สดุดี 106
(1พศด.16:34-36)
1จงสรรเสริญองค์พระผู้เป็นเจ้า106:1 ภาษาฮีบรูว่าฮาเลลูยาเช่นเดียวกับข้อ 48
จงขอบพระคุณองค์พระผู้เป็นเจ้าเพราะพระองค์ทรงแสนดี
ความรักมั่นคงของพระองค์ดำรงนิรันดร์
2ผู้ใดจะสามารถประกาศพระราชกิจอันยิ่งใหญ่ขององค์พระผู้เป็นเจ้า
หรือเทิดทูนสรรเสริญพระองค์อย่างครบถ้วนได้?
3ความสุขมีแก่บรรดาผู้ที่รักษาความยุติธรรม
ผู้ที่ทำสิ่งที่ถูกต้องเสมอ
4ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้าขอทรงระลึกถึงข้าพระองค์เมื่อพระองค์ทรงสำแดง ความโปรดปรานแก่ประชากรของพระองค์
ขอเสด็จมาช่วยข้าพระองค์เมื่อพระองค์ทรงช่วยพวกเขาให้รอด
5เพื่อข้าพระองค์จะร่วมชื่นบานกับความเจริญรุ่งเรืองของผู้ที่ทรงเลือกสรรไว้
เพื่อข้าพระองค์จะร่วมยินดีกับชนชาติของพระองค์
และร่วมสรรเสริญกับชนชาติซึ่งเป็นกรรมสิทธิ์ของพระองค์
6ข้าพระองค์ทั้งหลายได้ทำบาปเช่นเดียวกับบรรพบุรุษ
ข้าพระองค์ทั้งหลายได้ทำสิ่งที่ผิดและชั่วช้าเลวทราม
7เมื่อบรรพบุรุษของข้าพระองค์ทั้งหลายอยู่ในอียิปต์
พวกเขาไม่ได้ระลึกถึงการอัศจรรย์ต่างๆ ของพระองค์
พวกเขาไม่ได้จดจำพระกรุณานานัปการของพระองค์
และพวกเขากบฏต่อพระองค์ที่ทะเลแดง106:7 คือ ทะเลต้นกก เช่นเดียวกับข้อ 9 และ 22
8ถึงกระนั้นพระองค์ก็ทรงช่วยกู้พวกเขา เพราะเห็นแก่พระนามของพระองค์
เพื่อให้ฤทธานุภาพยิ่งใหญ่ของพระองค์เป็นที่ประจักษ์
9พระองค์ทรงกำราบทะเลแดง มันก็เหือดแห้ง
ทรงนำพวกเขาเหล่านั้นผ่านที่ลึกราวกับผ่านทะเลทราย
10พระองค์ทรงช่วยพวกเขาจากเงื้อมมือของปฏิปักษ์
ทรงกอบกู้พวกเขาจากอุ้งมือของเหล่าศัตรู
11น้ำไหลท่วมมิดเหล่าศัตรู
ไม่เหลือรอดสักคนเดียว
12แล้วพวกเขาจึงเชื่อในพระสัญญาของพระองค์
และร้องเพลงสรรเสริญพระองค์
13แต่ไม่ช้าพวกเขาก็ลืมสิ่งที่พระองค์ได้ทรงกระทำ
และไม่รอคอยคำแนะนำจากพระองค์
14ในทะเลทรายพวกเขายอมแพ้แก่ความอยาก
ในถิ่นกันดารพวกเขาลองดีกับพระเจ้า
15พระองค์จึงประทานตามที่พวกเขาเรียกร้อง
แต่ทรงส่งโรคระบาดมาเหนือพวกเขา
16ในค่ายพักนั้น พวกเขาเริ่มอิจฉาโมเสส
และเริ่มริษยาอาโรนผู้ซึ่งได้รับการชำระและแยกไว้แด่องค์พระผู้เป็นเจ้า
17ธรณีจึงแยกออกและกลืนดาธาน
มันฝังอาบีรัมกับพวก
18ไฟปะทุขึ้นในหมู่สมัครพรรคพวกของเขา
เปลวไฟเผาผลาญเหล่าคนชั่ว
19ที่ภูเขาโฮเรบ พวกเขาได้สร้างเทวรูปลูกวัว
และกราบไหว้รูปเคารพซึ่งหล่อขึ้นจากโลหะ
20พวกเขาแลกองค์ผู้ทรงเกียรติสิริของพวกเขา
กับรูปปั้นของวัวที่กินหญ้า
21พวกเขาลืมพระเจ้าผู้ทรงช่วยให้เขารอด
