บรรพ 5
สดุดี 107—150
สดุดี 107
1จงขอบพระคุณองค์พระผู้เป็นเจ้าเพราะพระองค์ทรงแสนดี
ความรักมั่นคงของพระองค์ดำรงนิรันดร์
2ให้ผู้ที่องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงไถ่กล่าวเช่นนี้
คือผู้ที่ทรงไถ่จากเงื้อมมือของศัตรู
3ผู้ที่พระองค์ทรงรวบรวมมาจากดินแดนต่างๆ
จากตะวันออกและตะวันตก จากเหนือและใต้107:3 ภาษาฮีบรูว่าเหนือและทะเล
4บางคนระเหเร่ร่อนอยู่ในถิ่นกันดารแห้งแล้ง
ไม่พบทางไปเมืองที่พวกเขาจะตั้งถิ่นฐาน
5พวกเขาทั้งหิวและกระหาย
อ่อนแรงใจจะขาด
6แล้วพวกเขาร้องทูลองค์พระผู้เป็นเจ้าในความทุกข์ยาก
พระองค์ก็ทรงปลดปล่อยพวกเขาจากความทุกข์เข็ญ
7พระองค์ทรงนำพวกเขาไปในทางตรง
ไปเมืองที่พวกเขาจะตั้งถิ่นฐานได้
8ให้พวกเขาขอบพระคุณองค์พระผู้เป็นเจ้าสำหรับความรักมั่นคงของพระองค์
และสำหรับพระราชกิจมหัศจรรย์ของพระองค์ที่ทำเพื่อมนุษย์
9เพราะว่าพระองค์ทรงให้คนที่กระหายได้อิ่มเอม
ทรงให้ผู้ที่หิวโหยอิ่มด้วยสิ่งดี
10บางคนนั่งอยู่ในความมืดมิดหม่นหมอง
ถูกจองจำทุกข์ทรมานด้วยโซ่ตรวน
11เพราะพวกเขากบฏต่อพระวจนะของพระเจ้า
และดูหมิ่นคำแนะนำสั่งสอนขององค์ผู้สูงสุด
12ฉะนั้นพระองค์ทรงสยบพวกเขาด้วยงานหนัก
พวกเขาล้มลงและไม่มีใครช่วย
13แล้วพวกเขาร้องทูลองค์พระผู้เป็นเจ้าในความทุกข์ยาก
และพระองค์ทรงช่วยพวกเขาให้รอดจากความทุกข์เข็ญ
14พระองค์ทรงนำพวกเขาออกมาจากความมืดมิดหม่นหมอง
และทรงทำลายโซ่ตรวนของพวกเขา
15ให้พวกเขาขอบพระคุณองค์พระผู้เป็นเจ้าสำหรับความรักมั่นคงของพระองค์
และสำหรับพระราชกิจมหัศจรรย์ของพระองค์ที่ทำเพื่อมนุษย์
16เพราะพระองค์ทรงทลายประตูทองสัมฤทธิ์
และตัดลูกกรงเหล็กออก
17บางคนกลายเป็นคนโง่โดยการกบฏของตัวเอง
และต้องทนทุกข์เพราะความชั่วช้าของตน
18พวกเขาเบื่ออาหารทุกอย่าง
และเฉียดใกล้ประตูแห่งความตาย
19แล้วพวกเขาร้องทูลองค์พระผู้เป็นเจ้าในความทุกข์ยาก
และพระองค์ทรงช่วยพวกเขาให้รอดจากความทุกข์เข็ญ
20พระองค์ตรัส พวกเขาก็ได้รับการรักษา
พระองค์ทรงช่วยพวกเขาจากหลุมฝังศพ
21ให้พวกเขาขอบพระคุณองค์พระผู้เป็นเจ้าสำหรับความรักมั่นคงของพระองค์
และสำหรับพระราชกิจมหัศจรรย์ของพระองค์ที่ทำเพื่อมนุษย์
22ให้เขาถวายเครื่องบูชาขอบพระคุณ
