Nagalit si Jonas Dahil sa Pagkahabag ng Panginoon
1Sumama ang loob ni Jonas dahil sa pagpapatawad ng Panginoon sa Nineve, at galit na galit siya. 2Sinabi niya sa Panginoon nang siya ay manalangin, “O Panginoon, talagang hindi ako nagkamali nang sabihin ko noong naroon pa ako sa aming lugar na kaaawaan mo ang mga taga-Nineve kung magsisisi sila, dahil alam ko na mahabagin kang Dios at mapagmalasakit. Mapagmahal ka at hindi madaling magalit. At handa kang magbago ng isip na hindi na magpadala ng parusa. Iyan ang dahilan kung bakit tumakas ako papuntang Tarshish. 3Kaya Panginoon, kunin mo na lang ako, dahil mas mabuti pang mamatay ako kaysa mabuhay.” 4Sumagot ang Panginoon, “May karapatan ka bang magalit sa ginawa ko sa Nineve?”
5Lumabas si Jonas sa lungsod at umupo sa gawing silangan nito. Gumawa siya ng masisilungan at sumilong doon habang hinihintay kung ano ang mangyayari sa lungsod. 6Pero naiinitan pa rin si Jonas, kaya pinatubo ng Panginoong Dios ang isang malagong halaman na lampas tao upang maliliman siya. At labis namang ikinagalak iyon ni Jonas. 7Pero kinabukasan nang maaga pa, ipinakain ng Dios sa uod ang halamang iyon at nalanta ito.
8Pagsikat ng araw, pinaihip ng Dios ang mainit na hangin mula sa silangan. Halos mahimatay si Jonas nang masikatan ng araw ang ulo niya. Nais niyang mamatay na lang, kaya sinabi niya, “Mas mabuti pang mamatay ako kaysa mabuhay.” 9Sinabi ng Dios sa kanya, “May karapatan ka bang magalit dahil sa nangyari sa halaman?” Sumagot siya, “Oo, mayroon akong karapatang magalit, kaya mas mabuti pang mamatay na lang ako.” 10Sinabi sa kanya ng Panginoon, “Nanghinayang ka nga sa halamang iyon na tumubo sa loob lamang ng isang gabi at nalanta rin agad sa loob din ng isang gabi, kahit na hindi ikaw ang nagtanim o nagpatubo. 11Ako pa kaya ang hindi manghinayang sa malaking lungsod ng Nineve na may mahigit 120,000 tao na walang alam tungkol sa aking mga kautusan4:11 na walang alam … mga kautusan: sa literal, na hindi alam kung alin ang kanilang kanan o kaliwang kamay. at marami ring mga hayop?”
1这事令约拿十分不悦，非常恼怒。 2他向耶和华祷告说：“耶和华啊，我在家乡的时候岂不早就说过你会这样做吗？我知道你是一位有恩典、有怜悯的上帝，不轻易发怒，充满慈爱，不忍心降灾，所以我才急速逃往他施。 3耶和华啊，求你收回我的性命吧，我死了比活着还好！” 4耶和华对他说：“你这样大发脾气合理吗？”
5于是，约拿跑到城外，在城东为自己搭了一个棚，坐在棚下荫凉处，要看看尼尼微城究竟会怎样。 6后来，耶和华上帝安排了一棵蓖麻迅速地长起来，为约拿遮荫，使他的头免受日晒。约拿因有这棵蓖麻而非常欢喜。 7第二天黎明的时候，上帝却安排了一条虫来咬这棵蓖麻，蓖麻就枯萎了。 8太阳出来的时候，上帝刮起燥热的东风，烈日把约拿晒得发昏，他就再次求死说：“我死了比活着还好！”
9上帝对约拿说：“你为这棵蓖麻大发脾气合理吗？”约拿回答说：“我就是气死了也合理。” 10耶和华说：“这棵蓖麻不是你种的，也不是你栽培的，它在一夜之间长成，又在一夜之间死去，你尚且如此爱惜， 11我怎能不爱惜这尼尼微大城呢？城中单是连左右手都分不清的人就有十二万多，还有许多的牲畜。”
