สุภาษิต 8 – TNCV & APSD-CEB

Thai New Contemporary Bible

สุภาษิต 8:1-36

เสียงเรียกของปัญญา

1ปัญญาไม่ได้ส่งเสียงเรียกอยู่หรือ?

ความเข้าใจไม่ได้ร้องเรียกอยู่หรือ?

2ปัญญายืนอยู่บนที่สูง ริมทางเดิน

และตรงทางแยก

3ปัญญาร้องเสียงดัง

อยู่ที่ข้างประตูเข้าเมืองว่า

4“มนุษย์ทั้งหลายเอ๋ย เราร้องเรียกพวกเจ้า

เราป่าวร้องแก่มนุษย์ทั้งปวง

5เจ้าคนอ่อนต่อโลก จงมีความสุขุมรอบคอบ

เจ้าคนโง่ จงใส่ใจในสิ่งนี้

6ฟังเถิด เรามีเรื่องสำคัญมากจะบอก

เราเอ่ยปากเพื่อกล่าวสิ่งที่ถูกต้อง

7ปากของเรากล่าวความจริง

ริมฝีปากของเราชิงชังความชั่ว

8วาจาทั้งสิ้นของเราเที่ยงธรรม

ไม่มีการลดเลี้ยวหรือบิดเบือน

9คำพูดของเราตรงไปตรงมาสำหรับผู้มีความเข้าใจ

และถูกทำนองคลองธรรมสำหรับผู้มีความรู้

10จงเลือกคำสอนของเราแทนที่จะเลือกเงิน

เลือกความรู้แทนที่จะเลือกทองเนื้อเก้า

11เพราะปัญญาสูงค่ากว่าทับทิม

สิ่งที่เจ้าปรารถนาไม่มีอะไรเปรียบกับนางได้

12“เรา ปัญญา อยู่คู่ความสุขุมรอบคอบ

เรามีความรู้และความเฉลียวฉลาด

13ความยำเกรงองค์พระผู้เป็นเจ้าคือการเกลียดชังความชั่ว

เราชิงชังความหยิ่งยโส ความจองหอง

การประพฤติชั่ว และวาจาตลบตะแลง

14คำปรึกษาและดุลยพินิจเป็นของเรา

เรามีความเข้าใจและอำนาจ

15โดยเรา บรรดากษัตริย์จึงครอบครอง

และชนชั้นปกครองก็ตรากฎหมายที่ยุติธรรม

16โดยเรา บรรดาเจ้านายจึงปกครอง

และบรรดาขุนนาง คือคนทั้งปวงที่ปกครองอยู่ในโลก8:16 สำเนาต้นฉบับภาษาฮีบรูส่วนใหญ่ว่าโดยเรา บรรดาเจ้านายจึงปกครอง / และบรรดาขุนนาง คือผู้ปกครองที่ชอบธรรมทั้งมวลก็เช่นกัน

17เรารักผู้ที่รักเรา

คนที่เสาะหาเราก็พบเรา

18ทรัพย์สมบัติและเกียรติยศอยู่กับเรา

ความมั่งคั่งและความเจริญรุ่งเรืองอันยั่งยืนด้วย

19ผลของเราดียิ่งกว่าทองแท้

สิ่งที่เราให้ล้ำค่ายิ่งกว่าเงินบริสุทธิ์

20เราดำเนินในวิถีแห่งความชอบธรรม

ตามเส้นทางแห่งความยุติธรรม

21เราให้ความมั่งคั่งเป็นมรดกแก่ผู้ที่รักเรา

ทำให้คลังสมบัติของเขาเต็มบริบูรณ์

22องค์พระผู้เป็นเจ้าได้ทรงให้กำเนิดเราเป็นสิ่งแรกก่อนสิ่งอื่นที่พระองค์ทรงกระทำ8:22 หรือองค์พระผู้เป็นเจ้าทรงครอบครองเรา หรือองค์พระผู้เป็นเจ้าทรงนำเราออกมา

ก่อนบรรดาพระราชกิจของพระองค์ตั้งแต่ครั้งโบราณ

23ตั้งแต่โบราณกาลเราถูกสร้างขึ้น

ตั้งแต่ปฐมกาลก่อนที่โลกนี้จะเกิดขึ้น

24เราถือกำเนิดตั้งแต่ยังไม่มีมหาสมุทร

ก่อนน้ำพุพุ่งขึ้นมาสู่ผิวโลก

25ก่อนภูเขาและเนินเขาถูกสร้างขึ้น

เราก็เกิดแล้ว

26ก่อนที่พระเจ้าทรงสร้างโลกและท้องทุ่ง

ก่อนผงธุลีใดๆ ของโลก

27เราอยู่ที่นั่น เมื่อพระองค์ทรงสถาปนาฟ้าสวรรค์

เมื่อพระองค์ทรงกำหนดเส้นขอบฟ้าบนพื้นผิวของมหาสมุทร

28เมื่อพระองค์ทรงวางตำแหน่งของเมฆเบื้องบน

และทรงกำหนดตาน้ำแห่งห้วงบาดาล

29เมื่อพระองค์ทรงขีดพรมแดนของทะเล

เพื่อไม่ให้น้ำล้ำเขตตามพระบัญชาของพระองค์

และเมื่อพระองค์ทรงปักผังวางฐานรากของโลก

30ในตอนนั้นเราอยู่เคียงข้างพระองค์ตลอดเวลา8:30 หรือในตอนนั้นเราเป็นนายช่างเอกอยู่เคียงข้างพระองค์ หรือในตอนนั้นเราเป็นเด็กเล็กๆ อยู่เคียงข้างพระองค์