และบอกเล่าถึงพระราชกิจต่างๆ ของพระองค์ด้วยบทเพลงแห่งความชื่นชมยินดี
23บางคนก็ลงเรือออกไปกลางทะเล
พวกเขาทำมาค้าขายตามเส้นทางมหาสมุทร
24พวกเขาได้เห็นพระราชกิจขององค์พระผู้เป็นเจ้า
เห็นการอัศจรรย์ของพระองค์ในที่ลึก
25เพราะพระองค์ตรัส พายุก็ก่อตัว
ทำให้คลื่นซัดสูง
26พวกเขาถูกโยนขึ้นฟ้าแล้วก็ดิ่งลงมาในห้วงลึก
ขวัญหนีดีฝ่อไปเพราะวินาศภัยรุนแรง
27พวกเขาถลาและซวนเซไปเหมือนคนเมาเหล้า
พวกเขาจนปัญญาไม่รู้จะทำอย่างไร
28แล้วพวกเขาร้องทูลองค์พระผู้เป็นเจ้าในความทุกข์ยาก
และพระองค์ทรงนำพวกเขาออกจากความทุกข์เข็ญ
29พระองค์ทรงทำให้พายุสงบลงเป็นเพียงเสียงกระซิบ
ทำให้คลื่นในทะเลเงียบสงบ
30พวกเขาดีใจที่ทะเลสงบ
และพระองค์ทรงนำพวกเขาเข้าเทียบท่าดังหมาย
31ให้พวกเขาขอบพระคุณองค์พระผู้เป็นเจ้าสำหรับความรักมั่นคงของพระองค์
และสำหรับพระราชกิจมหัศจรรย์ของพระองค์ที่ทำเพื่อมนุษย์
32ให้พวกเขาเทิดทูนพระองค์ในที่ประชุมประชากร
และสรรเสริญพระองค์ในที่ประชุมผู้อาวุโส
33พระองค์ทรงเปลี่ยนแม่น้ำให้กลายเป็นทะเลทราย
ธารน้ำไหลกลายเป็นผืนดินแตกระแหง
34ทรงเปลี่ยนดินแดนอุดมให้กลายเป็นถิ่นร้างซึ่งดินกร่อย
เพราะความชั่วร้ายของผู้อาศัยที่นั่น
35พระองค์ทรงเปลี่ยนถิ่นกันดารให้กลายเป็นแอ่งน้ำ
และเปลี่ยนแผ่นดินที่แตกระแหงให้กลายเป็นน้ำพุ
36พระองค์ทรงนำคนหิวโหยไปอาศัยที่นั่น
และให้พวกเขาพบเมืองที่พวกเขาจะตั้งถิ่นฐาน
37พวกเขาหว่านในท้องนา เพาะปลูกในสวนองุ่น
และเก็บเกี่ยวพืชพันธุ์ธัญญาหารได้อย่างอุดมสมบูรณ์
38พระองค์ทรงอวยพรและพวกเขาก็ทวีจำนวนขึ้น
และพระองค์ไม่ได้ให้ฝูงสัตว์ของพวกเขาลดจำนวนลง
39แล้วพวกเขาถูกลดจำนวนลงและทำให้ตกต่ำ
จากการกดขี่ข่มเหง ทุกข์ภัย และความเศร้าโศก
40พระองค์ผู้ทรงเทการดูถูกดูแคลนลงเหนือเหล่าเจ้านาย
ได้ทรงทำให้พวกเขาระหกระเหินอยู่ในที่เริศร้างไร้หนทาง
41แต่พระองค์ทรงยกชูผู้ยากไร้ออกจากความทุกข์ลำเค็ญ
และให้มีลูกหลานมากมายอย่าง
ฝูงแพะแกะ
42คนเที่ยงธรรมเห็นแล้วชื่นชมยินดี
แต่คนชั่วร้ายทั้งปวงปิดปากเงียบ
43ผู้ใดฉลาดจงฟังสิ่งเหล่านี้
และใคร่ครวญถึงความรักยิ่งใหญ่ขององค์พระผู้เป็นเจ้า
Libro V
Salmos 107–150
Salmo 107
1¡Den gracias al Señor porque él es bueno;
su gran amor perdura para siempre!
