พิธีปัสกา
1องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสกับโมเสสในถิ่นกันดารซีนายในเดือนที่หนึ่งของปีที่สองหลังจากพวกเขาออกจากอียิปต์ว่า 2“ให้ประชากรอิสราเอลฉลองเทศกาลปัสกาตามเวลาที่กำหนดไว้ 3ให้ฉลองพิธีนี้ตามเวลาที่กำหนดคือ เริ่มตั้งแต่พลบค่ำของวันที่สิบสี่เดือนที่หนึ่ง จงปฏิบัติตามระเบียบกฎเกณฑ์ของเราเกี่ยวกับพิธีนี้ทุกประการ”
4ดังนั้นโมเสสจึงประกาศให้ชนอิสราเอลฉลองเทศกาลปัสกา 5พวกเขาก็ฉลองในถิ่นกันดารซีนายตั้งแต่พลบค่ำของวันที่สิบสี่ของเดือนที่หนึ่ง ชาวอิสราเอลก็ทำทุกอย่างตามที่องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงบัญชาโมเสสไว้
6แต่มีบางคนไม่สามารถฉลองปัสกาในวันนั้นเพราะเป็นมลทินตามระเบียบพิธีในเรื่องศพ ดังนั้นพวกเขาจึงมาหาโมเสสกับอาโรนในวันเดียวกันนั้น 7และกล่าวกับโมเสสว่า “พวกข้าพเจ้าเป็นมลทินเนื่องจากศพ เหตุใดจึงถูกห้ามไม่ให้ถวายเครื่องบูชาแด่องค์พระผู้เป็นเจ้าร่วมกับพี่น้องอิสราเอลอื่นๆ ตามเวลาที่กำหนด?”
8โมเสสตอบพวกเขาว่า “จงคอยอยู่ก่อน ดูว่าองค์พระผู้เป็นเจ้าจะตรัสสั่งว่าอย่างไรเกี่ยวกับพวกท่าน”
9แล้วองค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสกับโมเสสว่า 10“จงแจ้งชนอิสราเอลว่า ‘เมื่อใครในพวกท่านหรือวงศ์วานของท่านเป็นมลทินเพราะศพ หรืออยู่ระหว่างการเดินทางก็ยังฉลองปัสกาขององค์พระผู้เป็นเจ้าได้ 11แต่ต้องเป็นเดือนถัดไป คือเริ่มจากตอนพลบค่ำของวันที่สิบสี่ของเดือนที่สอง พวกเขาต้องกินลูกแกะพร้อมกับขนมปังไม่ใส่เชื้อและผักขม 12อย่าเหลือสิ่งใดค้างไว้จนถึงเช้าวันรุ่งขึ้น และอย่าหักกระดูกแกะแม้สักซี่ เมื่อพวกเขาฉลองปัสกานี้ พวกเขาต้องรักษากฎระเบียบของพิธีนี้ทุกประการ 13แต่หากผู้ใดไม่ได้เป็นมลทินตามระเบียบพิธีและไม่ได้อยู่ระหว่างการเดินทาง แต่ไม่ฉลองเทศกาลปัสกา จะต้องถูกตัดออกจากหมู่ประชากรของเขา โทษฐานบิดพลิ้วไม่ถวายเครื่องบูชาแด่องค์พระผู้เป็นเจ้าตามเวลาที่กำหนด ผู้นั้นจะต้องรับผลจากบาปของตน
14“ ‘คนต่างด้าวซึ่งอาศัยอยู่ในหมู่พวกเจ้าที่ต้องการร่วมฉลองปัสกาขององค์พระผู้เป็นเจ้าก็ให้ปฏิบัติตามกฎระเบียบเดียวกัน เป็นกฎเกณฑ์สำหรับทั้งคนต่างด้าวและคนอิสราเอลโดยกำเนิด’ ”
เมฆเหนือพลับพลา
15วันที่พลับพลาซึ่งเป็นเต็นท์แห่งพันธสัญญาถูกตั้งขึ้น มีเมฆปกคลุมเหนือพลับพลาตั้งแต่เย็นจนถึงเช้า แลดูเหมือนไฟ 16เมฆปกคลุมพลับพลาในเวลากลางวัน และเมฆแลดูเหมือนไฟในเวลากลางคืน จะเป็นเช่นนี้ตลอดไป 17เมื่อใดก็ตามที่เมฆซึ่งอยู่เหนือเต็นท์นัดพบลอยขึ้น ประชากรอิสราเอลก็ออกเดินทาง ที่ใดก็ตามซึ่งเมฆมาหยุดอยู่ ชนอิสราเอลก็จะตั้งค่ายพักที่นั่น 18ประชากรอิสราเอลออกเดินทางและตั้งค่ายพักตามพระดำรัสสั่งขององค์พระผู้เป็นเจ้าตราบใดที่เมฆยังคงอยู่เหนือพลับพลา เขาก็ตั้งค่ายพักแรมอยู่ 19เมื่อเมฆอยู่เหนือพลับพลาเป็นเวลานาน ชนอิสราเอลก็ทำตามระเบียบที่องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงวางไว้ และไม่ได้ออกเดินทาง 20บางครั้งเมฆก็อยู่เหนือพลับพลาเพียงไม่กี่วัน พวกเขาจะตั้งค่ายพักอยู่หรือออกเดินทางตามแต่องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงบัญชา 21บางครั้งเมฆก็อยู่เพียงชั่วข้ามคืน เมื่อเมฆลอยขึ้นในเวลาเช้า พวกเขาก็ออกเดินทาง เมื่อใดก็ตามที่เมฆลอยขึ้นไม่ว่ากลางวันหรือกลางคืน พวกเขาก็ออกเดินทาง 22ไม่ว่าเมฆอยู่เหนือพลับพลาสองวัน หรือหนึ่งเดือน หรือหนึ่งปี ชนอิสราเอลจะคงอยู่ในค่ายพักไม่ออกเดินทาง แต่เมื่อเมฆลอยขึ้น พวกเขาก็ออกเดินทาง 23ดังนี้แหละพวกเขาตั้งค่ายหรือออกเดินทางตามแต่องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงบัญชา พวกเขาเชื่อฟังและทำตามระเบียบขององค์พระผู้เป็นเจ้าตามที่องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสสั่งไว้ผ่านทางโมเสส
La célébration de la Pâque
Célébration
1Le premier mois de la deuxième année après la sortie d’Egypte9.1 Cette directive fut donnée avant les événements racontés au début de ce livre (voir 1.1-2). Elle est mentionnée pour introduire les v. 6-14., l’Eternel s’adressa à Moïse dans le désert du Sinaï. Il lui dit : 2Que les Israélites célèbrent la Pâque à la date fixée, 3c’est-à-dire le soir du quatorzième jour de ce mois à la nuit tombante ; vous la célébrerez en vous conformant exactement à toutes les ordonnances et les lois qui la concernent.
