1พระดำรัสขององค์พระผู้เป็นเจ้าซึ่งมีมาถึงมีคาห์แห่งโมเรเชทในรัชกาลกษัตริย์โยธาม อาหัส และเฮเซคียาห์แห่งยูดาห์ ต่อไปนี้คือนิมิตที่มีคาห์เห็นเกี่ยวกับสะมาเรียและเยรูซาเล็ม
2ประชาชาติทั้งสิ้นเอ๋ยจงฟังเถิด
โลกและทุกคนที่อยู่ในโลกจงฟัง
พระยาห์เวห์องค์เจ้าชีวิตจะเป็นพยานกล่าวโทษท่าน
องค์พระผู้เป็นเจ้าจากพระวิหารศักดิ์สิทธิ์ของพระองค์
คำพิพากษาสะมาเรียและเยรูซาเล็ม
3ดูเถิด! องค์พระผู้เป็นเจ้ากำลังเสด็จจากที่ประทับ
พระองค์เสด็จลงมาและทรงดำเนินอยู่บนเบื้องสูงของโลก
4ภูเขาหลอมละลายใต้พระองค์
และหุบเขาต่างๆ แยกออก
เหมือนขี้ผึ้งถูกลนไฟ
และเหมือนน้ำถาโถมลงมาตามลาดเขา
5ทั้งหมดนี้เนื่องมาจากการล่วงละเมิดของยาโคบ
เนื่องด้วยบาปทั้งหลายของพงศ์พันธุ์อิสราเอล
ยาโคบล่วงละเมิดอะไร?
ไม่ใช่สะมาเรียหรอกหรือ?
สถานบูชาบนที่สูงของยูดาห์นั้นคืออะไร?
ไม่ใช่เยรูซาเล็มหรอกหรือ?
6“ฉะนั้นเราจะทำให้สะมาเรียกลายเป็นซากปรักหักพัง
เป็นที่ทำสวนองุ่น
เราจะเทหินที่ใช้สร้างเมืองนั้นลงในหุบเขา
และจะเผยฐานรากของเมืองนั้นออกมา
7รูปเคารพทั้งปวงของสะมาเรียจะถูกทุบแตกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย
เครื่องถวายทั้งปวงในวิหารของเมืองนั้นจะถูกไฟเผา
เราจะทำลายเทวรูปทั้งหมดของเมืองนั้น
เนื่องจากสะมาเรียรวบรวมเครื่องถวายมาจากค่าจ้างของโสเภณี
มันจะถูกใช้เป็นค่าจ้างโสเภณีอีก”
คร่ำครวญไว้อาลัย
8ด้วยเหตุนี้ข้าพเจ้าจะร้องไห้คร่ำครวญ
จะเดินไปมาโดยเปลือยกายและเท้าเปล่า
ข้าพเจ้าจะร้องโหยหวนเหมือนหมาใน
และครวญครางเหมือนนกเค้าแมว
9เพราะบาดแผลของสะมาเรียเยียวยาไม่ได้
และลามมาถึงยูดาห์แล้ว
มาถึงประตูเมืองของพี่น้องร่วมชาติของข้าพเจ้า
มาถึงเยรูซาเล็มเลยทีเดียว
10อย่าบอกเรื่องนี้ในเมืองกัท1:10 คำว่ากัทมีเสียงคล้ายคำภาษาฮีบรูที่มีความหมายว่าบอก
อย่าร้องไห้เลย1:10 ฉบับ LXX. อาจแปลว่าอย่าร้องไห้ในอัคโคคำว่าอัคโคมีเสียงคล้ายคำภาษาฮีบรูที่มีความหมายว่าร้องไห้
อย่าบอกในเบธโอฟราห์1:10 แปลว่า บ้านฝุ่น
จงเกลือกตัวในฝุ่น
11ท่านผู้อาศัยในชาฟีร์1:11 แปลว่า น่าพอใจเอ๋ย
จงผ่านไปอย่างตัวเปล่าเล่าเปลือยและอับอายขายหน้า
บรรดาผู้อาศัยในศาอานัน1:11 คำว่าศาอานันเสียงคล้ายคำภาษาฮีบรูที่มีความหมายว่าออกมา
จะไม่ออกมา
เบธเอเซลกำลังทุกข์โศก
การปกป้องคุ้มครองถูกยกไปจากท่านแล้ว
12บรรดาผู้อาศัยในมาโรท1:12 คำว่ามาโรทเสียงคล้ายคำภาษาฮีบรูที่มีความหมายว่าขมขื่นดิ้นทุรนทุรายด้วยความเจ็บปวด
รอคอยการบรรเทาทุกข์
เพราะภัยพิบัติจากองค์พระผู้เป็นเจ้า
มาถึงประตูเยรูซาเล็มแล้ว
13ท่านผู้อาศัยในลาคีช1:13 คำว่าลาคีชเสียงคล้ายคำภาษาฮีบรูที่มีความหมายว่าฝูงม้า
จงเทียมฝูงม้าเข้ากับรถม้าศึก
ท่านเป็นคนแรกที่นำธิดาแห่งศิโยน1:13 คือ ชาวเยรูซาเล็ม
ให้ทำบาป
เพราะได้พบการล่วงละเมิดของอิสราเอล
ในท่าน
14ฉะนั้นท่านจะให้ของขวัญอำลา
แก่โมเรเชทกัท
เมืองอัคซิบ1:14 แปลว่า ล่อลวงจะถูกจับได้ว่าหลอกลวง
บรรดากษัตริย์อิสราเอล
15เราจะนำผู้พิชิตมาเหนือเจ้า
ผู้ซึ่งอาศัยในมาเรชาห์1:15 คำว่ามาเรชาห์มีเสียงคล้ายคำภาษาฮีบรูที่มีความหมายว่าผู้พิชิต
บรรดาผู้นำผู้ทรงเกียรติของอิสราเอล
จะหนีไปหลบที่อดุลลัม1:15 ภาษาฮีบรูว่า ผู้เป็นสง่าราศีของอิสราเอล / จะมายังอดุลลัม
16จงโกนผมไว้ทุกข์
ให้ลูกๆ ที่เจ้าชื่นใจ
จงโกนหัวให้ล้านเหมือนนกแร้ง
เพราะลูกๆ ของเจ้าจะถูกพรากไปเป็นเชลย