ผู้ได้ทรงกระทำพระราชกิจอันยิ่งใหญ่ในอียิปต์
22ทรงกระทำการอัศจรรย์ในดินแดนของฮาม
และสิ่งที่น่าเกรงขามที่ทะเลแดง
23ดังนั้นพระองค์จึงตรัสว่าจะทรงทำลายพวกเขา
ยังดีที่โมเสสผู้ทรงเลือกสรรไว้ได้เข้าเฝ้า ทูลทัดทาน
เพื่อหันเหพระพิโรธไม่ให้ทำลายพวกเขา
24ต่อมาพวกเขาก็ดูหมิ่นดินแดนอันน่ารื่นรมย์นั้น
พวกเขาไม่เชื่อพระสัญญาของพระองค์
25พวกเขากลับพร่ำบ่นอยู่ในเต็นท์ที่พัก
และไม่เชื่อฟังองค์พระผู้เป็นเจ้า
26พระองค์จึงทรงชูพระหัตถ์ปฏิญาณกับพวกเขาว่า
พระองค์จะทรงให้พวกเขาล้มตายในถิ่นกันดาร
27จะทรงกระทำให้ลูกหลานของพวกเขาไปตกอยู่ในหมู่ชนชาติทั้งหลาย
กระจัดกระจายไปยังดินแดนต่างๆ
28พวกเขาเข้าเทียมแอกกับพระบาอัลที่เปโอร์
และรับประทานเครื่องเซ่นสังเวยแก่เหล่าเทพเจ้าอันไร้ชีวิต
29พวกเขายั่วยุพระพิโรธของพระองค์ด้วยการทำชั่วต่างๆ นานา
และเกิดโรคระบาดในหมู่พวกเขา
30แต่ฟีเนหัสได้ลุกขึ้นจัดการ
โรคระบาดจึงหยุด
31นับเป็นความชอบธรรมของเขา
สืบไปทุกชั่วอายุ
32ที่แหล่งน้ำเมรีบาห์ก็เช่นกัน พวกเขาทำให้พระองค์ทรงพระพิโรธ
และทำให้โมเสสเดือดร้อนไปด้วย
33เพราะพวกเขากบฏต่อพระวิญญาณของพระเจ้า
โมเสสจึงหลุดปากกล่าววาจาเผ็ดร้อน106:33 หรือกบฏต่อพระวิญญาณของพระองค์ / และวาจาเผ็ดร้อนออกมาจากปากของเขา
34ทั้งพวกเขาไม่ได้ทำลายชนชาติต่างๆ
ตามที่องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงบัญชา
35แต่พวกเขาผสมปนเปอยู่กับคนต่างชาติ
และรับเอาขนบธรรมเนียมของเขาเหล่านั้น
36พวกเขานมัสการรูปเคารพของคนเหล่านั้น
ซึ่งกลายเป็นกับดักของพวกเขา
37พวกเขาเซ่นสังเวยลูกชายลูกสาวของตน
แก่ภูติผีปีศาจ
38พวกเขาทำให้โลหิตบริสุทธิ์หลั่งริน
คือโลหิตของลูกชายลูกสาวของตน
ซึ่งพวกเขาเซ่นสังเวยแก่บรรดารูปเคารพของคานาอัน
ทำให้แผ่นดินเป็นมลทินด้วยเลือด
39พวกเขาทำตัวให้แปดเปื้อนมลทินด้วยสิ่งที่พวกเขาทำ
ด้วยพฤติกรรมเยี่ยงโสเภณี
40องค์พระผู้เป็นเจ้าจึงทรงพระพิโรธเหล่าประชากรของพระองค์
และทรงชิงชังผู้ที่เป็นกรรมสิทธิ์ของพระองค์
41ทรงปล่อยให้พวกเขาตกอยู่ในกำมือของชนชาติต่างๆ
ศัตรูของเขาปกครองพวกเขา
42ข้าศึกกดขี่ข่มเหงพวกเขา
พวกเขาตกอยู่ใต้อำนาจของคนเหล่านั้น
43พระองค์ทรงกอบกู้พวกเขาหลายครั้งหลายครา
แต่พวกเขาก็ยังคงตั้งหน้ากบฏต่อพระองค์อย่างไม่หยุดหย่อน
และต้องเสื่อมไปเพราะบาปของตน
44แต่ถึงกระนั้น พระองค์ก็ยังทรงเหลียวแลความทุกข์ลำเค็ญของพวกเขา
เมื่อทรงได้ยินเสียงร่ำร้องของพวกเขา
45เพราะเห็นแก่พวกเขา พระองค์ทรงระลึกถึงพันธสัญญาของพระองค์