เปี่ยมด้วยความปีติยินดีวันแล้ววันเล่า

ชื่นชมยินดีอยู่ต่อหน้าพระองค์เสมอ

31ชื่นชมยินดีกับโลกที่พระองค์ทรงสร้าง

และเปรมปรีดิ์ในมนุษยชาติ

32“ดังนั้นลูกเอ๋ย จงฟังเรา

ความสุขมีแก่ผู้ที่รักษาวิถีทางของเรา

33จงฟังคำสอนของเรา แล้วจงฉลาดขึ้น

อย่าเพิกเฉยละเลย

34ความสุขมีแก่ผู้ที่ฟังเรา

เฝ้ารอเราทุกวันที่ริมประตู

คอยท่าที่หน้าบ้านของเรา

35เพราะผู้ใดก็ตามที่พบเราย่อมพบชีวิต

และได้รับความโปรดปรานจากองค์พระผู้เป็นเจ้า

36ส่วนผู้ที่พลาดจากเราก็ทำร้ายตัวเอง

ทุกคนที่เกลียดเราก็รักความตาย”

Ang Pulong Sa Dios

Panultihon 8:1-36

Ginadayeg ang Kaalam

1Ang kaalam ug pagsabot sama sa tawong nagawali. 2Nagabarog siya diha sa habog nga mga lugar sa daplin sa kadalanan, sa gisang-an sa dalan, 3duol sa mga pultahan sa lungsod, ug sa mga agianan. Ug nagawali siyag kusog:

4“Kamong tanan nga katawhan, nakigsulti ako.

5Kamong mga walay kahibalo, pagmaalamon kamo.

Kamong mga buang-buang, sabta kini.

6Pamati kamo, kay mapuslanon ug husto kining akong isulti.

7Tinuod gayod ang akong ginasulti ug ngil-aran ako sa nagasultig daotan.

8Matarong ang tanan kong ginasulti ug wala gayod kini sagol nga bakak o limbong.

9Masabtan kining tanan ug walay sayop alang sa mga tawong may pagsabot.

10Palabiha ang kaalam ug ang akong pagtul-id sa imong pamatasan kaysa pilak ug bulawan.

11Kay ang kaalam mas bililhon pa kaysa mahalong mga bato ug wala gayoy butang nga imong pangandoyon nga makatupong niini.

12Ako, nga mao ang kaalam, kahibalo motimbang-timbang kon unsay husto o dili, ug kahibalo ako modesisyon sa ensakto.

13Ang nagatahod sa Ginoo nasilag sa daotan. Gikasilagan ko ang pagpanghambog, ang pagkamapahitas-on, ang daotang batasan, ug ang pagpamakak.

14Maayo akong motambag ug may husto ako nga kaalam. May pagsabot ako ug gahom.

15Pinaagi kanako makadumala ang mga hari, ug makahimo ang mga pangulo ug matarong nga mga kasugoan.

16Pinaagi kanako makadumala ang mga tigdumala ug ang mga opisyal—ang tanan nga nagadumala nga matarong.8:16 mga opisyal… matarong: Sa Septuagint ug sa ubang mga kopya sa Hebreo, mga opisyal nga nagadumala sa kalibotan.

17Ginahigugma ko ang nagahigugma kanako;

ang mangita kanako makakaplag kanako.

18Makahatag akog bahandi, dungog, kauswagan, ug kadaogan nga molungtad.

19Ang akong mahatag mas bililhon pa kaysa purong bulawan o pilak.

20Ginasunod ko kon unsay matarong ug husto.

21Ang nagahigugma kanako hatagan kog bahandi;

pun-on ko ang ilang tipiganan sa bahandi.

22Daan na akong kauban8:22 kauban: o, gimugna. sa Ginoo sa wala pa niya mugnaa ang tanan.

23-26Gitugotan niya nga anaa na ako sukad pa sa una.

Diha na ako sa wala pa ang kalibotan: ang dagat, ang mga tuboran, ang mga bukid, ang mga bungtod, ang mga kaumahan, ug bisan ang mga abog.

27Diha na ako sa pagmugna niya sa langit,

sa pagbutang niya sa daw utlanan sa langit ug sa yuta,

28sa pagmugna niya sa mga panganod,

sa pagpatubod niya sa mga tuboran sa kahiladman,

29sa pagbutang niya sa utlanan sa dagat aron dili kini molapaw,

ug sa pagbutang niya sa mga pundasyon sa kalibotan.

30Sama ako sa usa ka arkitekto8:30 arkitekto: Dili klaro sa Hebreo. Posible usab, gamay nga bata, o, masaligan nga higala. diha sa tapad sa Ginoo.

Ako ang iyang kalipay adlaw-adlaw, ug malipayon ako kanunay sa iyang presensya.

31Nalipay ako sa kalibotan nga iyang gimugna ug sa mga katawhan.

32Busa karon mga anak, pamatia ninyo ako,

kay bulahan ang nagasunod sa akong mga pamaagi.

33Pamatia ninyo ang akong pagtul-id sa inyong pamatasan aron mahimo kamong maalamon,

ug ayaw gayod ninyo kini kalimti.

34Bulahan ang tawo nga kanunayng nangandam ug naghulat sa pagpamati kanako.

35Kay ang tawo nga nagapangita kanako makaangkon sa maayo ug taas nga kinabuhi,

ug pakamaayohon siya sa Ginoo.

36Apan ang tawo nga wala mangita kanako, nagasakit lang sa iyang kaugalingon.

Ang tanang mga nasuko kanako gusto ug kamatayon.”