1“Kaya tawagin ninyo ang inyong kapwa Israelita na ‘Aking mga mamamayan’2:1 Aking mga mamamayan: sa Hebreo, Ami. at ‘Kinaawaan.’ ”2:1 Kinaawaan: sa Hebreo, Ruhama.
Sumama sa Ibang Lalaki si Gomer
2“Mga anak, sawayin ninyo ang inyong ina dahil iniwan na niya ako na kanyang asawa. Sabihin ninyo na dapat tigilan na niya ang pangangalunya. 3Kung hindi siya titigil ay huhubaran ko siya, at ang kahubaran niya ay gaya noong siya ay isinilang. Gagawin ko siyang parang disyerto o ilang, at pababayaang mamatay sa uhaw. 4-5At kayong mga anak niya ay hindi ko kaaawaan, dahil mga anak kayo ng babaeng nangangalunya. Nakakahiya ang ginagawa ng inyong inang nagsilang sa inyo. Sinabi pa niya, ‘Hahabulin ko ang aking mga lalaki na nagbibigay sa akin ng pagkain, tubig, telang lana at linen, langis, at inumin.’
6“Kaya babakuran ko siya ng matitinik na mga halaman para hindi siya makalabas. 7Habulin man niya ang kanyang mga lalaki, hindi niya maaabutan. Hahanapin niya sila pero hindi rin niya makikita. Pagkatapos, sasabihin niya, ‘Babalik na lang ako sa asawa ko dahil higit na mabuti ang kalagayan ko noon sa piling niya kaysa sa ngayon.’
8“Hindi niya naisip na ako ang nagbigay sa kanya ng mga butil, ng bagong katas ng ubas, langis, at maraming pilak at ginto na ginawang rebulto ni Baal na kanilang dios-diosan. 9Kaya pagdating ng tag-ani ay babawiin ko ang mga butil at ang bagong katas ng ubas na aking ibinigay. Babawiin ko rin ang mga telang lana at linen na ibinigay ko na sanaʼy pantakip sa kanyang kahubaran. 10At ngayon, ilalantad ko ang kanyang kahalayan sa harap ng kanyang mga lalaki, at walang makapagliligtas sa kanya mula sa aking mga kamay. 11Wawakasan ko na ang lahat ng espesyal na araw ng pagsamba na ginagawa niya taun-taon, buwan-buwan, at linggu-linggo.2:11 buwan-buwan, at linggu-linggo: sa literal, Pista ng Pagsisimula ng Buwan at Araw ng Pamamahinga. 12Sisirain ko ang mga ubasan niya at mga puno ng igos na ibinayad daw sa kanya ng kanyang mga lalaki. Gagawin ko itong parang gubat at kakainin ng mga mababangis na hayop sa gubat ang mga bunga nito. 13Parurusahan ko siya dahil may mga panahong nagsusunog siya ng mga insenso sa dios-diosang si Baal. Nagsuot siya ng mga alahas at humabol sa kanyang mga lalaki, at kinalimutan niya ako. Ako, ang Panginoon, ang nagsasabi nito.
14“Pero masdan mo, dadalhin ko siya sa ilang at muling liligawan hanggang sa mapaibig ko siyang muli. 15Pagbalik namin, ibabalik ko sa kanya ang mga ubasan niya, at ang Lambak ng Acor2:15 Acor: Ang ibig sabihin, kaguluhan. ay gagawin kong daanan na magpapaalala ng magandang kinabukasan. At sasagutin niya ako katulad ng ginawa niya noong panahon ng kanyang kabataan, noong kinuha ko siya sa lupain ng Egipto.”
16Sinabi ng Panginoon sa mga Israelita, “Sa araw na iyon ng inyong pagbabalik sa akin, tatawagin ninyo ako na inyong asawa at hindi na ninyo ako tatawaging Baal.2:16 Baal: Pangalan ito ng isang dios-diosan sa Canaan na ipinangalan din ng mga Israelita sa Panginoon. Ang Baal ay nangangahulugan din na “amo”. 17Hindi ko na hahayaang banggitin ninyo ang mga pangalan ni Baal. 18Sa araw na iyon, makikipagkasundo ako sa lahat ng uri ng hayop na huwag nila kayong sasaktan. Aalisin ko sa lupain ng Israel ang lahat ng sandata tulad ng mga pana at espada. At dahil wala nang digmaan, matutulog kayong ligtas at payapa.