4Moïse demanda donc aux Israélites de célébrer la Pâque, 5et ils la célébrèrent dans le désert du Sinaï le soir du quatorzième jour du premier mois à la nuit tombante, en se conformant à tout ce que l’Eternel avait ordonné à Moïse9.5 Voir Ex 12.1-13..
Les personnes en état d’impureté rituelle
6Or, il arriva que des hommes qui s’étaient rendus rituellement impurs par le contact avec un mort, ne purent célébrer la Pâque ce jour-là. Ils allèrent trouver Moïse et Aaron ce même jour 7et leur dirent : Nous sommes en état d’impureté rituelle parce que nous avons été en contact avec un mort, pourquoi n’avons-nous pas le droit d’apporter notre offrande à l’Eternel à la date fixée, avec les autres Israélites ?
8Moïse leur répondit : Attendez là pendant que j’écouterai ce que l’Eternel ordonne à votre sujet.
9L’Eternel dit à Moïse : 10Dis aux Israélites : Si quelqu’un d’entre vous – maintenant ou dans les générations à venir – se trouve en état d’impureté rituelle par son contact avec un mort, ou s’il est en voyage au loin, il pourra quand même célébrer la Pâque en l’honneur de l’Eternel9.10 La purification après le contact avec un mort exigeait sept jours (19.11).. 11C’est le soir du quatorzième jour du second mois qu’ils la célébreront, à la nuit tombante, en mangeant l’agneau avec des pains sans levain et des herbes amères. 12Ils n’en laisseront rien jusqu’au matin et n’en briseront aucun os. Ils se conformeront à toutes les ordonnances relatives à la Pâque9.12 Voir Ex 12.46 ; Jn 19.36.. 13Mais si quelqu’un qui est rituellement pur et qui n’est pas en voyage néglige de célébrer la Pâque, il sera retranché de la communauté de son peuple : il portera la responsabilité de sa faute parce qu’il n’a pas présenté l’offrande à l’Eternel à la date fixée. 14Si un étranger installé chez vous veut célébrer la Pâque de l’Eternel, il se conformera au rituel de la Pâque et aux ordonnances qui s’y rapportent. Il y aura un seul et même rituel pour l’immigré et pour l’autochtone.
La nuée : signe de la présence de Dieu
15Le jour où l’on érigea le tabernacle, qui sert de tente aux tablettes de l’acte de l’alliance, la nuée9.15 Voir Ex 13.21. le couvrit ; le soir, cette nuée au-dessus du tabernacle devint comme du feu et resta là jusqu’au matin. 16Il en fut continuellement ainsi : le jour, la nuée couvrait le tabernacle, et pendant la nuit, elle avait l’apparence d’un feu. 17Chaque fois que la nuée s’élevait au-dessus de la tente, les Israélites levaient le camp ; et là où elle s’arrêtait, ils dressaient leurs campements. 18Ainsi, c’est au signal de l’Eternel que les Israélites levaient le camp et à son signal qu’ils le réinstallaient. Aussi longtemps que la nuée restait sur le tabernacle, ils ne bougeaient pas de l’endroit. 19Même si elle s’attardait longtemps sur le tabernacle, ils observaient fidèlement les indications de l’Eternel et ne partaient pas. 20Parfois la nuée ne s’arrêtait que quelques jours sur le tabernacle ; c’était toujours au signal de l’Eternel qu’ils dressaient le camp, et qu’ils le levaient. 21Il arrivait même qu’elle ne s’arrête que durant une nuit : lorsqu’elle s’élevait le matin, ils levaient le camp ; ou bien elle s’élevait après un jour et une nuit, aussitôt ils partaient. 22Qu’elle demeure deux jours ou un mois ou plus longtemps encore sur le tabernacle, les Israélites restaient campés sans partir ; ils levaient seulement le camp lorsqu’elle s’élevait. 23C’est sur l’ordre de l’Eternel qu’ils dressaient le camp et le levaient. Ainsi ils observaient ce que l’Eternel indiquait, conformément aux instructions qu’il leur avait données par l’intermédiaire de Moïse.
