สดุดี 95
1มาเถิด ให้เราร้องเพลงรื่นเริงถวายแด่องค์พระผู้เป็นเจ้า
ให้เราโห่ร้องแด่พระศิลาแห่งความรอดของเรา
2ให้เรามาเข้าเฝ้าต่อหน้าพระองค์ด้วยการขอบพระคุณ
ให้เราโห่ร้องสดุดีพระองค์ด้วยดนตรีและบทเพลง
3เพราะองค์พระผู้เป็นเจ้าทรงเป็นพระเจ้ายิ่งใหญ่
เป็นกษัตริย์ยิ่งใหญ่เหนือทวยเทพทั้งมวล
4ห้วงลึกแห่งแผ่นดินโลกอยู่ในพระหัตถ์ของพระองค์
ยอดเขาทั้งหลายเป็นของพระองค์
5ท้องทะเลเป็นของพระองค์ เพราะพระองค์ทรงสร้างขึ้น
และพระหัตถ์ของพระองค์ทรงปั้นแผ่นดิน
6มาเถิด ให้เรากราบนมัสการและหมอบคำนับ
ให้เราคุกเข่าต่อหน้าพระยาห์เวห์พระผู้สร้างของเรา
7เพราะพระองค์ทรงเป็นพระเจ้าของเรา
เราเป็นประชากรที่พระองค์ทรงเลี้ยงดูในทุ่งหญ้าของพระองค์
เป็นฝูงแกะที่พระองค์ทรงอุ้มชูด้วยพระหัตถ์ของพระองค์
วันนี้หากท่านได้ยินพระสุรเสียงของพระองค์
8อย่าทำใจแข็งกระด้างเหมือนที่เมรีบาห์95:8 แปลว่า ทะเลาะวิวาท
เหมือนที่มัสสา95:8 แปลว่า การลองดีในถิ่นกันดาร
9ที่ซึ่งบรรพบุรุษของพวกเจ้าได้ทดลองเรา
พวกเขาลองดีกับเราทั้งๆ ที่พวกเขาได้เห็นสิ่งต่างๆ ที่เราทำ
10ตลอดสี่สิบปีเราโกรธคนในชั่วอายุนั้น
และเรากล่าวว่า “พวกเขาเป็นชนชาติที่ใจหลงเตลิด
และพวกเขาไม่รู้จักวิถีทางของเรา”
11ดังนั้นเราจึงสาบานด้วยความโกรธของเราว่า
“พวกเขาจะไม่มีวันได้เข้าสู่การพักสงบของเรา”
سرود پرستش
1بياييد خداوند را ستايش كنيم و در وصف «صخرهٔ» نجات خود، با شادی سرود بخوانيم! 2با شكرگزاری به حضور او بياييم و با سرودهای شاد او را بپرستيم! 3زيرا خداوند، خدای عظيمی است؛ او پادشاهی است كه بر همهٔ خدايان فرمان میراند. 4اعماق زمين در دست خداوند است و بلندی و عظمت کوهها از آن او میباشد. 5آبها و خشكیها را خدا بوجود آورده و آنها به او تعلق دارند.
6بياييد در برابر خدا، سر فرود آوريم و او را عبادت كنيم. بياييد در حضور آفرينندهٔ خود زانو بزنيم. 7ما قوم او هستيم و او خدای ما، ما گلهٔ او هستيم و او شبان ما. ای كاش امروز صدای خداوند را بشنويد كه میفرمايد: 8«سختدل و نامطيع نباشيد چنانكه اجداد شما در صحرای مريبا و مسا نامطيع شدند.95:8 نگاه کنيد به خروج 17:1-7. 9در آنجا، اجداد شما، هر چند بارها معجزات و اعمال شگفتانگيز مرا ديدند، اما باز به من شک كردند. 10مدت چهل سال، از آنها محزون و بيزار بودم، زيرا دل و فكرشان از من دور بود و نمیخواستند دستوراتم را اطاعت نمايند 11تا اينكه خشمگين شده، قسم خوردم كه نگذارم وارد سرزمينی شوند كه وعده داده بودم در آن آرام و قرار بگيرند.»