2Que lo digan los redimidos del Señor,
a quienes redimió del poder del adversario,
3a quienes reunió de todos los países,
de oriente y de occidente, del norte y del sur.107:3 del sur. Lit. del mar.
4Vagaban perdidos por parajes desiertos,
sin dar con el camino a una ciudad habitable.
5Hambrientos y sedientos,
la vida se les iba consumiendo.
6En su angustia clamaron al Señor
y él los libró de sus aflicciones.
7Los llevó por el camino recto
hasta llegar a una ciudad habitable.
8¡Que den gracias al Señor por su gran amor,
por sus maravillas en favor de los hombres!
9Él apaga la sed del sediento
y sacia con lo mejor al hambriento.
10Afligidos y encadenados,
habitaban en las más densas tinieblas,
11por haberse rebelado contra las palabras de Dios,
por menospreciar los designios del Altísimo.
12Los sometió107:12 Los sometió. Lit. Sometió sus corazones. a trabajos forzados;
tropezaban y no había quien los ayudara.
13En su angustia clamaron al Señor
y él los salvó de sus aflicciones.
14Los sacó de las más densas tinieblas
y rompió en pedazos sus cadenas.
15¡Que den gracias al Señor por su gran amor,
por sus maravillas en favor de los hombres!
16Haré pedazos las puertas de bronce
y cortaré los cerrojos de hierro.
17Se volvieron necios por sus rebeldías
y fueron afligidos por sus iniquidades.
18Todo alimento les causaba asco
y llegaron a las mismas puertas de la muerte.
19En su angustia clamaron al Señor
y él los salvó de sus aflicciones.
20Envió su palabra para sanarlos
y así los libró de la fosa.
21¡Que den gracias al Señor por su gran amor,
por sus maravillas en favor de los hombres!
22¡Que ofrezcan sacrificios de gratitud
y jubilosos proclamen sus obras!
23Se hicieron a la mar en sus barcos;
para comerciar surcaron las muchas aguas.
24Allí, en las aguas profundas,
vieron las obras del Señor y sus maravillas.
25Habló Dios y se levantó un viento tormentoso
que encrespó las olas
26que subían a los cielos y bajaban al abismo.
Ante el peligro, ellos perdieron el coraje.
27Como ebrios tropezaban, se tambaleaban;
de nada les sirvió toda su pericia.
28En su angustia clamaron al Señor
y él los sacó de sus aflicciones.
29Cambió la tempestad en suave brisa:
se sosegaron las olas del mar.
30Ante esa calma se alegraron
y Dios los llevó al puerto anhelado.
31¡Que den gracias al Señor por su gran amor,
por sus maravillas en favor de los hombres!
32¡Que lo exalten en la asamblea del pueblo!
¡Que lo alaben en el consejo de los líderes!
33Dios convirtió los ríos en desiertos,
los manantiales en tierra seca,
34los fértiles terrenos en tierra salitrosa,
por la maldad de sus habitantes.
35Convirtió el desierto en estanques de agua,
la tierra seca en manantiales;
36hizo establecer allí a los hambrientos,
y ellos fundaron una ciudad habitable.
37Sembraron campos, plantaron viñedos,
obtuvieron abundantes cosechas.
38Dios los bendijo y se hicieron muy numerosos
y no dejó que menguaran sus rebaños.
39Pero si merman y son humillados,
es por la opresión, la maldad y la aflicción.
40Dios cubre de desprecio a los nobles
y los hace vagar por desiertos sin senderos.
41Pero a los necesitados los saca de su miseria
y hace que sus familias crezcan como rebaños.
42Los rectos lo verán y se alegrarán,
pero todos los malvados serán acallados.
43Quien sea sabio, que considere estas cosas
y entienda bien el gran amor del Señor.
