มีเวลาสำหรับทุกสิ่ง
1มีเวลาสำหรับทุกสิ่ง
มีกำหนดเวลาสำหรับกิจกรรมทุกอย่าง ภายใต้ฟ้าสวรรค์นี้
2มีเวลาเกิด เวลาตาย
เวลาปลูก เวลาถอน
3เวลาฆ่า เวลาเยียวยารักษา
เวลารื้อถอน เวลาสร้างขึ้นใหม่
4เวลาร้องไห้ เวลาหัวเราะ
เวลาไว้ทุกข์ เวลาเต้นรำ
5เวลาโยนก้อนหิน เวลาเก็บรวบรวมก้อนหิน
เวลาโอบกอด เวลาหันหนี
6เวลาค้นหา เวลาเลิกรา
เวลาทะนุถนอม เวลาเหวี่ยงทิ้งไป
7เวลาฉีกขาด เวลาซ่อมแซม
เวลานิ่งเงียบ เวลาพูดจา
8เวลารัก เวลาเกลียด
เวลาสงคราม เวลาสันติ
9คนเราได้อะไรจากการตรากตรำทำงานหรือ? 10ข้าพเจ้าเห็นภาระซึ่งพระเจ้าทรงวางไว้บนมนุษย์ 11พระองค์ทรงทำให้ทุกสิ่งงดงามตามเวลาของมัน ทั้งทรงตั้งนิรันดร์กาลไว้ในจิตใจของมนุษย์ ถึงอย่างนั้นมนุษย์ก็ไม่สามารถหยั่งรู้ถึงสิ่งที่พระเจ้าทรงทำตั้งแต่ต้นจนจบได้ 12ข้าพเจ้ารู้ว่าสำหรับมนุษย์ไม่มีอะไรดีไปกว่าการทำตัวให้มีความสุข และทำดีขณะยังมีชีวิตอยู่ 13คนเราทุกคนควรกิน ดื่ม และหาความอิ่มใจในการตรากตรำทำงานทั้งสิ้น เพราะนี่คือของขวัญจากพระเจ้า 14ข้าพเจ้ารู้ว่าทุกสิ่งที่พระเจ้าทรงทำจะดำรงอยู่นิรันดร์ ไม่สามารถเพิ่มอะไรเข้าไป หรือตัดทอนอะไรออกได้ พระเจ้าทรงทำไว้เพื่อมนุษย์จะยำเกรงพระองค์
15อะไรก็ตามที่เป็นอยู่ และอะไรที่จะเกิดขึ้น
ก็เป็นอยู่มาก่อนแล้ว
และพระเจ้าจะทรงนำอดีตมาพิพากษาอีก3:15 หรือพระเจ้าจะทรงเรียกอดีตให้หวนกลับมาอีก
16ยิ่งกว่านั้น ภายใต้ดวงอาทิตย์ ข้าพเจ้ายังเห็นอีกว่า
ในที่แห่งการพิพากษาก็มีความชั่วร้ายอยู่ด้วย
ในที่ของความยุติธรรมก็มีความเลวทรามอยู่ด้วย
17ข้าพเจ้ารำพึงว่า
“พระเจ้าจะทรงนำทั้งคนชอบธรรมและคนอธรรมมาพิพากษา
เพราะจะมีเวลาสำหรับทุกเรื่อง
มีเวลาสำหรับการกระทำทุกอย่าง”
18ข้าพเจ้าคิดอีกว่า “สำหรับมนุษย์ พระเจ้าทรงทดสอบพวกเขา ก็เพื่อพวกเขาจะเห็นว่าตนเองก็เหมือนสัตว์ 19ชะตากรรมของมนุษย์ก็เหมือนของสัตว์ ทั้งสองมีอันเป็นไปเหมือนกัน ฝ่ายหนึ่งตาย อีกฝ่ายหนึ่งก็ตาย ต่างก็มีลมปราณ3:19 หรือวิญญาณเช่นกัน มนุษย์ไม่ได้เปรียบมากกว่าสัตว์ ทุกสิ่งล้วนอนิจจัง 20ทั้งสองพวกต่างไปสู่ที่แห่งเดียวกัน ล้วนมาจากธุลีดินและต้องกลับกลายเป็นธุลีดิน 21ใครจะรู้ได้ว่าจิตวิญญาณของมนุษย์ขึ้นไปยังเบื้องบนหรือไม่ และวิญญาณของสัตว์3:21 หรือใครจะรู้จักจิตวิญญาณของมนุษย์ซึ่งขึ้นสู่เบื้องบน หรือวิญญาณของสัตว์ซึ่งลงสู่พิภพโลกหรือไม่?”
