สดุดี 95
1มาเถิด ให้เราร้องเพลงรื่นเริงถวายแด่องค์พระผู้เป็นเจ้า
ให้เราโห่ร้องแด่พระศิลาแห่งความรอดของเรา
2ให้เรามาเข้าเฝ้าต่อหน้าพระองค์ด้วยการขอบพระคุณ
ให้เราโห่ร้องสดุดีพระองค์ด้วยดนตรีและบทเพลง
3เพราะองค์พระผู้เป็นเจ้าทรงเป็นพระเจ้ายิ่งใหญ่
เป็นกษัตริย์ยิ่งใหญ่เหนือทวยเทพทั้งมวล
4ห้วงลึกแห่งแผ่นดินโลกอยู่ในพระหัตถ์ของพระองค์
ยอดเขาทั้งหลายเป็นของพระองค์
5ท้องทะเลเป็นของพระองค์ เพราะพระองค์ทรงสร้างขึ้น
และพระหัตถ์ของพระองค์ทรงปั้นแผ่นดิน
6มาเถิด ให้เรากราบนมัสการและหมอบคำนับ
ให้เราคุกเข่าต่อหน้าพระยาห์เวห์พระผู้สร้างของเรา
7เพราะพระองค์ทรงเป็นพระเจ้าของเรา
เราเป็นประชากรที่พระองค์ทรงเลี้ยงดูในทุ่งหญ้าของพระองค์
เป็นฝูงแกะที่พระองค์ทรงอุ้มชูด้วยพระหัตถ์ของพระองค์
วันนี้หากท่านได้ยินพระสุรเสียงของพระองค์
8อย่าทำใจแข็งกระด้างเหมือนที่เมรีบาห์95:8 แปลว่า ทะเลาะวิวาท
เหมือนที่มัสสา95:8 แปลว่า การลองดีในถิ่นกันดาร
9ที่ซึ่งบรรพบุรุษของพวกเจ้าได้ทดลองเรา
พวกเขาลองดีกับเราทั้งๆ ที่พวกเขาได้เห็นสิ่งต่างๆ ที่เราทำ
10ตลอดสี่สิบปีเราโกรธคนในชั่วอายุนั้น
และเรากล่าวว่า “พวกเขาเป็นชนชาติที่ใจหลงเตลิด
และพวกเขาไม่รู้จักวิถีทางของเรา”
11ดังนั้นเราจึงสาบานด้วยความโกรธของเราว่า
“พวกเขาจะไม่มีวันได้เข้าสู่การพักสงบของเรา”
Psalm 95
1Come, let us sing for joy to the Lord.
Let us give a loud shout to the Rock who saves us.
2Let us come to him and give him thanks.
Let us praise him with music and song.
3The Lord is the great God.
He is the greatest King.
He rules over all the gods.
4He owns the deepest parts of the earth.
The mountain peaks belong to him.
5The ocean is his, because he made it.
He formed the dry land with his hands.
6Come, let us bow down and worship him.
Let us fall on our knees in front of the Lord our Maker.
7He is our God.
We are the sheep belonging to his flock.
We are the people he takes good care of.
If only you would listen to his voice today.
8He says, “Don’t be stubborn as you were at Meribah.
Don’t be stubborn as you were that day at Massah in the desert.
9There your people of long ago really tested me.
They did it even though they had seen what I had done for them.
10For 40 years I was angry with them.
I said, ‘Their hearts are always going astray.
They do not know how I want them to live.’
11So when I was angry, I made a promise.
I said, ‘They will never enjoy the rest I planned for them.’ ”
