อุโมงค์ว่างเปล่า
(มธ.28:1-8; มก.16:1-8; ลก.24:1-10)
1เช้ามืดวันต้นสัปดาห์ขณะยังมืดอยู่ มารีย์ชาวมักดาลามาที่อุโมงค์ฝังศพและเห็นว่าก้อนหินถูกเคลื่อนออกจากปากอุโมงค์แล้ว 2ดังนั้นนางจึงวิ่งมาบอกซีโมนเปโตรกับสาวกคนที่พระเยซูทรงรักว่า “พวกเขาเอาองค์พระผู้เป็นเจ้าออกจากอุโมงค์แล้วและเราไม่รู้ว่าเขาเอาพระองค์ไปไว้ที่ไหน!”
3ดังนั้นเปโตรกับสาวกคนนั้นจึงมาที่อุโมงค์ 4ทั้งสองคนวิ่งมาแต่สาวกคนนั้นวิ่งเร็วกว่าเปโตรจึงมาถึงอุโมงค์ก่อน 5เขาก้มลงมองเข้าไปเห็นแถบผ้าลินินวางอยู่แต่เขาไม่ได้เข้าไป 6แล้วซีโมนเปโตรซึ่งตามมาข้างหลังก็วิ่งตรงเข้าไปในอุโมงค์ เขาเห็นแถบผ้าลินินวางอยู่ 7พร้อมกับผ้าพันพระเศียรของพระเยซูพับวางไว้ต่างหาก 8ในที่สุดสาวกคนนั้นซึ่งมาถึงอุโมงค์ก่อนก็เข้ามาข้างในด้วย เขาได้เห็นและเชื่อ 9(พวกเขายังไม่เข้าใจข้อพระคัมภีร์ที่ว่าพระเยซูต้องเป็นขึ้นจากตาย)
พระเยซูทรงปรากฏแก่มารีย์ชาวมักดาลา
10แล้วสาวกทั้งสองก็กลับไปบ้านของตน 11แต่มารีย์ยืนร้องไห้อยู่นอกอุโมงค์ ขณะร้องไห้อยู่นางก้มลงมองเข้าไปในอุโมงค์ 12เห็นทูตสวรรค์สององค์สวมชุดสีขาวนั่งอยู่ตรงที่ซึ่งพวกเขาเคยวางพระศพพระเยซู องค์หนึ่งอยู่เบื้องพระเศียร อีกองค์อยู่เบื้องพระบาท
13ทูตทั้งสองถามมารีย์ว่า “หญิงเอ๋ย ร้องไห้ทำไม?”
มารีย์ตอบว่า “พวกเขาเอาองค์พระผู้เป็นเจ้าของข้าพเจ้าไปแล้วและข้าพเจ้าไม่รู้ว่าพวกเขาเอาพระองค์ไปไว้ที่ไหน” 14แล้วมารีย์ก็หันกลับมาและเห็นพระเยซูทรงยืนอยู่ที่นั่นแต่นางไม่ทราบว่าเป็นพระเยซู
15พระองค์ตรัสว่า “หญิงเอ๋ย ร้องไห้ทำไม? เจ้ากำลังตามหาใครหรือ?”
มารีย์คิดว่าพระองค์เป็นคนสวนจึงตอบว่า “ท่านเจ้าข้า หากท่านเอาพระองค์ไปขอบอกข้าพเจ้าว่าท่านเอาพระองค์ไปไว้ที่ไหน ข้าพเจ้าจะได้รับพระองค์ไป”
16พระเยซูตรัสกับนางว่า “มารีย์เอ๋ย”
มารีย์หันกลับมาหาพระองค์และร้องออกมาเป็นภาษาอารเมคว่า “รับโบนี!” (ซึ่งแปลว่า พระอาจารย์)
17พระเยซูตรัสว่า “อย่าหน่วงเหนี่ยวเราไว้เพราะเรายังไม่ได้กลับไปหาพระบิดา จงไปหาพวกพี่น้องของเราและบอกพวกเขาว่า ‘เรากำลังจะกลับไปหาพระบิดาของเราและพระบิดาของท่านทั้งหลาย ไปหาพระเจ้าของเราและพระเจ้าของท่านทั้งหลาย’ ”
18มารีย์ชาวมักดาลาจึงไปแจ้งข่าวแก่เหล่าสาวกว่า “ข้าพเจ้าได้เห็นองค์พระผู้เป็นเจ้าแล้ว!” และเล่าถึงสิ่งที่พระองค์ได้ตรัสกับนาง
พระเยซูทรงปรากฏแก่เหล่าสาวก
