1แต่พระเจ้าทรงระลึกถึงโนอาห์และสัตว์ป่ากับสัตว์ใช้งานทุกชนิดที่อยู่กับเขาในเรือ พระองค์ทรงบันดาลให้กระแสลมพัดเหนือแผ่นดิน แล้วน้ำก็ลดลง 2ตาน้ำบาดาลและประตูน้ำแห่งฟ้าสวรรค์ก็ถูกปิดและฝนก็หยุดตกจากฟ้า 3น้ำจึงลดลงเรื่อยๆ จนกระทั่ง 150 วันผ่านไป 4และในวันที่สิบเจ็ดของเดือนที่เจ็ด เรือก็มาค้างอยู่บนเทือกเขาอารารัต 5น้ำลดลงเรื่อยๆ จนกระทั่งวันที่หนึ่งของเดือนที่สิบ ยอดเขาอื่นๆ ก็ปรากฏให้เห็น
6หลังจากนั้นอีกสี่สิบวัน โนอาห์เปิดหน้าต่างเรือ 7และปล่อยกาตัวหนึ่งออกไป มันบินวนเวียนไปมาจนถึงเวลาที่น้ำแห้งไปจากแผ่นดินโลก 8เขาจึงปล่อยนกพิราบออกไปตัวหนึ่งเพื่อดูว่าน้ำลดจนถึงผิวดินแล้วหรือไม่ 9แต่นกพิราบไม่พบที่ที่จะเกาะเพราะว่าระดับน้ำยังสูงอยู่ จึงกลับมาหาโนอาห์ที่เรือ โนอาห์ก็ยื่นมือออกรับนกพิราบเข้ามาในเรือดังเดิม 10เขาคอยอีกเจ็ดวัน แล้วปล่อยนกพิราบออกไปจากเรืออีกครั้งหนึ่ง 11เมื่อนกพิราบกลับมาหาเขาในตอนเย็น มันคาบใบมะกอกเขียวสดมาด้วย โนอาห์จึงรู้ว่าน้ำลดลงจากแผ่นดินแล้ว 12เขาคอยอีกเจ็ดวันแล้วปล่อยนกพิราบออกไปอีก แต่คราวนี้มันไม่ได้กลับมาหาเขา
13เมื่อวันที่หนึ่งของเดือนที่หนึ่งในปีที่โนอาห์มีอายุ 601 ปี น้ำก็แห้ง โนอาห์เปิดหลังคาเรือออกมาดูก็เห็นว่าพื้นดินแห้งแล้ว 14พอถึงวันที่ยี่สิบเจ็ดเดือนที่สอง แผ่นดินก็แห้งสนิท
15แล้วพระเจ้าตรัสกับโนอาห์ว่า 16“เจ้า ภรรยาของเจ้า บรรดาบุตรชายและบุตรสะใภ้ของเจ้า จงออกจากเรือ 17จงนำสิ่งมีชีวิตทุกชนิดที่อยู่กับเจ้าออกมาด้วย ทั้งนก สัตว์ต่างๆ สัตว์ที่เลื้อยคลาน เพื่อพวกมันจะได้ออกลูกออกหลานและทวีจำนวนขึ้นในโลก”
18ดังนั้นโนอาห์จึงออกมาพร้อมกับบุตรชาย รวมทั้งภรรยาและบุตรสะใภ้ของเขา 19สัตว์ทั้งปวง สัตว์ที่เลื้อยคลานทั้งปวง นกทั้งปวง คือสิ่งมีชีวิตทั้งหมดบนโลกต่างทยอยออกจากเรือทีละชนิด
20หลังจากนั้นโนอาห์สร้างแท่นบูชาแด่องค์พระผู้เป็นเจ้าและถวายสัตว์และนกที่ไม่เป็นมลทินจำนวนหนึ่งเป็นเครื่องเผาบูชาบนแท่นนั้น 21องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงได้กลิ่นอันเป็นที่พอพระทัยและทรงดำริว่า “เราจะไม่สาปแช่งแผ่นดินเพราะมนุษย์อีกต่อไป ถึงแม้ว่า8:21 หรือเพราะว่าจิตใจของมนุษย์จะโน้มเอียงไปในทางชั่วตั้งแต่วัยเด็ก แต่เราจะไม่ทำลายล้างสิ่งมีชีวิตทั้งปวงอย่างที่เราได้ทำในคราวนี้อีก
22“ตราบใดที่โลกยังคงอยู่
ตราบนั้นจะมีฤดูหว่านและฤดูเก็บเกี่ยว
ความหนาวเย็นและความร้อน
ฤดูร้อนและฤดูหนาว
วันและคืน
อยู่เรื่อยไป”
洪水消退
1上帝眷顾挪亚及方舟里的野兽和牲畜，使风吹在大地上，水便开始消退。 2深渊的泉源和天上的水闸都关闭了，大雨也停了。 3地上的洪水慢慢消退，过了一百五十天，水退下去了。 4七月十七日，方舟停在亚拉腊山上。 5水继续消退，到十月一日，山顶都露出来了。
6又过了四十天，挪亚打开方舟的窗户， 7放出一只乌鸦。它一直在空中飞来飞去，直到地上的水都干了。 8后来，挪亚放出一只鸽子，以便了解地面的水是否已经消退。 9但遍地都是水，鸽子找不到歇脚的地方，就飞回了方舟，挪亚伸手把鸽子接进方舟里。 10过了七天，挪亚再把鸽子放出去。 11到了黄昏，鸽子飞回来，嘴里衔着一片新拧下来的橄榄叶，挪亚便知道地上的水已经退了。 12等了七天，他又放出鸽子，这一次，鸽子没有回来。
13挪亚六百零一岁那年的一月一日，地上的水干了。挪亚打开方舟的盖观望，看见地面都干了。 14到了二月二十七日，大地完全干了。 15上帝对挪亚说： 16“你与妻子、儿子和儿媳可以出方舟了。 17你要把方舟里的飞禽走兽及爬虫等所有动物都带出来，让它们在地上多多繁殖。” 18于是，挪亚与妻子、儿子和儿媳都出了方舟。 19方舟里的飞禽走兽和爬虫等所有地上的动物，都按种类出了方舟。
挪亚献祭
20挪亚为耶和华筑了一座坛，在上面焚烧各种洁净的牲畜和飞鸟作为燔祭。 21耶和华闻到这燔祭的馨香，心想：“虽然人从小就心存恶念，但我再不会因为人的缘故而咒诅大地，再不会毁灭一切生灵。 22只要大地尚存，播种收割、夏热冬寒、白昼黑夜必永不停息。”