19“Ituturing ko kayong asawa magpakailanman. Gagawin ko sa inyo ang matuwid at tama. Mamahalin ko kayo at kaaawaan. 20Itatalaga ko sa inyo ang aking sarili nang buong katapatan, at kikilalanin na ninyo ako bilang Panginoon. 21Sa araw na iyon, sasagutin ko ang mga dalangin ninyo. Ako, ang Panginoon, ang nagsasabi nito. Magpapadala ako ng ulan upang tumubo sa lupa 22ang mga trigo, ubas, at mga olibo para sa inyo na tinatawag na Jezreel.2:22 Jezreel: Sina Jezreel (talatang 22), Lo Ruhama at Lo Ami (talatang 23) ay mga anak nina Hoseas at Gomer (1:3-9), pero ang kanilang mga pangalan dito ay mga tawag sa Israel. 23Patitirahin ko kayo sa inyong lupain bilang mga mamamayan ko. Kaaawaan ko kayong tinatawag na Lo Ruhama,2:23 Lo Ruhama: Ang ibig sabihin, hindi kinaawaan. at tatawagin ko kayong aking mga mamamayan kayong tinatawag na Lo Ami.2:23 Lo Ami: Ang ibig sabihin, hindi ko mga mamamayan. At sasabihin ninyo na ako ang inyong Dios.”
1»Llamad a vuestros hermanos: “Pueblo mío”,2:1 Pueblo mío. Lit. Amí. y a vuestras hermanas: “Compadecidas”.2:1 Compadecidas. Lit. Rujama.
Castigo y restauración de Israel
2»¡Echadle en cara a vuestra madre
que ni ella es mi esposa ni yo su esposo!
¡Que se quite del rostro el maquillaje de prostituta,
y de entre los pechos los adornos de ramera!
3De lo contrario, la desnudaré por completo;
la dejaré como el día en que nació.
La pondré como un desierto:
¡la convertiré en tierra seca y la mataré de sed!
4No tendré compasión de sus hijos,
porque son hijos de prostitución.
5Su madre es una prostituta;
¡la que los concibió es una sinvergüenza!
Pues dijo: “Quiero ir tras mis amantes,
que me dan mi pan y mi agua,
mi lana y mi lino, mi aceite y mis bebidas”.
6Por eso le cerraré el paso con espinos;
la encerraré para que no encuentre el camino.
7Con ardor perseguirá a sus amantes,
y al no encontrarlos dirá:
“Prefiero volver con mi primer esposo,
porque antes me iba mejor que ahora”.
8Ella no ha querido reconocer que soy yo
quien le da el grano, el vino nuevo y el aceite.
Yo le he multiplicado la plata y el oro,
¿y qué hizo con ellos? ¡Falsos dioses!2:8 Falsos dioses. Lit. Baales; también en vv. 13 y 17.
9»Por eso, llegado el momento
le quitaré mi trigo y mi vino nuevo.
La dejaré sin la lana y el lino
que le di para cubrir su desnudez.
10Voy a exhibir su vergüenza
a la vista de sus amantes,
y nadie la librará de mi mano.
11Pondré fin a todo su jolgorio:
sus peregrinaciones, sus lunas nuevas,
sus días de reposo, y sus fiestas solemnes.
12Devastaré sus vides y sus higueras,
que consideraba la paga de sus amantes.
Las convertiré en maleza,
y los animales del campo acabarán con ellas.
13La llamaré a cuentas por los días
en que quemaba ofrendas a sus falsos dioses,
cuando se adornaba con zarcillos y joyas,
y, olvidándose de mí, se iba tras sus amantes
—afirma el Señor—.
14»Por eso, ahora voy a seducirla:
me la llevaré al desierto
y le hablaré con ternura.
15Allí le devolveré sus viñedos,
y convertiré el valle de la Desgracia2:15 la Desgracia. Lit. Acor; véase Jos 7:24-26.
en el paso de la Esperanza.
Allí me corresponderá, como en los días de su juventud,
como en el día en que salió de Egipto.
16»En aquel día —afirma el Señor—,
ya no me llamarás: “mi señor”,2:16 señor. Lit. baal.
sino que me dirás: “esposo mío”.
17Te quitaré de los labios el nombre de tus falsos dioses,
y nunca más volverás a invocarlos.
18Aquel día haré en tu favor un pacto
con los animales del campo,
con las aves de los cielos
y con los reptiles de la tierra.
Eliminaré del país arcos, espadas y guerra,
para que todos duerman seguros.
19Yo te haré mi esposa para siempre,
y te daré como dote el derecho y la justicia,
el amor y la compasión.
20Te daré como dote mi fidelidad,
y entonces conocerás al Señor.
21»En aquel día yo responderé
—afirma el Señor—;
yo le responderé al cielo,
y el cielo le responderá a la tierra;
22la tierra les responderá al cereal,
al vino nuevo y al aceite,
y estos le responderán a Jezrel.2:22 En hebreo, Jezrel significa Dios siembra.
23Yo la sembraré para mí en la tierra;
me compadeceré de la “Indigna de compasión”,
a “Pueblo ajeno” lo llamaré: “Pueblo mío”;2:23 Indigna de compasión … Pueblo ajeno … Pueblo mío. Véanse 1:6,8; 2:1 y notas.
y él me dirá: “Mi Dios”».