19ค่ำวันต้นสัปดาห์นั้นเมื่อพวกสาวกมาอยู่ด้วยกันพวกเขาปิดประตูลงกลอนเพราะกลัวพวกยิว พระเยซูก็เสด็จเข้ามาประทับยืนอยู่ท่ามกลางพวกเขาและตรัสว่า “สันติสุขจงดำรงอยู่กับท่านทั้งหลายเถิด!” 20เมื่อตรัสแล้วพระองค์ทรงสำแดงพระหัตถ์และสีข้างของพระองค์ให้พวกเขาดู เมื่อเหล่าสาวกเห็นองค์พระผู้เป็นเจ้าแล้วก็ชื่นชมยินดีเป็นล้นพ้น
21พระเยซูตรัสอีกว่า “สันติสุขจงดำรงอยู่กับท่านทั้งหลายเถิด! พระบิดาได้ทรงส่งเรามาฉันใดเราก็ส่งพวกท่านไปฉันนั้น” 22เมื่อตรัสดังนั้นแล้วพระองค์ทรงระบายลมหายใจเหนือพวกเขาพร้อมทั้งตรัสว่า “จงรับพระวิญญาณบริสุทธิ์เถิด 23ถ้าท่านอภัยบาปของผู้ใดผู้นั้นก็ได้รับการอภัย ถ้าท่านไม่อภัยให้เขาก็ไม่ได้รับการอภัย”
ทรงปรากฏแก่โธมัส
24ฝ่ายโธมัส (ที่เรียกกันว่า ดิไดมัส20:24 แปลว่าแฝด) หนึ่งในสาวกสิบสองคนไม่ได้อยู่ด้วยในตอนที่พระเยซูเสด็จมา 25ดังนั้นสาวกคนอื่นๆ จึงบอกเขาว่า “เราได้เห็นองค์พระผู้เป็นเจ้าแล้ว!”
แต่โธมัสกล่าวกับพวกเขาว่า “ถ้าเราไม่ได้เห็นรอยตะปูที่พระหัตถ์ ไม่ได้เอานิ้วแยงที่รูตะปูนั้นและไม่ได้เอามือแยงที่สีข้างของพระองค์ เราก็จะไม่ยอมเชื่อ”
26สัปดาห์ต่อมาเหล่าสาวกของพระองค์อยู่ด้วยกันในบ้านหลังนั้นอีก โธมัสก็อยู่กับพวกเขา ทั้งๆ ที่ปิดประตูลงกลอนอยู่แต่พระเยซูก็เสด็จเข้ามาประทับยืนอยู่ท่ามกลางพวกเขาและตรัสว่า “สันติสุขจงดำรงอยู่กับท่านทั้งหลายเถิด!” 27จากนั้นพระองค์ตรัสกับโธมัสว่า “ยื่นนิ้วมาที่นี่ ดูมือของเรา ยื่นมือมาแยงที่สีข้างของเรา จงเลิกสงสัยและจงเชื่อเถิด”
28โธมัสทูลว่า “องค์พระผู้เป็นเจ้าของข้าพระองค์และพระเจ้าของข้าพระองค์!”
29แล้วพระเยซูตรัสบอกเขาว่า “เพราะท่านได้เห็นเราท่านจึงเชื่อ ความสุขมีแก่ผู้ที่ไม่ได้เห็นแต่ก็ยังเชื่อ”
30พระเยซูทรงกระทำหมายสำคัญอื่นๆ อีกมากมายต่อหน้าเหล่าสาวกของพระองค์ซึ่งไม่ได้บันทึกไว้ในหนังสือเล่มนี้ 31แต่ที่บันทึกเรื่องเหล่านี้ไว้ก็เพื่อท่านทั้งหลายจะได้เชื่อว่า20:31 สำเนาต้นฉบับบางสำเนาว่าจะได้เชื่อสืบต่อไปว่าพระเยซูทรงเป็นพระคริสต์ พระบุตรของพระเจ้า และโดยความเชื่อท่านจะได้มีชีวิตในพระนามของพระองค์
Воскресение Исы аль-Масиха
(Мат. 28:1-8; Мк. 16:1-8; Лк. 24:1-12)
1Рано утром в первый день недели20:1 У иудеев неделя начиналась с воскресенья., когда было ещё темно, Марьям из Магдалы пошла к могиле и увидела, что камень, закрывавший вход в могилу, убран. 2Она побежала к Шимону Петиру и к ученику, которого Иса любил, и сказала:
– Они забрали Повелителя из могильной пещеры, и мы не знаем, куда они Его положили!
