บรรพ 4
สดุดี 90—106
สดุดี 90
(คำอธิษฐานของโมเสส คนของพระเจ้า)
1ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้า พระองค์ทรงเป็นที่พักพิงของข้าพระองค์ทั้งหลาย
ตลอดทุกชั่วอายุ
2ก่อนภูเขาถือกำเนิด
ก่อนที่พระองค์จะทรงให้แผ่นดินและโลกเกิดขึ้น
พระองค์ทรงเป็นพระเจ้าตั้งแต่นิรันดร์กาล ตลอดชั่วนิรันดร์กาล
3พระองค์ทรงทำให้มนุษย์กลับคืนสู่ธุลีดิน
โดยตรัสว่า “บรรดาบุตรของมนุษย์เอ๋ย จงคืนสู่ธุลีดินเถิด”
4เพราะพันปีในสายพระเนตรของพระองค์เป็นเหมือนวันเดียวที่เพิ่งผ่านไป
หรือเหมือนชั่วยามเดียวในเวลากลางคืน
5พระองค์ทรงกวาดมนุษย์ไปในความตาย
พวกเขาเป็นเหมือนหญ้าเขียวสดในยามเช้า
6แม้รุ่งเช้ามันงอกขึ้นมาใหม่
แต่เมื่อตกเย็นก็เหี่ยวเฉาโรยราไป
7ข้าพระองค์ทั้งหลายถูกเผาผลาญโดยพระพิโรธของพระองค์
และอกสั่นขวัญแขวนโดยความกริ้วของพระองค์
8พระองค์ทรงตีแผ่ความชั่วช้าต่างๆ ของข้าพระองค์ทั้งหลายต่อหน้าพระองค์
บาปต่างๆ ที่ซ่อนเร้นประจักษ์แจ้งในความสว่างต่อหน้าพระองค์
9วันคืนทั้งสิ้นของข้าพระองค์ทั้งหลายหมดไปภายใต้พระพิโรธของพระองค์
ปีเดือนของข้าพระองค์ทั้งหลายจบลงด้วยการครวญคราง
10ช่วงชีวิตของข้าพระองค์ทั้งหลายคือเจ็ดสิบปี
หรือแปดสิบปีแล้วแต่กำลัง
กระนั้นชั่วชีวิต90:10 หรือแม้แต่เวลาที่ดีที่สุดของเขาก็มีแต่ความเดือดร้อนโศกเศร้า
เพราะไม่ช้าก็ผ่านพ้นและเราก็จากไป
11ผู้ใดเล่าที่ทราบถึงอานุภาพแห่งพระพิโรธของพระองค์?
เพราะพระพิโรธของพระองค์นั้นใหญ่หลวงพอๆ กับความน่ายำเกรงของพระองค์
12ขอทรงสอนข้าพระองค์ทั้งหลายให้นับวันคืนของตน
เพื่อจะได้มีจิตใจที่กอปรด้วยสติปัญญา
13ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้า! ขอทรงกรุณาเถิด จะเป็นอย่างนี้ไปอีกนานสักเท่าใด?
ขอทรงเอ็นดูสงสารบรรดาผู้รับใช้ของพระองค์
14ขอให้ข้าพระองค์ทั้งหลายอิ่มเอมด้วยความรักมั่นคงของพระองค์ในยามเช้า
เพื่อข้าพระองค์ทั้งหลายจะร้องเพลงด้วยความชื่นชมยินดีและปลื้มปีติตลอดชั่วชีวิต
15โปรดประทานวันเวลาอันผาสุกยืนยาว
ชดเชยกับปีเดือนที่พระองค์ได้ทรงให้ข้าพระองค์ทั้งหลายทุกข์โศก
16ขอทรงสำแดงพระราชกิจของพระองค์แก่ผู้รับใช้ของพระองค์
สำแดงพระบารมีของพระองค์แก่บรรดาลูกหลานของพวกเขา
17ขอให้ความโปรดปราน90:17 หรือความงามขององค์พระผู้เป็นเจ้า พระเจ้าของข้าพระองค์ทั้งหลายอยู่เหนือข้าพระองค์ทั้งหลาย
ขอทรงสถาปนาการงานที่มือของข้าพระองค์ทั้งหลายทำเถิดพระเจ้าข้า
ขอทรงสถาปนาการงานที่มือของข้าพระองค์ทั้งหลายทำ
卷四:诗篇90—106
第 90 篇
上帝与世人
上帝的仆人摩西的祈祷。
1主啊,
你是我们世世代代的居所。
2群山尚未诞生,
大地和世界还未形成,
从亘古到永远,你是上帝。
3你叫人归回尘土,
说:“世人啊,归回尘土吧。”
4在你眼中,
千年如一日,又如夜里的一更。
5你像急流一般把世人冲走,
叫他们如梦消逝。
他们像清晨的嫩草,
6清晨还生机盎然,
傍晚就凋谢枯萎。
7你的怒气使我们灭亡,
你的愤怒使我们战抖。
8你知道我们的罪恶,
对我们隐秘的罪了如指掌。
9我们活在你的烈怒之下,
一生就像一声叹息飞逝而去。
10我们一生七十岁,
强壮的可活八十岁,
但人生最美好的时光也充满劳苦和愁烦,
生命转瞬即逝,
我们便如飞而去。
11谁明白你愤怒的威力?
有谁因为明白你的烈怒而对你心存敬畏呢?
12求你教导我们明白人生有限,
使我们做有智慧的人。
13耶和华啊,我还要苦候多久呢?
求你怜悯你的仆人。
14求你在清晨以慈爱来满足我们,
使我们一生欢喜歌唱。
15你使我们先前经历了多少苦难和不幸的岁月,
求你也赐给我们多少欢乐的岁月。
16求你让仆人们看见你的作为,
让我们的后代看见你的威荣。
17愿主——我们的上帝恩待我们,
使我们所做的亨通,
使我们所做的亨通。