และพระทัยอ่อนลงเพราะความรักยิ่งใหญ่ของพระองค์
46พระองค์ทรงทำให้ทุกคนที่จับพวกเขาไปเป็นเชลย
เกิดความสงสารพวกเขา
47ข้าแต่พระยาห์เวห์พระเจ้าของข้าพระองค์
ทั้งหลาย ขอทรงช่วยข้าพระองค์ทั้งหลายให้รอด
ขอทรงรวบรวมข้าพระองค์ทั้งหลายจากชนชาติต่างๆ
เพื่อข้าพระองค์ทั้งหลายจะขอบพระคุณพระนามอันบริสุทธิ์ของพระองค์
และยกย่องสรรเสริญพระองค์
48ขอสรรเสริญพระยาห์เวห์พระเจ้าแห่งอิสราเอล
จากนิรันดร์กาลจวบจนนิรันดร์กาล
ให้ปวงประชากรจงกล่าวว่า “อาเมน!”
จงสรรเสริญองค์พระผู้เป็นเจ้า
Thi Thiên 106
Ơn Chúa trong Hoạn Nạn
1Ngợi tôn Chúa Hằng Hữu!
Tạ ơn Chúa Hằng Hữu, vì Ngài là thiện!
Sự nhân từ Ngài còn mãi đời đời.
2Ai có thể tường thuật phép lạ Chúa Hằng Hữu làm?
Ai có đủ lời tôn ngợi Chúa Hằng Hữu?
3Phước cho người giữ theo đường ngay thẳng
và luôn luôn tôn trọng phép công bằng.
4Lạy Chúa Hằng Hữu, xin nhớ đến con, khi Chúa làm ơn cho dân Ngài;
xin Chúa thăm viếng và giải cứu con.
5Xin cho con thấy tuyển dân được hưng thịnh.
Xin cho con chia sẻ niềm vui cùng dân Chúa;
và cùng họ vui hưởng cơ nghiệp Ngài.
6Chúng con với tổ tiên đều mang trọng tội.
Chúng con đã làm điều sai! Chúng con hành động quá độc ác!
7Khi tổ tiên chúng con ở Ai Cập
đã không quan tâm các phép lạ của Chúa Hằng Hữu.
Họ không ghi tạc đức nhân ái vô biên.
Nên sinh tâm phản loạn bên Biển Đỏ.
8Dù vậy, Chúa vẫn cứu họ—
vì Danh Ngài
và cho muôn dân nhìn nhận quyền oai Ngài.
9Chúa ra lệnh, Biển Đỏ liền khai lối,
Ngài dẫn Ít-ra-ên qua đại dương như đất khô.
10Chúa cứu họ khỏi kẻ thù của họ,
và chuộc tuyển dân thoát chốn oán thù.
11Nước đổ xuống nhận chìm quân địch;
không còn ai sống sót quay về.
12Khi ấy dân Chúa mới tin lời Ngài hứa.
Và mở miệng hát tôn vinh Ngài.
13Nhưng rồi họ quên thật nhanh những việc Ngài làm!
Không chờ đợi lời Chúa răn dạy!
14Tại hoang mạc dân Chúa để dục vọng mình nổi dậy không kiềm chế,
thách thức Ngài giữa chốn đồng hoang.
15Vậy, Chúa ban cho điều họ mong ước,
nhưng sai bệnh tật hủy phá linh hồn.
16Trong trại quân, họ ganh ghét Môi-se
cùng A-rôn, thầy tế lễ thánh của Chúa Hằng Hữu;
17Vì thế, đất liền há miệng;
nuốt chửng Đa-than
và chôn vùi toàn trại A-bi-ram.
