สดุดี 74
(มัสคิล74:0 หัวเรื่องสดุดี 74 คงจะเป็นศัพท์ทางวรรณกรรมหรือทางดนตรีของอาสาฟ)
1ข้าแต่พระเจ้า เหตุใดจึงทรงทอดทิ้งข้าพระองค์ทั้งหลายเป็นนิตย์?
เหตุใดพระพิโรธของพระองค์จึงคุกรุ่นขึ้นต่อแกะในทุ่งหญ้าของพระองค์?
2ขอทรงระลึกถึงเหล่าประชากรที่ทรงซื้อมาตั้งแต่ครั้งเก่าก่อน
เผ่าพันธุ์ที่ทรงไถ่ไว้เป็นกรรมสิทธิ์ของพระองค์
ภูเขาศิโยนที่ประทับของพระองค์
3ขอทรงหันย่างพระบาทมายังซากปรักหักพังตลอดกาลเหล่านี้
ความย่อยยับทั้งหลายที่ศัตรูนำมาสู่สถานนมัสการ
4บรรดาคู่อริของพระองค์โห่ร้องในพระนิเวศของพระองค์
พวกเขาตั้งธงรบของตนขึ้นเป็นหมายสำคัญ
5พวกเขาทำตัวเหมือนคนตัดไม้
เงื้อขวานโค่นป่า
6พวกเขาจามไม้ที่แกะสลักทั้งสิ้น
พังลงด้วยขวานด้ามใหญ่น้อย
7พวกเขาเผาสถานนมัสการของพระองค์วอดวาย
พวกเขาย่ำยีที่สถาปนาพระนามของพระองค์
8พวกเขาคิดในใจว่า “เราจะขยี้ให้แหลกลาญ!”
พวกเขาเผาผลาญที่นมัสการพระเจ้าทุกแห่งในแผ่นดิน
9เราไม่ได้รับหมายสำคัญใดๆ เลย
ไม่มีผู้เผยพระวจนะเหลืออยู่สักคนเดียว
ไม่มีสักคนในพวกเรารู้ว่า จะเป็นเช่นนี้ไปนานสักเท่าใด
10ข้าแต่พระเจ้า ศัตรูจะเย้ยหยันพระองค์ไปนานเท่าใด?
ข้าศึกจะจาบจ้วงพระนามของพระองค์ตลอดไปหรือ?
11เหตุใดจึงทรงยั้งพระหัตถ์ขวาของพระองค์ไว้?
ขอทรงยื่นพระหัตถ์ขวาของพระองค์ออกมา และทำลายพวกเขา!
12ข้าแต่พระเจ้า แต่พระองค์ทรงเป็นกษัตริย์ของข้าพระองค์มาตั้งแต่เก่าก่อน
พระองค์ทรงนำความรอดมายังแผ่นดินโลก
13พระองค์นี่แหละคือผู้ที่แยกทะเลด้วยฤทธานุภาพของพระองค์
พระองค์ทรงทำให้หัวของสัตว์ร้ายแห่งห้วงทะเลแหลกลาญ
14พระองค์นี่แหละคือผู้ที่ขยี้หัวทั้งหลายของเลวีอาธาน
และโยนให้เป็นอาหารของสัตว์ทั้งหลายในถิ่นกันดาร
15พระองค์นี่แหละคือผู้ที่เปิดบ่อน้ำพุและลำธาร
ทรงให้แม่น้ำที่ไหลอยู่เสมอนั้นแห้งขอด
16วันและคืนล้วนเป็นของพระองค์
พระองค์ทรงตั้งดวงอาทิตย์และดวงจันทร์
17พระองค์นี่แหละคือผู้ที่กำหนดพรมแดนต่างๆ ของโลก
พระองค์ทรงกำหนดทั้งฤดูร้อนและฤดูหนาว
18ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้า ขอทรงระลึกว่าศัตรูได้เย้ยหยันพระองค์อย่างไร
ชนชาติที่โง่เขลาได้หมิ่นประมาทพระนามของพระองค์อย่างไร
19ขออย่าทรงหยิบยื่นชีวิตนกพิราบของพระองค์แก่สัตว์ป่า
ขออย่าทรงลืมประชากรผู้ตกทุกข์ได้ยากของพระองค์ไปตลอดกาล
20โปรดระลึกถึงพระสัญญาของพระองค์
เพราะความรุนแรงแฝงอยู่ทั่วทุกมุมมืดของแผ่นดิน
21ขออย่าให้ผู้ถูกข่มเหงรังแกต้องจมอยู่ในความอัปยศอดสู
ขอให้ผู้ยากไร้และขัดสนสรรเสริญพระนามของพระองค์
22ข้าแต่พระเจ้า ขอทรงลุกขึ้น และตรัสแก้คดีของพระองค์
ขอทรงระลึกว่าคนโง่เย้ยหยันพระองค์วันยังค่ำ
23ขออย่าทรงเพิกเฉยต่อเสียงอึกทึกของเหล่าปฏิปักษ์ของพระองค์
ต่อเสียงอึงคะนึงของศัตรูของพระองค์ซึ่งดังขึ้นเรื่อยๆ
Salmo 74
Poema da família de Asafe.
1Por que nos rejeitaste definitivamente, ó Deus?
Por que se acende a tua ira contra as ovelhas da tua pastagem?
2Lembra-te do povo que adquiriste em tempos passados,
da tribo da tua herança, que resgataste,
do monte Sião, onde habitaste.
3Volta os teus passos para aquelas ruínas irreparáveis,
para toda a destruição que o inimigo causou em teu santuário.
4Teus adversários gritaram triunfantes
bem no local onde te encontravas conosco,
e hastearam suas bandeiras em sinal de vitória.
5Pareciam homens armados com machados
invadindo um bosque cerrado.
6Com seus machados e machadinhas
esmigalharam todos os revestimentos de madeira esculpida.
7Atearam fogo ao teu santuário;
profanaram o lugar da habitação do teu nome.
8Disseram no coração: “Vamos acabar com eles!”
Queimaram todos os santuários do país.
9Já não vemos sinais milagrosos;
não há mais profetas,
e nenhum de nós sabe até quando isso continuará.
10Até quando o adversário irá zombar, ó Deus?
Será que o inimigo blasfemará o teu nome para sempre?
11Por que reténs a tua mão, a tua mão direita?
Não fiques de braços cruzados! Destrói-os!
12Mas tu, ó Deus, és o meu rei desde a antiguidade;
trazes salvação sobre a terra.
13Tu dividiste o mar pelo teu poder;
quebraste as cabeças das serpentes das águas.
14Esmagaste as cabeças do Leviatã74.14 Ou monstro marinho
e o deste por comida às criaturas do deserto.
15Tu abriste fontes e regatos;
secaste rios perenes.
16O dia é teu, e tua também é a noite;
estabeleceste o sol e a lua.
17Determinaste todas as fronteiras da terra;
fizeste o verão e o inverno.
18Lembra-te de como o inimigo tem zombado de ti, ó Senhor,
como os insensatos têm blasfemado o teu nome.
19Não entregues a vida da tua pomba aos animais selvagens;
não te esqueças para sempre da vida do teu povo indefeso.
20Dá atenção à tua aliança,
porque de antros de violência se enchem os lugares sombrios do país.
21Não deixes que o oprimido se retire humilhado!
Faze que o pobre e o necessitado louvem o teu nome.
22Levanta-te, ó Deus, e defende a tua causa;
lembra-te de como os insensatos zombam de ti sem cessar.
23Não ignores a gritaria dos teus adversários,
o crescente tumulto dos teus inimigos.