มรดกของบุตรสาวเศโลเฟหัด
(กดว.27:1-11)
1บรรดาหัวหน้าครอบครัวในตระกูลกิเลอาดบุตรมาคีร์ บุตรมนัสเสห์ ผู้ซึ่งอยู่ในตระกูลต่างๆ ที่เป็นลูกหลานของโยเซฟ มาพบโมเสสและพวกผู้นำซึ่งเป็นหัวหน้าครอบครัวของอิสราเอล 2พวกเขาร้องเรียนว่า “องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงบัญชาให้ท่านจัดสรรที่ดินโดยจับฉลากกันในหมู่ประชากรอิสราเอล และให้ยกมรดกของเศโลเฟหัดญาติของเราแก่เหล่าบุตรสาวของเขา 3แต่หากพวกนางแต่งงานกับชนอิสราเอลเผ่าอื่น ที่ดินมรดกของพวกนางก็จะกลายเป็นของคนเผ่าที่นางแต่งงานด้วย ทำให้ที่ดินรวมของเผ่าของเราลดลงไป 4เมื่อถึงปีกึ่งศตวรรษของอิสราเอล มรดกของพวกนางก็จะถูกรวมเข้ากับมรดกของเผ่าที่พวกนางแต่งงานด้วย เป็นการเอาที่ดินของพวกนางไปจากส่วนมรดกตามเผ่าที่เป็นของบรรพบุรุษของเรา”
5โมเสสจึงแจ้งพระบัญชาขององค์พระผู้เป็นเจ้าต่อหน้าชุมชนอิสราเอลว่า “สิ่งที่เผ่าของลูกหลานโยเซฟร้องเรียนมาก็ถูกต้อง 6องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงบัญชาว่าบุตรสาวทั้งหลายของเศโลเฟหัดจะแต่งงานกับใครก็ได้ตามใจชอบ แต่ต้องเป็นคนในเผ่าของบิดาของพวกนาง 7มรดกในอิสราเอลจะต้องไม่เปลี่ยนกรรมสิทธิ์จากของเผ่าหนึ่งไปเป็นของอีกเผ่าหนึ่ง เพราะชาวอิสราเอลทุกคนจะต้องรักษาที่ดินของเผ่าซึ่งได้รับมรดกตกทอดมาจากบรรพบุรุษของเขา 8หญิงสาวทุกเผ่าของอิสราเอลที่เป็นทายาทรับมรดกจะต้องแต่งงานกับชายเผ่าเดียวกัน เพื่ออิสราเอลจะรักษาที่ดินอันเป็นมรดกของบรรพบุรุษของตน 9มรดกจะต้องไม่เปลี่ยนกรรมสิทธิ์จากเผ่าหนึ่งไปสู่อีกเผ่าหนึ่ง เพราะว่าชาวอิสราเอลแต่ละเผ่าจะต้องรักษาที่ดินอันเป็นมรดกของตนไว้”
10บุตรสาวของเศโลเฟหัดจึงปฏิบัติตามที่องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสสั่งโมเสส 11บุตรสาวของเศโลเฟหัดทั้งมาห์ลาห์ ทีรซาห์ โฮกลาห์ มิลคาห์และโนอาห์ จึงแต่งงานกับลูกพี่ลูกน้องทางสายบิดา 12พวกนางแต่งงานกับชายในตระกูลต่างๆ ของเผ่ามนัสเสห์บุตรโยเซฟ มรดกของพวกนางจึงยังคงอยู่ในตระกูลและเผ่าของบิดา
13ทั้งหมดนี้คือคำบัญชาและกฎระเบียบซึ่งองค์พระผู้เป็นเจ้าประทานแก่ประชากรอิสราเอลผ่านทางโมเสสในที่ราบโมอับริมแม่น้ำจอร์แดนตรงข้ามเมืองเยรีโค36:13 ภาษาฮีบรูว่าจอร์แดนแห่งเยรีโคอาจจะเป็นชื่อโบราณของแม่น้ำจอร์แดน
Наследственный удел дочерей Целофхада
(Чис. 27:1-11)
1Главы семейств из клана Галаада, сына Махира, из рода Манассы, которые вели свой род от Юсуфа, пришли и сказали Мусе и вождям, главам семейств исраильтян. 2Они сказали:
– Повелев нашему господину раздать по жребию землю в удел исраильтянам, Вечный велел тебе отдать удел нашего сородича Целофхада его дочерям. 3Но если они выйдут замуж в другие исраильские роды, их надел будет взят из надела наших отцов и присоединён к наделу рода, в котором они будут жёнами. Таким образом, часть надела, который достался нам, будет отнята. 4Когда у исраильтян настанет юбилейный год, эта часть будет также присоединена к наделу рода, в котором они будут жёнами, и их надел будет взят из родового надела наших отцов.
5Тогда по слову Вечного Муса дал исраильтянам повеление:
– Сказанное родом потомков Юсуфа – верно. 6Вечный повелевает о дочерях Целофхада: они могут выходить замуж за кого хотят, но только внутри клана, который принадлежит к роду их отцов. 7Наделы в Исраиле не должны переходить от одного рода к другому. Пусть каждый исраильтянин держит родовой надел, полученный от предков. 8Пусть дочери, которые владеют наделом в каждом исраильском роду, выходят замуж внутри клана, который принадлежит к роду их отцов, чтобы исраильтяне владели наделами своих предков. 9Надел не должен переходить из рода в род. Пусть все исраильские роды держат ту землю, которую получили в удел.
10Дочери Целофхада сделали, как повелел Мусе Вечный. 11Махла, Тирца, Хогла, Милка и Ноа, дочери Целофхада, вышли замуж за своих двоюродных братьев по отцу. 12Их мужья были из потомков Манассы, сына Юсуфа, и их надел остался за родом, к которому принадлежал клан их отца.
13Таковы повеления и законы, которые Вечный дал через Мусу исраильтянам на равнинах Моава у реки Иордан, напротив города Иерихона.