1Estas são as mensagens que, da parte do Senhor, foram comunicadas a Miqueias, o morastita, durante os reinados de Jotão, Acaz e Ezequias, reis de Judá. Estas palavras dirigem-se a Samaria e a Judá. Miqueias recebeu-as na forma de visões.
Julgamento contra Samaria e Judá
2Prestem atenção! Que todos os povos do mundo ouçam! O Senhor Deus no seu santo templo tem acusações contra vocês!
3O Senhor está a chegar! Está a deixar o seu trono no céu e vem até à Terra, andando no cimo dos montes. 4Estes derretem-se sob os seus pés e escorrem em direção aos vales, como cera ante o fogo, como água jorrando duma encosta.
5Por que razão está isto a acontecer? Por causa dos pecados de Jacob e de Israel. Qual é o pecado de Jacob? Porventura não é Samaria? Qual é o altar idólatra de Judá? Não será Jerusalém?
6“Por isso, farei da cidade de Samaria um montão de ruínas. Será transformada num campo aberto; as suas ruas serão lavradas para se plantarem vinhas. Eu deitarei abaixo as muralhas, deixando os alicerces a descoberto; os blocos de pedra dessas construções rolarão até aos vales em baixo. 7Todas as imagens esculpidas que ali havia serão feitas em mil pedaços; os templos da idolatria, belamente decorados, erguidos com o dinheiro pago a prostitutas, também em templos de prostituição se tornarão.”
O lamento de Miqueias
8Por isso, levanto este lamento que é semelhante ao uivo dum chacal, ao grito duma coruja do deserto, atravessando as areias dum deserto de noite. Andarei despido e descalço, na tristeza e na vergonha. 9Porque a ferida do meu povo é demasiado profunda para se curar; estendeu-se por Judá; chegou até à porta de Jerusalém. 10Não o declarem em Gate! Não chorem! Em Bete-Le-Afra revolve-te no pó com angústia e vergonha. 11Ali vão os moradores de Safir, levados como escravos, desamparados, nus, envergonhados. O povo de Zaanãa nem ousa sequer mostrar-se fora das suas muralhas. Os alicerces de Bete-Ezel foram descobertos e desapareceram; eram os únicos fundamentos sobre os quais se mantinha. 12O povo de Marote em vão esperou por melhores dias; mas é só a amargura que os espera, enquanto o Senhor se mantiver contra Jerusalém.
13Depressa! Preparem já os vossos carros mais rápidos e fujam neles, ó povo de Laquis! Porque vocês foram os primeiros, de todas as cidades de Sião, a seguir Israel no seu pecado de idolatria. Todas as outras cidades do sul foram depois atrás do vosso exemplo.
14Por isso, darás presentes de despedida a Moresete de Gate; não há esperança de salvação para eles. A cidade de Aczibe enganou os reis de Israel, pois prometeu uma ajuda que não pode dar. 15Vocês, gente de Maressa, tornar-se-ão um prémio para aqueles que vos tomarem. Aquele que é a glória de Israel virá até Adulão.
16Chorem, chorem pelas vossas criancinhas! Rapem os cabelos até ficarem calvos como a águia! Rapem as vossas cabeças em sinal de pesar, porque os vossos filhos foram levados para o exílio!
