปเคารพเงินและทอง
ซึ่งตนสร้างขึ้นเพื่อนมัสการนั้น
ให้แก่หนูและค้างคาว
21เขาจะหนีเข้าไปในอุโมงค์และซอกผา
ให้พ้นจากความน่าสะพรึงกลัวขององค์พระผู้เป็นเจ้า
และจากความรุ่งโรจน์แห่งพระบารมีของพระองค์
เมื่อพระองค์ทรงลุกขึ้นมาเขย่าโลก
22จงเลิกวางใจมนุษย์
ซึ่งมีแต่เพียงลมปราณ
เขาจะช่วยอะไรใครได้?
Jerusalem, der Mittelpunkt eines neuen Reiches
1In einer Vision empfing Jesaja, der Sohn von Amoz, diese Botschaft für Juda und Jerusalem:
2Am Ende der Zeit wird der Berg, auf dem der Tempel des Herrn steht, alle anderen Berge und Hügel weit überragen. Menschen aller Nationen strömen dann herbei. 3Viele Völker ziehen los und rufen einander zu: »Kommt, wir wollen auf den Berg des Herrn steigen, zum Tempel des Gottes Israels! Dort wird er uns seinen Weg zeigen, und wir werden lernen, so zu leben, wie er es will.«
Denn vom Berg Zion aus wird der Herr seine Weisungen geben, dort in Jerusalem wird er der ganzen Welt seinen Willen verkünden. 4Gott selbst schlichtet den Streit zwischen den Völkern, und den vielen Nationen spricht er Recht. Dann schmieden sie ihre Schwerter zu Pflugscharen um und ihre Speere zu Winzermessern. Kein Volk wird mehr das andere angreifen; niemand lernt mehr, Krieg zu führen.2,4 Vgl. Micha 4,1‒3.
5Kommt, ihr Nachkommen von Jakob, wir wollen schon jetzt mit dem Herrn leben. Er ist unser Licht!
Der schreckliche Gerichtstag Gottes
6Herr, du hast dich von deinem Volk Israel abgewandt, weil sie die heidnischen Bräuche aus dem Osten übernommen haben. Sie treiben Zauberei wie ihre Nachbarn im Westen, die Philister. Bedenkenlos haben sie sich anderen Völkern angepasst. 7Israel hat in jeder Hinsicht Überfluss: Das Land ist voll von Gold, Silber und anderen Schätzen; Pferde und Streitwagen sind in großer Zahl vorhanden. 8Doch auch mit Götzenstatuen ist das Land übersät. Vor selbst gemachten Figuren werfen die Menschen sich nieder und beten sie an. 9Verzeih ihnen das nicht! Du wirst jeden in die Knie zwingen, alle müssen sich vor dir beugen.
10Ja, versteckt euch in den Höhlen, kriecht in die Erdlöcher! Denn der Herr verbreitet Furcht und Schrecken, wenn er sich in seiner Pracht und Majestät zeigt. 11Es kommt der Tag, an dem der Hochmut der Menschen ein Ende hat und ihr Stolz gebrochen wird. Dann wird nur einer groß sein: der Herr! 12Der allmächtige Gott hat einen Tag bestimmt, an dem er über die stolzen und hochmütigen Menschen Gericht hält und sie erniedrigt. 13Alle hochgewachsenen Zedern auf dem Libanon und die mächtigen Eichen in der Baschan-Ebene wird er umhauen, 14jeden hohen Berg und Hügel einebnen, 15gewaltige Türme und feste Mauern einreißen; 16alle Handelsschiffe2,16 Wörtlich: Tarsis-Schiffe. – So wurden große Handelsschiffe bezeichnet, die in der Lage waren, die weite Strecke bis nach Tarsis (im heutigen Spanien) zu segeln. und prunkvollen Boote wird er versenken. 17-18So macht er den Hochmut der Menschen zunichte. Die stolzen Herren liegen dann im Staub, und mit den Götzen ist es aus und vorbei. An diesem Tag wird nur einer groß sein: der Herr!
19Wenn der Herr sich in seiner Pracht und Majestät zum Gericht erhebt und die Erde in Schrecken versetzt, fliehen seine Feinde voller Angst in die Felsenklüfte und verkriechen sich in Erdlöchern. 20Sie werfen ihre silbernen und goldenen Götzenfiguren, die sie mit viel Mühe angefertigt haben, achtlos den Ratten und Fledermäusen hin, 21um so schnell wie möglich in Felsspalten und Höhlen zu verschwinden. Angst und Grauen wird sie packen, wenn der Herr sich in seiner Pracht und Majestät erhebt, um Gericht zu halten. 22Hört endlich auf, euch auf Menschen zu verlassen! Sie vergehen wie ein Lufthauch. Was kann man schon von ihnen erwarten?