22ฉะนั้นข้าพเจ้าเห็นว่าสำหรับมนุษย์แล้ว ไม่มีอะไรดีไปกว่าที่จะสนุกกับงาน เพราะนั่นเป็นส่วนของเขา ใครเล่าจะทำให้เขาเห็นได้ว่าจะมีอะไรเกิดขึ้นหลังจากเขา?
برای هر چيز زمانی هست
1برای هر چيزی كه در زير آسمان انجام می‌گيرد، زمان معينی وجود دارد:
2زمانی برای تولد، زمانی برای مرگ.
زمانی برای كاشتن، زمانی برای كندن.
3زمانی برای كشتن، زمانی برای شفا دادن.
زمانی برای خراب كردن، زمانی برای ساختن.
4زمانی برای گريه، زمانی برای خنده.
زمانی برای ماتم، زمانی برای رقص.
5زمانی برای دور ريختن سنگها، زمانی برای جمع كردن سنگها.
زمانی برای در آغوش گرفتن، زمانی برای اجتناب از در آغوش گرفتن.
6زمانی برای به دست آوردن، زمانی برای از دست دادن.
زمانی برای نگه داشتن، زمانی برای دور انداختن.
7زمانی برای پاره كردن، زمانی برای دوختن.
زمانی برای سكوت، زمانی برای گفتن.
8زمانی برای محبت، زمانی برای نفرت.
زمانی برای جنگ، زمانی برای صلح.
9آدمی از زحمتی كه می‌كشد چه نفعی می‌برد؟ 10من درباره كارهايی كه خداوند بر دوش انسان نهاده است تا انجام دهد، انديشيدم 11و ديدم كه خداوند برای هر كاری زمان مناسبی مقرر كرده است. همچنين، او در دل انسان اشتياق به درک ابديت را نهاده است، اما انسان قادر نيست كار خدا را از ابتدا تا انتها درک كند. 12پس به اين نتيجه رسيدم كه برای انسان چيزی بهتر از اين نيست كه شاد باشد و تا آنجا كه می‌تواند خوش بگذراند، 13بخورد و بنوشد و از دسترنج خود لذت ببرد. اينها بخشش‌های خداوند هستند.
14من اين را دريافته‌ام كه هر آنچه خداوند انجام می‌دهد تغييرناپذير است؛ نمی‌توان چيزی بر آن افزود يا از آن كم كرد. مقصود خداوند اين است كه ترس او در دل انسان باشد.
15آنچه كه هست از قبل بوده و آنچه كه بايد بشود قبلاً شده است. خدا گذشته را تكرار می‌كند.
16علاوه بر اين، ديدم كه در زير آسمان عدالت و انصاف جای خود را به ظلم و بی‌انصافی داده است.
17به خود گفتم: «خداوند هر كاری را كه انسان می‌كند، چه نيک و چه بد، در وقتش داوری خواهد نمود.»
18سپس فكر كردم: «خداوند انسانها را می‌آزمايد تا به آنها نشان دهد كه بهتر از حيوان نيستند. 19از اين گذشته، عاقبت انسان و حيوان يكی است، هر دو جان می‌دهند و می‌ميرند؛ پس انسان هيچ برتری بر حيوان ندارد. همه چيز بيهودگی است! 20همه به يک جا می‌روند، از خاک به وجود آمده‌اند و به خاک باز می‌گردند. 21چطور می‌توان فهميد كه روح انسان به بالا پرواز می‌كند و روح حيوان به قعر زمين فرو می‌رود؟»
22پس دريافتم كه برای انسان چيزی بهتر از اين نيست كه از دسترنج خود لذت ببرد، زيرا سهم او از زندگی همين است، چون وقتی بميرد ديگر چه كسی می‌تواند او را بازگرداند تا آنچه را كه پس از او اتفاق می‌افتد ببيند.