18Rồi lửa thiêu luôn cả bè đảng;
lửa thiêng tiêu diệt bọn ác gian.
19Tại Hô-rếp, dân chúng đúc tượng thần;
họ thờ lạy bò con vàng đó.
20Từ bỏ Đức Chúa Trời vinh quang hằng sống,
đổi lấy hình tượng con bò, loài ăn cỏ.
21Họ quên Đức Chúa Trời, Đấng giải cứu họ,
Đấng làm mọi việc vĩ đại tại Ai Cập—
22những việc diệu kỳ trong đất nước Cham,
cùng những việc đáng kinh nơi Biển Đỏ.
23Chúa tỏ ý muốn tiêu diệt hết.
Nhưng Môi-se, người Chúa chọn, đã đứng giữa Chúa Hằng Hữu và dân.
Kêu cầu Chúa xin ngưng hình phạt hủy diệt họ.
24Dân coi thường việc vào đất hứa
vì không tin lời Chúa hứa.
25Thay vào đó họ oán than trong trại,
không lắng tai nghe tiếng Chúa Hằng Hữu.
26Vì tội ác, Chúa đã thề nguyền
cả thế hệ vùi thây nơi hoang mạc,
27và làm cho dòng dõi họ tản mác khắp nơi,
bị lưu đày đến những xứ xa xôi.
28Tổ phụ chúng con cùng thờ lạy Ba-anh tại Phê-ô;
họ còn ăn lễ vật dâng thần tượng!
29Họ khiêu khích Chúa Hằng Hữu qua nhiều việc,
nên bệnh dịch phát khởi lan tràn.
30Cho đến lúc Phi-nê-a cầu xin
Chúa cho chứng bệnh nguy nan chấm dứt.
31Việc ông làm được xem là công chính
nên ông được ghi nhớ muôn đời.
32Tại Mê-ri-ba, họ chọc giận Chúa Hằng Hữu,
vì họ mà Môi-se hứng chịu tai họa.
33Ông quẫn trí khi dân chúng gây rối,
miệng thốt ra những lời nông nổi.
34Họ không tiêu diệt dân địa phương,
theo lệnh Chúa Hằng Hữu đã phán dạy.
35Nhưng đồng hóa với các dân ấy,
và bắt chước các thói tục xấu xa của họ.
36Thậm chí thờ phượng các tượng thần,
ngày càng lìa xa Chúa Hằng Hữu.106:36 Nt nó là cái bẩy của họ
37Nhẫn tâm sát hại chính con mình
làm lễ vật dâng cho các quỷ.
38Máu vô tội tràn lan khắp đất,
giết con mình, cả gái lẫn trai.
Đem dâng cho tượng thần người Ca-na-an,
làm cho cả xứ bị ô uế.
39Chăm điều ác nên toàn dân nhơ nhuốc,
lầm lạc tà dâm với tà thần.
40Chúa Hằng Hữu nổi giận vô cùng,
và Ngài ghê tởm cơ nghiệp mình.
41Ngài phó họ cho người ngoại quốc,
Ngài khiến kẻ thù cai trị họ.
42Và kẻ thù họ áp bức họ,
họ cúi đầu vâng phục.
43Nhiều lần Chúa ra tay giải cứu,
nhưng họ luôn phản nghịch cứng đầu,
họ ngày càng chìm sâu trong biển tội.
44Dù vậy khi dân Ngài kêu la thảm thiết
Chúa chợt nhìn xuống cảnh lầm than.
45Ngài nhớ lại những lời giao ước của Ngài,
Ngài động lòng thương bởi đức nhân ái.
46Ngài khiến quân thù sinh lòng trắc ẩn,
người nắm cường quyền cũng phải xót xa.
47Xin cứu chúng con, Chúa Hằng Hữu, Đức Chúa Trời chúng con ôi!
Tụ họp chúng con từ các dân tộc,
để dâng lời tạ ơn Danh Thánh Chúa
và vui mừng hát ngợi khen Ngài.
48Chúc tụng Chúa Hằng Hữu, Đức Chúa Trời của Ít-ra-ên,
Đấng đáng được tôn ngợi từ muôn đời trước đến muôn đời sau!
Nguyện muôn dân đồng nói: “A-men!”
Ngợi tôn Chúa Hằng Hữu!