3Петир и другой ученик сразу же побежали к могиле. 4Они оба бежали, но второй ученик обогнал Петира и прибежал к могиле первым. 5Он заглянул внутрь и увидел льняные полотна, но внутрь не зашёл. 6Затем и Шимон Петир, который был позади него, подбежал и вошёл в пещеру. Он увидел лежащие льняные полотна 7и погребальный платок, которым была обвязана голова Исы. Платок лежал сложенным отдельно от льняных полотен. 8Тогда и другой ученик, прибежавший к могильной пещере первым, тоже вошёл внутрь. Он увидел и поверил. 9(Тогда они ещё не понимали, что согласно Писанию Иса должен был воскреснуть из мёртвых20:9 См. Заб. 15:10 (ср. Деян. 2:24-32); Ис. 53:10-12..)
Явление Исы аль-Масиха Марьям из Магдалы
(Мат. 28:9-10; Мк. 16:9-11)
10Ученики возвратились домой.
11Марьям же стояла у могилы и плакала. Плача, она заглянула в могильную пещеру 12и увидела двух ангелов в белом. Они сидели там, где раньше лежало тело Исы, один в изголовье и один в ногах.
13Ангелы спросили Марьям:
– Женщина, почему ты плачешь?
– Унесли моего Повелителя, – ответила Марьям, – и я не знаю, куда Его положили.
14Сказав это, она обернулась и увидела, что там стоит Иса, хотя она не узнала Его.
15– Женщина, – сказал Иса, – почему ты плачешь? Кого ты ищешь?
Она подумала, что это садовник, и сказала:
– Господин, если это Ты унёс Его, то скажи, куда Ты Его положил, и я пойду и возьму Его.
16– Марьям, – сказал ей Иса.
Она повернулась к Нему и воскликнула на арамейском языке:
– Раббуни (что значит: «Учитель»)!
17Иса сказал:
– Не удерживай Меня, потому что Я ещё не поднимался к Отцу. Пойди лучше к Моим братьям (ученикам) и скажи им: Я поднимаюсь к Моему Отцу и к вашему Отцу, к Моему Богу и к вашему Богу.
18Марьям из Магдалы пошла к ученикам и сказала:
– Я видела Повелителя!
И она пересказала им всё, что Он ей говорил.
Явление Исы аль-Масиха ученикам
(Мат. 28:16-20; Мк. 16:14-18; Лк. 24:36-49)
19Вечером в первый день недели, когда ученики собрались вместе и двери дома, где они находились, были заперты из боязни перед предводителями иудеев, пришёл Иса. Он стал посреди них и сказал:
– Мир вам!20:19 Мир вам – на еврейском языке это выражение звучит как «шалом алейхем» и является родственным арабскому приветствию «ассаламу алейкум» (см. также 20:21, 26).
20Сказав это, Он показал им Свои руки и бок. Увидев Повелителя, ученики обрадовались. 21Иса опять сказал им:
– Мир вам! Как Отец послал Меня, так и Я посылаю вас.
22С этими словами Он дунул на них и сказал:
– Примите Святого Духа. 23Кому вы простите грехи, тем они будут прощены, а на ком оставите грехи, на тех они останутся20:23 Основываясь на многих стихах Священного Писания (напр., Заб. 50:4; Лк. 5:21), нужно понять, что всякий грех направлен против Аллаха, и только Он может его простить. И этот стих, по-видимому, следует понимать так, что верующие, водимые Святым Духом, могут объявлять покаявшемуся о прощении его грехов Аллахом (или непрощении, в случае его упорства)..
Явление Исы аль-Масиха Фоме
24Фомы, которого ещё называли Близнец, одного из двенадцати учеников, не было с другими учениками, когда приходил Иса. 25И когда другие ученики сказали:
– Мы видели Повелителя! – Фома ответил:
– Пока я не увижу следов от гвоздей на Его руках, не коснусь их пальцем и не потрогаю рану в Его боку, я не поверю.
26Неделю спустя ученики опять собрались в доме, и на этот раз Фома был с ними. Двери были заперты, но Иса пришёл, стал посреди них и сказал:
– Мир вам!
27Затем Он сказал Фоме:
– Вложи сюда свой палец и взгляни на Мои руки. Протяни руку и потрогай Мой бок; не сомневайся, но верь.
28– Повелитель мой и Бог мой! – сказал в ответ Фома.
29Иса ответил:
– Ты поверил, потому что увидел Меня. Благословенны те, кто поверил, не видя Меня.
30Иса совершил в присутствии Своих учеников и много других знамений, о которых в этой книге не написано. 31А то, что здесь написано, написано для того, чтобы вы поверили, что Иса – обещанный Масих, Сын Всевышнего, и, веруя, имели бы жизнь во имя Его.
